Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 lutego 2015 roku

Sąd Okręgowy w Kielcach IX Wydział Karny-Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Adam Zarzycki

Protokolant: st.sekr.sądowy Ewa Jas - Nieprzecka

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Kielcach Marii Charnickiej

po rozpoznaniu w dniu 11 lutego 2015 roku

sprawy J. D.

oskarżonego o przestępstwo z art.157 § 1 kk w zw. z art.64 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionych przez prokuratora i oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Busku - Zdroju X Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Pińczowie

z dnia 6 lutego 2014 roku sygn. akt X K 542/13

I. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że orzeczoną wobec oskarżonego J. D. w pkt. I wyroku karę 1 roku pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwo z art. 157 § 1 kk w zw. z art. 64 § 2 kk podwyższa do 2 (dwóch) lat pozbawienia wolności;

II. zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 300 (trzysta) zł opłaty za obie instancje oraz

20 (dwadzieścia) zł tytułem wydatków za postępowanie odwoławcze;

III. w pozostałej części zaskarżony wyrok utrzymuje mocy.

J. D. oskarżony był o to, że :

w dniu 28 października 2013 r. w P., woj. (...), dokonał uszkodzenia ciała K. B. poprzez zadawanie mu uderzeń z pięści w twarz oraz kopanie po całym ciele w wyniku czego doznał on obrażeń ciała w postaci : urazu ogólnego , szczególnie twarzy, złamania ściany górnej i dolnej lewego oczodołu, złamania ściany dolno - bocznej lewej zatoki szczękowej oraz złamania lewego łuku jarzmowego , które to obrażenia spowodowały u pokrzywdzonego naruszenie czynności narządów ciała na okres powyżej dni siedmiu, przy czym czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat po odbyciu co najmniej l roku pozbawienia wolności za podobne przestępstwo umyślne będąc skazanym wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w Pińczowie w sprawie II K 105/12 z dnia 26 kwietnia 2012 r. za przestępstwa m.in. z art. 207 § l kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 64 § l kk i art. 157 § 2 kk w zw. z art. 64 § l kk na karę 2 lat pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 28.09.2011 r. do 28.09.2013 r.,

tj. o czyn z art. 157 § l kk w zw. z art. 64 § 2 kk .

Sąd Rejonowy w Busku-Zdroju X Zamiejscowy Wydział Karny z siedzibą w Pińczowie wyrokiem zaocznym z dnia 6 lutego 2014 r. w sprawie X K 542/13 orzekł co następuje :

I . oskarżonego J. D. uznał za winnego popełnienia zarzuconego mu aktem oskarżenia czynu stanowiącego przestępstwo z art. 157 § l kk w zw. z art. 64 § 2 kk i za to na podstawie art. 157 § l kk w zw. z art. 64 § 2 kk wymierzył mu karę l roku pozbawienia wolności,

II. na podstawie art. 415 § l kpk uwzględniając powództwo cywilne Prokuratury Rejonowej w Pińczowie zasądził od oskarżonego J. D. na rzecz pokrzywdzonego K. B. kwotę 2000 złotych z ustawowymi odsetkami od 28.10.2013 r.,

III. na podstawie art. 627 kpk zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa 330 złotych tytułem kosztów sądowych w sprawie, w tym 150 złotych wydatków i 180 złotych opłaty .

Powyższy wyrok zaskarżony został przez oskarżonego w całości oraz prokuratora w części dotyczącej orzeczenia o karze na niekorzyść oskarżonego .

Z treści apelacji wniesionej przez oskarżonego wynika, iż wyrokowi temu zarzucił

- obrazę przepisów postępowania, która mogła mieć wpływ na jego treść przez przeprowadzenie postępowania zaocznie oraz

- błąd w ustaleniach faktycznych przez przyjęcie na skutek wadliwej oceny dowodów, a zwłaszcza zeznań świadków K. Z. i M. Z. (1) , iż dopuścił się zarzucanego mu czynu, podczas gdy prawidłowa ocena dowodów powinna prowadzić do odmiennych ustaleń .

Podnosząc te zarzuty oskarżony wniósł jak wynika z treści apelacji o uniewinnienie .

Prokurator na podstawie art. 438 pkt 4 kpk zarzucił temu wyrokowi rażącą niewspółmierność orzeczonej wobec oskarżonego J. D. kary w wymiarze l roku pozbawienia wolności za przypisane mu przestępstwo przewidziane w art. 157§ l kk w zw. z art. 64 § 2 kk, mimo , że ustalone przez Sąd okoliczności, a mianowicie bardzo wysoki stopień społecznej szkodliwości przypisanego oskarżonemu przestępstwa przejawiający się zwłaszcza w zuchwałym sposobie działania, pod wpływem alkoholu oraz uprzednia kilkakrotna karalność oskarżonego i popełnienie występku w warunkach recydywy specjalnej przemawiały za koniecznością wymierzenia temu oskarżonemu kary pozbawienia wolności w znacznie wyższym wymiarze co spowodowałoby , że kara w takim wymiarze spełniłaby swoje cele w zakresie prawidłowego kształtowania świadomości prawnej społeczeństwa z jednoczesnym uwzględnieniem celów zapobiegawczych i wychowawczych jakie winna osiągnąć w stosunku do oskarżonego .

Podnosząc ten zarzut prokurator wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez wymierzenie J. D. kary pozbawienia wolności w wymiarze 3 lat, a w pozostałym zakresie utrzymanie wyroku w mocy . Na rozprawie apelacyjnej prokurator popierając apelację , wniósł o wymierzenie oskarżonemu kary 2 lat pozbawienia wolności.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

I. Odnośnie apelacji oskarżonego :

Apelacja oskarżonego nie zasługuje na uwzględnienie . Oskarżony we własnoręcznie sporządzonej apelacji przede wszystkim zarzucił obrazę przepisów postępowania przez przeprowadzenie go zaocznie . Według oskarżonego nie został bowiem prawidłowo wezwany na rozprawę w dniu 6 lutego 2014 r. Wprawdzie wezwanie na tą rozprawę pokwitował, ale w dniu 6 lutego 2014 r. nie mógł brać w niej udziału, gdyż został przewieziony przez funkcjonariuszy Policji do Szpitala Wojewódzkiego w K..

Zarzuty oskarżonego w tym zakresie są pozbawione podstaw . W aktach sprawy znajduje się pokwitowanie odbioru wezwania na rozprawę w dniu 6 lutego 2014 r., osobiście podpisane przez oskarżonego (k . 64 ). Nie ma żadnych podstaw do kwestionowania prawdziwości podpisu oskarżonego . Co do twierdzeń oskarżonego o niemożności udziału w rozprawie w tym dniu z uwagi na zatrzymanie przez Policję w celu przetransportowania go do Szpitala w K., w celu ich zweryfikowania dokonano stosownych ustaleń. Z informacji Policji (k. 136) bezspornie wynika, iż oskarżony nie był zatrzymany w dniu 6 lutego 2014 r. ani też przetransportowany tego dnia do Szpitala w K., był natomiast zatrzymany w dniu 8 lutego 2014 r. i przetransportowany do Szpitala w K. w dniu 11 lutego 2014 r. Okoliczności związane z przewiezieniem oskarżonego do Szpitala w K. w dniu 11 lutego 2014 r. potwierdza także informacja z Zakładu Karnego w P. (k. 116). Ustalono również na podstawie historii choroby oskarżonego , że w Szpitalu w K. przebywał on w okresie od 6-7 lutego 2014 r., a przyjęto go o godz. 18.55 (k. 139-141). Ustalenia te znajdują potwierdzenie w informacji ze Szpitala w

P., z której wynika, że oskarżonego przyjęto o godz. 16.20, a do Szpitala w K. faktycznie został przetransportowany transportem sanitarnym około godz. 18 . Z tych ustaleń bezspornie więc wynika, że oskarżony został prawidłowo wezwany na rozprawę w dniu 6 lutego 2014 r. i miał on możliwość wzięcia w niej udziału. Sąd I instancji decydując się na przeprowadzenie postępowania bez udziału oskarżonego i wydanie wyroku zaocznego nie naruszył przepisu art. 479 § l kpk uprawniającego do takiego trybu postępowania.

Nie są również zasadne dalsze zarzuty oskarżonego dotyczące błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia będącego konsekwencją wadliwej oceny dowodów. Dokonując ustaleń faktycznych Sąd I instancji istotnie oparł się m.in. na zeznaniach świadków K. Z. i M. Z. (1), ale przede wszystkim na zeznaniach świadków P. D. (1) i K. B. . Świadkowie M. Z. i K . Z. nie widziały bowiem całego zdarzenia, a zwłaszcza samego pobicia pokrzywdzonego przez oskarżonego . Relację z tego zdarzenia przekazał im świadek P. D., prosząc je o wezwanie Policji. Natomiast w świetle zeznań świadka P. D. bezsporne jest, że oskarżony zaatakował pokrzywdzonego i pobił go uderzając pięściami po twarzy i kopiąc . Relacja tego świadka zgodna jest z twierdzeniami samego pokrzywdzonego , który pamiętał tylko pierwsze uderzenie ze strony oskarżonego , a następnie stracił przytomność . Sąd I instancji ustalając , że oskarżony pobił pokrzywdzonego i spowodował u niego obrażenia ciała, miał oparcie w zebranych dowodach i nie popełnił żadnego błędu w tym zakresie .

II . Odnośnie apelacji prokuratora :

Apelacja prokuratora i zawarty w niej zarzut rażącej niewspółmierności orzeczonej wobec oskarżonego kary pozbawienia wolności są uzasadnione . Sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę za przypisany mu czyn podkreślił wysoki stopień społecznej szkodliwości, charakter czynu, jego okoliczności sposób zachowania , rodzaj naruszonego dobra , skutki zachowania oskarżonego oraz uprzednią wielokrotną karalność oskarżonego , w tym w warunkach określonych w art. 64 § 2 kk . Wskazał również, że tylko kara pozbawienia wolności może być w tych warunkach

spełnić dyrektywy wymiaru kary . Sąd I instancji nie wyciągnął jednak należytych wniosków z tych trafnych ustaleń . Wszystkie wskazane wyżej okoliczności przemawiające za taką oceną stopnia społecznej szkodliwości czynu oskarżonego , zachodzą w tej sprawie w sposób oczywisty . Oskarżony bez powodu, działając wyjątkowo brutalnie, w stanie pod wpływem alkoholu, pobił pokrzywdzonego powodując u niego poważne obrażenia ciała. Podkreślić także należy działanie oskarżonego w warunkach wielokrotnego powrotu do przestępstwa. Oskarżony jest więc osobnikiem zdemoralizowanym i nie zasługuje na łagodne potraktowanie , zwłaszcza że brak jest okoliczności łagodzących. Znaczny stopień winy oskarżonego , wysoki stopień społecznej szkodliwości czynu, wielokrotna karalność , brak okoliczności łagodzących, przemawiają za wymierzeniem oskarżonemu surowszej kary pozbawienia wolności. Sąd odwoławczy, podzielając wnioski prokuratora z rozprawy apelacyjnej , wymierzył oskarżonemu karę 2 lat pozbawienia wolności.

Mając powyższe na uwadze Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok (art. 437 § l kpk, art. 456 kpk). O opłacie za obie instancje w kwocie 300 zł i wydatkach za postępowanie odwoławcze w kwocie 20 zł orzeczono na podstawie art. 634 , art. 627 kpk.