Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 16 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Mariola Wojtkiewicz

Sędziowie: SO Wiesława Buczek-Markowska (spr.)

SO Zbigniew Ciechanowicz

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym

w dniu 16 stycznia 2015 r. w S.

sprawy z powództwa J. M. i T. M.

przeciwko P. J. i K. J.

o zwolnienie spod egzekucji

w przedmiocie wniosku powodów o udzielenie zabezpieczenia

na skutek zażalenia pozwanych

na postanowienie Sądu Rejonowego Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie z dnia 19 sierpnia 2014 r., sygn. akt I C 1387/14

postanawia:

oddalić zażalenie.

Sygn. akt II Cz 2315/14

UZASADNIENIE

Postanowieniem z dnia 19 sierpnia 2014 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie: (punkt 1.) umorzył postępowanie w zakresie zwolnienia spod egzekucji oraz zabezpieczenia następujących ruchomości zajętych w dniu 23 kwietnia 2014 r. przez Komornika Sądowego działającego przy Sądzie Rejonowym Szczecin- Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w sprawie KM 1179/14: krzeseł drewnianych z obiciem koloru białego w liczbie czterech (pkt 5 protokołu zajęcia) oraz krzeseł drewnianych koloru białego w liczbie dwóch (pkt 6 protokołu zajęcia); (punkt 2.) udzielił zabezpieczenia w sprawie z powództwa J. M. i T. M. przeciwko P. J. i K. J. o zwolnienie zajętego przedmiotu od egzekucji poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego działającego przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w sprawie KM 1179/14 w części dotyczącej zajęcia ruchomości w postaci: komputerów przenośnych A. (...) w ilości dwóch (pkt 9 i 10 protokołu zajęcia), opisanych w protokole zajęcia ruchomości z dnia 23 kwietnia 2014 r. – do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia sprawy.

Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie Sąd I instancji mając na uwadze art. 203 § 1 k.p.c., art. 355 § 1 k.p.c. wskazał, iż zachodzą przesłanki do umorzenia postępowania w zakresie dotyczącym krzeseł drewnianych z obiciem koloru białego w liczbie cztery (pkt 5 protokołu zajęcia) oraz krzeseł drewnianych koloru białego w liczbie dwóch (pkt 6 protokołu zajęcia), a przy tym nie ujawniły się okoliczności, o których mowa w art. 203 § 4 k.p.c. mogące wskazywać, że czynność cofnięcia pozwu jest sprzeczna z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Sąd zaznaczył, iż powyższe rozważania znajdują również zastosowanie do postępowania zabezpieczającego wszczętego na wniosek zawarty w pozwie, które to postępowanie na skutek oświadczenia powodów również podlegało umorzeniu w zakresie, w jakim powodowie cofnęli swój wniosek o udzielenie zabezpieczenia. W tym stanie rzeczy Sąd Rejonowy orzekł jak w pkt 1 sentencji. Odnosząc się do wniosku powodów o zabezpieczenie przedmiotowego powództwa poprzez zawieszenie postępowania egzekucyjnego do pozostałych ruchomości, tj. komputerów przenośnych A. (...) w ilości dwóch (pkt 9 i 10 protokołu zajęcia) Sąd I instancji mając na uwadze art. 730 k.p.c., art. 730 ¹ k.p.c. stwierdził, że na okoliczność uprawdopodobnienia roszczenia strona powodowa przedstawiła umowy nabycia składników wskazanych w sentencji postanowienia, nadto dowód z przesłuchania stron. Ponadto zdaniem Sądu dalsze prowadzenie czynności egzekucyjnych wobec tychże ruchomości może doprowadzić do sprzedaży licytacyjnej w toku postępowania egzekucyjnego, a to w konsekwencji do niemożności odzyskania rzeczy przez stronę powodową. Z tego też, względu do czasu rozpoznania niniejszej sprawy zasadne będzie zawieszenie postępowania egzekucyjnego w sposób opisany w sentencji postanowienia.

Zażalenie na powyższe postanowienie złożyli pozwani, zaskarżając je co do punktu 2. Skarżący wnieśli o zmianę zaskarżonego postanowienia w zakresie punktu 2 poprzez oddalenie wniosku powodów o zabezpieczenie powództwa w zakresie obu komputerów przenośnych oraz o zasądzenie od powodów na ich rzecz kosztów postępowania zażaleniowego według norm przepisanych.

Skarżący podnieśli, iż powodowie nie uprawdopodobnili, że przysługuje im własność zajętych komputerów, gdyż analiza pozwu i załączników wskazuje, że powodowie nie przedstawili żadnej umowy, z której wynikałoby, że to oni zwarli umowę, na podstawie której nabyliby sporne komputery. Pozwani wskazali, iż M. I. podczas zajęcia ww. przedmiotów dokonanego w dniu 2 kwietnia 2014 r. co prawda oświadczyła, że przedmioty te do niej nie należą, jednak nie potrafiła ona ani wskazać osób, które miałyby być ich właścicielami, ani też wytłumaczyć komornikowi, z jakiej przyczyny używa przedmiotów, które do niej nie należą, choć była o to zapytana przez komornika. Z protokołu zajęcia z dnia 23 kwietnia 2014 r. wynika: „Dłużniczka oświadcza, że żadna z zajętych ruchomości nie jest jej własnością (w terminie 7 dni wskaże osoby, którym przysługują prawa)”. Skarżący zaznaczyli, że osoby, które rzekomo są właścicielami ruchomości, to rodzice dłużniczki M. I.. Skarżący podnieśli, iż zupełnie niezrozumiałe jest, dlaczego dłużniczka już w dniu 23 kwietnia 2014 r. nie potrafiła wskazać swoich rodziców jako właścicieli ww. ruchomości. Z jednej strony są to osoby nad wyraz jej bliskie, z drugiej strony, ze względu na bliskie więzi pomiędzy nią a powodami trudno uznać, że zapomniała ich imion i nazwisk. Nadto, o ile można by uwierzyć, że M. I. nie byłaby w stanie wskazać danych osób, które są właścicielami ww. przedmiotów w przypadku, gdyby tych osób było wiele (np. 10 osób) i jej nieznanych, to tu mamy do czynienia jedynie z 2 osobami i to jeszcze jej rodzicami. Jednocześnie zupełnie niezrozumiale jest i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego jest to, że M. I. już podczas zajęcia nie pamiętała nazwisk osób rzekomo będących właścicielami przedmiotów objętych niniejszym pozwem. Skarżący wskazali też, iż powodowie w ogóle nie potrzebowali przedmiotów objętych niniejszym pozwem, gdyż mają w pełni umeblowany dom. Gdyby faktycznie powodowie byli właścicielami ruchomości objętych pozwem, to ruchomości te nie znajdowałyby się w domu dłużniczki i nie były przez nią używane, ale znajdowałyby się w domu powodów. Zdaniem skarżących równie trudno wytłumaczyć, dlaczego powodowie mieliby dla siebie kupować 2 komputery przenośne, skoro w ogóle ich nie używali i nie zamierzali używać, a istotne jest, że M. I. ma dwójkę synów w wieku około 12-13 lat i 14-15 lat. Powodowie kupili 2 komputery przenośne i sprezentowali je M. I., aby mogły na nich grać jej synowie (wnukowie powodów). Tym samym, wbrew twierdzeniom powodów, komputery przenośne stanowią własność dłużniczki i to jej synowie, a wnuczęta powodów oraz sama dłużniczka z nich wyłącznie korzystają. Skarżący zaznaczyli też, że ojciec M. I., powód J. M. i ojciec K. J. są braćmi. Skarżący podnieśli też, iż powodowie kontaktowali się z rodzicami pozwanej, jednak nigdy nie była poruszana pomiędzy nimi kwestia, że powodowie nabyli ruchomości objęte niniejszym pozwem dla siebie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Zażalenie pozwanych jest niezasadne.

Sąd Okręgowy w pierwszej kolejności wskazuje, iż zgodnie z treścią art. 730 ¹ § 1 k.p.c. udzielenia zabezpieczenia może żądać każda strona lub uczestnik postępowania, jeżeli uprawdopodobni roszczenie oraz interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia. § 2 wymienionego przepisu stanowi, że interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia istnieje wtedy, gdy brak zabezpieczenia uniemożliwi lub poważnie utrudni wykonanie zapadłego w sprawie orzeczenia lub w inny sposób uniemożliwi lub poważnie utrudni osiągnięcie celu postępowania w sprawie. Z kolei wymóg uprawdopodobnienia roszczenia oznacza konieczność uprawdopodobnienia faktów, z których jest ono wywodzone. Wobec tego niezbędne jest ustalenie okoliczności podlegających badaniu w postępowaniu wszczętym na skutek zgłoszonego roszczenia, którego zabezpieczenia wnioskodawca się domaga, a następnie ocena czy okoliczności te zostały uprawdopodobnione. W omawianej kwestii warto jeszcze zwrócić uwagę na zaopatrywanie judykatury, a w tym na stanowisko wyrażone przez Sąd Apelacyjny w Szczecinie, zgodnie z którym roszczenie jest uprawdopodobnione, jeżeli prima facie istnieje znaczna szansa na jego istnienie, co nie wyklucza tego, iż w świetle głębszej analizy stanu faktycznego i prawnego, wniosek może okazać się bezzasadny. Istotą postępowania zabezpieczającego, jako postępowania incydentalnego, nie jest uznanie dochodzonego roszczenia za udowodnione, ale jedynie za uprawdopodobnione, czemu służy dokonywana przez sąd jedynie pobieżna analiza dostarczonego przez wnioskodawcę materiału dowodowego. Możliwość dojścia, w wyniku pełnego postępowania, do wniosku o niezasadności roszczenia, jest oczywistym założeniem tej instytucji (zob. postanowienia Sądu Apelacyjnego w Szczecinie: z dnia 27 kwietnia 2006r., sygn. akt (...). Dalej w myśl art. 730 ¹ § 3 k.p.c. przy wyborze sposobu zabezpieczenia sąd uwzględni interesy stron lub uczestników postępowania w takiej mierze, aby uprawnionemu zapewnić należytą ochronę prawną, a obowiązanego nie obciążać ponad potrzebę. Stosownie do treści art. 755 § 1 k.p.c. jeżeli przedmiotem zabezpieczenia nie jest roszczenie pieniężne, sąd udziela zabezpieczenia w taki sposób, jaki stosownie do okoliczności uzna za odpowiedni, nie wyłączając sposobów przewidzianych do zabezpieczenia roszczeń pieniężnych. Z regulacji tej wynika, iż sąd może między innymi zawiesić egzekucję.

Mając na względzie powyższe uwagi zdaniem Sądu Okręgowego, wbrew stanowisku wyrażonym w zażaleniu, wnioskodawcy uprawdopodobnili będące przedmiotem postępowania głównego roszczenie z art. 841 k.p.c., gdyż uprawdopodobnili jego podstawę faktyczną. Przemawia za tym treść pozwu wraz z wnioskiem o udzielenie zabezpieczenia oraz podniesione przez powodów okoliczności, a nadto załączona przez niech dokumentacja, w tym faktura VAT nr (...) z dnia 24 września 2012 r. wystawiona na rzecz nabywcy J. M., które przedmiotem jest zakup sprzętu A. w liczbie 2 sztuk (k. 8). Natomiast w związku z podniesionym przez pozwanych w zażaleniu stanowiskiem co do zasadności roszczenia powodów Sąd orzekający wskazuje, iż istotą postępowania zabezpieczającego, jako postępowania wpadkowego - nie jest rozstrzygnięcie o zasadności roszczenia, a jedynie ocena czy jest ono uprawdopodobnione. W związku z tym dopiero w postępowaniu głównym zostanie przeprowadzone w pełnym zakresie postępowanie dowodowe, a następnie wszechstronna jego analiza, co w konsekwencji doprowadzi do oceny stanowisk procesowych stron postępowania. Tym samym, dalej idąca ocena roszczenia strony powodowej na etapie postępowania zabezpieczającego jest niedopuszczalna. Zatem na tym etapie postępowania Sąd nie był władny dokonać oceny stanowiska strony pozwanej dotyczącego zakupu sprzętu na podstawie wymienionej faktury. W ocenie Sądu Okręgowego wnioskodawcy uprawdopodobnili również interes prawny w udzieleniu zabezpieczenia i w tym zakresie skarżący nie przedstawili żadnej argumentacji. Zatem wystąpiły obie kumulatywnie wymagane przesłanki z art. 730 ¹ § 1 k.p.c. do udzielenia zabezpieczenia. W następstwie powyższego zaistniała podstawa do uwzględnienia wniosku strony powodowej o udzielenie zabezpieczenia poprzez zawieszenie postępowanie egzekucyjnego prowadzonego przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym Szczecin-Prawobrzeże i Zachód w Szczecinie w sprawie o sygn. akt KM 1179/14 w części dotyczącej zajęcia ruchomości w postaci: komputerów przenośnych A. (...) w ilości dwóch (pkt 9 i 10 protokołu zajęcia), opisanych w protokole zajęcia ruchomości z dnia 23 kwietnia 2014 r. Należy przy tym dodać, iż udzielenie zabezpieczenia ma jedynie charakter tymczasowy, stąd jeśli zgodnie ze stanowiskiem skarżących roszczenie strony powodowej nie zostanie uwzględnione - zabezpieczenie upadnie.

W tym stanie rzeczy dokonana przez Sąd Rejonowy ocena wniosku strony powodowej o udzielnie zabezpieczenia jest prawidłowa, a tym samym zażalenie pozwanych nie mogło doprowadzić do wzruszenia zaskarżonego postanowienia.

W świetle powyższych rozważań Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c. orzekł jak w sentencji postanowienia.

(...)

(...)

1.  (...)

2.  (...)

(...)

(...)

3.  (...)

4.  (...)

(...)