Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 grudnia 2014 roku

Sąd Okręgowy w Gliwicach I Wydział Cywilny

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 2014 roku w Gliwicach

sprawy z powództwa P. C.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zapłatę

1.  oddala powództwo;

2.  zasądza od powoda P. C. na rzecz pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 4.217 (cztery tysiące dwieście siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu.

SSO Katarzyna Banko

Sygn. akt I C 202/13

UZASADNIENIE

Powód P. C. domagał się zasądzenia od pozwanego Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 76.071,37 zł, w tym zadośćuczynienia w kwocie 70.000,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 czerwca 2013r. oraz odszkodowania w kwocie 6.071,17 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 27 czerwca 2013r. Ponadto powód wniósł o zasądzenie od pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powyższego żądania podano, że w dniu 25 listopada 2012r. o godzinie 23.00 w G. na ulicy (...) w wyniku wypadku komunikacyjnego spowodowanego przez kierująca pojazdem marki F. (...) o nr rej. (...) R. K. doszło do najechania na tył pojazdu powoda, tj. T. (...) o nr rej. (...) co spowodowało następnie najechanie na tył samochodu N. (...) i uderzenie obu „poszkodowanych” samochodów w barierki na drodze. W wyniku wypadku powód doznał urazu kręgosłupa i głowy. Wina sprawcy i okoliczności powyższego wypadku zostały potwierdzone przez sprawcę i uczestników zdarzenia drogowego poprzez spisanie odręcznego oświadczenia. Po wypadku powód zaczął odczuwać bóle karku i szyi, zawroty głowy, okresowe drętwienie kończyn górnych, obniżony nastrój z lękiem oraz zaburzenia pamięci i koncentracji, zmęczenie i ospałość, które przed wypadkiem z dnia 25 listopada 2012r. nie występowały. Nasilenie się powyższych objawów zmusiło powoda do zdiagnozowania stanu zdrowia po wypadku. Pierwsze wolne terminy w specjalistycznych placówkach zdrowia mogły zostać wyznaczone dopiero w pierwszym kwartale 2013r., dlatego też powód postanowił skorzystać z prywatnych usług medycznych specjalisty z zakresu ortopedii i traumatologii w osobie lek. med. R. H.. Podczas pierwszej wizyty u w/w lekarza, która miała miejsce w dniu 14 stycznia 2013r. okazało się, iż w/w dolegliwości mogą mieć związek z doznanym w wyniku wypadku urazem głowy oraz odcinka kręgosłupa szyjnego. Powyższa diagnoza lekarska została potwierdzona specjalistycznymi badaniami medycznymi. Ponadto, w toku leczenia i rehabilitacji powoda, koniecznym okazała się wizyta u lekarza specjalisty z zakresu neurologii oraz wizyta u psychologa. Na kwotę dochodzonego odszkodowania składają się koszty leczenia powoda w wysokości 4.791,37 zł oraz utracony zarobek w kwocie 1.280,00 zł. Przed wypadkiem powód był osobą bardzo aktywną, zarówno w sferze zawodowej, jak i w sferze prywatnej. Po wypadku drogowym powód nie może prowadzić trybu życia jaki dotychczas prowadził. Z prywatnej opinii lekarskiej R. H. i M. W. wynika, że procentowy uszczerbek na zdrowiu powoda wynosi 22 %. Z tych też względów kwota 70.000,00 zł zadośćuczynienia jest uzasadniona. Pismem z dnia 27 maja 2013r. doręczonym pozwanemu w dniu 27 maja 2013r. została zgłoszona szkoda. Pozwany odmówił jednak przyjęcia na siebie odpowiedzialności za zdarzenie z dnia 25 listopada 2012r. i nie uwzględnił roszczeń powoda. Pozwany został zawiadomiony o szkodzie w dniu 27 maja 2013r. zatem zasądzenia ustawowych odsetek powód domaga się od dnia 27 czerwca 2013r.

Pozwany Towarzystwo (...) S.A. w W.. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powyższego stanowiska pozwany przyznał, że w dniu 25 listopada 2012r. ubezpieczał od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu marki F. (...) nr rej. (...). Pozwany zaprzeczył, aby posiadacz tego pojazdu ponosił odpowiedzialność za szkody na osobie powoda. Pozwany odmówił powodowi wypłaty odszkodowania za szkody na osobie i swoje stanowisko zajęte w toku likwidacji szkody podtrzymał w niniejszym postępowaniu. Pozwany zaprzeczył, aby powód doznał obrażeń ciała w związku z kolizją z dnia 25 listopada 2012r. Bezpośrednio po kolizji nie było wzywane ani pogotowie ratunkowe, ani policja, zatem powód nie wymagał żadnego zaopatrzenia medycznego. Powód dopiero w dniu 13 stycznia 2013r. udał się do lekarza, a badania przeprowadził w lutym 2013r. twierdząc, że jego schorzenia wynikają z kolizji z dnia 25 listopada 2012r. Pozwany przeczy tym twierdzeniom powoda. Analizując przebieg wypadku zdaniem strony pozwanej wskazywane przez powoda obrażenia ciała nie mogły powstać wskutek wypadku z dnia 25 listopada 2012r. Ponadto pozwany podniósł, że powód był uczestnikiem innego zdarzenia o charakterze kolizyjnym, które miało miejsce w dniu 22 stycznia 2013r., a w którym doznał obrażeń ciała, w tym urazu kolana prawego. Nadto powód wykonywał i wykonuje prace w charakterze kierowcy. Rodzaj świadczonej pracy również mógł być przyczyną schorzeń powoda. Pozwany zakwestionował też zasadność i wysokość roszczeń powoda o zadośćuczynienie, koszty leczenia i utracone dochody.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 25 listopada 2012r. około godziny 23.00 w G. na ulicy (...) na wysokości lasu pomiędzy sferą ekonomiczną a Osiedlem (...) poruszał się samochód marki N. o nr rej. (...) kierowany przez E. C., za którym poruszał się samochód marki T. (...) o nr rej. (...) kierowany przez P. C.. Za samochodem T. poruszał się samochód F. (...) o nr rej. (...) kierowany przez R. K.. E. K. prowadził samochód z prędkością około 50 km/h, w pewnej chwili zmuszony został do nagłego hamowania co zmusiło jadące z tyłu pojazdy również do przyhamowania. Jadące z tyłu samochody poruszały się z prędkością około 50 km/h i 70 km/h. Kierująca samochodem F. (...) nie zdążyła wyhamować i przodem uderzyła w tył T.. W wyniku tylnego uderzenia T. uderzyła przodem w tył N. i obydwa pojazdy zjechały na prawą stronę i prawymi bokami uderzyły w barierki energochłonne. Warunki atmosferyczne były złe, nawierzchnia jezdni była mokra. W wyniku wypadku samochody N. i T. posiadały wzdłużne zarysowania, które odpowiadają kształtowi barierek energochłonnych i możliwości uderzenia pojazdów w tego typu przeszkodę. Ponadto samochód T. posiadał pęknięty tylny zderzak z jego wzmocnieniem. Z kolei F. (...) w wyniku wypadku posiadał pęknięty przedni zderzak z jego wzmocnieniem, pogięte wzmocnienie czołowe, rozbity lewy reflektor. Powód prowadził samochód zapięty pasami bezpieczeństwa, a samochód był wyposażony w zagłówki, zabezpieczające głowę i kręgosłup szyjny. Na miejscu zdarzenia nikt z uczestniczących nie zgłaszał żadnych obrażeń, zatem nie wzywano ani policji, ani pogotowia ratunkowego. Powód samodzielnie odjechał uszkodzonym samochodem do domu i przez 6 tygodni w ogóle nie korzystał z pomocy lekarskiej, nie miał też dolegliwości, normalnie pracował zawodowo. Do lekarza zgłosił się dopiero 14 stycznia 2013r. Powód leczył się w gabinetach prywatnych, tj. R. H. w G. specjalisty ortopedy – traumatologa oraz M. W. – neurologa. Leczenie u obu lekarzy trwało od 14 stycznia 2013r. do 04 marca 2013r. Powód był czasowo niezdolny do pracy, jednakże bez istotnych zaleceń lekarskich. Lekarze prowadzący leczenie powoda R. H. i M. W. stwierdzili u powoda stan po urazie skrętnym odcinka szyjnego kręgosłupa w podwójnym mechanizmie bicza, wygojone z podwichnięciem czynnościowym, ograniczeniem ruchomości, przemijającymi objawami korzeniowymi; niewydolność krążenia mózgowego w dorzeczu tętnicy kręgowo – podstawnej – pourazowe, z przemijającymi objawami zaburzeń precyzji ruchów, równowagi i utrzymująca się niewielką retardacją ośrodkowa lewej kończyny dolnej – IV w skali L.`a; pourazowy zespół depresyjno – lękowy wymagający przewlekłego leczenia farmakologicznego. Procentowy uszczerbek na zdrowiu lekarze prowadzący leczenie powoda określili na 22 %. W lutym 2013r. powód był badany także przez psychologa J. S. (1).

Biegły sądowy z zakresu ruchu drogowego M. B. stwierdził, że obrażenia powoda w postaci urazu odcinka szyjnego i urazu głowy są typowymi urazami, które powstają u osób znajdujących się w samochodzie uderzonym od tyłu. Podany w aktach sprawy opis przebiegu zdarzenia oraz uszkodzenie pojazdów potwierdzają, że mogło dojść do uderzenia samochodu F. w tył samochodu T. przy niedużej względnej różnicy prędkości pojazdów przed zderzeniem, w wyniku czego powód mógł doznać obrażeń szyi typu whiplast. Obrażenia ciała powoda zgłaszane w pozwie mogły powstać w dniu 25 listopada 2012r. wskutek najechania na samochód marki T. przez samochód F. (...).

Biegły sądowy J. S. (2) specjalista ortopeda – traumatolog stwierdził, że w trakcie kolizji samochodowej w dniu 25 listopada 2012r. powód P. C. nie doznał żadnych obrażeń ciała. Jak wskazują uszkodzenia samochodów uczestniczących w kolizji, jej energia była niewielka i częściowo przejęta przez energochłonne bariery pasa drogowego, po prawej stronie. Przy tego typu mechanizmie powód zabezpieczony pasami bezpieczeństwa oraz zagłówkami, których zadaniem jest minimalizowanie tzw. efektu biczowania, w trakcie uderzeń z tyłu i przodu samochodu, nie mógł doznać obrażeń rozpoznanych przez lekarzy prowadzących dopiero po ponad sześciu tygodniach od zdarzenia, bez wykonywania jakichkolwiek badań dodatkowych uzasadniających takie rozpoznanie. W badaniu przedmiotowym powoda biegły nie stwierdził żadnych następstw wypadku z dnia 25 listopada 2012r. stąd nie istnieje ani długotrwały, ani trwały powypadkowy uszczerbek na zdrowiu. Po wypadku w dniu 25 listopada 2012r. powód nie miał żadnych dolegliwości przez ponad 6 tygodni, a te które wystąpiły po 14 stycznia 2013r. nie mogą zostać uznane za powypadkowe. Aktualny stan zdrowia powoda jest bardzo dobry i stabilny. Biegły nie przewiduje w przyszłości wystąpienia żadnych następstw wypadku. Rokowania na przyszłość są bardzo dobre.

Biegły sądowy A. M. na podstawie przeprowadzonego badania psychiatrycznego, analizy akt sprawy i dokumentacji medycznej powoda nie stwierdził odchyleń od prawidłowego stanu psychicznego. W badaniu psychiatrycznym nie stwierdził objawów psychopatologicznych, które upośledzałyby zdolności adaptacyjne lub funkcje poznawcze opiniowanego. Powód nigdy nie był leczony psychiatrycznie i w trakcie badania podał, że takiego leczenia nie wymaga. Udział w kolizji drogowej w dniu 25 listopada 2012r. nie spowodował obrażeń psychologicznych, psychiatrycznych ani wystąpienia z tego powodu cierpień psychicznych. Procentowy uszczerbek na zdrowiu psychicznym w związku z przebytym wypadkiem wynosi 0 %. Aktualnie stan zdrowia powoda z punktu widzenia psychicznego jest bardzo dobry. Powód nigdy nie leczył się psychiatrycznie i takiego leczenia nie wymaga. Rokowanie na przyszłość jest bardzo dobre, a biegły nie przewiduje wystąpienia następstw psychicznych po przebytym wypadku. Z kolei po przeprowadzeniu badania neurologicznego biegły ten również nie stwierdził odchyleń od prawidłowego stanu neurologicznego. W badaniu neurologicznym ośrodkowego i obwodowego układu nerwowego biegły nie stwierdził zmian ogniskowych i ubytkowych. Brak jest następstw neurologicznych przebytego wypadku komunikacyjnego z dnia 25 listopada 2012r. Procentowy uszczerbek na zdrowiu w związku z przebytym wypadkiem wynosi 0 %. Skoro powód przez 6 tygodni po wypadku nie korzystał z pomocy lekarskiej z powodu dolegliwości bólowych to można przyjąć, że takie dolegliwości bólowe nie występowały lub były nieznaczne. Aktualnie stan zdrowia powoda z punktu widzenia neurologicznego jest bardzo dobry. Powód obecnie nie leczy się neurologicznie i leczenia takiego nie wymaga. Rokowanie na przyszłość jest bardzo dobre i biegły nie przewiduje wystąpienia następstw neurologicznych po przebytym wypadku.

Pismem z dnia 20 maja 2013r. powód zgłosił pozwanemu szkodę wzywając go zapłatę zadośćuczynienia i odszkodowania. Pismem z dnia 02 lipca 2013r. pozwany odmówił przyjęcia na siebie odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 25 listopada 2012r. i nie uwzględnił roszczeń powoda.

Powyższe okoliczności faktyczne Sąd ustalił na podstawie następujących dowodów: akt szkody o numerze (...); dokumentacji medycznej powoda (k. 16 – 27); pisma powoda zawierającego zgłoszenie szkody z dnia 20 maja 2013r. i pisma pozwanego z dnia 02 lipca 2013r. (k. 41 – 46); opinii biegłych sądowych M. B. (k. 193 – 200), J. S. (2) (k. 225 – 228, zapis w formie audio-wideo - k. 320), A. M. (k. 284 – 287, zapis w formie audio-wideo - k. 320); zeznań świadków R. K., E. C., A. C. (zapis w formie audio-wideo - k. 90) przesłuchania stron ograniczonego do przesłuchania powoda (zapis w formie audio-wideo - k. 90)

Opinia biegłego z zakresu ruchu drogowego M. B. została przyjęta przez Sąd bez zastrzeżeń. Biegły na podstawie zeznań świadków, dokumentacji zdjęciowej uszkodzonych pojazdów przeanalizował przebieg kolizji z dnia 25 listopada 2012r. stwierdzając, że obrażenia ciała powoda zgłaszane w pozwie mogły powstać w dniu 25 listopada 2012r. wskutek najechania na samochód marki T. przez samochód F. (...), jednakże przyjmując zlecenia zastrzegł, iż powyższa analiza nie będzie dotyczyła aspektów medycznych. Biegły dokonał więc teoretycznej analizy ruchu pojazdu i ewentualnego ruchu ciała powoda związanego z ruchem pojazdów w dniu 25 listopada 2012r., ocenę materiału medycznego pozostawiając biegłym lekarzom.

Zebrana w aktach sprawy dokumentacja medyczna powoda posłużyły do ustalenia przebiegu leczenia powoda i stanowiła podstawę do wydania opinii przez biegłych sądowych.

Sąd dopuścił dowód z opinii lekarskiej sporządzonej przez lekarzy R. H. i M. W. na zlecenia powoda oraz opinii psychologa J. S. (1), jednakże zgodnie z art. 278 k.p.c. opinią biegłego sądowego jest tylko opinia złożona przez osobę wyznaczoną przez sąd. Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 12 kwietnia 2002r., I CKN 92/2000 (LexPolonica nr 383195) „Prywatne ekspertyzy opracowane na zlecenie stron, czy to w toku procesu, czy jeszcze przed jego wszczęciem należy traktować, w razie przyjęcia ich przez sąd orzekający, jako wyjaśnienie stanowiące poparcie, z uwzględnieniem wiadomości specjalnych, stanowiska stron. W takiej sytuacji, jeżeli istotnie zachodzi potrzeba wyjaśnienia okoliczności sprawy z punktu widzenia wymagającego wiadomości specjalnych, sąd powinien według zasad unormowanych w kodeksie postępowania cywilnego dopuścić dowód z opinii biegłego. Nie ulega wątpliwości, że oparcie rozstrzygnięcia na prywatnych ekspertyzach złożonych przez powoda w innym procesie jest przede wszystkim naruszeniem przepisów kodeksu, które regulują zasady przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego.” Przedstawione przez powoda opinie lekarska i psychologa zważywszy na wnioski wypływające z opinii biegłych sądowych J. S. (2) i A. M. okazały się całkowicie nieprzydatna dla rozstrzygnięcia sprawy. Wnioski wypływające z prywatnych opinii lekarskich, zwłaszcza lekarzy M. W. i R. H. nie są poparte jakimikolwiek dodatkowymi badaniami lekarskimi powoda, z których wynikałoby, że powód w następstwie kolizji drogowej z dnia 25 listopada 2012r. doznał obrażeń ciała szczegółowo opisanych w ekspertyzie.

Opinie pisemne i ustne biegłych sądowych J. S. (2) i A. M. zostały przyjęte przez Sąd bez zastrzeżeń, gdyż zostały one sporządzone zgodnie ze zleceniem Sądu, przy uwzględnieniu wszystkich okoliczności istotnych dla poczynienia niezbędnych ustaleń faktycznych. Sąd w całości podzielił wnioski opinii, które w sposób szczegółowy, konsekwentny i wiarygodny odnosiły się do przedmiotu sporu. Opinie zostały wydane w oparciu o dokumentację medyczną powoda, po przeprowadzeniu badań sądowo – lekarskich, dlatego Sąd uznał je za rzetelne, poparte szczegółową analizą stanu zdrowia powoda. Opinie biegłych są spójne, zupełne, zrozumiałe, stanowcze i weryfikowalne z uwagi na jasność zawartych w niej treści. Nie istniały też wątpliwości co do wiedzy, fachowości lub bezstronności biegłych. Wiedza i doświadczenie zawodowe opiniujących oraz stanowczy charakter opinii przekonują, że zasadnym było poczynienie ustaleń na podstawie tych opinii. Z tych też względów Sąd oddalił wniosek pełnomocnika powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii innych biegłych sądowych z zakresu ortopedii i traumatologii oraz neurologii. W świetle opinii biegłego psychiatry zdaniem Sądu zbędne było przeprowadzenia dowodu z opinii biegłego psychologa. Przeprowadzenie tego dowodu nie wniosłoby do sprawy żadnych istotnych okoliczności, spowodowałoby jedynie niepotrzebne przedłużenie postępowania i pociągnęłoby za sobą niepotrzebne koszty.

Zeznania świadków były pomocne przy ustalaniu stanu faktycznego w zakresie ustalenia przebiegu wypadku. Dowód z przesłuchania stron – ograniczony do przesłuchania powódki – uzupełnił materiał dowodowy.

Sąd oddalił wniosek pełnomocnika powoda o przesłuchanie świadka M. K., gdyż pełnomocnik mimo upływu wyznaczonego terminu nie wskazał adresu świadka.

Sąd zważył, co następuje:

W ustalonym stanie faktycznym powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie art. 34 ust.1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o działalności ubezpieczeniowej (Dz.U. z 2003 Nr 124, poz. 1151 z późniejszymi zmianami) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem mechanicznym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata, zniszczenie lub uszkodzenie mienia. Przepis art. 436 k.c. w związku z art. 435 k.c. reguluje zasady odpowiedzialności samoistnego posiadacza środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody. Przepis art. 436 § 2 k.c. przewiduje odstępstwo od zasady odpowiedzialności na zasadzie ryzyka w razie zderzenia się pojazdów. Pozwany przyznał, że posiadacz pojazdu F. (...), w dniu 25 listopada 2012r. miał zawartą z pozwanym umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody spowodowane ruchem tych pojazdów. Biorąc pod uwagę przebieg kolizji drogowej stwierdzić należy, że odpowiedzialność kierującej samochodem F. (...) za skutki kolizji z dnia 25 listopada 2012r. winna być oceniana na podstawie art. 415 k.c. w związku z art. 436 § 2 k.c. Przepis art. 415 k.c. stanowi, że kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Z analizy tego przepisu wynika, iż do przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej należy zaliczyć bezprawne i zawinione działania sprawcy szkody, zaistnienie szkody w postaci poniesionych strat względnie utraconych korzyści oraz związek przyczynowo skutkowy pomiędzy działaniami sprawcy szkody a zaistniałą szkodą. Zgodnie z art. 445 § 1 k.c. w związku z art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią kwotę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Z opinii biegłych sądowych J. S. (2) i A. M. jednoznacznie wynika, że w następstwie kolizji z dnia 25 listopada 2012r. powód P. C. nie doznał żadnych obrażeń ciała. Udział w kolizji drogowej w dniu 25 listopada 2012r. nie spowodował obrażeń psychologicznych, psychiatrycznych ani wystąpienia z tego powodu cierpień psychicznych. Powód nigdy nie był leczony psychiatrycznie i w trakcie badania przez biegłego psychiatrę podał, że takiego leczenia nie wymaga. Zatem kierująca samochodem marki F. (...) nie ponosi odpowiedzialności za szkody na osobie powoda, gdyż powód nie doznał żadnych obrażeń ciała w następstwie kolizji z dnia 25 listopada 2012r. Roszczenia powoda dochodzone pozwem nie angażują odpowiedzialności sprawcy szkody z dnia 25 listopada 2012r. i pozwanego jako ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdu marki T. w związku z ruchem tego pojazdu w dniu 25 listopada 2012r.

Na zasadzie art. 98 k.p.c. Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanego kwotę 4.217,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu obejmujących wynagrodzenie pełnomocnika procesowego będącego radcą prawnym zgodnie z treścią § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1399 z późniejszymi zmianami), opłatę skarbową od pełnomocnictwa w wysokości 17,00 zł oraz wydatek na opinie biegłych sądowych w wysokości 600,00 zł.

Gliwice, dnia 05 stycznia 2015r. SSO Katarzyna Banko