Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ

POLSKIEJ

Dnia 15 lutego 2013 roku

Sąd Rejonowy w Złotoryi I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Joanna Nierzewska-Sosa

Protokolant : Ewelina Bober

po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2013 roku w Złotoryi

na rozprawie

sprawy z powództwa J. K. (1)

przeciwko Urzędowi Gminy Z.

o ustalenie

I.  oddala powództwo;

II.  nie obciąża powoda kosztami postępowania, od uiszczenia których był zwolniony.

UZASADNIENIE

Powód J. K. (1) w pozwie skierowanym przeciwko Gminie Z. domagał się przyznania odszkodowania za niewywiązanie się przez Gminę z obowiązku złożenia oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego. W uzasadnieniu wskazał, że strona pozwana zaproponowała mu mieszkanie, które nie spełniało wymogów lokalu socjalnego, przez co został zmuszony, po opuszczeniu dotychczas zajmowanego mieszkania, wynająć inny lokal. Powód wskazał, że z tego tytułu poniósł koszty w wysokości 1.000 zł miesięcznie. Ostatecznie w piśmie z dnia 13 grudnia 2011r. powód sprecyzował swoje żądanie domagając się od Gminy Z. odszkodowania w wysokości 12.000 zł.

Strona pozwana Gmina Z. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa zarzucając, że pozwany odmówił przyjęcia zaproponowanego mu lokalu socjalnego pomimo, że lokal ten spełniał wymogi lokalu socjalnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 14 grudnia 2010r. Sąd Rejonowy w Złotoryi przyznał J. K. (1) i D. K. prawo do lokalu socjalnego.

J. K. (1) pismem z 12 stycznia 2011r. został wezwany przez Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w Złotoryi A. M. do dobrowolnego opuszczenia i opróżnienia lokalu mieszkalnego położonego w B. numer 3, gmina Z.. Termin eksmisji został wyznaczony na dzień 09 lutego 2011r.

Gmina Z. wskazała powodowi lokal socjalny położony w W. numer 26. Lokal składa się z dwóch pomieszczeń o łącznej powierzchni 23,60m ² (15,60m ² i 8m ²), znajduje się w budynku dawnej szkoły, gdzie aktualnie mieszka jeszcze jedna rodzina. Lokal jest wyposażony w kuchnię węglową i dwa grzejniki olejowe, posiada instalację elektryczną i kanalizację. Ujęcie wody zimnej znajduje się na wspólnym korytarzu, a toaleta – do wyłącznego użytku mieszkańców lokalu socjalnego - położona jest w piwnicy. Istnieje możliwość przerobienia mniejszego pokoju na łazienkę. Pomieszczenie spełnia wymogi lokalu socjalnego przeznaczonego do stałego pobytu ludzi.

Powód odmówił przyjęcia lokalu socjalnego. W dniu 14 lutego 2011r. dobrowolnie opuścił lokal mieszkalny położony w B. numer 3 i wynajął inny lokal mieszkalny.

Dowód : - wyrok Sądu Rejonowego w Złotoryi z 14.12.2010r.

wydany w sprawie o sygn. akt I C 181/10 – 9,

- zawiadomienie z 12.01.2011r. – k.10,

- wezwanie z 12.01.2011r. – k.22,

- protokół z 14.02.2011r. – k.31,

- szkic lokalu socjalnego – k.67,

- dokumentacja fotograficzna – k.68-71,

- wizja lokalna - k.107-107v.,

- zeznania świadka S. K. – k.83-83v.,

- częściowo wyjaśnienia powoda J. K. – k.118v.;

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, iż powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 18 ust. 5 ustawy z dnia 21 czerwca 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego jeżeli gmina nie dostarczyła lokalu socjalnego osobie uprawnionej do niego z mocy wyroku, właścicielowi przysługuje roszczenie odszkodowawcze do gminy, na podstawie art. 417 kc. Wskazać należy przede wszystkim, że na tej podstawie powód, jako osoba nie uprawniona, nie może domagać się odszkodowania, bowiem takie roszczenie służy jedynie właścicielowi lokalu, z którego ma zostać przeprowadzona eksmisja. W tej sytuacji Sąd żądanie powoda rozpatrywał na zasadach ogólnych określonych.

Sąd opierając się na zgromadzonych w sprawie dowodach w postaci dokumentów, wizji lokalnej, zeznań świadka, a także częściowo na wyjaśnieniach powoda uznał, że strona pozwana wywiązała się z obowiązku zapewnienia powodowi lokalu socjalnego. Lokal położony w W. numer 26 spełnia bowiem wszystkie standardy przewidziane dla lokali socjalnych. Wbrew zarzutom powoda lokal posiada instalację elektryczną, kuchnię węglową, ogrzewanie, kanalizację, dostęp do wody i toalety. Oczywistym jest, że lokal socjalny to jest minimum bytowe, jakie gmina ma obowiązek zapewnić powodowi i stąd nie sposób zaaprobować postawy pozwanego, który zarzuca, że lokal ten nie spełnia jego oczekiwań. Wskazać należy, że powód przy dołożeniu minimum staranności mógłby lokal doprowadzić do takiego stanu jaki odpowiadałby jego wymaganiom. Tym bardziej, że w trakcie przeprowadzonej wizji lokalnej powód stwierdził, że lokal wcześniej był w dużo gorszym stanie i gdyby miał podejmować decyzje dzisiaj to lokal by przyjął. W ocenie Sądu jedyną zmianą jaka zaszła w lokalu, w porównaniu do stanu z dokumentacji przedstawionej przez stronę pozwaną wraz z odpowiedzią na pozew, było zainstalowanie kuchni węglowej, która wcześniej była zdeponowana w zakładzie usług komunalnych, o czym powód był poinformowany.

Niezależnie od powyższego należy wskazać, że powód w żaden sposób nie udowodnił wysokości poniesionej szkody z tytułu ponoszenia kosztów utrzymania wynajmowanego lokalu. Powód zdaje się nie zauważać również i tej okoliczności, że lokal socjalny nie jest lokalem darmowym i lokator jest zobowiązany ponosić koszty jego wynajmu oraz wszelkie koszty związane ze zużyciem wody czy prądu.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd na podstawie powództwo w całości oddalił.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 kpc oraz art. 113 ust.4 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, w zakresie kosztów od uiszczenia których powód był częściowo zwolniony.-