Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 1757/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 marca 2014 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Mirella Szpyrka (spr.)

Sędzia SO Krystyna Hadryś

Sędzia SR (del.) Marcin Rak

Protokolant Wioletta Matysiok

po rozpoznaniu w dniu 27 marca 2014 r. w Gliwicach na rozprawie

sprawy z powództwa K. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

o zapłatę

na skutek apelacji powoda

od wyroku Sądu Rejonowego w Wodzisławiu Śląskim

z dnia 12 sierpnia 2013 r., sygn. akt I C 254/13

zmienia zaskarżony wyrok :

w punkcie 3 o tyle, że w miejsce zasądzonej w punkcie 1 kwoty 2.088,17 złotych zasądza kwotę 2.297,25 (dwa tysiące dwieście dziewięćdziesiąt siedem 25/100) złotych;

w punkcie 2 o tyle, że w miejsce kwoty 916,12 złotych zasądza kwotę 1.125 (tysiąc sto dwadzieścia pięć) złotych;

oddala apelację w pozostałym zakresie;

II  wzajemnie znosi koszty postępowania odwoławczego.

SSR (del.) Marcin Rak SSO Mirella Szpyrka SSO Krystyna Hadryś

Sygn.akt IIICa 1757/13

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem Sąd Rejonowy zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2088,17 zł z ustawowymi odsetkami od 4 września 2012r. tytułem poniesionych kosztów naprawy samochodu i kosztów 17-dniowego wynajmu samochodu zastępczego, stanowiących łącznie odszkodowanie za szkodę spowodowaną przez ubezpieczonego u pozwanego w ramach OC. Oddalając powództwo w zakresie kwoty 418,20 zł, dochodzonej tytułem faktycznie poniesionych kosztów wynajmu samochodu zastępczego, Sąd Rejonowy odwołał się do uśrednionej w tej mierze wartości wynikającej z opinii ustanowionego w sprawie biegłego z zakresu techniki motoryzacyjnej i ruchu drogowego. Jako podstawę prawną zaskarżonego rozstrzygnięcia Sąd Rejonowy wskazał art.822 § 1 kcw w zw. z art.34 ust.1 ustawy z 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych oraz art.361 kc. O kosztach postępowania Sąd Rejonowy orzekł na zasadzie art.100 kpc stosunkowo je rozdzielając.

W apelacji powód zaskarżył wyrok w części oddalającej powództwo. Zarzucił naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na rozstrzygnięcie sprawy tj.art.233 § 1 kpc poprzez błędną oceną materiału dowodowego , a w szczególności poprzez uznanie, że koszty wypożyczenia auta zastępczego pomimo ich udokumentowania fakturą należy rozliczać według sztucznie określonych stawek rynkowych oraz naruszenia prawa materialnego tj.art.361 kc poprzez uznanie, iż w sytuacji gdy poszkodowany dokonał wyboru sposobu naprawienia szkody ( wypożyczył konkretny samochód zastępczy z wypożyczalni pojazdów) to jego roszczenie ogranicza się wyłącznie do prawa refundacji tej usługi według średnich stawek rynkowych , a nie ma on prawa domagać się zwrotu kosztów faktycznie poniesionych oraz art.6 kc poprzez uznanie, że to na powodzie spoczywa ciężar udowodnienia , że przedstawione przez niego faktury zawierają ceny , które pozwany zaakceptuje , a których wysokość będzie odpowiadała tak zwanym „średnim cenom rynkowym ”, których wysokość nie jest nigdzie określona, a nawet sposób ich ustalenia nie jest w żaden sposób sformalizowany.

Powołując się na powyższe zarzuty powód wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku przez zasądzenie kwoty 2506,37 zł wraz z odsetkami ustawowymi od 4 września 2012r. lub uchylenie orzeczenia w zaskarżonym zakresie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja powoda jest częściowo zasadna.

W poczynionych przez Sąd Rejonowy bezspornych okolicznościach faktycznych podzielić należało stanowisko skarżącego co do błędnego ustalenia wysokości odszkodowania z tytułu kosztów wynajmu samochodu zastępczego. Sąd Rejonowy odwołując się do opinii biegłego przyjął , iż wartość dobowa wynajęcia samochodu zastępczego przez okres 17 dni odpowiada uśrednionej stawce 80 zł netto i wynosi łącznie 1672,80 zł. Pozwany dochodził w tym zakresie kwoty 2091 zł, stanowiącej równowartość wynajmu samochodu za 17 dni przy stawce dobowej 123 zł brutto.

Przede wszystkim stwierdzić należy, iż uszło uwadze Sądu , iż w postępowaniu przesądowym uznając w tej mierze roszczenie powoda w zakresie 4 dni wynajmu samochodu zastępczego, pozwany wypłacił kwotę 442,80 zł , stanowiącą równowartość stawki 110,70 zł. Zatem nie było podstaw do umniejszania należnego powodowi w tej mierze odszkodowania do kwoty 80 zł netto. Wbrew podniesionemu zarzutowi skarżącego nie było jednak przy tym także podstaw do przyjęcia w tym zakresie stawki wskazanej przez powoda.

Zakwestionowanie przez pozwanego przyjętego przez powoda kosztu wynajmu samochodu zastępczego nakładało na powoda obowiązek wykazania swych twierdzeń zgodnie z regułą art.6 kc. Dowodu potwierdzającego prawidłowość zastosowania przez powoda w przedstawionej fakturze stawki 123 zł, nie stanowiła jednak ani opinia ustanowionego w sprawie biegłego ani dołączone do pisma powoda z 17 lipca 2013r. zestawienie stawek wynajmu samochodów. Opinia biegłego, wskazując wyłącznie stawkę uśrednioną, nie potwierdziła dopuszczalności przyjęcia przez powoda stawki 123 zł, zaś przedstawione przez powoda zestawienie kosztów wynajmu nie tylko nie odwoływało się do samochodów segmentu A , do kategorii której został bezspornie zakwalifikowany wynajęty F. (...), a wskazywało na zastosowanie zawyżonej stawki odpowiadającej wynajmowi samochodów co najmniej klasy B.

Z tych względów na zasadzie art.386 § 1 kpc zaskarżony wyrok zmieniono w pkt.1 przez zasądzenie w miejsce kwoty 2088,17 zł kwoty 2297,25 zł; w pozostałym zakresie apelację powoda oddalono jako bezzasadną ( art.385 kpc ). Zmiana orzeczenia Sądu Rejonowego w pkt.1 skutkowała zmianą wyroku w zakresie dotyczącym kosztów postępowania; na zasadzie art.100 w zw. z art.108 § 1 kpc uznając , iż powód uległ tylko co do nieznacznej części swojego żądania ( 8%) obowiązkiem ich poniesienia w uwzględnionym zakresie ( 92 % opłaty od pozwu, wydatków na biegłego oraz wynagrodzenia pełnomocnika ) Sąd Okręgowy obciążył pozwanego.

O kosztach postępowania odwoławczego orzeczono na zasadzie art.100 w zw. z art.108 § 1 kpc znosząc je wzajemnie z uwagi wynik postępowania apelacyjnego.