Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 stycznia 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach

V Wydział Karny Ośrodek Zamiejscowy w Rybniku

w składzie:

Przewodniczący: SSO Janusz Chmiel

Sędziowie: SSR del. Katarzyna Gozdawa-Grajewska

SSO Sławomir Klekocki (spr.)

Protokolant: Justyna Napiórkowska

w obecności Wandy Ostrowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej

po rozpoznaniu w dniu 26 stycznia 2015 r.

sprawy:

A. K. /K./

s. W. i M.

ur. (...) w G.

oskarżonego o przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk

na skutek apelacji, wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Raciborzu

z dnia 22 sierpnia 2014r. sygn. akt II K 405/13

I.utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną;

II.zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów za postępowanie odwoławcze obciążając nimi Skarb Państwa.

Sygn. akt V.2 Ka 629/14

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 22 sierpnia 2014 r. Sąd Rejonowy w Raciborzu uznał A. K. za winnego tego, że w nocy z 18 na 19 listopada 2012 r. w P., działając wspólnie i w porozumieniu z inną ustaloną osobą, w zamiarze dokonania przestępstwa, usiłował zabrać w celu przywłaszczenia z baku samochodu marki M. o nr rej. (...) olej napędowy w ilości co najmniej 130 litrów o łącznej wartości 772,20 zł licząc za jeden litr kwotę 5,94 zł na szkodę firmy (...) z/s w Niemczech lecz zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na to, że został spłoszony przez kierowcę samochodu R. M. tj. o przestępstwo z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk i za to na podst. art. 14 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 kk wymierzył mu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Na podst. art. 63 § 1 kk zaliczył oskarżonemu na poczet orzeczonej kary pozbawienia wolności okres zatrzymania w dniu 19 listopada 2012 r., przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi kary pozbawienia wolności. Na podst. art. 624 § 1 kpk sąd zwolnił oskarżonego od ponoszenia kosztów postępowania obciążając nimi Skarb Państwa.

Apelację od tego wyroku wniósł obrońca oskarżonego A. K. zaskarżając wyrok w całości zarzucając rażącą obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na treść orzeczenia w szczególności art. 2, 5 § 1 i § 2 oraz art. 7 kpk co doprowadziło do błędnego ustalenia, iż oskarżony popełnił zarzucane mu przestępstwo. W oparciu o ten zarzut obrońca oskarżonego wnosił o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Sąd Okręgowy zważył co następuje :

Apelacja obrońcy nie zasługuje na uwzględnieni a podniesione w niej zarzuty i wnioski są nie trafne. Obrońca oskarżonego swoją apelację opiera tylko i wyłącznie na tym, że oskarżony w swoich wyjaśnieniach nie przyznawał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wbrew temu co twierdził w swoich wyjaśnieniach oskarżony A. K., że z Ł. A. utrzymywał luźne kontakty, to ustalenia sądu I instancji wskazują na to, że relacje te były bardzo bliskie. Ł. A. sam przyznawał w swoich wyjaśnieniach, że znajomość z oskarżonym A. K. jest przyjaźnią, spał w jego domu, rozmawiał z nim telefonicznie co najmniej trzy razy w miesiącu. Gdyby tak było jak twierdzi oskarżony, że relacje jego z Ł. A. były luźne to jak słusznie zauważył sąd rejonowy oskarżony nie zrywałby się w nocy i jechał po niego. Został zresztą zauważony około godz. 04:20 19 listopada 2012 r. w P. a następnie po pościgu zatrzymany przez funkcjonariuszy policji jadąc samochodem marki A. (...) numerze rej. (...) należącym do M. Z., który pożyczył ten samochód bratu oskarżonego R. K. w dniu 17 listopada 2012 r. Samochód ten oskarżony wieczorem dnia 18 listopada 2012 r. pożyczył od swojego brata co sam przyznał w swoich wyjaśnieniach. Fakt uczestniczenia oskarżonego w usiłowaniu kradzieży paliwa wskazuje zapis znaleziony w telefonie komórkowym oskarżonego przesłany na odbiorcę (...) w dniu 19 listopada 2012 r. o godz. 02.29 o treści „jesteś” oraz o godz. 02.23 o treści „za mną psy jechały ale jestem już w (...). Wezmę drugie auto i wracam po ciebie „ k. 33 akt. Twierdzenie obrońcy, że oskarżony równie dobrze mógł w nocy w P. być wyrzucony przez dziewczynę , popełni wykroczenie, dopuścić się gwałtu jest czystą spekulacją nie popartą żadnymi dowodami. Sąd rejonowy dokonał oceny dowodów zgromadzonych zarówno w toku postępowania przygotowawczego jak i sądowego w sposób bezstronny, nie przekraczając granic swobodnej oceny dowodów, a przy tym uwzględnił zasady doświadczenia życiowego, a swój pogląd na ostateczne wyniki przewodu sądowego przekonująco uzasadnił w pisemnych motywach zaskarżonego wyroku .Tym samym zarzuty podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego mają w ocenie Sądu Okręgowego charakter czysto polemiczny i sprowadzają się do negowania właściwych ocen i ustaleń sądu, przeciwstawiając im własne oceny i wnioski, które w żadnym razie nie mogą podważyć trafności rozstrzygnięcia sądu rejonowego. Sąd Okręgowy nie dopatrzył się naruszenia przepisów art. 4, 7 kpk jak zarzucał to w swojej apelacji obrońca oskarżonego. Wskazać należy, że wyrażona w art. 4 kpk zasada obiektywizmu nie polega na obowiązku interpretowania materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie jedynie na korzyść oskarżonego. Zasada ta nakazuje zachowanie obiektywnego stosunku do stron procesowych i do obiektywnej oceny wszystkich dowodów zgromadzonych w sprawie. Jeżeli chodzi o przepis art. 7 kpk stanowi on, iż organy postępowania kształtują swe przekonanie na podstawie wszystkich przeprowadzonych dowodów, ocenianych swobodnie z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego. Sąd I instancji nie dopuścił się jak sugeruje w swojej apelacji obrońca oskarżonego obrazy przepisów postępowania art. 7 kpk, ponieważ dokonana przez sąd rejonowy ocena zgromadzonych w sprawie dowodów była bezstronna, rzetelna i kompleksowa. W tych okolicznościach w ocenie Sądu Okręgowego nie ulega wątpliwości, iż zachowanie oskarżonego A. K. wyczerpało znamiona zarzucanego mu czynu z art. 13 § 1 kk w zw. z art. 278 § 1 k. Ponieważ apelacja obrońcy oskarżonego skierowana jest co do całości orzeczenia, obowiązkiem Sądu Okręgowego jest również sprawdzenie, czy wymierzona oskarżonej kara nie jest rażąco surowa. W niniejszej sprawie sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności nie naruszył zasady i dyrektywy wymiaru kary określone w art. 53 kk. Przy wymiarze kary sąd rejonowy miał na uwadze fakt, że oskarżony był już osobą wielokrotnie karaną k.77 akt. Wprawdzie oskarżony do tej pory nie był karany za przestępstwo przeciwko mieniu, jednak zgodzić należy się z sądem rejonowym, że wobec niego brak jest pozytywnej prognozy kryminologicznej, która umożliwiałaby warunkowe zawieszenie wykonanie orzeczonej kary pozbawienia wolności na okres próby. Dolegliwość tej kary nie przekracza zdaniem sądu odwoławczego stopnia winy oskarżonego, mając na uwadze jego dotychczasową nie karalność i prawidłowo realizuje cele zapobiegawcze w zakresie prewencji indywidualnej jak i ogólnej. Z tych też względów nie uznając zasadności zarzutów apelacji obrońcy oskarżonego nie podzielając przytoczone na ich poparcie argumentów Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy. O kosztach sądowych orzeczono po myśli art. 624 § 1 kk.