Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2013r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu II Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie następującym:

Przewodniczący- Sędzia SO Beata Stachowiak

Protokolant: Elżbieta Biała

po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2013r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) S.A. w B.

przeciwko H. M.

o zapłatę

na skutek apelacji strony powodowej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Wrocławia-Fabrycznej we Wrocławiu

z dnia 27 lipca 2012r.

sygn. akt XI C 92/12

oddala apelację.

Sygn. akt II Ca 1226/12

UZASADNIENIE

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 lipca 2012 r. Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Fabrycznej w sprawie z powództwa (...) S.A. w B. przeciwko H. M. o zapłatę 869 zł oddalił powództwo.

W apelacji od powyższego wyroku strona powodowa wniosła o zmianę wyroku Sądu Rejonowego poprzez uwzględnienie żądania pozwu oraz zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania za obie instancje ,ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi I Instancji, przy uwzględnieniu kosztów postępowania wywołanego wniesieniem apelacji. Apelujący zarzucił:

-

naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 245 k.p.c. poprzez przyznanie wbrew zasadom logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego, iż formalna moc dowodowa dokumentu w postaci zamówienia na zawarcie umowy (nie podpisanego przez pozwaną) jest większa niż moc dowodowa samej umowy podpisanej własnoręcznie przez pozwaną

-

naruszenie art. 328 § 2 k.p.c. poprzez całkowite pominięcie w uzasadnieniu wyroku przyczyn, dla których Sąd I instancji oddalił powództwo w części dotyczącej należności w wysokości 300 zł z tytułu kary za nieterminowy zwrot sprzętu,

-

naruszenie art. 84 k.c. w zw. z art. 58 § 1 k.c. poprzez jego błędne zastosowanie i w konsekwencji pominięcie faktu, iż pozwana nie uchyliła się skutecznie od złożonego oświadczenia,

-

oraz naruszenie art. 483 k.c. poprzez jego niezastosowanie i w konsekwencji oddalenie powództwa w zakresie kary umownej z tytułu nieterminowego zwrotu sprzętu pomimo wykazania przez powoda, iż ziściła się przesłanka uprawniająca do obciążenia karą umowną.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja strony powodowej nie zasługiwała na uwzględnienie.

Sąd I Instancji należycie ustalił stan faktyczny przedmiotowej sprawy, trafnie wyjaśnił podstawę prawną orzeczenia z przytoczeniem prawidłowych przepisów prawa, w sposób prawidłowy ocenił także zgromadzony materiał dowodowy. Z tych przyczyn Sąd Odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne dokonane przez Sąd Rejonowy. Skarżąca zarzuciła naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. w zw. z art. 245 k.p.c. poprzez przyznanie wbrew zasadom logicznego rozumowania oraz doświadczenia życiowego, iż formalna moc dowodowa dokumentu w postaci zamówienia na zawarcie umowy (nie podpisanego przez

pozwaną) jest większa niż moc dowodowa samej umowy podpisanej własnoręcznie przez pozwaną. Nadto wskazała na naruszenie art. 84 k.c. w zw. z art. 58 § 1 k.c. poprzez jego błędne zastosowanie i w konsekwencji pominięcie faktu, iż pozwana nie uchyliła się skutecznie od złożonego oświadczenia

Oba zarzuty są chybione .Przede wszystkim Sąd I instancji stwierdzając nieważność czynności prawnej nie przydał przymiotu „większej" mocy dowodowej dokumentowi w postaci zamówienia niż samej umowie .Sąd I instancji w ramach reguł wyznaczonych w art.233§l k.p.c. dokonał oceny mocy dowodowej obu dokumentów ,która to ocena dała podstawę do stwierdzenia istnienia po stronie pozwanej odmiennej woli w zakresie ustalenia ceny za usługę , która miała być świadczona przez poprzednika prawnego strony powodowej ,niż ostatecznie zawarta w umowie z dnia 21.10.2008 r. Ocena obu tych dowodówjest wszechstronna ,dokonana z zachowaniem zasad logicznego myślenia i zasad doświadczenia życiowego .Tym samym należało ją w pełni zaakceptować .

Sąd I instancji w ustalonym stanie faktycznym prawidłowo zastosował art.84 k.c. w zw. z art.58§ 1 k.c. przyjmując ,iż pozwana skutecznie uchyliła się od skutków oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu .Sąd Okręgowy zgodził się z oceną Sądu I Instancji, iż dokumenty, stanowiące wzorce umów zawieranych przez (...)Sp. z o.o.nie pozwalały powódce na zweryfikowanie przy zawieraniu umowy ,iż wysokość należnych opłaty abonamentowych ulegnie zmianie po upływie 3 miesięcy od zawarcia umowy . Mając na uwadze treść zamówienia zgodzić należało się z pozwaną ,iż mogła ona oczekiwać ,iż abonament zostanie ustalony w kwocie na cały czas trwania umowy .

Zamówienie na zawarcie umowy o abonament (...)obejmowało ofertę bezpłatną na kaucję, aktywację oraz opłatę za antenę. W zamówieniu zaznaczone zostały pakiety: (...)oraz (...). Pakiety zostały wskazane poprzez zakreślenie kwadratów w oknie „Standardowe opłaty abonamentowe". W zamówieniu wskazano też, że pozwana korzystała z oferty promocyjnej, w ramach której opłata w miesiącu październiku 2008 r. miała wynosić 0 zł., w listopadzie i grudniu po 42 zł. W kolejnym punkcie zamówienia widniał zapis „(...)17 miesięcy pełne 42 zł". Na końcu dokumentu znalazł się zapis „Zamawiam umowę na abonament (...)na następujących warunkach: okres umowy (...)miesięcy, pakiet (...)".

Umowa z dnia 21 października 2008 r. została zawarta na 18 miesięcy. Pozwana wybrała pakiet (...)wraz z opcją dodatkową (...)oraz opcją „(...)". Umowa ta przewidywała rabat na ratę miesięczną za pakiet (...)w wysokości 30% wartości raty miesięcznej przewidzianej za ten pakiet przez pierwsze 17 miesięcy obowiązywania umowy oraz zniżkę na ratę miesięczną w wysokości 100% obowiązującej opłaty za opcję „(...)", a także opcję (...)przez okres 2 miesięcy. Zgodnie z umową, pozwanej została

oddana do bezpłatnego użytkowania antena satelitarna. Po upływie w/w okresu odbiór -objętych zniżką - Opcji Dodatkowej będzie odbywał się na zasadach (w tym opłatach) określonych w umowie.

Ani z umowy, ani z aneksu do umowy, ani też z regulaminu nie sposób było przy zawieraniu umowy jednoznacznie ustalić, ile ma wynosić opłata za abonament. W szczególności w żadnym z postanowień nie ma wyliczonej wprost opłaty abonamentu, do zapłaty którego pozwana była zobowiązana po upływie okresu promocji. Nadto zarówno ,treść jak i forma (bardzo mała czcionka) umowy i licznych aneksów do umowy sprawiają, iż dokumenty te są mało czytelne. Ustalenie wysokości należnych opłat wymaga zestawienia umowy z treścią kilku załączników . Sąd I Instancji zasadnie stwierdził, iż jedynym pismem, które określało kwotowo wysokość miesięcznego abonamentu było zamówienie na zawarcie umowy o abonament, w dokumencie tym jednak nie określono wysokości opłaty abonamentowej po okresie promocyjnym. W sytuacji ,gdy umowa w swych istotnych postanowieniach ,a więc w zakresie ceny za usługę odbiegała od treści zamówienia ,pozwana jako konsument winna była być wyraźnie zasadach zwiększenia wysokości abonamentu poinformowana . Na ich podstawie nie można wprost wywnioskować, jaką kwotę pozwana miała zapłacić tytułem opłaty abonamentowej. W świetle powyższego Sąd Rejonowy słusznie uwzględnił zarzut pozwanej, iż podpisując umowę o abonament działała pod wypływem błędu co do sumy wysokości opłaty związanych z zawarciem umowy o abonament i na podstawie art. 84 k.c. stwierdził podstawy do uchylenia się pozwanej od skutków prawnych swego oświadczenia woli.

W ocenie Sądu Odwoławczego sposób naliczania opłat za abonament powinien wynikać wprost z postanowień umownych, być jasny i precyzyjny, tak aby konsument nie miał żadnych wątpliwości co do wysokości tych opłat przez cały okres trwania umowy. (...) Sp. z o.o. jest profesjonalistą świadczącym usługi telekomunikacyjne na rzecz konsumentów przez długi okres czasu i o szerokim zakresie działania, w związku z czym na nim zatem spoczywa obowiązek formułowania umów i regulaminów w sposób przejrzysty i czytelny, tak aby konsument bez wątpliwości rozumiał ich treść.

Za niezasadny uznać także należało zarzut naruszenia art.328§ł k.p.c. oraz art.483 k.c. Sad I instancji istotnie nie wskazał z jakich przyczyn nie zostało uwzględnione żądanie zapłaty kary umownej za brak terminowego zwrotu sprzętu ,lecz uchybienie to pozostaje bez wpływu na trafność rozstrzygnięcia .Sąd I instancji uznał ,iż pozwana skutecznie uchyliła się od skutków oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu ,co skutkowało nieważnością umowy ex tunc .,a zatem wszystkich jej postanowień wraz z tymi, które przewidują kary umowne. Z tych względów Sąd Okręgowy na podstawie art. 385 k.p.c. orzekł jak w sentencji.