Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 26 listopada 2014 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Mariola Wojtkiewicz

Sędziowie:SO Zbigniew Ciechanowicz (spr.)

SO Wiesława Buczek - Markowska

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 26 listopada 2014 r. w S. sprawy z wniosku (...) spółki z ograniczona odpowiedzialnością z siedzibą w S.

z udziałem M. P. (dawniej K.) i B. J. (1) o nadanie klauzuli wykonalności

na skutek zażalenia dłużniczki M. P. (dawniej K.) na postanowienie Sądu Rejonowego w Szczecin z dnia 22 stycznia 2007 r., sygn. akt XVI Co 169/06

postanawia:

I.  oddalić zażalenie,

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 22 stycznia 2007 r. Sąd Rejonowy w Szczecinie nadał klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty wydanemu przez Sąd Rejonowy w Szczecinie, w dniu 5 kwietnia 2001 r., sygn. XVI Nc 2852/01, na rzecz aktulanego wierzyciela (...) spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością w S. (pkt 1) oraz przyznał od dłużniczek solidarnie na rzecz wierzyciela kwotę 125 zł tytułem kosztów postępowania (pkt 2).

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, iż w dniu 5 kwietnia 200( r. tut. Sąd wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, na skutek pozwu wniesionego przez(...) S. z siedzibą w G., przeciwko M. K. i B. J. (2) (sygn. XVI Nc 2852/01). W. domagła się nadania na swoją rzecz klauzuli wykonalności ww. nakazowi zapłaty. Przedłożyła w tym celu zawarte w formie pismenej z podpisem notarialnie poświadoczonym umowę powierniczego przelewu wierzytelności z dnia 28 grudnia 2005 r. oraz aneks z dnia 21 listopada 2006 r., z treści których wynika, że wierzyciel pierwotny dokonała powierniczego przelewu wierzytelności objętej ww. nakazem zapłaty na rzecz wnioskodawcy.

W świetle powyższego oraz treści art. 788 § 1 k.p.c. Sąd I instancji uznał, iż przejście uprawnień na wnioskodawcę zostało przez niego wykazane dokumentem spełniającym warunki, o których mowa w ww. przepisie, zatem wniosek podlegał uwzględnieniu.

O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c.

Powyższe postanowienie zaskarżyła w całości dłużniczka M. P. wnosząc o jego uchylenie. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła naruszenie art. 777 pkt 1 k.p.c. poprzez nadanie nakazowi zapłaty klauzuli wykonalności mimo, że nakaz ten nie uprawomocnił się. Wskazała nadto, że nie pamięta aby była winna wierzycielowi jakąkolwiek kwotę, bowiem od daty wydania nakazu zapłaty minęło 13 lat.

W uzasadnieniu skarżąca podniosła, iż 15 lipca 2014 r. doręczono jej zawiadomienie Komornika Sądowego o wszczęciu przeciwko dłużniczce postępowania egzekucyjnego. Dopiero wówczas dłużniczka dowiedziała się o wydanym nakazie zapłaty, albowiem nie brała udziału toczącym się postępowaniu sądowym, gdyż nie została o nim zawiadomiona, nadto nie otrzymałam pozwu o zapłatę ani nakazu zapłaty. Wskazała, iż wierzyciel pierwotny zapewne podał w pozwie adres zameldowania dłużniczki przy ul. (...) w P., tymczasem w 2001 r. dłużniczka mieszkała z ówczesnym partnerem W. W. w S. (17 listopada 2001 r, urodziła się ich córka).

Żaląca podniosła, iż w okresie doręczeń nie mieszkała pod wskazanym w pozwie adresem, jednocześnie nie upoważniła nikogo do odbioru w jej imieniu korespondencji.

Wobec naruszenia przepisów dotyczących doręczeń, przedmiotowy nakaz zapłaty nie stał się prawomocny i nie mogła być mu nadana klauzula wykonalności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie okazało się niezasadne.

Przede wszystkim należy mieć na względzie, iż w postępowaniu zażaleniowym skierowanym przeciwko postanowieniu o nadanie klauzuli wykonalności nie mogą być skutecznie podnoszone zarzuty merytoryczne dotyczące istnienia lub zasadności świadczenia określonego w tytule egzekucyjnym. Skuteczne kwestionowanie postanowienia w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności może być oparte jedynie na zarzutach formalnych wskazujących na uchybienia przez sąd przepisom procesowym o nadaniu klauzuli wykonalności ((...) (...) postanowienie SA we (...) Tak została zakreślona kognicja sądu klauzulowego, a sąd rozpoznając zażalenie na postanowienie sądu pierwszej instancji w przedmiocie nadania klauzuli wykonalności, nie może jej przekroczyć.

Zważyć zatem należało, iż zgodnie z art. 788 § 1 k.p.c., jeżeli uprawnienie lub obowiązek po powstaniu tytułu egzekucyjnego lub w toku sprawy przed wydaniem tytułu przeszły na inną osobę, sąd nada klauzulę wykonalności na rzecz lub przeciwko tej osobie, gdy przejście to będzie wykazane dokumentem urzędowym lub prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym.

Powyższy przepis umożliwia realizację tytułu egzekucyjnego, jeżeli wymienione w nim osoby nie są wierzycielami lub dłużnikami i na ich miejsce na skutek następstwa prawnego pod tytułem ogólnym lub pod tytułem szczególnym weszły inne podmioty, przy czym możliwość nadania klauzuli wykonalności na rzecz następcy prawnego jest uzależniona od spełnienia określonych warunków. Na gruncie art. 788 § 1 k.p.c. niezbędną przesłanką do ubiegania się przez następcę prawnego wierzyciela o nadanie klauzuli wykonalności jest wykazanie, oprócz istnienia samego tytułu egzekucyjnego nadającego się do wykonania, także faktu przejścia praw lub obowiązków za pomocą ściśle określonych środków dowodowych w postaci oryginałów dokumentów urzędowych lub prywatnych z podpisem urzędowo poświadczonym lub też ich odpisów, poświadczonych przez osobę posiadającą upoważnienie ustawowe. Sąd orzekający w postępowaniu klauzulowym ocenia te dokumenty pod względem formalnym, tj. w zakresie dotyczącym ustalenia, czy spełniają one kryteria wymagane od dokumentu urzędowego w rozumieniu art. 244 k.p.c. lub czy podpisy na dokumencie prywatnym zostały urzędowo poświadczone.

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że trafnie Sąd Rejonowy uznał, iż dokumenty przedłożone przez wnioskodawcę dają podstaw do ustalenia, że przeszła na niego wierzytelność przeciwko dłużnlczce objęta nakazem zapłaty Sądu Rejonowego w Szczecinie z dnia 5 kwietnia 2001 r. wydanym w sprawie o sygn. XVI Nc 2852/01. Należy podkreślić, iż przejście uprawnienia na wnioskodawcę zostało przez niego wykazane za pomocą umowy powierniczego przelewu wierzytelności z dnia 28 grudnia 2005 r. oraz aneksu z dnia 21 listopada 2006 r. zawartych pomiędzy wierzycielem pierwotnym a wnioskodawcą. Przy tym co istotne, został przez wnioskodawcę spełniony przewidziany w art. 788 § 1 k.p.c. wymóg co do formy dokumentu, albowiem dokumenty te mają formę pisemną z podpisem notarialnie poświadczonym.

Jednocześnie w ocenie Sądu II instancji brak było podstaw do przychylenia się do zarzutu skarżącej, jakoby przedmiotowy nakaz zapłaty nie był prawomocny, co zaś miałoby implikować wniosek o braku podstaw do nadaniu mu klauzuli wykonalności.

Stosownie do dyspozycji przepisów art. 777 § 1 pkt 1 k.p.c., art. 781 § 1 k.p.c. oraz art. 782 § 1 k.p.c., sąd nada klauzulę wykonalności orzeczeniu sądowemu, jeżeli jest ono prawomocne a wierzyciel złożył w tym zakresie stosowny wniosek. Godzi się zauważyć, iż jak wynika z załączonego do akt sprawy oryginału nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym z dnia 5 kwietnia 2001 r., sygn. XVI Nc 2852/01, orzeczeni to jest prawomocne i wykonalne (k.3). Dokument ten jako urzędowy, w świetle art. 244 § 1 k.p.c., stanowi dowód tego co zostało w nim urzędowo poświadczone. D. kwestionując prawdziwość dokumentu urzędowego winna udowodnienia, iż nakaz zapłaty z uwagi na podnoszone przez nią okoliczności nie jest prawomocny (art. 252 k.p.c.). Czego w ocenie Sądu II instancji skarżąca nie uczyniła.

Mieć należało na uwadze, iż dłuźniczka od dnia 22 sierpnia 1994 r. do dnia dzisiejszego - a zatem także w okresie gdy toczyło się postępowanie sądowe zakończone wydaniem nakazu zapłaty w sprawie XVI Nc 2852/01- jest nieprzerwanie zameldowana na pobyt stały w P. przy ul. (...) (k. 58). Co prawda miejsce zameldowania nie przesądza jeszcze o miejscu zamieszkania danej osoby, to jednakże mając na uwadze fakt, iż obecnie dłużniczka mieszka pod adresem wskazanym w pozwie, nadto jej córka urodzona w listopadzie (...) urodziła się w P., to za gołosłowne, nie poparte jakimikolwiek wiarygodnymi dowodami, należy uznać twierdzenie żalącej, jakoby rzeczony nakaz zapłaty miałby nie być prawomocny na skutek wadliwych doręczeń, gdyż dłużniczka miałby mieszkać w okresie doręczania jej nakazu zapłaty w S., nie zaś P.. Okoliczność ta w ocenie Sądu II instancji nie została przez dłużniczkę w żaden sposób wykazana.

Sąd Odwoławczy mając na uwadze, iż orzeczenie będące przedmiotem wniosku o

nadanie klauzuli wykonalności jest prawomocne, a nadto wnioskodawca wykazał za pomocą stosownego dokumentu fakt przejścia na niego uprawnień przysługujących uprzednio pierwotnemu wierzycielowi, uznał, iż prawidłowo Sąd I instancji uwzględnił wniosek wierzyciela o nadanie klauzuli wykonalności. Mając zatem na względzie merytoryczną poprawność zaskarżonego postanowienia, jak i jego zgodność z normami procedury cywilnej, Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. zażalenie oddalił. O czym orzeczono jak w punkcie I postanowienia.

O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie II postanowienia na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz § 10 ust. 1 pkt 13 w zw. z § 12 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (...) (...). Wobec oddalenia zażalenia dłużniczki w całości zasadnym było zasądzenie od skarżącej na rzecz wierzyciela zwrot kosztów postępowania zażaleniowego, na które to składało się wynagrodzenie pełnomocnika wierzyciela w wysokości 60 złotych

(...)

1.  (...)

2.  (...)

3.  (...)

(...)