Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 23 grudnia 2014 roku.

Sąd Okręgowy w Świdnicy w IV Wydziale Karnym Odwoławczym w składzie:

przy udziale Barbary Chodorowskiej Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu dnia 23 grudnia 2014 roku

sprawy oskarżonego M. S.

syna F. i W. z domu S.

urodzonego (...) w W.

oskarżonego z art. 178a § 1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego

od wyroku Sądu Rejonowego w Wałbrzychu

z dnia 17 września 2014 roku, sygnatura akt III K 166/14

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że wymiar na jaki orzeczono względem oskarżonego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, oparty na zasadzie art. 42 § 2 kk, a zawarty w punkcie III dyspozycji obniża do 1 (jednego) roku;

II.  w pozostałym zakresie tenże wyrok utrzymuje w mocy;

III.  zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych z postępowaniem odwoławczym zaliczając wydatki za to postępowanie na rachunek Skarbu Państwa.

Sygn.akt IV Ka 844/14

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem M. S. uznany został za winnego tego, że:

w dniu 19 grudnia 2013 r. w W., woj. (...), kierował w ruchu lądowym, pod drodze publicznej, pojazdem mechanicznym marki J. (...) o nr rej. (...), będąc w stanie nietrzeźwości, gdzie wynik I badania wykazał 0,40 mg/l, wynik II badania wykazał 0,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu,

to jest za winnego popełnienia czynu z art. 178a§1 kk i za to na podstawie powołanego przepisu wymierzono oskarżonemu karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie na mocy art. 69§1i2 kk oraz art. 70§1 pkt 1 kk zawieszono warunkowo na okres lat 2 (dwóch).

Nadto zważywszy na treść art. 42§2 kk orzeczono wobec oskarżonego dwuletni zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, zobowiązując przy tym M. S. do zwrotu dokumentu uprawniającego do prowadzenia pojazdów mechanicznych (art.43§3 kk), zaś na podstawie art. 49§2 kk orzeczono od oskarżonego świadczenie w wysokości 1000 zł na cel społeczny.

Wyrok powyższy zaskarżył obrońca oskarżonego, zarzucając:

1)  obrazę przepisów postępowania, to jest art. 410 kpk poprzez wydanie wyroku bez uwzględnienia całokształtu materiału dowodowego,

2)  rażącą niewspółmierność orzeczonego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych.

Tym samym apelujący wniósł o:

1)  zmianę pkt III wyroku i orzeczenie wobec oskarżonego zakazu prowadzenia samochodów osobowych na okres 1 roku,

2)  uchylenie pkt V wyroku Sądu Rejonowego w całości.

Sąd Okręgowy zważył:

Apelacja obrońcy oskarżonego zasługuje na częściowe uwzględnienie.

I tak, rację ma Sąd I instancji twierdząc, że stopień społecznej szkodliwości czynu przypisanego oskarżonemu jest znaczny ( jak chyba niemal wszystkich występków z art. 178a§1 kk). Prawdą jest także i to, że M. S. po spowodowaniu kolizji wysiadł z samochodu i oddalił się z miejsca zdarzenia i został dopiero zatrzymany w wyniku penetracji terenu przez policję.

Te okoliczności wpływają niewątpliwie na konieczność orzeczenia wobec oskarżonego odpowiedniej kary pozbawienia wolności. Być może, nawet należało orzec ją w wymiarze nieco wyższym niż to uczynił Sąd I instancji, określając przy tym nieco dłuższy okres próby związany z warunkowym zawieszeniem wykonania tej kary pozbawienia wolności.

Inne okoliczności mają jednak wpływ na wymiar orzekanego w oparciu o art. 42§2 kk środka karnego wobec sprawcy występku z art. 178a§1 kk. W szczególności należy brać pod uwagę stan nietrzeźwości sprawcy, a także to, czy już wcześniej wchodził w konflikt z prawem kierując pojazdem w stanie nietrzeźwości, czy tez po użyciu alkoholu, jak też, czy dopuścił się innych czynów przeciwko bezpieczeństwu w ruchu.

Analiza wskazanych wyżej czynników w sprawie omawianej wskazuje, iż oskarżony który nie był dotąd karany prowadził samochód mając w swoim organizmie 0,43 mg alkoholu na litr wydychanego powietrza, a zatem nie sposób zgodzić się z Sądem I instancji że było to stężenie wysokie w rozumieniu art.115§16 pkt 2 kk.

Mając na uwadze powyższe - niewątpliwie naganne zachowanie oskarżonego jakie miało miejsce 19 grudnia 2013 r. należy uznać za incydentalne i pamiętając, że stan nietrzeźwości sprawcy nie był szczególnie wysoki – Sąd Okręgowy doszedł do przekonania że zasadne jest obniżenie trwania okresu zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych do 1 (jednego) roku.

Sąd II instancji nie znalazł jednak argumentów dla uchylenia orzeczenia opartego na zasadzie art. 43§3 kk, bowiem niewątpliwym jest, iż jeżeli w czasie postępowania przygotowawczego nie zatrzymano oskarżonemu prawa jazdy, to obowiązkiem Sadu orzekającego zakaz o jakim mowa w art. 42 kk jest nałożenie obowiązku zwrotu takiego dokumentu.

Z uwagi na powyższe orzeczono jak w wyroku.