Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 3 marca 2015 roku

Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych
w Piotrkowie Trybunalskim, Wydział V w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR del. Urszula Sipińska-Sęk

Protokolant Zofia Aleksandrowicz

po rozpoznaniu w dniu 3 marca 2015 roku w Piotrkowie Trybunalskim

na rozprawie

sprawy z wniosku K. B.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

w związku z odwołaniem od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. z dnia 8 stycznia 2014 roku Nr (...)

postanawia:

na podstawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. uchylić zaskarżoną decyzję, przekazać sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umorzyć postępowanie w sprawie.

Sygn. akt VU 126/14

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 8 stycznia 2014 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. odmówił wnioskodawcy K. B. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy uznając, że wnioskodawca nie jest niezdolny do pracy.

W odwołaniu od powyżej decyzji, złożonym w dniu 23 stycznia 2014 roku, skarżący K. B. wniósł o jej zmianę i przyznanie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy .

ZUS wnosił o oddalenie odwołania.

Sąd Okręgowy ustalił co następuje:

K. B. urodził się w dniu (...) 1952 roku. Posiada wykształcenie średnie techniczne z zawodu jest technikiem leśnikiem. W okresie aktywności zawodowej tj. 1971 roku pracował jako podleśniczy, podleśniczy technolog, inspektor ds. rady i jej organów w Urzędzie Gminy, zastępcy dyrektora Spółdzielni Kółek Rolniczych ds. rolnych, prezes Zarządu Gminnej Spółdzielni (...) w K.. W Gminnej Spółdzielni pracował do 1997 roku. Następnie pracował jako kierownik elewatora w okresie od 1997 roku do 2001 roku i od 2003 do 2004 , jako zbrojarz od 2004-2005, koordynator 2006-2007 i pracownik budowlano remontowy od 2008 roku.

(dowód: wniosek o rentę inwalidzką k. 1, świadectwa pracy k. 4-8, l. 62 akt ZUS, k.11-29 akt ZUS plik II)

Od 1 grudnia 1990 roku wnioskodawca otrzymywał rentę inwalidzką tytułu zaliczenia do trzeciej grupy inwalidów. Następnie renta ta z mocy prawa stała się rentą z tytułu częściowej niezdolności do pracy. Wnioskodawca pobierał ją do dnia
31 lipca 2002 roku

(dowód: decyzja z dnia 29 kwietnia 1991 r. k. 12-13 akt ZUS, decyzja z dnia 6 lipca 1995 roku k. 34 akt ZUS, decyzja z dnia 10 lipca 1997 roku k. 54 akt ZUS, decyzja z dnia 25 lipca 1997 roku k. 58, decyzja z dnia 28 lipca 1999 roku k. 102 akt ZUS. )

W okresie od 18 marca 2010 roku tj. od zaprzestania pobierania zasiłku chorobowego do 30 września 2013 roku wnioskodawca ponownie uprawniony był do renty z tytułu częściowej niezdolności do pracy.

(dowód: decyzja z dnia 18 maja 2010 roku k. 71 akt ZUS plik II), decyzja z dnia 3 czerwca 2011 roku k. 77 akt ZUS plik II, decyzja z dnia 8 maja 2012 roku k. 91 akt ZUS plik II, decyzja z dnia 23 października 2013 roku k. 96 akt ZUS plik II)

W dniu 3 września 2013 roku K. B. złożył wniosek o ponowne ustalenie prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek k. 50 akt ZUS plik III)

Orzeczeniem z dnia 7 października 2013 roku lekarz orzecznik ZUS stwierdził, iż wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 31 października 2014 roku.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z dnia 7 października 2013 roku k. 54 akt ZUS plik III)

Orzeczenie lekarza orzecznika zostało skierowane do rozpatrzenia przez komisję lekarską ZUS w związku z rozpatrywaniem sprawy w trybie nadzoru nad wykonywaniem orzecznictwa lekarskiego. Komisja Lekarska ZUS orzeczeniem z dnia 12 grudnia 2013 roku nie uznała wnioskodawcy za niezdolnego do pracy. Po ponownym badaniu zdiagnozowano u wnioskodawcy: zmiany dyskopatyczne kręgosłupa L-S z okresowym zespołem bólowym z nieznacznym niedowładem lewej stopy – bez istotnego upośledzenia sprawności chodu, przerost gruczołu krokowego leczony 3x operacyjnie – utrzymujący się częstomocz, nadciśnienie tętnicze kontrolowane farmakologicznie, stabilna choroba wieńcowa, przebyty zawał mięśnia sercowego leczony P. (...)/MG ze stentem w listopadzie 2012 roku.

(dowód: wniosek o wydanie orzeczenia k. 58 akt ZUS plik III, orzeczenie komisji lekarskiej ZUS z dnia 12 grudnia 2013 roku k. 59 akt ZUS plik III, dokumentacja medyczna z dokumentacją medyczną teczka )

Aktualnie u wnioskodawcy występują następujące schorzenia:

- zmiany zwyrodnieniowo-dyskopatyczne kręgosłupa lędźwiowo-krzyżowego,

- objawowy zespół bólowy bez wyraźnych objawów korzeniowych z objawami ubytkowymi oraz objawami stopy opadającej lewej,

- choroba wieńcowa stabilna,

- stan po zawale serca Nstemi leczonym PCI leczony PCI GO/MG w 2012 roku,

- łagodny rozstrost gruczołu krokowego leczony w ciągu czterech ostatnich lat,

- rak naciekający G3 pęcherza moczowego z przerzutami do węzłów chłonnych.

(dowód: opinia biegłej neurolog A. P. k. 11-13, opinia biegłego ortopedy R. E. k. 18-18verte, opinia biegłej kardiolog M. M. k. 22-24, opinia biegłego urologa M. P. k.28-29 wraz z opinią uzupełniającą k. 43)

Stan zdrowia wnioskodawcy pogorszył się w stosunku do ostatniego badania przez lekarza orzecznika ZUS i Komisji lekarskiej i co najmniej na pół roku od września 2014 roku i obecnie jest on całkowicie niezdolny do pracy.

(dowód: opinia biegłego urologa M. P. k.28-29 wraz z opinią uzupełniającą k. 43)

W dniu 21 listopada 2011 roku wnioskodawca wystąpił z nowym wnioskiem o rentę z tytułu niezdolności do pracy.

(dowód: wniosek o rentę k. 1-4 akt ZUS plik IV)

Orzeczeniem z dnia 2 stycznia 2015 roku lekarz orzecznik ZUS uznał wnioskodawcę za całkowicie niezdolnego do pracy na okres do 31 stycznia 2016 roku. Taki wniosek wywiódł ze stopnia zaawansowania rozpoznanych u niego schorzeń w postaci przebytego przed prawie 3 miesiącami radykalnym wycięciem pęcherza moczowego z prostatą z powodu raka w okresie chemioterapii, przebytego przez ponad 2 laty zawału serca ze stertowaniem, nadciśnienia tętniczego.

(dowód: orzeczenie lekarza orzecznika z dnia 2 stycznia 2015 roku k. 8 akt ZUS plik IV, dokumentacja medyczna – teczka)

Decyzja z dnia 23 stycznia 2015 roku Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w T. przyznał wnioskodawcy prawo do renty tytułu całkowitej niezdolności do pracy na okres od 1 listopada 2014 roku tj. od pierwszego dnia miesiąca w którym zgłosił wniosek do 31 stycznia 2016 roku.

(dowód: decyzja z dnia 23 stycznia 2015 roku k. 14 akt ZUS plik IV)

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Zaskarżoną decyzję należało uchylić, przekazując sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarzając postępowanie w sprawie.

Zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. w sprawie o świadczenie z ubezpieczeń społecznych, do którego prawo jest uzależnione od stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, a podstawę do wydania decyzji stanowi orzeczenie lekarza orzecznika Zakładu Ubezpieczeń Społecznych lub orzeczenie komisji lekarskiej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych i odwołanie od decyzji opiera się wyłącznie na zarzutach dotyczących tego orzeczenia, sąd nie orzeka co do istoty sprawy na podstawie nowych okoliczności dotyczących stwierdzenia niezdolności do pracy lub niezdolności do samodzielnej egzystencji, które powstały po dniu złożenia odwołania od tej decyzji. W tym przypadku sąd uchyla decyzję, przekazuje sprawę do rozpoznania organowi rentowemu i umarza postępowanie.

W ocenie Sądu Okręgowego powyższa regulacja winna znaleźć zastosowanie w przedmiotowej sprawie, albowiem po złożeniu przez wnioskodawcę odwołania do sądu zaistniały nowe okoliczności istotne dla oceny jego zdolności do pracy. Jak wynika z dopuszczonego w sprawie dowodu z opinii uzupełniającej biegłego urologa M. P. (2) wydanej po zapoznaniu się z dokumentacją medyczną wnioskodawcy z leczenia szpitalnego w okresie od 27 czerwca do 3 lipca 2014 roku, od 7 lipca 2014 roku do 10 lipca 2014 roku, od 18 sierpnia do 21 sierpnia 2014 roku oraz od 12 września do 3 października 2014 roku a także wynikami badania histopatologicznego z września 2014 roku stan urologiczny wnioskodawcy pogorszył się w stosunku do ostatniego badania przez lekarza orzecznika ZUS a także pierwszego badania przez biegłego, które miało miejsce w lipcu 2014 roku i jest on obecnie całkowicie niezdolny do pracy. Tym samym nastąpiło u wnioskodawcy pogorszenie stanu zdrowia w porównaniu do stanu istniejącego na moment wydania zaskarżonej decyzji.

Opinię uzupełniającą opracowaną przez wskazanego wyżej biegłego, Sąd ocenia jako jasną, pełną, logiczną i należycie uzasadnioną. Biegły sporządził opinię uzupełniającą po zapoznaniu się z nową dokumentacją medyczną wnioskodawcy i nowymi wynikami badań dodatkowych. Biegły powołał się w niej na tkaie okoliczności i dokumenty jak karta informacyjna z Oddziału (...) Szpitala Wojewódzkiego w B. z dnia 2 2lipca 2014 roku z rozpoznaniem podejrzenie guza pęcherza moczowego. Z miejsc podejrzanych pobrano wówczas wycinki do badania histopatologicznego. Wynika badań H. to niskozróżnicowany rak uroterialny z rozległym naciekiem błony śluzowej. W dniu 25 sierpnia 2014 roku wykonano TUR BT. Rozpoznanie H. potwierdziło raka pęcherza moczowego. We wrześniu wykonano u niego cystosprostatektomię radykalną z limfadenektomią miedniczą.

Opinia uzupełniająca urologiczna nie została w sposób skuteczny zakwestionowana przez strony w toku postępowania.

Pełnomocnik wnioskodawcy zgodził się z tą opinią biegłego i wnosił o przyznanie prawa do renty od lutego 2014 roku. Wnioskodawca bowiem w toku postępowania sądowego, złożył nowy wniosek o rentę i organ rentowy decyzją z dnia 23 stycznia 2015 roku przyznał K. B. prawo do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy od
1 listopada 2014 roku tj. od pierwszego dnia miesiąca w którym zgłosił nowy wniosek o rentę.

Jak wynika z niekwestionowanej opinii uzupełniającej biegłego urologa M. P. (2) dokładne badania szpitalne w tym badania histopatologiczne i genetyczne pozwoliły na postawienia rozpoznania w kierunku raka pęcherza moczowego. W ocenie biegłego powyższa choroba nowotworowa prawdopodobnie trwała od co najmniej pół roku, co potwierdza przebieg leczenia wnioskodawcy, ale rozpoznano ją dopiero w czasie pobytu w Szpitalu Wojewódzkim w B. we wrześniu 2014 roku.

Z powyższego wynika, iż niezdolność do pracy wnioskodawcy istniała znacznie niż wcześniej niż od 1 listopada 2014 roku, jak to przyjął organ rentowy.

Z tych też względów, Sąd Okręgowy – Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na postawie art. 477 ¹⁴ § 4 k.p.c. orzekł jak w sentencji.