Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 maja 2014 r.

Sąd Rejonowy w Giżycku w V Zamiejscowym Wydziale Karnym z siedzibą w W. w składzie:

Przewodniczący – SSR Dorota Sienkiel

Protokolant –Marta Kornacka

w obecności Prokuratora -------------------

po rozpoznaniu w dniu 14 maja 2014 r., 28 maja 2014 r., na rozprawie

sprawy M. P.

urodzonej (...) w W.

córki Z. i M. z d. W.

oskarżonej o to, że: W dniu 1 stycznia 2014 r. w m. T. 106/1 gm. W. poprzez uderzenie o podłogę komputerem typu laptop m-ki H. (...) dokonała uszkodzenia matrycy, twardego dysku, napędu DVD oraz obudowy w/w komputera powodując tym straty na łączną kwotę 1500 zł działając tym na szkodę Ł. J. (1)

tj. o czyn z art. 288 § 1 kk

1.  Oskarżoną M. P. uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu i za to na podstawie art. 288 §1 kk przy zastosowaniu art. 58 § 3 kk w zw. z art. 34 §1 i §2 kk i art. 35 §1 kk skazuje ją na karę 6 (sześć) miesięcy ograniczenia wolności z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 ( dwadzieścia) godzin w stosunku miesięcznym.

2.  Na podstawie art. 46 § 1 kk orzeka wobec oskarżonej środek karny w postaci obowiązku naprawiania szkody poprzez zapłatę pokrzywdzonemu Ł. J. (1) kwoty 1.500 ( jeden tysiąc pięćset) złotych.

3.  Zwalnia oskarżoną od obowiązku ponoszenia opłat i pozostałych kosztów sądowych.

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 31 stycznia 2013r. Ł. J. (1) uczestniczył w zabawie sylwestrowej w świetlicy w miejscowości T. gm. W.. Udział w imprezie brali udział jego znajomi, w tym M. P. (1), G. S. (1), M. S. (1), D. R. (1), J. M. (1), I. M. (1), U. M. (1), K. Ś. (1), J. U. (1) i E. B. (1). W czasie imprezy sylwestrowej wszyscy spożywali alkohol i bawili się przy muzyce, którą odtwarzano z laptopa należącego do M. P., podłączonego do sprzętu nagłaśniającego. Ł. J. (1) tego wieczoru również przyniósł należący do niego laptop marki H. (...). W nocy 1 stycznia 2014r. około godziny 3 pokrzywdzony postanowił podłączyć swój laptop, aby posłuchać muzyki znajdującej się na jego komputerze. W tym celu musiał najpierw odłączyć laptop M. P.. To, że na chwilę zamilkła muzyka, wywołało niezadowolenie bawiących się. M. P. (1) podbiegła wówczas do Ł. J. (1) i zaczęła mu wyrywać jego rąk komputer. Ł. J. (1) odepchnął ją i wówczas doszło do szarpaniny między nimi. W pewnej chwili M. P. (1) chwyciła laptop Ł. J. (1) i rzuciła nim o podłogę. W wyniku tego zdarzenia uszkodzeniu uległy: matryca laptopa, dysk twardy, napęd optyczny oraz elementy obudowy zewnętrznej. Koszt naprawy został wyceniony na kwotę 1500 złotych.

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o: częściowo wyjaśnienia oskarżonej M. P. (k. 113v, 38-39), zeznania świadków: Ł. J. (1) (k. 113v-114, 2), K. Ś. (1) (k. 114 -114v, 17-18), J. U. (1) (k. 114v, 23), J. M. (1) (k. 114v), I. M. (1) (k. 114v), G. S. (1) (k. 115), M. S. (1) (k. 115), D. R. (1) (k. 115), E. B. (1) (k. 115, 41), U. M. (1) (k. 115-115v, 44-45), E. B. (1) (k. 115, 41), Z. J. (1) (k.115v, 54-55), T. J. (1) (k. 115v), D. K. (1) (k. 117), a nadto dokumenty w postaci ekspertyzy technicznej k. 3, protokołów oględzin (k. 19-20, 64, 75-79, 108-112)

Oskarżona M. P. (1) nie przyznała się do popełnienia zarzucanego jej czynu i odmówiła składania wyjaśnień. W tej sytuacji odczytano oskarżonej jej wyjaśnienia, które złożyła w toku postępowania przygotowawczego. M. P. (1) podała wówczas, że bawiła się na zabawie sylwestrowej od godziny 19. Na imprezę przyniosła swój laptop, bo z niego miała być puszczana muzyka. W trakcie zabawy doszło do zatargu między nią a Ł. J. (1). Przyczyną kłótni było to, że Ł. J. (1) próbował odłączyć jej komputer od sprzętu nagłaśniającego. Doszło wówczas między nimi do szarpaniny, podczas której oskarżona popchnęła Ł. J. (1) tak, że wpadł na stolik i w następstwie tego upadku strącił na podłogę swój komputer.

W toku rozprawy M. P. (1) potwierdziła tę wersję zdarzeń. Nadto uzupełniająco wyjaśniła, że to ona organizowała sylwestra i pilnowała, żeby nikt nie miał kontaktu ze sprzętem, gdyż była za niego odpowiedzialna. Gdyby coś się z nim stało, musiałaby ponieść wszelkie koszty. Ł. J. (1) przyszedł na imprezę, choć nie był zaproszony. Gdy zaczął odłączać jej sprzęt, doszło między nimi do szarpaniny, podczas której odepchnęła Ł. J. (1), ten uderzył w stolik, zaś znajdujący się na nim laptop spadł i się popsuł. (wyjaśnienia M. P. k. 113v, 38-39)

Wyjaśnieniom oskarżonej Sąd nie dał wiary w tym zakresie, w jakim przedstawiła okoliczności, w jakich doszło do uszkodzenia laptopa. W tym zakresie Sąd oparł się na zeznaniach pokrzywdzonego Ł. J. (1), który od początku postępowania konsekwentnie podawał, że oskarżona podczas przepychanki między nimi, do jakiej doszło w pobliżu sprzętu grającego, chwyciła jego laptop i rzuciła nim o podłogę (zeznania Ł. J. k. 113v-114, 2). Z zeznaniami pokrzywdzonego korespondują zeznania świadka K. Ś. (1), który potwierdził wersję przedstawioną przez Ł. J. (1). Podał, że tuż przed zdarzeniem spał na krześle ustawionym w pobliżu, ale obudziły go krzyki. Zobaczył, że M. P. (1) szarpała się z Ł. J. (1), a następnie rzuciła jego laptopem zamachując się nim zza głowy (zeznania K. Ś. k. 114 -114v, 17-18). Przedstawione przez tych świadków opisy przedmiotowego wydarzenia są jasne, logiczne, wzajemnie się uzupełniają i w rezultacie tworzą spójny obraz. Co istotne, oskarżona przed dniem 1 stycznia 2014r. nie pozostawała w konflikcie z żadnym z wymienionych, co również usuwa wątpliwość co do ich wiarygodności.

Sąd uznał, iż relacja M. P. jest niewiarygodna nie tylko dlatego, że nie pokrywa się z zeznaniami pokrzywdzonego i K. Ś. (1). Wyjaśnienia te należało ocenić w taki właśnie sposób, mając na uwadze również istniejące w nich wewnętrzne sprzeczności oraz zachowanie oskarżonej po zdarzeniu. Zwrócić należy uwagę, że M. P. (1) wyjaśniła, że czuła się odpowiedzialna za sprzęt, jaki znajdował się na zabawie sylwestrowej, gdyż to ona organizowała imprezę i poniosłaby koszt związany z ewentualnym zniszczeniem sprzętu. W tej sytuacji zupełnie nieracjonalne wydawałoby się zachowanie M. P. gdyby popchnęła pokrzywdzonego w stronę stolików, gdzie stały laptopy, tak mocno, że jeden z nich spadł na podłogę. Byłoby to tym bardziej zaskakujące zważywszy na to, że na tym stole oprócz komputera Ł. J. (1), stał jeszcze laptop stanowiący własność samej oskarżonej (zeznania U. M. k. 115, E. B. k. 115). Zresztą w takiej sytuacji dziwiłby fakt, że tylko jeden ze znajdujących się na stole laptopów spadł, zaś drugi pozostał nienaruszony.

Zwrócić również należy na treść rozmowy, jaką przeprowadził z oskarżoną Ł. J. (3), trzy dni po zdarzeniu. Pokrzywdzony spotkał się wówczas z M. P., aby wyjaśnić okoliczności tego zdarzenia i jednocześnie nagrał przebieg przeprowadzonej z nią rozmowy. M. P. (1) w jej trakcie bynajmniej nie zaprzeczyła, że to ona zniszczyła laptop pokrzywdzonego, a takiego zachowania należałoby oczekiwać od kogoś, kto wie, że nie był sprawcą czynu. Oskarżona próbowała jedynie wykazać Ł. J. (1), że kierując sprawę na drogę prawną nie będzie miał żadnych szans w udowodnieniu jej winy, gdyż nikt ze świadków nie potwierdzi jego wersji (zeznania Ł. J. k. 1-2, protokół oględzin k. 19-20).

Osoby, które były obecne na zabawie sylwestrowej izotonie zeznały, że nie widziały momentu, w którym komputer spadł na podłogę. Niektórzy ze świadków twierdzili, że wcześniej wyszli do domu (zeznania I. M. k. 114v), w chwili zdarzenia przebywali na podwórku (zeznania J. U. 114v, J. M. k. 114v, G. S. k. 115, M. S. k. 115, D. R. k. 115), lub też mimo obecności na sali nie zauważyli, w jaki sposób laptop został uszkodzony (zeznania E. B. k. 115, D. K. k. 117). Świadkowie zatem istotnie nie potwierdzili wersji pokrzywdzonego, ale jednocześnie również tej przedstawionej przez oskarżoną, więc ich zeznania niewiele wniosły do ustaleń, w jaki sposób doszło do uszkodzenia laptopa Ł. J. (1). Podobnie niewiele do sprawy wniosły zeznania T. J. (2) - brata Ł. J. (1), który nie był na zabawie sylwestrowej, a o zdarzeniu dowiedział się tylko z relacji pokrzywdzonego, ani też jego ojca Z. J. (1), który potwierdził jedynie, iż to on zakupił laptop, jednak przekazał go synowi do używania (zeznania T. J. k. 115v i Z. J. k. 115v, 54-55).

Przestępstwo z art. 288 § 1 k.k. jest przestępstwem materialnym. Do jego znamion należy alternatywnie określony skutek w postaci zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia cudzej rzeczy niezdatną do użytku . Uszkodzenie rzeczy w ujęciu słownikowym oznacza częściowe zniszczenie, spowodowanie powstania defektu (nawet niewielkiego), zepsucie, nadpsucie, nadwyrężenie, naruszenie (por. Słownik..., t. III, red. M. Szymczak, s. 585). Uszkodzenie jako znamię czynnościowe przestępstwa określonego w art. 288 § 1 k.k. polega na takiej zmianie materii rzeczy, po powstaniu której nie można wykorzystywać tej rzeczy dla celów, dla których była pierwotnie przeznaczona. Uszkodzenie ma miejsce zarówno wówczas, gdy niemożność wykorzystywania rzeczy zgodnie z jej przeznaczeniem ma charakter trwały, jak i wtedy, gdy niemożliwość normalnego wykorzystywania rzeczy ma charakter czasowy (przejściowy); por. D. Pleńska, O. Górniok (w:) System prawa karnego..., s. 441; W. Świda (w:) I. Andrejew, W. Świda, W. Wolter, Kodeks karny..., s. 648). W pojęciu uszkodzenia mieści się wszelkie zachowanie, które w mniejszym lub większym stopniu oddziałuje na całość rzeczy, prowadząc do naruszenia jej substancji, istotnych właściwości decydujących o jej przeznaczeniu i możliwościach wykorzystywania, o takim jednak natężeniu, iż nie stanowi jeszcze zniszczenia rzeczy, które jest "uszkodzeniem w wyższym stopniu". Czyn stypizowany w tym przepisie może być popełnione tylko umyślnie, w obu postaciach zamiaru. W przypadku zachowania objętego formą zamiaru bezpośredniego, sprawca musi mieć świadomość konieczności tego, że jego zachowanie prowadzić będzie do zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia niezdatną do użytku cudzą rzecz lub świadomość możliwości doprowadzenia do takich stanów rzeczy w wyniku przedsiębranego zachowania. W przypadku działania umyślnego, gdy umyślność występuje w formie zamiaru wynikowego, sprawca w płaszczyźnie intelektualnej musi mieć świadomość możliwości doprowadzenia swoim zachowaniem do zniszczenia, uszkodzenia lub uczynienia niezdatną do użytku cudzej rzeczy oraz godzić się na zrealizowanie uświadomionych elementów. ( por. L. Peiper, Komentarz do Kodeksu karnego..., s. 736 i n.; zob. też Motywy Komisji Kodyfikacyjnej Ministerstwa Sprawiedliwości, t. V, z. 4, s. 223-225, M. Kardas – Dąbrowska Komentarz do art. 288 kk, Komentarz Zakamycze 2006).

M. P. (1), która w dniu zdarzenia chwyciła laptop należący do Ł. J. (1), a następnie uderzyła nim o podłogę, co doprowadziło do uszkodzenia tego sprzętu, wyczerpała ustawowe znamiona czynu opisanego w art. 288§1 kk. Oskarżona działała z zamiarem bezpośrednim uszkodzenia tegoż komputera, gdyż musiała zdawać sobie sprawę z tego, iż rzucenie z impetem o podłogę przedmiotem o dość kruchej konstrukcji, musi spowodować jego uszkodzenie. Na marginesie zauważyć również należy, że nawet gdyby przyjąć wersję zdarzeń przedstawioną przez M. P., to jej odpowiedzialność za zarzucany jej czyn nie zostałaby wyłączona. Takie zachowanie oskarżonej można bowiem byłoby rozpatrywać jako czyn z art. 288§1 kk, popełniony z zamiarem ewentualnym. Gdyby Przyjąć, że oskarżona pchnęła Ł. J. (1) z dużą siłą w stronę stolika, gdzie znajdował się jego komputer, mogła liczyć się z tym, że pokrzywdzony przewracając się strąci laptop i w efekcie, że dojdzie do jego uszkodzenia.

Wymierzając M. P. karę 6 miesięcy ograniczenia wolności, z obowiązkiem wykonywania nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 20 godzin w stosunku miesięcznym Sąd wziął pod uwagę stopień zawinienia oskarżonej oraz społecznej szkodliwości czynu, przejawiający się zwłaszcza w rodzaju i charakterze naruszonego dobra, sposobie i okolicznościach popełnienia czynu zabronionego, motywacji sprawcy oraz rozmiarze wyrządzonej szkody. Jednocześnie Sąd miał na uwadze również dotychczasową niekaralność oskarżonej (dane o karalności k. 70).

Funkcję wychowawczą i prewencyjną – oprócz kompensacyjnej- spełni wobec oskarżonej, orzeczony na podstawie art. 46§1 kk, środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody przez zapłatę na rzecz Ł. J. (1) kwoty 1500 złotych.

Ze względu na trudną sytuację majątkową M. P., która jest osobą bezrobotną Sąd uznał, że pokrycie kosztów sądowych byłoby dla oskarżonej zbyt uciążliwie. Wobec powyższego na zasadzie art. 624 § 1 kpk zwolniono ją w całości od ich zapłaty.