Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 28 marca 2014 roku, złożonym w elektronicznym postępowaniu upominawczym pełnomocnik (...) S.a.r.l. z siedzibą w L. wniósł o zasądzenie od pozwanego P. A. kwoty 1.521,46 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 28 marca 2014 roku, przy czym na kwotę powyższą składa się kwota 1.258 zł tytułem należności głównej wynikającej z polisy ubezpieczeniowej nr (...) oraz kwota 263,46 zł tytułem skapitalizowanej kwoty odsetek za okres od dnia 17 sierpnia 2012 roku do dnia 27 marca 2014 roku za opóźnienie w zapłacie kwoty głównej wynikającej z polisy ubezpieczeniowej nr (...), a także zasądzenia od pozwanego na rzecz powoda kosztów sądowych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pisma wszczynającego postępowanie wskazywał, iż wierzytelność w kwocie 1.258 zł powstała z tytułu nieuregulowanej składki z tytułu umowy ubezpieczenia zawartej z (...) S.A. V. (...) potwierdzonej polisą ubezpieczeniową nr (...) z dnia 16 sierpnia 2012 roku – płatnej do 16 sierpnia 2012 roku. Strona powodowa podała ponadto, iż powód przejął od wierzyciela pierwotnego powyższą wierzytelność na podstawie umowy cesji z dnia 27 września 2013 roku.

W dniu 5 maja 2014 roku Sąd Rejonowy L.w L. wydał w elektronicznym postępowaniu upominawczym nakaz zapłaty uwzględniający w całości dochodzone roszczenie (sygn. akt VI Nc-e 442809/14).

Pozwany w dniu 20 maja 2014 roku złożył sprzeciw od nakazu zapłaty, w którym to sprzeciwie wskazał, iż pismem nadanym w dniu 3 sierpnia 2012 roku wypowiedział umowę ubezpieczenia zawartą z (...) S.A. Swoje stanowisko podtrzymywał w toku całego postępowania.

Z uwagi na skuteczne wniesienie przez pozwanego sprzeciwu Sąd Rejonowy L.w L. VI Wydział Cywilny postanowieniem wydanym w dniu 11 lipca 2014 roku stwierdził utratę mocy nakazu zapłaty w całości i przekazał sprawę do Sądu Rejonowego w S.. Zarządzeniem Przewodniczącego I Wydziału Cywilnego Sądu Rejonowego wS.z dnia 29 sierpnia 2014 r., niniejsza sprawa została skierowana do postępowania uproszczonego.

W piśmie procesowym wniesionym dnia 12 września 2014 r. pełnomocnik powoda wniósł pozew na formularzu, w którym podtrzymał swoje dotychczasowe stanowisko. W piśmie z dnia 30 września 2014 roku zatytułowanym odpowiedź na sprzeciw strona powodowa podniosła, iż przedmiotowa wierzytelność została nabyta jako bezsporna i wymagalna, zaś pozwany nie udowodnił faktu wypowiedzenia umowy ubezpieczenia, bowiem nie przedstawił dowodu doręczenia wierzycielowi pierwotnemu pisma z dnia 3 sierpnia 2012 roku. W dalszych pismach procesowych powielał swoje dotychczasowe twierdzenia.

Sąd ustalił, co następuje:

Pozwany w sierpniu 2012 roku był właścicielem pojazdu marki V. o nr rej. (...) objęty umową obowiązkowego ubezpieczenia OC w (...) S.A. V. (...) ważną do dnia 15 sierpnia 2012 roku (okoliczność bezsporna).

W dniu 2 sierpnia 2012 roku w obecności B. R. wypełnił i podpisał pisemne wypowiedzenie powyższej umowy ubezpieczenia, a następnie wraz z umową kupna pojazdu włożył do koperty. Powyższa przesyłka została nadana przez B. R. w polskiej placówce pocztowej operatora publicznego następnego dnia listem poleconym (kserokopia wypowiedzenia wraz z potwierdzeniem nadania przesyłki k. 42, oświadczenie B. R. k. 44, zeznania świadka B. R. k. 77). Wypowiedzenie zostało doręczone ubezpieczycielowi w dniu 7 sierpnia 2012 roku (pismo z dnia 18 listopada 2014 roku, k. 75).

Umową z dnia 27 września 2013 roku (...) S.A. V. (...) sprzedało na rzecz (...) S.a.r.l. z siedzibą w L. wierzytelności pieniężne wynikające z umów obowiązkowych ubezpieczeń OC, w tym jako jedną ze zbywanych wierzytelności wskazano wierzytelność przysługującą wobec P. A. w kwocie 1.258,00 (umowa sprzedaży wierzytelności k. 16 – 18, częściowy wykaz wierzytelności k. 15v). O przelewie zawiadomiono pozwanego pismem z dnia 8 września 2014 roku.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Powód domagał się w niniejszym procesie zasądzenia od pozwanego na jego rzecz roszczenia, które przysługiwało mu z tytułu wierzytelności nabytej przezeń na podstawie umowy cesji. Stosownie do treści art. 509 k.c., wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Umowa ta skutkuje sukcesją syngularną o charakterze translatywnym – wierzytelność przechodzi na cesjonariusza w postaci niezmienionej, w jakiej przysługiwała cedentowi, w szczególności co do jej wysokości, należności ubocznych oraz ewentualnego jej przedawnienia.

W pierwszej kolejności należało więc rozważyć kwestię istnienia zobowiązania pozwanego względem wskazywanego w pozwie wierzyciela pierwotnego. Samo dokonanie zapisu w księgach funduszu o istnieniu wierzytelności, jak tez zapis w umowie przelewu wierzytelności wskazujący na ich bezsporność i wymagalność, nie wiąże się z domniemaniem prawnym, że wierzytelności te faktycznie istnieją. Strona powodowa wskazywała przy tym, iż wierzytelność w kwocie 1.258 zł powstała z tytułu nieuregulowanej składki ubezpieczenia OC - płatnej do 16 sierpnia 2012 roku, wynikającej z tzw. automatycznego przedłużenia polisy zawartej z (...) S.A. V. (...). Kwestię sporną stanowiło przy tym, czy do takiego przedłużenia w niniejszej sprawie doszło.

Wskazać przy tym należy, iż zgodnie z art. 6 Ustawy z dnia 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2011 r., nr 205, poz. 1210) do umów ubezpieczenia zawartych przed dniem wejścia w życie tejże ustawy (11.02.2012 r.) stosuje się przepisy dotychczasowe. W związku z tym, że pierwotna umowa ubezpieczenia została zawarta między stronami w roku 2011 zastosowanie mają przepisy w brzmieniu obowiązującym przed dniem 11 lutego 2012 roku. Podstawę prawną orzekania w tym zakresie stanowił przede wszystkim art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, zgodnie z którym jeżeli posiadacz pojazdu mechanicznego nie później niż na jeden dzień przed upływem okresu 12 miesięcy, na który została zawarta umowa nie powiadomi na piśmie zakładu ubezpieczeń o jej wypowiedzeniu, uważa się że została zawarta następna umowa na kolejne 12 miesięcy. Istotne jest, aby zakład ubezpieczeń otrzymał pismo wypowiadające umowę, a bez znaczenia pozostaje, czy faktycznie się z nim zapoznał. Przedmiotowe oświadczenie o wypowiedzeniu umowy jest skutecznie złożone z chwilą, w której doszło do zakładu ubezpieczeń w sposób możliwy do zapoznania się z jego treścią (art. 61 § 1 k.c.), przy czym w przypadku nadania przesyłką listową istotną jest data doręczenia listu do adresata.

W ocenie Sądu niewątpliwym w niniejszej sprawie jest, iż na 9 dni przed upływem okresu 12 miesięcy, na który umowa ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych zostało doręczone poprzednikowi prawnemu strony powodowej pismo pozwanego zawierające wypowiedzenie przedmiotowej umowy ubezpieczenia. Jak wynika z wiarygodnych w ocenie Sądu zeznań świadka B. R. pozwany w obecności świadka w dniu 2 sierpnia 2012 roku około godziny 20 sporządził pisemne oświadczenie w tym przedmiocie, a następnie włożył do koperty wraz z umową sprzedaży samochodu. Powyższa przesyłka została wysłana dnia następnego przez świadka w polskim urzędzie pocztowym. Zeznania te znalazły jednocześnie potwierdzenie w załączonej do pisma pozwanego z dnia 7 października 2014 roku kserokopii wypowiedzenia wraz z potwierdzeniem nadania z dnia 3 sierpnia 2012 roku oraz w treści pisemnego oświadczenia B. R. z dnia 7 stycznia 2014 roku. Datę doręczenia wypowiedzenia Sąd ustalił w oparciu informacje zawarte w piśmie (...) S.A. V. (...) z dnia 18 listopada 2014 roku, w którym to ubezpieczyciel wskazał, iż przesyłkę powyższą otrzymał dnia 7 sierpnia 2012 roku. Bez znaczenia jest przy tym, czy z oświadczeniem tym się zapoznał, czy tez zaginęło ono bezpośrednio po jego doręczeniu.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, iż pozwany zachował termin wskazany w art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych, wykluczając zarazem możliwość tzw. automatycznego przedłużenia umowy obowiązkowego ubezpieczenia OC. Nie powstała więc również wierzytelność o zapłatę składki z tytułu obowiązkowego ubezpieczenia komunikacyjnego OC za okres od dnia 16 sierpnia 2012 roku do dnia 15 sierpnia 2012 roku.

Mając na uwadze powyższe, wobec nieistnienia wierzytelności, Sąd orzekł jak w sentencji wyroku.