Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 6 lutego 2015 r.

Sąd Okręgowy w Siedlcach II Wydział Karny w składzie:

przy udziale Prokuratora Andrzeja Michalczuka

po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2015 r.

sprawy M. U.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286 §1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez oskarżonego

od wyroku zaocznego Sądu Rejonowego w Mińsku Mazowieckim

z dnia 4 czerwca 2014 r. sygn. akt II K 212/14

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę M. U. przekazuje Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim do ponownego rozpoznania.

Sygn. akt II Ka 680/14

UZASADNIENIE

M. U. oskarżony został o to, że:

I.  w dniu 3 czerwca 2013r. w m. C., pow. (...), woj. (...) działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził P. O. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 3900 zł, poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży i montażu okien pcv przez firmę (...), na zakup których pokrzywdzony zawarł z (...) umowę o kredyt konsumencki na zakup towarów i usług nr (...)

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk,

II.  w dniu 13 czerwca 2013r. w m. C., pow. (...), woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, doprowadził J. J. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 3640 zł poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy i montażu okien pcv przez firmę (...), na zakup których pokrzywdzony zawarł z (...) umowę o kredyt konsumencki na zakup towarów i usług nr (...)

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

III.  w dniu 27 września 2013 r. w m. C. pow. (...), woj. (...), działając w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził E. B. do niekorzystnego rozporządzenia własnym mieniem w kwocie 8 400 zł poprzez wprowadzenie w błąd co do zamiaru wywiązania się z umowy sprzedaży i montażu okien pcv przez firmę (...), na zakup których pokrzywdzona zawarła z (...) umowę o kredyt konsumencki na zakup towarów i usług nr (...)

tj. o czyn z art. 286 § 1 kk

Sąd Rejonowy w Mińsku Mazowieckim wyrokiem z dnia 4 czerwca 2014r.:

1.  oskarżonego M. U. uznał za winnego popełnienia zarzucanych mu czynów przyjmując, iż stanowią one ciąg przestępstw z art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk i za to na podstawie art. 286 § 1 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył mu karę 2 lat pozbawienia wolności,

2.  na podstawie art. 33 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył oskarżonemu grzywnę w wysokości 100 stawek dziennych, ustalając na podstawie art. 33 § 3 kk wysokość jednej stawki na kwotę 30 zł,

3.  zasądził od oskarżonego 900 zł tytułem opłaty i obciążył go pozostałymi kosztami procesu w kwocie 90 zł.

Apelację od tego wyroku złożył oskarżony M. U. osobiście. Wyrokowi zarzucił

1.  obrazę przepisu art. 410 kpk w zw. z art. 4, 5 § 2 i 7 kpk przez oparcie orzeczenia nie na całokształcie dowodów, ale wybiórczej ocenie i powołanie się wyłącznie na materiał dowodowy odpowiadający koncepcji winy oskarżonego,

2.  błąd w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia.

Podnosząc powyższe zarzuty skarżący wniósł o:

-

zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie go od dokonania zarzucanych mu czynów,

-

uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji,

-

zmianę zaskarżonego wyroku i warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego M. U. jest zasadna jedynie w zakresie wniosku o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, jednakże nie z powodu uchybień wskazanych w tym środku odwoławczym.

Sąd Odwoławczy po zapoznaniu się z aktami przedmiotowej sprawy stwierdził, iż mimo wydania wyroku w sprawie przeciwko M. U. i złożenia przez oskarżonego wniosku o sporządzenie i doręczenie mu uzasadnienia wyroku, Sąd I instancji nie sporządził takiego uzasadnienia. W tej sytuacji niemożliwa jest więc kontrola odwoławcza zaskarżonego wyroku. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego i komentarzami do kodeksu postępowania karnego „instytucja uzasadnienia zarówno faktycznych, jak i prawnych aspektów wyroku jest przejawem kontrolowanej swobodnej oceny dowodów, gdyż uzasadnienie stwarza stronie możliwość podważania argumentacji sądu, a sądowi kontrolującemu zbadanie prawidłowości rozumowania sądu I instancji. Uzasadnienie musi stanowić dokument o charakterze sprawozdawczym, z którego wynika, jaki był tok rozumowania sądu orzekającego. Uzasadnienie powinno wskazywać logiczny proces, który doprowadził sąd do wniosku o winie oskarżonego, a także argumentację, co do wymiaru kary za przypisany czyn”. (OSN MS 10-12/1990 poz. 78, OSN PG 3-4/1974 poz. 47, OSN PiPr 12/2007 poz. 19 i inne).

Zważywszy na fakt, iż apelacja oskarżonego M. U. zaskarża wyrok w całości wnosząc m.in o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie go od dokonania zarzucanych mu czynów, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I instancji, bądź też o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez warunkowe zawieszenie wykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności, a Sąd Odwoławczy nie ma możliwości zbadania prawidłowości rozumowania sądu I instancji w zakresie zarówno ustaleń faktycznych, a w konsekwencji winy oskarżonego i jego ewentualnej odpowiedzialności karnej, to ocena zasadności tego wyroku nie jest możliwa.

Mając powyższe na uwadze, Sąd Odwoławczy na podstawie art. 437 § 1 i 2 kpk i art. 456 kpk zaskarżony wyrok uchylił i sprawę M. U. przekazał Sądowi Rejonowemu w Mińsku Mazowieckim do ponownego rozpoznania.

Przy ponownym rozpoznaniu tej sprawy, Sąd I instancji przeprowadzi przewód sądowy od początku, w toku którego wyjaśni wszystkie okoliczności przedmiotowych zdarzeń, a następnie dokona prawidłowej, zgodnej z dyrektywami art. 7 kpk oceny dowodów i na podstawie tak ocenionych dowodów ustali rzeczywisty stan faktyczny tych czynów, a następnie wyda wyrok, który w razie konieczności uzasadni zgodnie z wymogami art. 424 kpk.

Z tych względów Sąd Okręgowy orzekł, jak w wyroku.