Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2012 r.

Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Dorota Witek

po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2012 r. w Jeleniej Górze

na rozprawie

sprawy z powództwa K. B.

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

1.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz powoda K. B. kwotę 18.320,25 złote (osiemnaście tysięcy trzysta dwadzieścia złotych i dwadzieścia pięć groszy ) z ustawowymi odsetkami od dnia 6 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty ;

2.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda comiesięczną rentę w wysokości 818,48 złotych ( osiemset osiemnaście złotych i czterdzieści osiem groszy) płatną począwszy od marca 2012 r. do dnia 10-go każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia w płatności którejkolwiek z rat ;

3.  w pozostałej części powództwo oddala ;

4.  kosztami sądowymi od ponoszenia których powód był zwolniony obciąża Skarb Państwa zaś w pozostałym zakresie koszty postępowania wzajemnie znosi.

Sygn. akt I C 334/12

UZASADNIENIE

Powód K. B. wniósł pozew przeciwko (...) S.A. w S. o zasądzenie na jego rzecz kwoty:

- 35.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę w wypadku komunikacyjnym

- 108.000 zł tytułem skapitalizowanej renty za okres 24 miesięcy z ustawowymi odsetkami od dnia doręczenia pozwanej pozwu,

- 4.500 zł tytułem miesięcznej renty z tytułu utraconych dochodów oraz zwiększenia potrzeb poszkodowanego – od dnia doręczenia stronie pozwanej pozwu.

Powyższe roszczenie powód wywodził z tytułu krzywd jakich doznał będąc ofiarą wypadku komunikacyjnego w dniu 12.05.2009 r., za które odpowiedzialność ponosi strona pozwana.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa w całości, podnosząc zarzut powagi rzeczy ugodzonej co do żądania zadośćuczynienia i braku udokumentowania przez powoda pozostałych roszczeń.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Bezsporne jest, iż w dniu 12.05.2009 r. w J. na ulicy (...) doszło do wypadku komunikacyjnego, którego to sprawcę łączyła umowa ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z (...) S.A. w S..

Poszkodowanym w wypadku był K. B., który doznał wielu zagrażających życiu ciężkich, wielonarządowych obrażeń.

Bezsporne jest także, iż pozwem z dnia 30 lipca 2009 r. powód wniósł o zasądzenie od strony pozwanej (...) S.A. w S. kwoty 304.919,19 zł (-k.39 akt I C 1073/09), w tym kwoty 300 000 zł zadośćuczynienia, a w pozostałej części odszkodowania. Żądanie zadośćuczynienia zostało uzasadnione wyłącznie wskazaniem jakich obrażeń doznał K. B..

W sprawie przeprowadzono dowód z opinii lekarza ortopedy (-k. 79 akt I C 1073/09).

Bezsporne jest także, iż strony w dniu 12 lipca 2010 r. zawarły ugodę o treści:

1.  Pozwany zobowiązuje się uiścić na rzecz powoda kwotę 165.000 zł tytułem zadośćuczynienia za krzywdę wynikającą ze zdarzenia z dnia 12.05.2009 r. oraz kwotę 2.460 zł tytułem odszkodowania, które obejmuje zgłoszone koszty leczenia oraz koszty dojazdów do placówek medycznych łącznie kwotę 167.460 zł (sto sześćdziesiąt siedem tysięcy czterysta sześćdziesiąt złotych) w terminie do dnia 22 lipca 2010 r. wraz z ustawowymi odsetkami w razie opóźnienia w płatności

2.  Strony zgodnie oświadczają, iż niniejsza ugoda w całości wyczerpuje roszczenia powoda zgłoszone w niniejszym procesie i wynikające ze zdarzenia z dnia 12.05.2009 r.

(dowód : treść ugody k. 96 akt I C 1073/09)

Po zakończeniu sprawy I C 1073/09 K. B.kontynuował leczenie w Poradni Ortopedycznej, u lekarza chorób wewnętrznych i okulisty. Lekarz okulista stwierdził pogorszenie stanu wzroku powoda, wskazując, iż przyczyną może być wypadek komunikacyjny.

(dowód : zaświadczenie lekarskie k. 12-16, k. 30-31, k. 69-70).

Podlegał też kontroli nefrologicznej i neurologicznej.

(dowód : zeznania powoda – k. 84)

W dniu 29.02.2012 r. Komisja Lekarska ZUS wydała orzeczenie nr (...), w którym stwierdzono, iż określony orzeczeniem z dnia 17-06-2010 r. procentowy uszczerbek na zdrowiu wynoszący 70% uległ pogorszeniu i wynosi 95%.

(dowód : orzeczenie – k. 41).

Przed wypadkiem K. B. pracował jako koordynator ds. sprzedaży w firmie (...) s.j. w S. i uzyskiwał miesięczny dochód w wysokości 2.993,40 zł netto.

(dowód : zaświadczenie o zarobkach – k. 93)

K. B. został uznany za niezdolnego do pracy i w związku z tym otrzymywał i otrzymuje z ZUS rentę w wysokości :

- od 01.03.2010 r. w kwocie 2.367,71 zł

- od 01.03.2011 r. w kwocie 2.439,08 zł

- od 01.12.2011 r. w kwocie 2.252,37 zł

- od 01.03.2012 r. i nadal w kwocie 2.324,92 zł

(dowód : decyzja k. 96-104)

K. B. na skutek wypadku podlega ciągłej rehabilitacji. Uczęszcza na rehabilitację raz w tygodniu i za jedną wizytę płaci 40 zł.

Ponosi dodatkowo koszty za leki i specjalną dietę.

(dowód : zeznania powoda k. 84).

Sąd zważył, co następuje :

Zgodnie z art. 436 § 1 k.c. samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego pojazdu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Stosownie zaś do treści art. 11 k.p.c. ustalenia wydanego w postępowaniu karnym prawomocnego wyroku skazującego co do popełnienia przestępstwa wiążą Sąd w postępowaniu cywilnym. W tym stanie rzeczy Sąd był związany ustaleniem prawomocnego wyroku Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze z dnia 21.XII.2009 r. w sprawie o sygn. akt VII K 507/09 w zakresie sprawstwa pozwanego M. S. co do spowodowanych u powoda obrażeń ciała, a którego to sprawstwa strona nie kwestionowała.

Odpowiedzialność strony pozwanej (...) S.A. w S. za skutki wypadku pozostawała poza sporem, a wynikała ona z art. z art. 822 § 1 i 4 k.c. w zw. z art. 436 § 1 k.c. Strona pozwana jako ubezpieczyciel zobowiązała się bowiem do zapłacenia odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, wobec których odpowiedzialność za szkodę ponosi sprawca wypadku z dnia 12.05.2009 r. Powód jako uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej mógł zatem dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela (...) S.A. w S. (art. 822 § 4 k.c. w zw. z art. 436 § 1 k.c.).

W pierwszej kolejności Sąd rozważył roszczenie powoda w zakresie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

W razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty (art. 444 § 1 k.c.). W myśl zaś art. 445 § 1 k.c., w wypadkach przewidzianych w artykule poprzedzającym Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Powód występował już w sprawie I C 1073/09 z roszczeniem o zadośćuczynienie. Nigdy w bliższy sposób nie określono tam i nie wskazano na czym konkretnie polegała krzywda powoda mająca skutkować otrzymaniem przez niego stosownego zadośćuczynienia.

Nadto powód nie wnosił o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej, co do skutków wypadku mogących powstać w przyszłości.

Ostatecznie strony zawarły ugodę na mocy której powód otrzymał kwotę 165.000 zł tytułem zadośćuczynienia przy czym ustalono, że ugoda ta w całości wyczerpuje roszczenia powoda zgłoszone w procesie i wynikające ze zdarzenia z dnia 12.05.2009 r.

Strony nie przewidziały w niej dalszej odpowiedzialności pozwanego za skutki mogące ewentualnie powstać w przyszłości.

Zdaniem Sądu, treść zawartej ugody w połączeniu z dochodzonym wówczas przez powoda roszczeniem wyklucza możliwość ponownego dochodzenia przez niego zadośćuczynienia za krzywdy doznane w wyniku zdarzenia z dnia 12.05.2009 r. (powaga rzeczy ugodzonej).

Strony nie przewidziały odpowiedzialności pozwanego na przyszłość, a powód w żaden sposób nie wykazał tzw. „nowej krzywdy”. Na „nową krzywdę” zresztą powód nie powoływał się w pozwie, a dopiero w toku postępowania na skutek zarzutów pozwanego. Powód nie skonkretyzował tj. „nowej krzywdy”, nie wskazał jakich nowych krzywd powód doznał, na czym ta krzywda polega i nie udowodnił jej.

Powód powoływał się tylko na pogorszenie wzroku, ale nie skonkretyzował cierpień i trudności związanych z tym dla powoda. Powód wreszcie nie wykazał, że ta dolegliwość jest dolegliwością „nową”.

Jak zeznał sam powód, wcześniej nie był badany przez okulistę; miał tak dość lekarzy i szpitala, że nie chciał już dalej badać się, dlatego też nie wiadomo czy krzywda związana ze złym widzeniem jest „nowa” czy też po prostu nie była jedynie wcześniej zdiagnozowana wskutek niechęci powoda do badań.

Mając powyższe na uwadze Sąd uznał roszczenie powoda o zadośćuczynienie za bezzasadne i w tej części powództwo oddalił.

Zgodnie z treścią art. 444 § 2 k.c. jeżeli poszkodowany utracił całkowicie lub częściowo zdolność do pracy zarobkowej albo jeżeli zwiększyły się jego potrzeby lub zmniejszyły widoki powodzenia na przyszłość, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Wszystkie okoliczności wymienione w powołanym przepisie muszą być przy tym następstwem uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia (art. 444 § 1 k.c.). Renta z art. 444 § 2 k.c. ma charakter odszkodowawczy, przy czym każda z jej przesłanek, wymienionych w tym przepisie, może stanowić samodzielną podstawę zasądzenia renty.

Bezsporne pozostawało, iż powód jest uznany za osobę niezdolną do pracy i otrzymuje z ZUS-u rentę. Sąd uwzględnił zatem kwotę z tytułu ubezpieczenia społecznego, jaką otrzymuje powód. W rozpatrywanej sprawie szkoda ta została bowiem częściowo pokryta rentą.

Biorąc pod uwagę kwotę tej renty jaką w poszczególnych okresach otrzymywał powód oraz jego ostatnie wynagrodzenie z tytułu pracy, Sąd wyliczył należną powodowi rentę odszkodowawczą :

za okres od 11.03.2010 r. do 10.03.2011 r. różnica między tymi kwotami wynosiła 625,69 zł (x 12 m-cy),

za okres od 11.03.2011 r. do 30.11.2011 r. – 554,32 zł ( x 9 m-cy), a za okres od 1.12.2011 r. do 28.02.2012 r. – 741,09 zł ( x 3 m-ce).

Od marca 2012 r. różnica ta wynosi 668,48 zł.

Sąd uznał, iż zasadne jest zasądzenie renty odszkodowawczej właśnie w kwotach stanowiących różnicę między rentą z ubezpieczenia społecznego a uzyskiwanymi przez powoda przed wypadkiem dochodami.

Powód w żaden sposób nie wykazał aby jego możliwości zarobkowe, gdyby nie skutki wypadku, byłyby teraz większe niż bezpośrednio przed wypadkiem.

Nie wykazał też w żaden sposób ponoszonych przez siebie zwiększonych wydatków , związanych z rozstrojem zdrowia, poza wydatkami na rehabilitację. W swoich zeznaniach powód określił te wydatki na ok. 40 zł za wizytę jeden raz w tygodniu, zatem na tej jedynie podstawie Sąd przyznał mu z tytułu zwiększonych potrzeb kwotę po 150 zł miesięcznie.

Pozostałych zwiększonych wydatków powód upatrywał z specjalnej diecie, konieczność zakupu lekarstw i witamin, czy też prywatnych wizytach lekarskich. Powód nie wskazał o jaką kwotę i z jakiego wyliczenia wzrósł koszt jego wyżywienia, nie przedstawił żadnego rachunku za wizyty lekarskie czy zakup lekarstw i witamin, nawet nie podał, ile miesięcznie wydaje na te poszczególne rzeczy. Nie wskazał jakie leki przyjmuje, ile kosztują, jakie witaminy przyjmuje, ile kosztują.

Sąd uznał zatem, iż powód w żaden sposób nie udowodnił tego roszczenia, zatem Sąd nie mógł go uwzględnić.

Dlatego też tytułem skapitalizowanej renty za okres dwóch lat przed wytoczeniem powództwa Sąd zasądził na rzecz powoda kwotę 18 320,25 zł, na którą składają się :

625,69 zł + 150 zł x 12 miesięcy

554,32 zł+ 150 zł x 9 miesięcy

i 741,03 + 150 zł x 3 miesiące

Odsetki Sąd zasądził zgodnie z żądaniem powoda.

Od marca 2012 r. renta odszkodowawcza zasądzona wyrokiem wynosi kwotę 818,48 zł (668,48 zł + 150 zł) i przysługuje mu co miesiąc.

O kosztach postępowania Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c. wzajemnie je znosząc oraz na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.