Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2012 r.

Sąd Apelacyjny w Warszawie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący SSA Grzegorz Salamon (spr.)

Sędziowie: SA Marek Czecharowski

SA Rafał Kaniok

Protokolant st. sekr. sąd. Marzena Brzozowska

przy udziale Prokuratora Jacka Pergałowskiego

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2012r.

sprawy R. K. (1) i J. P.

oskarżonych z art. 280 § 2 kk i in.

na skutek apelacji wniesionych przez obrońców oskarżonych

od wyroku Sądu Okręgowego w. W.

z dnia 17 września 2012r.

sygn. akt XII K 105/11

I.  utrzymuje wyrok w zaskarżonej części w stosunku do oskarżonych R. K. (1) i J. P. w mocy, uznając apelacje obrońców za oczywiście bezzasadne,

II.  zasądza od Skarbu Państwa kwoty po 738 zł, w tym 23 % podatku VAT, na rzecz adwokata J. D. Kancelaria Adwokacka w W. za obronę w postępowaniu odwoławczym oskarżonego R. K. (1) oraz adwokat D. D. Kancelaria Adwokacka w W. za obronę w postępowaniu odwoławczym oskarżonego J. P.,

III.  zwalnia oskarżonych od ponoszenia kosztów postępowania odwoławczego, wydatkami obciążając Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

R. K. (1) oskarżony został o to, że

1.  w dniu 29 lutego 2012 roku w W. w saloniku prasowym (...) na stacji M. posługując się nożem usiłował dokonać rozboju na osobie M. S. w taki sposób, że grożąc wymienionej użyciem noża zażądał wydania pieniędzy na szkodę (...) Sp. z o .o., jednak zamierzonego celu nie osiągnął z uwagi na postawę pokrzywdzonej i ujęcie przez osoby postronne tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k.

J. P. oskarżony został o to, że

2.  w dniu 26 lutego 2012 roku w W. w saloniku prasowym (...) na stacji M. posługując się nożem dokonał rozboju na osobie M. S. w taki sposób, że grożąc wymienionej użyciem noża dokonał zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 240 złotych na szkodę (...) Sp. z o. o., tj. o czyn z art. 280 § 2 k.k.

Nadto R. K. (1) i J. P. oskarżeni zostali o to, że:

3.  dniu 22 lutego 2012r. w W. w sklepie Delikatesy (...) na ul. (...), wspólnie i w porozumieniu, posługując się nożem dokonali rozboju na osobie E. O. w taki sposób, że grożąc wymienionej użyciem noża dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie co najmniej 1150 zł na szkodę A. O. tj. o czyn z art. 280 § 2 k.k.

4.  w dniu 28 lutego 2012 roku w W. w sklepie (...) na ul. (...), wspólnie i w porozumieniu, posługując się nożem usiłowali dokonać rozboju na osobie A. P. w taki sposób, że grążąc wymienionej użyciem noża zażądali wydania pieniędzy na szkodę (...) Sp. z o. o., jednak zamierzonego celu nie osiągnęli z uwagi na postawę pokrzywdzonej A. P. i obawę wezwania ochrony przy pomocy przycisku alarmowego tj. o czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 280 § 2 k.k.

5.  w dniu 13 lutego 2012 r. w W. w sklepie (...) 24H” na ul. (...) róg (...), wspólnie i w porozumieniu, posługując się nożem dokonali rozboju na osobie M. S. w taki sposób, że grożąc wymienionej użyciem noża dokonali zaboru w celu przywłaszczenia pieniędzy w kwocie 2880 zł na szkodę Z. O. tj. o czyn z art. 280 § 2 k.k.

Wyrokiem z dnia 17 września 2012r. w sprawie XII K 105/12 Sąd Okręgowy w. W. uznał:



R. K. (1) za winnego dokonania czynu z punktu 1. a/o i za czyn ten na podstawie art. 280 § 2 kk w zw. z art. 14 § 1 kk wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności’



J. P. za winnego popełnienia czynu z pkt. 2. a/o i za czyn ten na podstawie art. 280 § 2 kk wymierzył mu karę 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności;



R. K. (1) i J. P. za winnych popełnienia czynów zarzucanych w pkt. 3 – 5 a/o, przyjmując, że czyny te stanowią ciąg przestępstw opisany w art. 91 § 1 kk i za czyny te na podstawie art. 280 § 2 kk w zw. z art. 91 § 1 kk wymierzył R. K. (1) karę 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, J. P. karę 6 lat pozbawienia wolności.

Na podstawie art. 91 § 2 kk, 85 kk i 86 § 1 kk wymierzył oskarżonym kary łączne – R. K. (1) 7 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, J. P. 6 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, na poczet których zaliczył im na podstawie art. 63 § 1 kk okresy tymczasowego aresztowania – R. K. (1) od 29.02.2012r. do 17.09.2012r., J. P. od 29.02.2012r. do 6.03.2013r. Nadto tymże wyrokiem Sąd Okręgowy na podstawie art. 46 § 1 kk orzekł w stosunku do oskarżonych środek karny w postaci obowiązku naprawienia szkody poprzez zapłatę solidarnie na rzecz Z. O. kwoty 2.800 zł, na rzecz A. O. kwoty 1.150 zł. W powyższym wyroku rozstrzygnięto także o dowodach rzeczowych oraz kosztach postępowania.

Apelacje od wyroku wnieśli obrońcy oskarżonych. Obrońca R. K. (1) zaskarżył wyrok w zakresie kary, zarzucając rażącą niewspółmierność kar pozbawienia wolności orzeczonych wobec oskarżonego w punktach III i IV wyroku. Wniósł o zmianę wyroku przez orzeczenie za czyny 3 – 5 kary 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i wymierzenie kary łącznej w wysokości 4 lat. Także co do kary zaskarżył wyrok obrońca J. P.. Zarzucił rażącą niewspółmierność wszystkich kar jednostkowych orzeczonych wobec oskarżonego w relacji do stopnia jego winy i roli jaką pełnił w trakcie dokonywania przestępstw. Wniósł o zmianę wyroku i orzeczenie wobec oskarżonego łagodniejszych kar pozbawienia wolności.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Obie apelacje są niezasadne i to w stopniu oczywistym.

Analiza uzasadnień apelacji obrońców prowadzi do wniosku, że skarżący nie kwestionują kompletności okoliczności uwzględnionych przez sąd I instancji przy orzekaniu o karze. Stanowisku temu nie można się dziwić bowiem lektura tej części uzasadnienia zaskarżonego wyroku, która zawiera rozważania dotyczące wymiaru kar jednostkowych i łącznych wskazuje, że rozstrzygnięcie w tym zakresie poprzedzone zostało trafną i pełną analizą okoliczności dla orzeczenia o karze mających znaczenie i to zarówno tych zasadniczych jak i mniej istotnych. Sąd I instancji dołożył także należytej staranności, aby swe stanowisko w tym zakresie prawidłowo uzasadnić, jakkolwiek nie uniknął pewnych błędów w ocenach. Dotyczyły one jednak okoliczności nietrafnie poczytanych na korzyść oskarżonych, a więc nie mogły przyczynić do skuteczności apelacji. Zawarte w pisemnych motywach rozważania cechuje wystarczająca wszechstronność. Najistotniejsze przy tym jest to, że okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonych, w tym ich stosunkowo młody wiek, na który powołują się obaj skarżący i przyznanie się do dokonania zarzucanych im czynów oraz skrucha, przeanalizowane zostały z nie mniejszą starannością niż okoliczności obciążające.

W powyższej sytuacji należało zatem jedynie odpowiedzieć na pytanie czy znaczenie jakie nadał sąd I instancji przeciwstawnym okolicznościom zostało należycie wyważone. Na tak postawione pytanie należało odpowiedzieć zdecydowanie twierdząco, poza poniżej wskazanymi wyjątkami. Wydaje się, że niedostatecznie obciążające znaczenie nadane zostało uprzedniej karalności oskarżonych. Wręcz pewne zdumienie musiało wzbudzić stwierdzenie sądu meriti, że oskarżony R. K. karany był jedynie dwukrotnie. Także uzależnienie od środków odurzających i popełnianie przestępstw w celu zdobycia pieniędzy na ich zakup, winno zostać poczytane oskarżonym jako okoliczności obciążające, podczas, gdy sąd widzi je jako co najmniej neutralne. W przypadku J. P. jego transseksualizm (mocno akcentowany w apelacji obrońcy), także winien zostać potraktowany w sposób neutralny dla wymiaru kary.

Przeprowadzona przez Sąd Apelacyjny kontrola odwoławcza skarżonej części wyroku prowadzi do jednoznacznego wniosku, że okoliczności przemawiające na niekorzyść oskarżonych mają w sprawie niniejszej znaczenie dominujące, a te, które mają wymowę łagodzącą, nie są w stanie ich zrównoważyć. Relatywnie młody wiek oskarżonego traci na znaczeniu, jeśli zważy się na ich uprzednią karalność i dotychczasowy tryb życia. Przypomnieć należy choćby to, że mimo tego młodego wieku „zdążyli” oni dopuścić się wielu przestępstw, o bardzo wysokim ładunku społecznej szkodliwości.

Mając powyższe na uwadze Sąd Apelacyjny uznał, iż waga ustalonych okoliczności obciążających, uzupełniająco oceniona przez sąd II instancji, wywarła prawidłowy wpływ na wymiar kar, wyważony, zgodnie z dyrektywami zawartymi w art. 53 kk. W świetle tych okoliczności, ale także przy uwzględnieniu okoliczności przemawiających na korzyść oskarżonych, nie noszą one cech kar niesprawiedliwych, w szczególności rażąco niewspółmiernie surowych. Są to kary stosunkowo surowe, ale w sprawie niniejszej takiej właśnie kary wymagały zarówno waga i znaczenie czynów jak i wzgląd na ich aspekty wychowawcze i zapobiegawcze.

Z tych względów Sąd Apelacyjny orzekł jak w części dyspozytywnej.

O kosztach nie opłaconej obrony z urzędu orzeczono na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy z 26.05.1982r. o adwokaturze (Dz. U. nr 16, poz. 124) i § 21 i 16 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 12.12.1997r. w sprawie opłat za czynności adwokackie...(Dz. U. nr 154, poz. 1013, z późn. zm.).

Biorąc pod uwagę fakt, iż oskarżeni nie posiadają majątku i źródeł dochodu, na podstawie art. 624 § kpk zostali zwolniony od ponoszenia kosztów sądowych w postępowaniu odwoławczym.