Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 13 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Świdnicy, II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Grażyna Kobus

Sędziowie: SO Barbara Nowicka

SO Longina Góra

Protokolant: Bogusława Mierzwa

po rozpoznaniu w dniu 13 stycznia 2015r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy

z powództwa R. B.

przeciwko (...) SA w W.

o zapłatę 6.179,56 zł

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy

z dnia 14 sierpnia 2014 r., sygn. akt I C 1504/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w pkt I i II w ten sposób, że zasądza od strony pozwanej (...) SA w W. na rzecz powoda R. B. kwotę 663,43 (sześćset sześćdziesiąt trzy 43/100) zł z ustawowymi odsetkami od 9 sierpnia 2012r.i zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej 1.010 zł tytułem kosztów procesu;

II.  oddala dalej idącą apelację;

III.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej 527,32 zł kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 893/14 ( transkrypcja wygłoszonego uzasadnienia )

Początek tekstu

[Przewodnicząca 00:00:03.648]

Będzie ogłoszony wyrok. Wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej. Sąd Okręgowy w Świdnicy w składzie tu obecnym po rozpoznaniu w dniu dzisiejszym na rozprawie sprawy z powództwa R. B. przeciwko (...) S.A. w W. o zapłatę 6.179 złotych 56 groszy na skutek apelacji powoda od wyroku Sądu Rejonowego w Świdnicy z dnia 14 sierpnia 2014 roku sygnatura akt I C 1504/12, I. Zmienia zaskarżony wyrok w punkcie I I II w ten sposób, że zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powoda R. B. kwotę 663 złotych 43 groszy z ustawowymi odsetkami od dnia 9 sierpnia 2012 roku i zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej 1.010 złotych tytułem kosztów procesu. II. Oddala dalej idącą apelację. III. Zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej 527 złotych 32 grosze kosztów postępowania apelacyjnego. Proszę zająć miejsce. Sędzia referent wygłosi uzasadnienie. Proszę bardzo.

[Sędzia referent 00:01:43.168]

Sąd Okręgowy rozpoznając apelację powoda oparł się na ustaleniach faktycznych Sądu Rejonowego, które mają uzasadnienie w zebranym w sprawie materiale dowodowym. Ustalenia te Sąd Okręgowy podzielił i przyjął za własne oraz zważył co następuje: Apelacja powoda podlegała uwzględnieniu jedynie w niewielkiej części. Słusznie zarzuca skarżący, iż Sąd Rejonowy bezzasadnie oddalił powództwo w całości. Powód oprócz żądania odszkodowania w kwocie 4.925 złotych 53 groszy z tytułu umowy ubezpieczenia auto - casco zgłosił również żądanie dotyczące zapłaty odsetek za opóźnienie w wypłacie bezspornej części odszkodowania, które wyliczył na dzień wniesienia pozwu na kwotę 1.254 złote i 3 grosze. Sąd Rejonowy oddalając w całości powództwo w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku ograniczył się jedynie do ogólnego stwierdzenia, że wypłacona dotychczas powodowi przez pozwaną kwota odszkodowania rekompensuje mu całkowicie doznaną szkodę nie odnosząc się konkretnie do żądania odsetkowego. Brak jest motywów pisemnych zaskarżonego wyroku nie wynika jednoznacznie czy Sąd Rejonowy objął swoim rozstrzygnięciem to żądanie ale uznał je za bezzasadne, czy też w ogóle nie rozstrzygnął co do tego żądania. Jednakże oddalenie powództwa w tej części, w ocenie Sądu Okręgowego, jest nieuzasadnione. Zgodnie z art. 817 par. 1 Kodeksu cywilnego ubezpieczyciel jest zobowiązany spełnić świadczenie w terminie 30 dni licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Jest to przepis bezwzględnie obowiązujący. Jak wynika ze zgłoszenia szkody i potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia szkody, które znajdują się na kartach 16 - 18 akt sprawy, powód zgłosił szkodę u ubezpieczyciela 28 lipca 2011 roku a więc termin 30 - dniowy do wypłaty odszkodowania upłynął 27 sierpnia 2011 roku, zatem pozwana, która wypłaciła powodowi odszkodowanie w 3 częściach: 6 października 11 roku kwotę 19. 215 złotych 21 groszy, 29 czerwca 2012 roku kwotę 3.485 złotych i 17 lipca 12 roku kwotę 74 złotych 47 groszy, pozostawała niewątpliwie w opóźnieniu niczym nie usprawiedliwionym skoro już w sierpniu 2011 roku określiła wysokość odszkodowania przy przyjęciu szkody całkowitej na 18.615 złotych. Tym samym powodowi należą się, zgodnie z art. 481 par. 1 Kodeksu cywilnego, odsetki ustawowe za czas opóźnienia jednakże nie w kwocie żądanej przez powoda lecz w łącznej kwocie 663 złotych i 43 groszy. Na tę kwotę składają się odsetki od kwoty 19. 215 złotych 21 groszy liczone od 28 sierpnia 2011 roku do 6 października 2011 roku w kwocie 273 złote 75 groszy, odsetki od kwoty 3.485 złotych liczone od 28 sierpnia 2011 roku do 29 czerwca 2012 roku to jest w kwocie 381 złotych i 6 groszy oraz odsetki od kwoty 74 złotych 47 groszy liczone od 28 sierpnia 2011 roku do 17 lipca 2012 roku to jest w kwocie 8 złotych 62 groszy. I tylko w tym zakresie powództwo podlegało uwzględnieniu na podstawie art. 386 par. 1 k.p.c. co Sąd Okręgowy uczynił zmieniając zaskarżony wyrok. Odsetki od kwoty 663 złotych i 43 groszy Sąd zasądził od 9 sierpnia 2012 roku to jest od dnia wniesienia pozwu. W pozostałej części apelacja powoda jest nieuzasadniona i dlatego Sąd Okręgowy oddalił ją stosownie do art. 385 Kodeksu postępowania cywilnego. W ocenie Sądu Okręgowego, Sąd Rejonowy nie dopuścił się naruszenia przepisów prawa materialnego i procesowego wymienionych w apelacji, poczynił też prawidłowe ustalenia co do wysokości szkody powoda opierająć się na opinii biegłego sądowego M. Ł.. Wbrew zarzutom apelacji Sąd ten nie naruszył przepisów art. 233 par. 1 Kodeksu postępowania cywilnego w związku z art. 278 par. 1 Kodeksu postępowania cywilnego. Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wyprowadził wnioski logicznie poprawne, zgodne z doświadczeniem życiowym i ocena Sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów w szczególności ocena dotycząca dowodu z opinii biegłego M. Ł., która to ocena przeprowadzona przez Sąd Rejonowy jest przedmiotem apelacji powoda. Opinia biegłego podlega tak jak inne dowody ocenie według art. 233 par. 1 k.p.c. ale specyfika tego dowodu wyraża się w tym, że sfera merytoryczna opinii jest kontrolowana porzez Sąd, który nie posiada wiadomości specjalnych a więc tylko w zakresie zgodności tej opinii z zasadami logicznego myślenia, wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, sposobu motywowania, stopnia stanowczości wyrażonych w opinii wniosków. Opinia biegłego M. Ł. spełnia powyższe kryteria, jest wyczerpująca, odnosi się do wszystkich kwestii zawartych w tezie dowodowej postanowienia Sądu Rejonowego, jest wiarygodna, spójna i logiczna i Sąd Rejonowy prawidłowo ustalenia faktyczne co do wysokości szkody powoda poczynił na podstawie tej opinii. Zarzuty powoda co do treści opinii nie zawierają przekonywujących argumentów, które pozwalałyby na przyjęcie, że ocena biegłego jest rażąco błędna, że nie wywiązał się właściwe ze zlecenia Sądu, nie ustalił wysokości szkody powoda i nie przedstawił szczegółowych wyliczeń określających wysokość ewentualnych kosztów naprawy pojazdu. Wbrew tym zarzutom biegły już w pierwszej opinii pisemnej z 11 czerwca 2013 roku określił wysokość szkody powoda, którą powinna zrekompensować mu strona pozwana na kwotę 22 tysięcy złotych, wartość samochodu przed wypadkiem na 52 tysiące złotych oraz wartość pozostałości uszkodzonego pojazdu na 30 tysięcy złotych, a w opinii uzupełniającej z 22 kwietnia 2014 roku, po otrzymaniu dokumentacji fotograficznej sporządzonej przez stronę pozwaną podczas oględzin pojazdu po zgłoszeniu szkody znajdującej się na płycie CD, przedstawił 3 warianty wyceny kosztów naprawy samochodu aczkolwiek nie było to konieczne dla prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy skoro niespornym między stronami jest, że w pojeździe powoda wystąpiła szkoda całkowita, gdyż koszt jego powypadkowej naprawy przekraczałby wartość samochodu. Powód w pozwie określił wartość pojazdu przed wypadkiem na kwotę 52.100 złotych posiłkując się prywatną opinią rzeczoznawcy S. K.. Biegły Ł. w swojej określił opinii określił wartość pojazdu przed szkodą na 52 tysiące złotych i należycie uzasadnił kryteria, na podstawie których dokonał takiego ustalenia. Różnica w ustaleniach obu tych rzeczoznawców co do wartości pojazdu przed wypadkiem jest minimalna, bo wynosi 100 złotych. W związku z tym te zarzuty podnoszone przez powoda co do bezwartościowości opinii biegłego Ł. są całkowicie nieuzasadnione. Prawidłowo też biegły ustalił wartość pozostałości uszkodzonego pojazdu na kwotę 30 tysięcy złotych. Skarżący zarzuca, że biegły powinien wyliczyć wartość uszkodzonego pojazdu według cen rynkowych a nie określać ją na kwotę 30 tysięcy złotych, za którą on zbył wrak. Powód w toku procesu nie zaprzeczył, że uzyskał 30 tysięcy złotych ze sprzedaży uszkodzonego pojazdu, a zatem jest to kwota najbardziej odzwierciedlająca wartość rynkową wraku skoro znalazł się nabywca, który go kupił za taką cenę, a powód za taką cenę go właśnie sprzedał. Należy pamiętać o tym, że szkoda w pojeździe powoda była likwidowana z dobrowolnego ubezpieczenia autocasco, a zasady wypłaty odszkodowania zostały określone w ogólnych warunkach ubezpieczenia pojazdów mechanicznych auto - casco (...), które stanowią integralną część umowy ubezpieczenia. W par. 26 ust. 2 tych ogólnych warunków ubezpieczenia wartość pozostałości uszkodzonego pojazdu została określona jako suma wartości elementów zespołów pojazdu nieuszkodzonych lub pomimo uszkodzenia posiadających wartość handlową. Jeżeli więc powód sprzedał wrak pojazdu za 30 tysięcy złotych to kwota ta stanowi wartość pozostałości uszkodzonego pojazdu o wartości handlowej w rozumieniu ogólnych warunków ubezpieczenia i Sąd Rejonowy prawidłowo przyjął, że dla ustalenia wysokości należącego powodowi odszkodowania tę kwotę jako wartość pojazdu uszkodzonego. Zgodnie z par. 26 ust. 1 ogólnych warunków ubezpieczenia w razie szkody całkowitej odszkodowanie ustala się na podstawie wartości rynkowej pojazdu w dniu zaistnienia szkody pomniejszonej o wartość pozostałości uszkodzonego pojazdu co w rozpoznawanej sprawie daje kwotę 22 tysięcy złotych, którą powód otrzymał jeszcze przed wytoczeniem powództwa od strony pozwanej. Sąd Rejonowy nie naruszył też przepisów art. 217 k.p.c., 227 k.p.c., 232 k.p.c. w związku z art. 286 k.p.c. poprzez nieuwzględnienie wniosku powoda o przeprowadzenie dowodu z opinii innego biegłego. Sąd nie ma obowiązku dopuszczania dowodu z opinii kolejnego biegłego gdy wydana wcześniej opinia jest dla strony wnoszącej o przeprowadzenie tego dowodu niekorzystna bądź gdy nie zgadza się ona z wnioskami opinii i nie uznaje argumentacji biegłego co do podnoszonych przez nią zarzutów. Samo niezadowolenie strony z wydanej opinii nie stanowi dostatecznego powodu dla przeprowadzenia dowodu z opinii innego biegłego z tej samej dziedziny. Potrzeba powołania tego innego biegłego musi wynikać z okoliczności sprawy a więc gdy przeprowadzona już opinia jest niekompletna, niejasna, nienależycie uzasadniona a przez to jest nieweryfikowalna dla Sądu, a z taką sytuacją nie mamy do czynienia w rozpoznawanej sprawie. Sąd Rejonowy nie dopuścił się też obrazy art. 299 k.p.c. w związku z art. 227 k.p.c. poprzez pominięcie dowodu z przesłuchania stron, a w szczególności powoda, który nie przyznawał w toku procesu, że sprzedał wrak za 30 tysięcy złotych, a nie mógł się co do tej okoliczności wypowiedzieć skoro nie miał możliwości złożenia zeznań. Zgodnie z art. 299 k.p.c. przeprowadzenie dowodu z przesłuchania stron w obecnym stanie prawnym jest dopuszczalne wyjątkowo gdy w świetle oceny sądu opartej na całokształcie okoliczności sprawy brak jest innych dowodów albo gdy te istniejące są niewystarczające dla wyjaśnienia okoliczności faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie może dowód z przesłuchania stron służyć podsumowaniu i sprawdzaniu wyników dotychczasowego postępowania. Powód nie wskazał na jakie okoliczności miałby być przeprowadzony dowód z jego przesłuchania ale jeśli chodziło mu tylko o zaprzeczenie, że sprzedał wrak za 30 tysięcy złotych to takie oświadczenie mógł złożyć w każdym czasie w toku postępowania przed Sądem I instancji, po wydaniu przez biegłego opinii. Chybiony jest wreszcie zarzut naruszenia art. 328 par. 2 Kodeksu postępowania cywilnego. Skuteczne postawienie takiego zarzutu wymaga wykazania, że uzasadnienie wyroku Sądu Rejonowego nie zawiera elementów pozwalających na weryfikację stanowiska tego Sądu to znaczy, że istnieją takie braki uzasadnienia w zakresie ustaleń faktycznych i oceny prawnej, które uniemożliwiają całkowicie dokonanie oceny toku wywodu Sądu, który doprowadził do wydania zaskarżonego wyroku i nie można poddać tego wyroku ocenie instancyjnej. Aczkolwiek uzasadnienie Sądu Rejonowego nie w pełni spełnia wymogi art. 328 par. 2 niemniej Sąd Rejonowy ustalił stan faktyczny sprawy, wskazał podstawę prawną, według której oddalił powództwo, w związku z tym Sąd II instancji miał możliwość zapoznania się z motywami zaskarżonego wyroku i ten zarzut procesowy nie miał istotnego wpływu na prawidłowość rozstrzygnięcia zaskarżonego wyroku. Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie art. 386 par. 1 Kodeksu postępowania cywilnego zmienił zaskarżony wyrok. W punkcie I i II w ten sposób, że zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę należnych mu odsetek 663 złote 43 grosze od opóźnionej wypłaty odszkodowania z ustawowymi odsetkami od 9 sierpnia 2012 roku. Jeżeli chodzi o koszty procesu za obie instancje Sąd na podstawie art. 100 zdanie 1 k.p.c. stosunkowo je rozdzielił odpowiednio do wyników postępowania przyjmując, że powód wygrał sprawę w 10 procentach, a strona pozwana w 90 procentach i stąd jest to rozliczenie, które znalazło miejsce w poszczególnych punktach wyroku Sądu Okręgowego. W dalszej części apelację powoda oddalił na podstawie art. 385 k.p.c. uznając ją za nieuzasadnioną. To wszystko. Dziękuję.

[Przewodnicząca 00:15:55.247]

Dziękuję.

[koniec części 00:15:57.694]