Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 stycznia 2015 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie VI Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SA – Regina Owczarek – Jędrasik

Sędzia SA – Krzysztof Tucharz (spr.)

Sędzia SO (del.) – Aleksandra Kempczyńska

Protokolant: – Izabela Nowak

po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 2015 r. w Warszawie

na rozprawie sprawy z powództwa Z. B.

przeciwko (...) Sp. z o.o. w W.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie

z dnia 6 listopada 2012 r.

sygn. akt XX GC 360/12

oddala apelację

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 6 listopada 2012 r. Sąd Okręgowy w Warszawie utrzymał w mocy swój nakaz zapłaty wydany w dniu 15 stycznia 2012 r. w sprawie o sygn. akt XX GNc 14/12, w którym to orzeczeniu pozwana (...) Sp. z o.o. w W. została zobowiązana do zapłaty na rzecz powoda Z. B. kwoty 133 746, 48 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 21 listopada 2011 r. oraz kosztów procesu w wysokości 5 288,83 zł.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w oparciu o następujące ustalenia faktyczne i rozważania prawne.

W wyniku realizacji umowy, jaką pod zawarł ze zlecającą wykonanie dzieła – tj. pozwaną (...) Sp. z o.o. została wystawiona przez niego faktura VAT nr (...) na kwotę 168 314,86 zł, której płatność przypadała na dzień 29 stycznia 2010 r. Firma powoda wykonała na rzecz pozwanej spółki prace związane z budową dróg wewnętrznych na terenie (...) I. k. P..

Odbiór robót nastąpił w dniu 21 lipca 2009 r. Część należności z powołanej wyżej faktury, w wysokości 34 586,38 zł pozwana zapłaciła wykonawcy.

W dniu 9 sierpnia 2010 r. powód zawarł z pozwaną spółką porozumienie, w którym uzgodniono, że reszta należności – 133 746,48 zł zostanie uregulowana do dnia 30 października 2011 r.

Pismem z dnia 18 października 2011 r. i z dnia 7 listopada 2011 r. powód zawiadomił pozwaną, że zamierza dokonać korekty podatku związanego z niezapłaconą przez spółkę (...) należnościami lecz ostatecznie nie skorygował podatku VAT.

Wobec niewywiązania się przez pozwaną z obowiązku zapłaty w/w kwoty powód wystąpił w dniu 5 stycznia 2012 r. do Sądu z niniejszym powództwem.

W zarzutach wniesionych od wydanego w dniu 15 stycznia 2012 r. nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym strona pozwana zarzuciła, że wobec dokonania przez powoda korekty podatku VAT, dochodzona pozwem należność powinna zostać pomniejszona o tę pozycję.

Wskazała ponadto, że w wykonanych przez powoda pracach ujawniły się znaczące usterki i po sporządzeniu opinii przez rzeczoznawcę zastrzega sobie prawo złożenia oświadczenia o potrąceniu przedmiotowej wierzytelności.

W ocenie Sądu Okręgowego brak było podstaw do wzruszenia nakazu zapłaty.

Poza sporem jest okoliczność, że powód zrealizował zawartą między stronami, w dniu 12 maja 2009 r., umowę i że należało mu się za to wynagrodzenie w wysokości określonej w fakturze VAT nr (...).

Pozwany nie wykazał po myśli art. 6 k.c., że powód dokonał korekty podatku VAT, czemu ten ostatni zaprzeczył.

Sąd uznał, że nie miał obowiązku prowadzenia na tę okoliczność postępowania dowodowego z urzędu.

Również argument pozwanej spółki, jakoby wykonane przez powoda dzieło miało wówczas wady nie mogłoby skutkować odmową wypłaty wynagrodzenia, z uwagi na treść art. 637 § 1 k.c. i art. 638 k.c.

Poza tym, z treści protokołu technicznego odbioru robót wynikało, że prace powoda nie miały usterek. Nie doszło też do złożenia przez pozwaną do oświadczenia o potrąceniu wierzytelności.

Jako bezzasadny Sąd ocenili również zarzut braku należytego umocowania pełnomocnika powoda.

W złożonej od tego wyroku apelacji pozwana zarzuciła, że zaskarżone orzeczenie zapadło bez wysłuchania tej strony wobec niemożności uczestnictwa osób powołanych do jej reprezentacji w rozprawie w dniu 6 listopada 2012 r.

Wskazała, że Prezes Zarządu pozwanej spółki wniósł w dniu 11 czerwca 2012 r. do Sądu pismo z prośbą o przesunięcie terminu rozprawy wobec wyznaczonego na tę samą datę innej sprawy w Sądzie Okręgowym w Warszawie przy ul. (...) a drugi członek zarządu był w dniu 6 listopada 2012 r. chory i przedstawił Sądowi zaświadczenie lekarza sądowego.

W konkluzji apelacji strona pozwana wnosiła o ponowne rozpoznanie sprawy z możliwością uczestniczenia pozwanej w całym przebiegu postępowania.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:

Apelacja pozwanej nie może odnieść zamierzonych skutków prawnych.

Zawiera ona w istocie tylko jeden zarzut tj. pozbawienie strony pozwanej możność obrony swych praw wskutek nieodroczenia przez Sąd I instancji rozprawy wyznaczonej na dzień 6 listopada 2013 r., mimo istnienia przesłanek przewidzianych w art. 214 k.p.c.

Jakkolwiek faktem jest, że Prezes Zarządu pozwanej spółki zwracał się dwukrotnie do Sądu Okręgowego z wnioskami o przesuniecie terminu rozprawy (vide: pismo z dnia 11 czerwca 2012 r. k. 47 i z dnia 25 października 2012 r. – k. 61) z powodu kolizji terminów rozpraw, do czego Sąd ten się nie ustosunkował, tym niemniej podawana tam przyczyna odroczenia rozprawy nie mogła być uznana za „przeszkodę, której nie można przezwyciężyć”, w rozumieniu przepisów art. 214 k.p.c.

Jak wynika ze złożonego do akt sprawy odpisu z Krajowego Rejestru Sadowego (k. 140-142 a.s.) reprezentacja pozwanej spółki jest jednoosobowa i przysługuje każdemu z dwóch członków jej zarządu.

Wbrew stanowisku skarżącej – Prezes Zarządu pozwanej spółki – A. B. mógł uczestniczyć w rozprawie, wyznaczonej w niniejszej sprawie na dzień 6 listopada 2013 r. o godz. 9-ej bez potrzeby rezygnacji z udziału w rozprawie, która miała odbyć się w tym samym dniu o godzinie 10.30 w Sądzie Okręgowym przy (...) (w sprawie o syn. akt I C 26/11).

Zakładając nawet, że pierwsza z tych rozpraw trwałaby aż jedną godzinę, to reprezentant pozwanej spółki dysponował wystarczającą ilością czasu aby dotrzeć na drugą rozprawę (z ulicy (...) na ulicę (...)).

Przede wszystkim należy jednak zauważyć, że jak wynika z załączonej do pisma z dnia 25 października 2012 r. kserokopii protokołu rozprawy z dnia 15 maja 2012 r. (k. 61a – 66) w sprawie o sygn. akt I C 26/11 Sądu Okręgowego w Warszawie – pozwany A. B. był tam reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika i Sąd nie zobowiązał go do osobistego stawiennictwa na rozprawę w dniu 6 listopada 2013 r. (k. 65 a.s.).

Co cię zaś tyczy drugiego członka zarządu tj. E. B. to informacja o uzyskaniu przez nią zaświadczenia lekarskiego o niemożności stawienia się w Sądzie Okręgowym w Warszawie w dniu 6 listopada 2013 r. w sprawie o sygn. akt XXGC 360/12 dotarła do tego Sądu (6 listopada 2013 r.) dopiero około godzony 15-ej (k. 69 a.s.) podczas gdy rozprawa została zakończona o godzinie 9.20 (k. 67 a.s).

Tak więc, Sąd Okręgowy rozpatrując niniejszą sprawę nie mógł posiadać żadnej wiedzy o zaistnieniu takiego zdarzenia.

Nic nie stało na przeszkodzie aby Wiceprezes Zarządu pozwanej spółki powiadomiła telefonicznie Sąd o swojej chorobie zanim doszło do rozpoznania sprawy i wydania wyroku.

Powyższe uwagi mają jednak charakter uboczny wobec ustalenia, że Prezes Zarządu pozwanej spółki mógł uczestniczyć w rozprawie wyznaczonej w niniejszej sprawie na dzień 6 listopada 2013 r.

Nie zachodzi zatem sugerowana w apelacji nieważność postępowania pierwszoinstancyjnego, powoływana w kontekście art. 379 pkt 5 k.p.c.

Reasumując, Sąd Apelacyjny podziela w całości ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Okręgowy oraz ich ocenę prawną a wniesioną apelację uznał za pozbawioną uzasadnionych podstaw prawnych i jako taką oddalił z mocy art. 385 k.p.c.

bk