Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Piotr Rajczakowski

Sędziowie: SO Alicja Chrzan

SR Kamil Majcher (del.)

Protokolant: Agnieszka Ingram-Ciesielska

po rozpoznaniu w dniu 8 stycznia 2015 r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa W. B.

przeciwko B. M.

o zadośćuczynienie

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie

z dnia 5 września 2014r., sygn. akt I C 1496/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że podwyższa zasądzoną
od pozwanej na rzecz powódki kwotę 6.401,38 zł do 9.401,38 (dziewięć tysięcy czterysta jeden złotych 38/100) zł, z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot:

- 8.000 zł od dnia 9 października 2012r.

- 111,98 zł od dnia 26 listopada 2012r.

- 1.289,40 zł od dnia 29 stycznia 2013r. (pkt. I),

koszty procesu do 1.643,60 zł (pkt. IV), zaś należne od pozwanej na rzecz

Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie koszty sądowe do

kwoty 591,04 zł (pkt. V);

II.  oddala dalej idącą apelację;

III.  zasądza od pozwanej na rzecz powódki 60 zł kosztów postępowania apelacyjnego;

IV.  nakazuje pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego
w Dzierżoniowie kwotę 150 zł tytułem części opłaty od apelacji, od uiszczenia której powódka była zwolniona, nie obciążając jej dalszą częścią tej opłaty.

Sygn. akt II Ca 883/14 ( transkrypcja wygłoszonego uzasadnienia)

Początek tekstu

[Protokolantka 00:00:05.928]

[ns 00:00:05.928]

[Przewodniczący 00:00:17.590]

Będzie ogłoszony wyrok. Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej. Sąd Okręgowy w Świdnicy II wydział Cywilny Odwoławczy po rozpoznaniu sprawy z powództwa W. B. przeciwko B. M. o zadośćuczynienie na skutek apelacji powódki od wyroku Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie z dnia 5 września 2014 roku sygnatura akt I C 1496/12 w punkcie pierwszym zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że podwyższa zasądzoną od pozwanej na rzecz powódki kwotę 6.401,38 złotego do 9.401,38 złotego z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwot: od 8.000 złotych od dnia 9 października 2012 roku, od 111,98 złotego od dnia 26 listopada 2012 roku, od 1289,40 złotego od dnia 29 stycznia 2013 roku. I to jest modyfikacja dotycząca punktu pierwszego wyroku Sądu Rejonowego. Koszty procesu do 1643,60 złotego zaś na... to jest punkt czwarty zaskarżonego wyroku, zaś należne od pozwanej na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie koszty sądowe do kwoty 591,04 złotego i to jest punkt piąty W punkcie drugim oddala dalej idącą apelację, w punkcie trzecim zasądza od pozwanej na rzecz powódki 60 złotych kosztów postępowania apelacyjnego i w punkcie czwartym nakazuje pozwanej uiścić na rzecz Skarbu Państwa Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie kwotę 150 złotych tytułem części opłaty od apelacji, od uiszczenia której powódka była zwolniona, nie obciążając jej dalszą częścią tej opłaty. Proszę spocząć, Sąd uzasadni orzeczenie, a konkretnie mówiąc wygłosi je do sprawy II Ca 883/14. Sąd Okręgowy rozpoznając apelację, podobnie zresztą jak skarżąca, oparł się na ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego, mających uzasadnienie w zebranym w sprawie materiale dowodowym i zważył, co następuje. Apelacja powódki, w której zakwestionowała ona rozstrzygnięcie Sądu I instancji jedynie w części dotyczącej wysokości zasądzonego na jej rzecz zadośćuczynienia, a już tylko w konsekwencji tego odnośnie kosztów procesu, podlegała częściowemu uwzględnieniu. Sąd Rejonowy czyniąc prawidłowe ustalenia faktyczne dotyczące okoliczności istotnych dla określenia wysokości należnego powódce zadośćuczynienia nie doszacował jednak jego wielkości, przyznając je w rozmiarze mniejszym aniżeli uzasadniały to powyższe okoliczności rozpoznawanej sprawy. Zasądzenie owego zadośćuczynienia w wyższym rozmiarze uzasadniały tak, zaś tak okoliczności leżące po stronie powódki, jak i pozwanej. Odnośnie okoliczności dotyczących powódki w ocenie Sądu Okręgowego wskazać przede wszystkim należy, że jak wynika z ostatecznie skutecznie niezakwestionowanej opinii biegłego, na prawej łydce skarżącej pozostała zmiana bliznowata nieco wygórowana, przebarwiona, ruchoma, nieco bolesna, wielkości 3 na 6 centymetrów, a z której istnieniem związane jest występowanie 4-procentowego trwałego uszczerbku na zdrowiu. Nadto powódka do chwili obecnej odczuwa bóle nagi, szczególnie przy zmianach pogody, dyskomfort, źle sypia, a od daty zdarzenia bardzo boi się psów, co utrudnia jej pracę, gdyż jako opiekun środowiskowy pracuje w terenie. Również czas niezdolności do pracy, okres i sposób leczenia, polegający między innymi na nakłuwaniu rany celem jej oczyszczania, związane z tym cierpienia fizyczne i psychiczne uzasadniały przyznanie wyższego zadośćuczynienia. Co się zaś tyczy okoliczności leżących po stronie pozwanej, a mających również wpływ na wysokość zasądzonego powódce zadośćuczynienia, to przede wszystkim wskazać należy, że dla owej wysokości zadośćuczynienia znaczenie ma także między innymi stopień zawinienia sprawcy szkody i taki też pogląd wyraził Sąd Najwyższy w orzeczeniach między innymi z 16 maja 1973 roku I CL 203/73, z 20 kwietnia 2006 roku IV CSK 99/05, z 5 listopada 2004 roku II CK 173/04 czy z 10 grudnia 97 roku III CKN 219/97, a nadto takie poglądy w tym przedmiocie wyrażały również Sądy Powszechne, konkretnie Sądy Apelacyjne. Jak prawidłowo ustalił Sąd Rejonowy, pozwana mimo, że widziała, iż jej pies wydostał się z posesji i biegł za ciągnikiem, w żaden sposób nie zareagowała i pozwoliła, aby pies swobodnie biegał po polu w sytuacji, gdy był to duży pies, który jak zeznał świadek C. M., mąż pozwanej, już wcześniej ugryzł inną osobę, a pozwana w ogóle nie miała nawet kagańca dlatego psa. Stopień zawinienia pozwanej był zatem większy aniżeli na przykład w sytuacji, gdyby zwierzę bez wiedzy i świadomości opiekuna wydostało się z nie do końca właściwie zabezpieczonej zagrody i wyrządziło szkodę, a przecież również w tej sytuacji ów opiekun nie mógłby się uchylić od odpowiedzialności. Te zatem wcześniej wskazane okoliczności dotyczące skarżącej przemawiały za przyjęciem, że adekwatnym zadośćuczynieniem, jakie podlegało zasądzeniu od pozwanej na rzecz powódki nie jest wprawdzie kwota, jakiej domagała się powódka, kwota 10.000 złotych, ale właśnie kwota 8.000 złotych, nieco jedynak niższa od tej, no, szacowanej przez powódkę. Z powyższych względów Sąd Okręgowy na podstawie artykułu 385 k.p.c. zmienił zaskarżony wyrok podwyższając kwotę zasądzonego powódce zadośćuczynienia z 5 do 8.000 złotych, co wiązało się z podwyższeniem łącznej sumy zasądzonych roszczeń do 9.401 złotych i 38 groszy oraz orzekając o kosztach procesu i kosztach sądowych w postępowaniu pierwszoinstancyjnym przez ich stosunkowe rozdzielenie, przy przyjęciu, że powódka wygrała sprawę w 68 procentach, a pozwana w 32 procentach dalej idącą apelację w myśl artykułu 385 k.p.c. oddalił. O kosztach postępowania apelacyjnego rozdzielając je stosunkowo przy przyjęciu, że powódka utrzymała się z żądaniem w postępowaniu apelacyjnym w 60 procentach, a pozwana w 40, Sąd Okręgowy orzekł na podstawie artykułu 100 w związku z artykułem 391 paragraf 1 k.p.c., a w przedmiocie obowiązku uiszczenia opłaty od apelacji na podstawie artykułu 113 ustęp 1 i 4 Ustawy z 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych. (...)

[koniec części 00:06:00.335]