Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 lutego 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu VII Wydział Pracy

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Wacława Macińska

S ę d z i o w i e: SSO Ryszard Kozłowski (ref.)

SSO Krystyna Dereń-Szydłowska

Protokolant : Małgorzata Miodońska

po rozpoznaniu w dniu 14 lutego 2013 r. we Wrocławiu - na rozprawie

sprawy z powództwa M. K.

przeciwko (...) Spółce z o.o. we W.

o odszkodowanie

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 24 października 2012 r. sygn. akt 1004/11

I.  oddala apelację,

II.  zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 120 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego w postępowaniu odwoławczym.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24.10.2012r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia Śródmieścia IV Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych we W. w sprawie z powództwa M. K. przeciwko (...) Sp. z o.o. w W. o odszkodowanie oddalił powództwo.

Sąd Rejonowy na podstawie stanu faktycznego ustalonego w toku przewodu sądowego, który Sąd Okręgowy uznał za własny przyjął, że powód M. K. został zatrudniony u strony pozwanej na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony ostatnio na stanowisku Kierownika Operacyjnego Regionu P.. – Zachód. Powód przez okres około 3 lat nie pozwalał R. G. i W. J. (1) na całkowite wykorzystanie przez nich urlopów wypoczynkowych. Powód wymagał aby w czasie formalnego udzielenia urlopu świadczyli oni pracę. W ewidencji odnotowywano fakt rzekomego wykorzystania urlopu, gdy tymczasem obaj kierownicy nie przebywali na urlopach lecz realizowali obowiązki pracownicze.

W dniu 9.05.2011r. strona pozwana złożyła powodowi oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczyny wypowiedzenia wskazano naruszenie obowiązku starannego wykonywania pracy oraz obowiązku dbałości o dobro pracodawcy , ochrony jego mienia poprzez nienależyte wykonywanie obowiązków związanych z dbaniem o dobro zakładu pracy, oraz procedur i zasad postępowania a także utratę zaufania do powoda jako pracownika, spowodowaną podejmowaniem przez niego działań niezgodnych z obowiązującymi przepisami prawa ze szkodą dla pracodawcy.

Po odwołaniu się powoda od wypowiedzenia, strona pozwana podjęła proces zbierania informacji o powodzie wśród pracowników (...). Działalnością tą zajął się kierownik ds. bezpieczeństwa S. M., który rozmawiał między innymi z M. T., zatrudnionym jako kasjer w dziale rozliczeń. S. M. pytał go, czy jest on w posiadaniu jakichkolwiek faktur na zakup sprzętu elektronicznego na cele prywatne powoda.

W dniu 6 czerwca 2011 r. Kierownik ds. bezpieczeństwa zatrudniony u strony pozwanej S. M. odbył rozmowę z kierownikiem terminala L. W. J. (1). W trakcie rozmowy S. M. wywierał nacisk na W. J. (1), aby ten opisał ewentualne negatywne zachowania powoda. W. J. (1), w związku z ujawnieniem faktu, iż nieprawidłowo rozliczał faktury kosztowe za usługi kurierskie na koncie 91, obawiał się utraty pracy. W. J. (1) podczas rozmowy stwierdził między innymi, iż powód narzucał mu obowiązek korzystania z usług przewoźników A. i R. S. za ustalone przez powoda wynagrodzenie. W. J. (1) wskazał nadto, że powód wiedział o ukrywaniu przez niego faktur kosztowych oraz to, że powód miał poinstruować go, żeby część tych faktur księgować na koncie 91, celem niewykazania faktu przekroczenia budżetu. W. J. (1) dodał, że przez trzy lata pracy był tylko 5 dni na urlopie. Pozostałe wnioski urlopowe stwierdzały nieprawdę, to jest formalnie W. J. (2) miał być udzielony urlop, ale faktycznie świadczył on pracę. Powód miał mówić, że na urlop trzeba sobie zasłużyć. W. J. (1) podniósł nadto, że w czasie gdy przebywał na 5 – dniowym urlopie, powód nakazał mu zakupić na własny koszt modem umożliwiający korzystanie z Internetu, w celu bieżącego kontrolowania poczty elektronicznej.

27 maja 2011 r. S. M. udał się do terminala J. i w czasie kontroli ujawnił, iż R. G. nie przekazał do działu księgowości kilkudziesięciu faktur.

W dniu 7 czerwca 2011 r. R. G. rozmawiał z P. M. pełniącym obowiązki Kierownika Operacyjnego Regionu. R. G. przyznał w toku rozmowy, iż księgował koszty kurierskie na koncie 91 oraz, że przetrzymywał część faktur kosztowych bez ich ujawniania. Wskazał, że jego działania były akceptowane przez powoda.

W dniu 7 czerwca 2011 r. na R. G. nałożono karę nagany w związku z nieprzestrzeganiem przez niego organizacji i porządku w procesie pracy polegające na nieprawidłowym wystawianiu faktur za usługi kurierskie w Terminalu J. i nieterminowym przekazywaniu ich do działu księgowości, co w konsekwencji spowodowało utratę kontroli nad faktycznymi kosztami kurierskim w podległem mu jednostce oraz osłabiło wizerunek (...) jako rzetelnego pracodawcy.

W dniu 9 czerwca 2011 r. Kierownik ds. bezpieczeństwa zatrudniony u strony pozwanej S. M. odbył rozmowę z kierownikiem terminala J. R. G.. W trakcie rozmo S. M. wywierał nacisk na R. G., aby ten opisał ewentualne negatywne zachowania powoda. R. G., w związku z ujawnieniem faktu, iż nieprawidłowo rozliczał faktury kosztowe za usługi kurierskie na koncie 91, obawiał się utraty pracy. R. G. podczas rozmowy stwierdził między innymi, iż powód nie pozwalał mu na wykorzystanie w pełnym zakresie urlopów wypoczynkowych. Wnioski urlopowe składane przez R. G. były formalnie akceptowane, lecz w rzeczywistości powód miał nakazywać R. G. wykonywanie pracy podczas tych urlopów. R. G. opisał nadto, że w momencie gdy z W. J. (1) usiłował zaprzestać korzystania z usług przewoźników z W. A. i R. S., z uwagi na niską jakość usług, M. K. zorganizował spotkanie, na którym stwierdził, że nie ma możliwości zrezygnowania z usług tych przewoźników, gdyż jak potrzebował od nich pomocy to zawsze ją dostawał. R. G. wskazał dodatkowo, iż powód miał mówić mu, iż jeżeli nie poprawi on wyników pracy, to ją straci i zostanie mu kredyt do spłacania, a pracę starci także jego partnerka M.. Powód miał stosować wobec R. G. silną presję psychiczną, często nieadekwatną do zamierzeń.

Pismem z dnia 14 czerwca 2011 r. (odebranym przez powoda w dniu 20 czerwca 2011 r.) strona pozwana rozwiązała z powodem umowę o pracę bez wypowiedzenia, w trybie art. 52 § pkt 1 kp. Jako przyczyny rozwiązania umowy o pracę podano:

1.  ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku dbania o dobro pracodawcy (art. 100§2 pkt 4 kp);

2.  ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku przestrzegania zasad współżycia społecznego w stosunku do podległych powodowi pracowników (art. 100§2 pkt 6 kp);

3.  ciężkie naruszenie podstawowego obowiązku przestrzegania regulaminu pracy i ustalonego w zakładzie pracy porządku (art. 100 §2 pkt 2 kp);

4.  rażące naruszenie praw pracowniczych w stosunku do podległych powodowi pracowników firmy.

W piśmie wskazano, że w wyniku uzyskanych od dnia 6 czerwca 2011 r. informacji i po przeprowadzeniu weryfikacji tychże informacji pracodawca dowiedział się o przypadkach ciężkiego naruszania przez powoda podstawowych obowiązków pracowniczych i będącego zarazem rażącym naruszeniem praw pracowniczych zachowaniach powoda w stosunku do podległych mu pracowników firmy. Jako przykłady zachowań podano:

1.  niezgodne z przepisami prawa pracy traktowanie pracowników w obszarze udzielania urlopów pracowniczych – nakazywanie pracownikom wypisywania wniosków urlopowych, mimo braku rzeczywistego wykorzystania urlopu;

2.  niezgodne z wartościami (...) traktowanie pracowników w obszarze udzielania urlopów pracowniczych – wywieranie presji informowaniem, iż na urlop trzeba sobie zasłużyć;

3.  niezgodne z wartościami (...) traktowanie pracowników – np. nakazywanie kupienia prywatnego bezprzewodowego Internetu w celu możliwości kontaktu mailowego z pracownikiem podczas jego nieobecności w pracy;

4.  niezgodne z wartościami (...) traktowanie pracowników – np. zastraszanie pracowników wizją utraty pracy;

5.  niezgodne z przepisami i zasadami obowiązującymi w (...) rozliczanie faktur kosztowych za usługi transportowe – np. nakazywanie kierownikom terminali podległego Panu regionu rozliczania faktur kurierskich na koncie 91 celem niewykazywania ich w K. kurierskich, tym samym wykazywanie nieprawdziwych danych finansowych na koncie kosztów kurierskich (brak przekroczeń budżetu mimo faktycznego przekraczania kosztów);

6.  nakazywanie uprzywilejowanego traktowania dwóch przewoźników terminalu L. i powoływanie się na prywatne zobowiązania w tym obszarze.

Na podstawie tych ustaleń Sąd Rejonowy przyjął że potwierdziła się część zdarzeń wskazywanych jako przyczyny rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia przez stronę pozwaną a to, że przez okres około trzech lat powód nakazywał dwóm podległym pracownikom W. J. (1) i R. G. wykorzystywanie obowiązków służbowych w czasie urlopu i nie pozwalał im na wykorzystanie całości przysługującego urlopu wypoczynkowego, mimo że w tym czasie podwładni ci składali wnioski urlopowe, które formalnie były im udzielone. Uprawnienie pracownika do urlopu wypoczynkowego należy do najważniejszych praw pracowniczych, zapewniających właściwy i konieczny odpoczynek pracownika.

Naruszenie przez przełożonego opisanych wyżej uprawnień pracowniczych stanowi ciężkie naruszenie jego podstawowych obowiązków. Zostały zatem spełnione przesłanki z art. 52 § 1 pkt 1 kp i to mimo faktu, iż tylko jedne z

przyczyn podanych w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę bez wypowiedzenia znalazła potwierdzenie w przeprowadzonych dowodach.

Strona pozwana o nieprawidłowościach związanych z udzielaniem urlopów dowiedziała się po raz pierwszy w dniu 6.06.2011r. Od tego momentu do chwili złożenia oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy bez wypowiedzenia upłynął okres krótszy niż miesiąc. Trudno przy tym uznać aby oświadczenie to formułowało przedmiotową przyczynę w sposób zbyt lakoniczny i niejednoznaczny. Zdaniem Sądu Rejonowego stopień szczegółowości spełniał wymagania stawiane przez art. 30 § 4 kp.

Z tych powodów Sąd powództwo oddalił.

Od powyższego wyroku apelację wniósł powód. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucał:

- naruszenie przepisów postępowania które mogły mieć wpływ na wynik sprawy a mianowicie art. 233 § 1 kpc

- naruszenie przepisów prawa materialnego a to przepisu art. 52 § 1 pkt 1 kp.

Wskazując na te zarzuty wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 46.950 zł tytułem odszkodowania.

Twierdził. że Sąd Rejonowy błędnie ustalił, że w przedmiotowej sprawie zaistniały przyczyny uzasadniające rozwiązanie z powodem umowy o pracę.

Strona pozwana w odpowiedzi na apelację wniosła o jej oddalenie.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zarzuty i argumenty apelacji nie uzasadniają uznania, że orzeczenie Sądu Rejonowego, którym oddalono powództwo powoda o odszkodowanie jest wadliwe i narusza przepisy prawa co uzasadniałoby apelację.

Sąd Rejonowy przeprowadził w sprawie właściwe postępowanie dowodowe, poczynił też prawidłowe ustalenia faktyczne znajdujące potwierdzenie w zgromadzonym materiale dowodowym, które ocenił zgodnie z obowiązującymi zasadami, wskazał dowody na których się oparł i wyjaśnił podstawy prawne wydanego w sprawie wyroku.

Niezasadny zatem okazał się zarzut naruszenia przepisu art. 233 kp. Dokonana bowiem przez Sąd I instancji ocena zebranego w sprawie materiału dowodowego w pełni odpowiada wymogom zawartym we wskazanym przepisie a zarzuty apelacji stanowiły w istocie polemikę z prawidłowo ustalonym stanem faktycznym.

Z tych względów Sąd Okręgowy podziela pogląd jak i argumenty zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku co do zasadności rozwiązania z powodem umowy o pracę w trybie przepisu art. 52 § 1 pkt 1 kp polegającym na naruszeniu przez powoda uprawnień pracowniczych do urlopu wypoczynkowego.

Jak słusznie przyjął Sąd Rejonowy uprawnienie pracownika do urlopu wypoczynkowego należy do najważniejszych praw pracowniczych zapewniających właściwy i konieczny wypoczynek pracownika. Natomiast rolą przełożonego jest dbać o właściwe wykorzystanie takiego urlopu a także podejmowanie działań w celu zapobieżenia zjawisku świadczenia pracy przez pracownika w czasie urlopu nawet dobrowolnie. Nie można więc było usprawiedliwiać takiego zachowania powoda w szczególności biorąc pod uwagę fakt że powód zmuszał podległych mu pracowników do pracy gdy formalnie pozostawali na urlopie wypoczynkowym.

Zakwestionowanie przez powoda przyczyn uzasadniających rozwiązanie umowy o pracę w trybie zwolnienia dyscyplinarnego nie mogło więc być skuteczne.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy z mocy przepisu art. 385 kpc orzekł o oddaleniu apelacji.

Orzeczenie o kosztach procesu oparł na dyspozycji art. 98 kpc i § 12 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. opłat za

czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.(Dz. U. Nr 163 poz. 1349).