Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 grudnia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Bolesławcu III Wydział Rodzinny i Nieletnich w składzie :

Przewodniczący : SSR Grażyna Słotwińska

Protokolant : Ewelina Wołoszyn

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 grudnia 2014 r. w B.

sprawy z powództwa małoletniego K. S. reprezentowanego przez przedstawicielkę ustawową małoletniego A. P. (1)

przeciwko P. S. (1)

o alimenty

I-  zasądza od pozwanego P. S. (1) na rzecz małoletniego powoda K. S. alimenty w kwocie po 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) miesięcznie, płatne z góry do dnia 10-go każdego miesiąca, do rąk matki dziecka A. P. (1) , oraz 50% należności związanej z pobytem małoletniego w przedszkolu, płatne w terminie 14 dniu od przedłożenia rachunku opisującego należność za dany miesiąc, poczynając od dnia 24 lutego 2014r. z odsetkami ustawowymi w razie zwłoki w płatności którejkolwiek z rat;

II-  w części dotyczącej żądania pozwu ponad kwotę 1000 zł postępowanie w sprawie umarza;

III-  dalej idące powództwo oddala;

IV-  nie obciąża pozwanego P. S. (1) kosztami na rzecz Skarbu Państwa w postaci opłaty od pozwu, od uiszczenia której małoletni powód był zwolniony;

V-  wyrokowi w pkt I nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

Sygn. akt III RC 100/14

UZASADNIENIE

A. P. (1), działając jako przedstawicielka ustawowa małoletniego K. S., w pozwie wniesionym w dniu 24 lutego 2014r., domagała się zasadzenia od pozwanego P. S. (1) alimentów w kwocie po 1.500 zł miesięcznie. W toku postępowania ograniczyła żądanie do kwoty po 1.000 zł miesięcznie.

W ocenie powódki wysokość dochodzonych alimentów uzasadniały usprawiedliwione potrzeby małoletniego dziecka oraz możliwości majątkowe pozwanego.

Pozwany P. S. (1) zgadzał się na alimenty w wysokości 300 zł, w pozostałym zakresie wnosił o oddalenie powództwa.

W uzasadnieniu pozwany podnosił, że dziecko spędza z nim - w ramach kontaktów - niemal połowę miesiąca i w tym czasie ponosi pełne koszty utrzymania dziecka oraz jest osobiście zaangażowany w jego utrzymanie i wychowanie. P. S. (1) powoływał się również na swoją sytuację majątkową (osiągane dochody na poziomie najniższego wynagrodzenia).

Zgodnie z wnioskiem zawartym w pozwie, Sąd udzielił w sprawie zabezpieczenia - ostatecznie, uwzględniając w części zażalenie wniesione przez pozwanego - zobowiązał pozwanego do płacenia na syna, przez czas trwania postępowania po 400 zł miesięcznie i ponoszenia ½ opłaty miesięcznej za przedszkole.

Po przeprowadzeniu w sprawie postępowania dowodowego Sąd ustalił w sprawie co następuje:

Małoletni K. S. urodził się (...) Mieszka wraz z matką w B.. Zgodnie z ugodą zawartą prze tut. Sądem w sprawie I. N. 103/14, pozwany ma prawo do kontaktów z synem w drugi, trzeci i czwarty weekend w miesiącu, od piątku wieczór do wtorku rano. Z matką dziecko ma spędzać jeden weekend w miesiącu. Pod bezpośrednią pieczą matki - poza weekendem, o którym wyżej - dziecko jest w dni powszednie, od wtorku od powrotu z przedszkola do piątkowego popołudnia.

Strony uzgodniły, ze koszty zorganizowania opieki nad dzieckiem na czas pracy zawodowej A. P. (1) będą ponosiły po połowie. Ustalenia te są dotrzymywane. Do marca bieżącego roku małoletni miał opiekunkę, której miesięczne wynagrodzenie wynosiło 800 zł. Od kwietnia uczęszcza do przedszkola, co wiąże się z opłata 360 zł miesięcznie. W pierwszym miesiącu dodatkowo trzeba było zapłacić 242 zł wpisowego wraz z ubezpieczeniem.

W skali miesiąca matkę obciąża koszt wyżywienia dziecka (ponadto, co dziecko zjada w przedszkolu), zakup odzieży, środków higieny, zabawek. Jeżeli chodzi o skalę wydatków na zaspokojenie powyższych potrzeb dziecka A. P. (1) nie jest konsekwentna np. raz liczy, że średnie miesięczne koszty zakupu odzieży i obuwia dla dziecka to 100 zł, innym razem, że jest to 600 zł. Dziecko ma wykupioną polisę, której miesięczna składka wynosi 140 zł.

A. P. (1) mieszka wraz z dzieckiem w wynajętym mieszkaniu. Koszty z tym związane to 1.200 zł czynszu i 200-300 zł miesięcznie za pozostałe opłaty (światło, gaz, Internet, kablówkę). Spłaca kredyt zaciągnięty na wyposażenie mieszkania i remont samochodu w ratach po 998 zł miesięcznie. Posiada samochód (V. (...) rocznik 2003), który służy głównie zawożeniu dziecka do przedszkola, i koszty utrzymania którego, w 70 %, liczy jako koszt utrzymania dziecka. Wg. wyliczeń A. P. (1), na dziecko miesięcznie przypada ok. 160 zł za paliwo i 240 zł kosztów stałych (ubezpieczenie OC, AC, przeglądy).

Matka małoletniego jest zatrudniona w firmie (...) Spółka z o.o. w B. jako specjalista do spraw logistyki i zarabia netto 4.500 zł miesięcznie.

Dowód: akt urodzenia małoletniego k. 6, przedwstępna umowa najmu k.7, umowa o pracę A. P. k.8-9, umowa pożyczki k. 10-11, informacja dotycząca ubezpieczenia na wypadek śmierci k. 12, faktury za gaz i energię elektryczną k. 13-14, zaświadczenie o zarobkach A. P. k. 46, zeznania A. P. (1) k. 51 i 181-182, potwierdzenie operacji bankowych dokonywanych na rachunku bankowym A. P. w (...) Banku SA k. 189-261.

Pozwany P. S. (1) z zawodu jest t. d.. Pracuje w tym charakterze w (...) w Ś., od 4 lat, za najniższym wynagrodzeniem tj. 1.680 zł miesięcznie brutto, netto ok. 1.340 zł. Był okres, że pozwany miał własną działalność i jak ocenia miał z tego dochód „na czysto” w granicach 2.500 zł miesięcznie. Z działalności zrezygnował po śmierci lekarza, z którym współpracował i który zapewniał mu lokal na działalność.

Wynagrodzenie za pracę P. S. (1) nie jest przelewane na jego konto w banku. Na konto w (...) Banku trafiają tylko wpłaty dokonywane przez pozwanego, niezbędne do obsługi stałych zobowiązań.

Pozwany spłaca kredyt zaciągnięty na zakup mieszkania w miesięcznych ratach po 778 zł. Pozostałe stałe miesięczne wydatki pozwanego to: 279 zł na rzecz wspólnoty mieszkaniowej, 30 zł za energię elektryczną i 26 zł gaz. P. S. (1) posiada samochód V. (...) rocznik 1995r. oraz rozbity, niezarejestrowany motocykl. Pozwany nie posiada innych nieruchomości. Za paliwo, na przejazdy z synem celem zrealizowania kontaktów z nim, wydaje 420 zł miesięcznie.

W roku 2013r. pozwany wybrał się na wycieczkę motocyklem po Rumunii. Uczestniczył też w rejsie P.. Jak twierdzi, w sfinansowaniu tych wyjazdów pomogła mu rodzina. Te wyjazdy miały mu pomoc w dojściu do siebie po rozstaniu z powódką i dzieckiem. P. S. (1) przyznaje się do problemów z nadużywaniem alkoholu. Aktualnie utrzymuje abstynencję.

Dowód: informacja o dochodach w roku 2013 k. 25-27, dowód dokonania przelewu k. 31-34, odpis ugody ze sprawy I. N. 103/14 k. 45, zaświadczenie o zatrudnieniu i zarobkach P. S. k. 47-49, historia spłaty kredytu udzielonego przez (...) Bank k. 50, zestawienie transakcji na koncie w M. Banku wraz z potwierdzeniami wykonania operacji k. 63-82, upomnienie wystawione przez (...) i (...) w Ś. k. 130, odpis KW (...) k. 163-165, umowa sprzedaży motocykla k. 166, informacja (...) SA o przyznanym odszkodowaniu k. 167, potwierdzenie przelewu na rzecz pozwanego k. 179, zeznania pozwanego P. S. (1) k. 51verte i 182-183, zestawienie operacji bankowych dokonywanych na rachunku pozwanego w (...) Banku SA k. 268-270.

Mając powyższe na uwadze Sąd zważył co następuje:

Powództwo zostało oparte na treści art. 133 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, który stanowi, że rodzice są zobowiązani do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest w stanie jeszcze utrzymać się samodzielnie. Zakres świadczeń alimentacyjnych reguluje art. 135 kro, który stanowi, że wyznaczają go z jednej strony potrzeby uprawnionego, a drugiej strony możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego. Przez usprawiedliwione potrzeby rozumie się potrzeby polegające na stworzeniu uprawnionemu normalnych warunków bytowania odpowiadających jego wiekowi, stanowi zdrowia itp. Współzależność między tymi dwoma czynnikami wyraża się w tym, że usprawiedliwione potrzeby powinny być zaspokojone w taki sposób, w jaki pozwalają na to możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego.

Niewątpliwie obowiązek alimentacyjny obciąża obydwoje rodziców. Zróżnicowanie obowiązku alimentacyjnego każdego z nich może uzasadniać jedynie różny poziom dochodów i różne osobiste zaangażowanie każdego z nich w utrzymanie i wychowanie dziecka.

Odnosząc powyższe do okoliczności ustalonych w przedmiotowej sprawie przyznać należało, że pozwany jest mocno zaangażowany w sprawowanie osobistej pieczy nad dzieckiem (niemal w sposób zbliżony do modelu naprzemiennej opieki nad dzieckiem).

Analizując czas w jakim dziecko jest pod opieką pozwanego na przykładzie miesiąca stycznia 2015r. wychodzi, że spędzi on z synem czas: od 9 do 13, od 16 do 20, od 23 do 27 oraz 30 i 31. Oczywiście w każdym weekendzie jest to trzy pełne dni (sobota, niedziela, poniedziałek) oraz piątkowy wieczór i wtorek rano. Łącznie daje to w styczniu 10 pełnych dni i dalsze dwa składane z dodatkowych niepełnych dni, jakkolwiek trzeba mieć świadomość, że ten dodatkowy czas, jest to przede wszystkim czas wykorzystywany na przewiezienie małoletniego. Pozostałą część miesiąca dziecko spędzi z matką. W tym czasie dziecko chodzi do przedszkola, gdzie je część posiłków, co przekłada się na zwolnienie matki z osobistego zaangażowania w sprawowanie – w tym czasie - opieki nad dzieckiem i zmniejsza wydatki przeznaczone na wyżywienie dziecka.

W tutejszym Sądzie toczy się, z wniosku A. P. (1), postępowanie o zmianę kontaktów pozwanego z synem. Wniosek zmierza do równego podziału między rodziców wolnego czasu dziecka (wyłączenia z czasu, jakie dziecko spędza z ojcem jednego z weekendów) i wyłączenia poniedziałków.

W opisanej wyżej sytuacji rodzice małoletniego ponoszą zbliżone koszty wyżywienia dziecka i nie ma potrzeby liczenia na poczet dochodzonych przez matkę świadczeń kosztów zakupu żywności dla dziecka. Podobnie sytuacja wygląda z opieką zdrowotną, czy wydatkami na środki czystości i higieny osobistej dziecka. W równych częściach rodzice małoletniego ponosili dotychczas również koszty związane z zapewnieniem dziecku opieki w czasie pracy matki (koszty opiekunki, czy obecnych koszty przedszkola).

W tej sytuacji różnice w obciążających rodziców kosztach utrzymania, na korzyść matki dziecka, dotyczą tylko wyposażenia dziecka w odzież i obuwie, składki związanej z wykupioną polisą oraz większych kosztów utrzymania mieszkania, które służy również zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych małoletniego.

Sąd uznał, że kwotą odpowiadająca tym zwiększonym po stronie matki kosztom utrzymania będzie kwota 450 zł miesięcznie.

Powyższe skutkowało ustaleniem alimentów obciążających pozwanego P. S. (1) na rzecz małoletniego K. S. na kwotę po 450 zł miesięcznie, poczynając od daty wniesienia powództwa tj. od 24 lutego 2014r. i ponoszenia ½ (jak dotychczas) opłaty miesięcznej za przedszkole.

Dalej idące powództwo zostało oddalone, jako nieznajdujące uzasadnienia w ustalonym w sprawie stanie faktycznym.

Sąd uznał, że możliwości zarobkowe pozwanego odbiegają od tych przez niego wykazywanych na poziomie najniższego wynagrodzenia. Wskazuje na to poziom wydatków (sam kredyt i koszty utrzymania mieszkania pochłaniają całość deklarowanych dochodów, a przecież jeszcze pozwany płacił dotychczas 400 zł alimentów i połowę należności za przedszkole oraz ponad 400 zł wydawał na przejazdy samochodem). Poza pojedynczymi przelewami dokonywanymi na konto pozwanego przez członków jego rodziny, brak podstaw do przyjęcia, że rodzina jest w takim rozmiarze - jak wymagają tego potrzeby pozwanego, zaangażowana w jego bieżące utrzymanie. Założenie, że dochody pozwanego są wyższe od deklarowanych, jest również uprawnione w świetle posiadanego doświadczenia życiowego i powszechnej wiedzy, że wykonywanie zawodu technika dentystycznego wiąże się z wysokim dochodami. Fakt, że pracodawca nie przelewa na konto pozwanego wynagrodzenia, w dobie takiej powszechnej praktyki, mogłoby także na to wskazywać. Sąd przyjął, że możliwości zarobkowe pozwanego kształtują się na poziomie przeciętnego wynagrodzenia, które aktualnie brutto wynosi ponad 3.800 zł. Nawet gdyby te dochody były faktycznie wyższe - jak wskazuje matka dziecka - to i tak, przy ustalonym zakresie zaangażowania pozwanego w utrzymanie dziecka ponad płacone alimenty, przyznanie wyższych świadczeń byłoby pozbawione podstaw.

Z uwagi na potrzebę rozliczenia zaległości alimentacyjnych, Sąd odstąpił od obciążania P. S. (1) kosztami na rzecz Skarbu Państwa, w postaci opłaty od pozwu, od uiszczenia której powód był z ustawy zwolniony.

Wyrokowi w punkcie zasądzającym alimenty, w oparciu o przepis art. 333 § 1 pkt 1 kpc, nadano rygor natychmiastowej wykonalności.

Postępowanie w części dotyczącej żądania ponad kwotę 1.000 zł miesięcznie zostało – wobec ograniczenia żądania przez przedstawicielkę ustawową małoletniego powoda – umorzone w oparciu o przepis art. 355 § 1 kpc.