Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 18 stycznia 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący SSO Rafał Cieszyński

Protokolant Leszek Matuszek

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2013 r. we W.

sprawy z powództwa (...) Spółki z o.o. z siedzibą w T.

przeciwko R. C. (1)

o zakazanie nieuczciwej konkurencji

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda na rzecz pozwanego kwotę 2.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 1179/10

UZASADNIENIE

Powód (...) Spółka z o.o.z siedzibą w T.pozwem z dnia 28 czerwca 2010 roku skierowanym przeciwko pozwanemu R. C. (1)domagał się nakazania pozwanemu zaniechania prowadzenia działalności polegającej na oferowaniu, zbywaniu, nakłanianiu do zbywania i prezentowaniu wszelkich produktów firmy (...)w terminie do 30 czerwca 2012 roku, nakazania pozwanemu zaniechania prowadzenia działalności polegającej na oferowaniu, zbywaniu, nakłanianiu do zbywania i prezentowaniu wszelkich produktów znajdujących się w ofercie handlowej (...) Spółki z o.o.z siedzibą w T.w terminie do dnia 30 czerwca 2012 roku, nakazania pozwanemu zaprzestania prowadzenia działalności opisanej w punkcie I. i II. pozwu samodzielnie, wspólnie z innymi osobami, za pośrednictwem innych osób, jako doradca, przedstawiciel, pracownik, kierownik jakiejkolwiek innej osoby, a także jako wspólnik spółki osobowej, udziałowiec bądź jako akcjonariusz spółki kapitałowej, nakazania pozwanemu opublikowania na jego koszt treści zapadłego orzeczenia w dzienniku Gazeta (...), zasądzenia na rzecz powoda kwoty 30.000 zł ( vide k. 468) tytułem odszkodowania oraz zasądzenia na rzecz powoda kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa procesowego wedle norm przepisanych, względnie wedle zestawienia kosztów procesu.

W uzasadnieniu podał, że R. C. (1)był u niego zatrudniony na stanowisku regionalnego doradcy techniczno - handlowego w okresie do 02 stycznia 2007 roku do 30 czerwca 2009 roku, do zadań pozwanego należało między innymi poszukiwanie klientów, negocjowanie z klientami warunków współpracy oraz utrzymywanie handlowych kontaktów z klientami w tym wizyty handlowe oraz rozmowy telefoniczne. Pozwany jako pracownik powoda miał pełen dostęp do stosowanych przez powoda cen, upustów, rabatów, zasad i technik sprzedaży, znał też klientelę gdyż informacje te w związku z wykonywaną pracą powód mu udostępnił. Pozwany miał też wiedzę na temat zakupów dokonywanych przez powoda, kanałów dystrybucji oraz stosowanych cen zakupów. W czasie trwania stosunku pracy pozwany składał powodowi raporty ze swojej pracy, w tym przekazywał między innymi karty rozmów oraz cotygodniowe raporty. W związku z działalnością R. C. (1)jako regionalnego doradcy powód sprzedawał towary będące w jego ofercie handlowej w tym między innymi dokonał sprzedaży towaru do firmy (...) Spółce z o.o.w 2007 roku za kwotę 41.564,94 zł, a w 2008 roku za kwotę 73.591,43 zł. Dzięki wspólnym działaniom i szeroko przedsięwziętej kampanii powoda w zakresie zdobywania klientów pozwany rozpoczął też w 2009 roku sprzedaż towaru do nowego klienta firmy (...) Spółka z o.o.W zawartej pomiędzy stronami umowie o pracę pozwany zobowiązał się w okresie 3 lat od rozwiązania lub wygaśnięcia umowy do zachowania w ścisłej tajemnicy wszelkich informacji programowych, technicznych, technologicznych, handlowych i organizacyjnych pracodawcy nie ujawnionych do wiadomości publicznej (tajemnica przedsiębiorstwa). Strony zastrzegły w umowie, że jakiekolwiek przekazywanie, ujawnianie, wykorzystywanie, zbywanie albo oferowanie do zbycia tajemnicy przedsiębiorstwa jest dopuszczalne wyłącznie za uprzednim pisemnym zezwoleniem pracodawcy. Takiej zgody powód pozwanemu nigdy nie udzielił. Z informacji jakie powód posiada pozwany po ustaniu stosunku pracy od stycznia 2010 roku zwracał się do kontrahentów powoda oferując, zbywając, nakłaniając do zbycia i prezentując towary, które wcześniej oferował w ramach pracy u powoda jednakże w niższych cenach i na korzystniejszych warunkach. Wiedzę którą pozwany posiadł podczas pracy u powoda aktualnie wykorzystuje on do własnych interesów stosując korzystniejsze warunki sprzedaży. Klientami pozwanego są między innymi firmy (...) Spółka z o.o.oraz (...) Spółka z o.o.Pozwany wbrew zastrzeżeniu umownemu i zastrzeżeniu wynikającemu z art. 11 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji naruszył tajemnicę handlową przedsiębiorstwa powoda oferując te same produkty w ramach pracy w innym podmiocie. Podkreślił, że na podstawie odrębnej umowy z firmą (...)miał zapewnioną wyłączność na dystrybucję towarów tej marki na teren Polski. Pozwany wykorzystując ten fakt oraz znając kanał dystrybucji znalazł inną możliwość zakupu towarów korzystając z dystrybutora na terenie Niemiec – po uzyskaniu dostępu do tegoż dystrybutora oferował i zbywał towary firmy (...)w imieniu firmy (...). Pozwany miał ku temu możliwość bowiem znał ofertę handlową powoda, stosowane ceny oraz rabaty, co umożliwiło mu oferowanie tych samych produktów w znacznie niższych cenach. Pozwany zakupił, działając w imieniu firmy (...), począwszy od stycznia 2010 roku towary firmy (...)o wartości 17.353,77 euro. Powód jest w trakcie ustalania dalszych kontrahentów, z którymi pozwany nawiązał współpracę, a którzy byli klientami powoda. Powód poniósł szkodę rzeczywistą gdyż obroty z kontrahentami z którymi handlował za pośrednictwem pozwanego znacznie spadły w stosunku do okresu sprzed zatrudnienia go, w szczególności gdy porówna się je z obrotami jakie były osiągane z tymi kontrahentami, którzy obecnie handlują z firmą (...). Powód utracił również znaczne korzyści gdyż po dowiedzeniu się o naruszeniu jego tajemnicy handlowej był zmuszony do obniżenia marży z około 38% na około 20%. Taką marżę powód zmuszony jest obecnie stosować, aby mieć szansę powrotu do handlu ze swoimi dotychczasowymi kontrahentami. Przyjmując jednak wartość zakupów samych tylko towarów (...)przez firmę (...)jaka miała miejsce do początku 2010 roku oraz odnosząc to do marży jaką stosował powód straty rzeczywiste wynoszą około 35 – 38% i sięgają kwoty około 6.000 euro. Żądania zgłoszone w pozwie znajdują uzasadnienie w przepisach ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, która reguluje zapobieganie i zwalczanie nieuczciwej konkurencji w działalności gospodarczej w szczególności produkcji przemysłowej i rolnej, budownictwie, handlu i usługach – w interesie publicznym przedsiębiorców oraz klientów. W ocenie powoda spełnione zostały wszystkie przesłanki wymagane przez przepisy cytowanej ustawy przemawiające za zasadnością niniejszego powództwa, działania pozwanego miały charakter konkurencyjny, naruszały i zagrażały interesowi powoda jako przedsiębiorcy oraz miały charakter bezprawny, a to sprzeczny z dobrymi obyczajami. W dalszej części powód wskazał, że definicja konkurencji wywodzi się z orzecznictwa wedle której stosunek konkurencji zachodzi wówczas gdy na tym samym terytorium przedsiębiorcy, konkurenci oferują te same bądź substytucyjne dobra lub usługi, dążąc do zawarcia jak największej liczby umów na korzystnych dla siebie warunkach. Działania pozwanego polegające na oferowaniu, zbywaniu i nakłanianiu do zbywania produktów znajdujących się w ofercie handlowej powoda w sytuacji gdy produkty te wcześniej tej samej klienteli oferował jako pracownik powoda mieszczą się w definicji konkurencji. Przez naruszenie interesu przedsiębiorców należy z kolei rozumieć naruszenie korzystnie ukształtowanego już dla przedsiębiorcy stanu bądź stanu, który w przyszłości stanowić będzie dla niego źródło rzeczywistych korzyści. Trzecia przesłanka, a to naruszenie dobrych obyczajów, odwołuje się do zasad moralnych, norm etycznych oraz abstrakcyjnego wzorca idealnej konkurencji. Wszystkie przytoczone okoliczności oraz treść przepisów ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji uzasadniają twierdzenie, że żądanie pozwu jest zasadne.

W odpowiedzi na pozew z dnia 31 marca 2011 roku pozwany R. C. (1) wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na jego rzecz kosztów procesu wedle norm przepisanych.

W uzasadnieniu przyznał, że pracował na stanowisku doradcy regionalnego w firmie powoda, zaprzeczył aby kiedykolwiek dopuścił się czynów nieuczciwej konkurencji, pozwanego nie obowiązywał zakaz konkurencji, nie miał też żadnego bezwzględnego zakazu prowadzenia po ustaniu stosunku pracy z powodem działalności konkurencyjnej. Pozwany mógł wykorzystywać swoją wiedzę rynkową i doświadczenie zawodowe z ograniczeniem takim, że nie mogło to prowadzić do naruszenia przepisów ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, pozwany nie ukierunkowywał swojego działania na przejęcie klientów powoda, nie jest też prawdą że w ramach pracy w firmie (...)sprzedawał wyłącznie towary firmy (...). Gołosłowne są nadto twierdzenia powoda, że pozwany oferował klientom powoda inne niż cena warunki handlowe tożsame z tymi stosowanymi przez powoda. Po rozwiązaniu stosunku pracy z pozwanym (...) Spółka z o.o.nie nawiązała w makroregionie – będącym dotychczas terenem działalności pozwanego – żadnego nowego stosunku pracy z przedstawicielem, który miałby ewentualnie w następstwie pozwanego obsługiwać ten teren. Powód zatem nie próbował nawet nawiązać bezpośredniej rywalizacji o klienta na dotychczasowym rejonie działalności pozwanego. Wskazane przez powoda podmioty (...) to producenci przy obsłudze których – zgodnie z polityką firmy (...)– stosowane są niższe marże niż wobec innych klientów. Pozwany nie odpowiada również za rzekomą szkodę powoda. Powód stara się bezzasadnie wykazać, że zwracanie się przez pozwanego do kontrahentów, których obsługiwał wcześniej w ramach pracy w (...) Sp. z o.o.i oferowanie im produktów będących w ofercie handlowej zarówno powoda, jak i (...) Sp. z o.o.jest tożsame z czynem nieuczciwej konkurencji – pozwany nie miał zawartej z powodem osobnej umowy o zakazie konkurencji po ustaniu stosunku pracy. Błędnie również powód stara się wyliczyć wielkość poniesionej szkody wskazując, iż utracił 35 - 38% gdyż firmy (...)mając możliwość kupowania produktów firmy (...)taniej, z marżą na poziomie 15 - 20%, być może zaprzestałyby nabywać produkty od powoda już w 2010 nawet gdyby nie oferował ich im pozwany. Na marginesie pozwany wskazał, że szkoda wyrządzona powodowi powinna ewentualnie oscylować w różnicy marży stosowanej przez powoda i stosowanej przez firmę (...). Pozwany nie miał zakazu zatrudniania się w podmiocie konkurencyjnym którego działania w oczywisty lecz zgodny z powszechnymi regułami wolnego rynku były konkurencyjne dla działań powoda. Powód również niedostatecznie wykazał, że działania pozwanego w ramach nowego zatrudnienia w spółce (...)były bezprawne i sprzeczne z dobrymi obyczajami i z tych względów żądanie pozwu winno podlegać oddaleniu.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Pozwany R. C. (1) był zatrudniony w (...) Spółce z o.o. z siedzibą w T. na stanowisku regionalnego doradcy techniczno – handlowego w pełnym wymiarze czasu pracy w okresie od 02 stycznia 2007 roku do 30 czerwca 2009 roku. Stosunek pracy rozwiązano za porozumieniem stron. Teren działania pozwanego jako przedstawiciela handlowego obejmował klientów z D.. Do obowiązków pozwanego należało między innymi poszukiwanie klientów, negocjowanie z klientami warunków współpracy, przygotowywanie ofert handlowych oraz utrzymywanie handlowych kontaktów z klientami. W § 7 ust. 1 umowy o pracę pozwany zobowiązał się zarówno w czasie trwania stosunku pracy, a także w okresie 3 lat od jej rozwiązania lub wygaśnięcia do zachowania w ścisłej tajemnicy wszelkich informacji programowych, technicznych, technologicznych, handlowych i organizacyjnych. Jakiekolwiek przekazywanie, ujawnianie, wykorzystywanie, zbywanie albo oferowanie do zbycia tajemnicy przedsiębiorstwa jest dopuszczalne wyłącznie za uprzednim pisemnym zezwoleniem pracodawcy. W początkowym okresie trwania stosunku pracy pracodawca (...) Spółka z o.o. wielokrotnie wysyłał powoda na szkolenia, których przedmiot miał związek z obowiązkami powoda wykonywanymi w ramach stosunku pracy. Pozwany odbył między innymi szkolenie na terenie Szwajcarii dotyczące produktów firmy (...).

(dowód: bezsporne, dodatkowo umowa o pracę powoda wraz z zakresem obowiązków pracowniczych k. 16 – 20, świadectwo pracy powoda k. 22, dokumentacja szkoleniowa wraz z załącznikami k. 21, 24 – 26, zeznania świadka M. T. k. 302 – 303, zeznania świadka S. T. k. 303 – 305, przesłuchanie w charakterze powoda S. P. k. 334 – 337, przesłuchanie pozwanego R. C. (1) k. 337 – 340)

Do obowiązków pozwanego jako regionalnego doradcy techniczno – handlowego należało między innymi poszukiwanie klientów, negocjowanie z nimi warunków współpracy, kontakty handlowe z klientami, w tym wizyty i rozmowy telefoniczne, przekazywanie informacji o ofercie handlowej powoda, analiza potrzeb i wymagań klientów, monitorowanie działań konkurencji oraz realizacja planów wyznaczonych przez władze firmy. W praktyce praca ta w głównej mierze polegała na wizytowaniu klientów, rozmowach z nimi, przygotowywaniu ofert handlowych, rozmowach telefonicznych - obejmowała działania mieszczące się w zakresie reprezentacji (...) Spółki z o.o. na terenie D.. Z każdego spotkania z klientem, jak również każdej rozmowy z klientem pozwany zobowiązany był sporządzać karty rozmów, nadto pozwany zobowiązany był składać cotygodniowe raporty ze spotkań z klientami. Tak sporządzone dokumenty przedstawiał następnie swoim zwierzchnikom.

(dowód: zakres obowiązków pracowniczych pozwanego k. 19 – 20, raporty sporządzane przez R. C. (1) z rozmów z klientami powoda k. 23, 27 – 78, 101, 128, zeznania świadka M. T. k. 302 – 303, zeznania świadka S. T. k. 303 – 305, przesłuchanie w charakterze powoda S. P. k. 334 – 337, przesłuchanie pozwanego R. C. (1) k. 337 – 340)

(...) Spółka z o.o. z siedzibą w T. funkcjonuje w obrocie gospodarczym od 2001 roku. Przedmiotem działalności spółki jest między innymi produkcja maszyn rolniczych, leśniczych, narzędzi ręcznych, górniczych oraz ich naprawa, konserwacja, a także sprzedaż komponentów. Jednymi ze stałych klientów spółki byli między innymi (...) Spółka z o.o. oraz (...) Spółka z o.o.; w 2007 roku obroty ze sprzedaży dla (...) Spółki z o.o. wyniosły 41.564,94 zł, w 2008 roku 73.591,43 zł, w 2009 roku 76.580,68 zł oraz w 2010 roku 17.179,21 zł. Obroty ze sprzedaży ze spółką (...) Spółka z o.o. w 2007 roku wyniosły 497,04 zł, w 2009 roku 31.542,70 zł, a w 2010 roku 8.715,50 zł. Dla firm (...) Spółka z o.o. dostarczał między innymi towary produkowane przez firmę (...). Od 22 sierpnia 2005 roku (...) Spółka z o.o. był wyłącznym dystrybutorem produktów firmy (...) na terenie Polski, od tego czasu powód posiadał wyłączne prawo i licencję na terytorium Polski do sprzedaży towarów produkowanych przez licencjodawcę. Pozwany jako regionalny doradca techniczno – handlowy na terenie D. miał stały dostęp do bazy klientów spółki (...) z obszaru objętego jego działalnością. W trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych R. C. (1) powziął wiedzę dotyczącą klientów spółki, wysokości obrotów, indywidualnych potrzeb klientów, kontrahentów spółki, miał nadto szeroką wiedzę w zakresie funkcjonowania spółki, w tym organizacji pracy.

(dowód: zestawienie obrotów z odbiorcami k. 10, umowa z dnia 22 sierpnia 2005 roku zawarta pomiędzy (...) Sp. z o.o. a firmą (...) k. 14 – 15, faktury obrazujące koszt własny sprzedaży (...) Sp. z o.o. k. 79 – 82, 158 – 161, faktury oraz rachunki wystawiane przez (...) Sp. z o.o. k. 83 – 85, 88 – 90, 162 – 171, 173 – 174, 180 – 181, 186 – 187, 193 – 194, 202 – 205, dokumenty magazynowe, listy przewozowe i dokumenty celne k. 86 – 87, 93 – 94, 172, 176 – 179, 182 – 184, 189 – 191, 197 – 200, 207 – 208, pisemne zamówienia towaru kontrahentów powoda k. 95 – 96, 98 – 99, 104 – 106, 108 – 127, 129 – 157, potwierdzenia przelewów k. 100, 107, korespondencja e-mailowa pozwanego z kontrahentami powoda k. 97, 102 -103, 120, 122, 143)

Po rozwiązaniu umowy o pracę z (...) Spółką z o.o.z siedzibą w T.pozwany w sierpniu 2009 roku zatrudnił się w firmie (...). W firmie tej pełnił – podobnie jak w spółce (...)– funkcję przedstawiciela handlowego. Przedmiot działalności firmy (...)pokrywał się w dużej mierze z działalnością spółki (...). Od 2010 roku firma (...)uzyskała dostęp do towarów produkowanych przez firmę (...). W związku z faktem, że wyłącznym dystrybutorem towarów firmy (...)na terenie Polski był (...) Sp. z o.o. firma (...)dostęp do produktów firmy (...)uzyskała poprzez dystrybutora na terenie Niemiec. R. C. (1)wykonując obowiązki pracownicze na rzecz firmy (...)nawiązał kontakt z pracownikami firm (...)– pozwany przedstawił im ofertę handlową firmy (...), w tym również asortyment firmy (...), którym dysponowała wówczas firma (...). Pozwany – działając w zgodzie z praktyką firmy (...)– zaproponował firmom (...)niższe ceny aniżeli oferowała im spółka (...). Rozmowy w zakresie ewentualnej współpracy spółki (...)pozwany prowadził również z firmami (...), (...), (...) Ł.i (...). O podjęciu współpracy spółki (...)ze spółką (...)prezes powoda powziął wiedzę w czerwcu 2010 roku. S. P.skontaktował się wówczas z pracownikiem firmy (...)i uzyskał informację, że spółka (...)posiada dostęp do produktów firmy (...)poprzez dystrybutora na terenie Niemiec. Dostęp do produktów firmy (...)poprzez dystrybutora niemieckiego natychmiast został zamknięty. Spółka (...)rozpoczęła wówczas produkcję zamienników jako alternatywę dla produktów firmy (...). Część dotychczasowych klientów (...) Sp. z o.o.zrezygnowała ze współpracy ze spółką, w stosunku do części klientów spółka (...)– w celu kontynuowania współpracy – zastosowała upusty cenowe w postaci obniżonej marży. W stosunku do firmy (...), która powróciła do współpracy z A., rabat na towary został podniesiony z 18% na 38%, finalnie do 41%. W stosunku do firmy (...)rabat podniesiono z 28% do 38%, finalnie do 40%. Aktualnie w ofercie handlowej firmy (...)nie ma produktów firmy (...).

(Dowód: zestawienie zakupów towarów marki R. dokonanych przez firmę (...) k. 11 – 13, zeznania świadka M. T. k. 302 – 303, zeznania świadka S. T. k. 303 – 305, zeznania świadka M. R. k. 305 – 306, zeznania świadka T. Ł. k. 331 – 333, przesłuchanie w charakterze powoda S. P. k. 334 – 337, przesłuchanie pozwanego R. C. (1) k. 337 – 340)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo, jako bezzasadne, podlegało oddaleniu.

Stan faktyczny w sprawie Sąd ustalił w oparciu o dowody z dokumentów, a to umowę o pracę zawartą z pozwanym, dokumenty szkoleniowe pozwanego, umowę zawartą przez firmę (...) ze spółką (...), raporty z rozmów z klientami sporządzane przez pozwanego, zamówienia kontrahentów powoda, faktury, rachunki, dokumenty przewozowe, celne, dokumenty magazynowe, korespondencję e-mailową stron, zestawienie obrotów powoda z kontrahentami, zestawienie towarów zakupionych przez firmę (...) od firmy (...), a nadto w oparciu o wiarygodne zeznania świadków M. T., S. T. – pracowników spółki (...), M. R. – pracownika firmy (...), T. Ł. – pracownika firmy (...), a nadto w oparciu o przesłuchanie w charakterze powoda prezesa spółki S. P. oraz przesłuchanie pozwanego R. C. (1).

Bezspornym w sprawie było, że pozwany w okresie od stycznia 2007 roku do czerwca 2009 roku był pracownikiem (...) Spółki z o.o.z siedzibą w T.i zatrudniony był na stanowisku regionalnego doradcy techniczno – handlowego na teren D.. W trakcie zatrudnienia w (...) Spółce z o.o.pozwany poznał klientów powoda, ofertę handlową spółki, stosowane przez powoda ceny, upusty, rabaty, techniki sprzedaży, a nadto dane kontrahentów powoda. Po rozwiązaniu umowy o pracę z powodem, w sierpniu 2009 roku, pozwany zatrudnił się w firmie (...), której przedmiot działalności w znacznej mierze pokrywał się z przedmiotem działalności spółki (...). Będąc zatrudnionym w spółce (...)pozwany zobowiązał się zarówno w czasie trwania stosunku pracy, jak i po jego wygaśnięciu lub rozwiązaniu przez okres 3 lat zachować w ścisłej tajemnicy wszelkie informacje dotyczące działalności pracodawcy w tym wiadomości techniczne, handlowe, technologiczne i organizacyjne, jakiekolwiek przekazywanie opisanych informacji mogło nastąpić za wyłącznym zezwoleniem pracodawcy. Nadto bezspornym było, że w trakcie zatrudnienia w (...) Sp. z o.o.firma ta uzyskała dostęp do produktów firmy (...)poprzez dystrybutora na terenie Niemiec; R. C. (1)nawiązał wówczas kontakty handlowe ze spółkami (...)i przedstawił ofertę handlową firmy (...), w tym asortyment firmy (...)w niższej cenie aniżeli oferowała spółka (...). Ostatecznie po interwencji prezesa powoda S. P.kanał dostępu do produktów firmy (...)poprzez dystrybutora na terenie Niemiec został dla spółki (...)zamknięty. Część klientów firmy (...), po chwilowej współpracy ze spółką (...), w tym (...)i (...)ponownie podjęła współpracę z powodem jednakże na korzystniejszych warunkach cenowych. Kwestie sporne natomiast sprowadzały się do ustalenia czy pozwany R. C. (1), będąc zatrudnionym w firmie (...), dopuścił się czynów nieuczciwej konkurencji polegających na naruszeniu tajemnicy przedsiębiorstwa spółki (...)skutkujących wyrządzeniem szkody majątkowej.

Powód swoje żądanie wywodził z treści przepisów ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 roku o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r., poz. 153, numer 1503) uzasadniając powyższe tym, że R. C. (1) wykorzystując tajemnicę przedsiębiorstwa spółki (...) powziętej w związku z zatrudnieniem go na stanowisku przedstawiciela handlowego wykorzystał tę wiedzę do działalności na rzecz firmy (...), a tym samym dopuścił się wobec powoda czynów nieuczciwej konkurencji, co doprowadziło do wyrządzenia spółce szkody majątkowej.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji czynem nieuczciwej konkurencji jest działanie sprzeczne z prawem lub dobrymi obyczajami, jeżeli zagraża lub narusza interes innego przedsiębiorcy lub klienta. Czynami nieuczciwej konkurencji są w szczególności: wprowadzające w błąd oznaczenie przedsiębiorstwa, fałszywe lub oszukańcze oznaczenie pochodzenia geograficznego towarów albo usług, wprowadzające w błąd oznaczenie towarów lub usług, naruszenie tajemnicy przedsiębiorstwa, nakłanianie do rozwiązania lub niewykonania umowy, naśladownictwo produktów, pomawianie lub nieuczciwe zachwalanie, utrudnianie dostępu do rynku, przekupstwo osoby pełniącej funkcję publiczną, a także nieuczciwa lub zakazana reklama, organizowanie systemu sprzedaży lawinowej oraz prowadzenie lub organizowanie działalności w systemie konsorcyjnym (ust. 2). Art 11 ust. 1 stanowi, że czynem nieuczciwej konkurencji jest przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie cudzych informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej, jeżeli zagraża lub narusza interes przedsiębiorcy. Przepis ust. 1 stosuje się również do osoby, która świadczyła pracę na podstawie stosunku pracy lub innego stosunku prawnego – przez okres trzech lat od jego ustania, chyba że umowa stanowi inaczej albo ustał stan tajemnicy (ust. 2). Przez tajemnicę przedsiębiorstwa rozumie się nieujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności (ust. 4).

Pojęcie czynu nieuczciwej konkurencji którym posługuje się ustawodawca w ustawie o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji konstytuują trzy elementy: aktywność w związku z działalnością gospodarczą (co wynika z art. 1 ustawy), sprzeczność z prawem lub dobrymi obyczajami oraz zagrożenie naruszenia interesu innego przedsiębiorcy lub klienta. Powszechnie przyjmuje się, że jeżeli czyn sprawcy wyczerpuje znamiona któregoś z czynów nieuczciwej konkurencji stypizowanych w art. 5 – 17e to wykluczone jest sięganie do klauzuli generalnej o której mowa w art. 3. W niniejszej sprawie powód twierdził, że pozwany naruszył przepis art. 11 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji, albowiem przekazywał, ujawniał i wykorzystywał informacje stanowiące tajemnicę przedsiębiorstwa (...) Spółki z o.o. w trakcie zatrudnienia w (...) Spółce z o.o.

Wskazać w tym miejscu wypada, że aby dana informacja podlegała ochronie w oparciu o art. 11 (aby można było przypisać jej cechy tajemnicy przedsiębiorstwa) musi spełniać warunki: poufności, braku ujawnienia oraz odpowiedniego zabezpieczenia. Jeżeli przedsiębiorca/pracodawca nie podjął działań w kierunku odpowiedniego zabezpieczenia poufności danej informacji informacja taka nie jest poufna, a tym samym nie stanowi tajemnicy przedsiębiorstwa. Pod pojęciem tajemnicy przedsiębiorstwa rozumie się poufną informację posiadającą wartość gospodarczą, a w szczególności informację techniczną, technologiczną oraz organizacyjną. Z poufnością informacji (co stanowi jedną z przesłanek uznania danej informacji za tajemnicę przedsiębiorstwa) mamy do czynienia wówczas gdy informacja ta nie jest ujawniona do wiadomości publicznej, a więc nie należy do domeny publicznej. Elementem współkształtującym stan poufności danej informacji jest podjęcie konkretnych działań zmierzających do odpowiedniego zabezpieczenia informacji – podjęcie bowiem takich działań jest z jednej strony konieczne do zapewnienia stanu poufności, a z drugiej strony manifestuje wolę przedsiębiorcy objęcia ochroną danej informacji. Zasadnym jest zatem twierdzenie, że obligatoryjną przesłanką poufności danej informacji jest właśnie wola przedsiębiorcy przejawiona wyraźnie lub chociażby w sposób dorozumiany zmierzająca do ochrony danej informacji. Informację można uznać za tajemnicę przedsiębiorstwa kiedy przedsiębiorca ma wolę by pozostała ona tajemnicą dla pewnych kół odbiorców, konkurentów i wola ta musi być dla innych osób rozpoznawana ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 05 września 2001 roku, sygn. akt I CKN 1159/00, OSNC 2002, nr 5, poz. 67). Niezbędne działania jakie powinny być podjęte przez przedsiębiorcę mogą być zróżnicowane i obejmują takie działania jak dozór fizyczny, kontrola dostępu do pomieszczeń, monitoring, a także technologie zapewniające bezpieczeństwo sieci informatycznych. Przedsiębiorca może również, w celu ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa, podjąć działania prawne mianowicie poinformować pracowników o potrzebie ochrony informacji, wprowadzić stosowne wewnętrzne procedury, klauzule do umów o pracę, oddzielne umowy o poufność czy zakazy konkurencji. Z ochroną tajemnicy przedsiębiorstwa będziemy mieli do czynienia wówczas gdy przedsiębiorca podjął określone działania faktyczne w celu ochrony tej tajemnicy – wprawdzie zabezpieczenie informacji następuje również wtedy gdy informacja jest chroniona prawnie – poprzez zawarcie umów o poufność, jednak zawsze potrzebne jest chociażby najskromniejsze zabezpieczenie techniczne. Ponadto, co należy podkreślić, w orzecznictwie wskazuje się, że wykorzystanie przez pracownika we własnej działalności gospodarczej informacji co do których pracodawca nie podjął niezbędnych działań w celu zachowania ich poufności należy traktować jako wykorzystanie powszechnej wiedzy co której przedsiębiorca nie ma żadnych ustawowych uprawnień ( vide wyrok Sądu Najwyższego z dnia 03 października 2000 roku, sygn. akt I CKN 304/00, OSNC 2001, nr 4, poz. 59).

Z treści art. 11 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji wynika, że czynem nieuczciwej konkurencji jest przekazanie, ujawnienie lub wykorzystanie cudzych informacji albo ich nabycie od osoby nieuprawnionej. Ujawnienie sprowadza się do publicznego zakomunikowania tajemnicy przedsiębiorstwa osobom trzecim w sposób prowadzący do ustania stanu poufności, wszystkie inne przypadki należy traktować jako przekazanie informacji. Naruszeniem tajemnicy może być również wykorzystanie informacji we własnym przedsiębiorstwie naruszyciela czyli zastosowanie ich w celu osiągnięcia zysku.

Wykorzystywanie własnych pomysłów czy przymiotów, a także doświadczeń zawodowych czy kontaktów towarzyskich w celu pozyskania klienteli nie przesądza o łamaniu klauzul generalnych, których powinien przestrzegać uczciwy kupiec, wykorzystanie informacji co do których pracodawca nie podjął niezbędnych działań w celu zachowania ich poufności należy traktować jako wykorzystanie wiedzy powszechnej, co do której przedsiębiorca nie ma żadnych ustawowych uprawnień. Samo wyłącznie przeświadczenie przedsiębiorcy, że pozwany dopuścił się czynów nieuczciwej konkurencji skoro przejął klientów powoda, nie jest wystarczające, a zwłaszcza nie wypełnia normy art. 3 w zw. z art. 11 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Gdańsku z dnia 22 kwietnia 2008 roku, sygn. akt I ACa 1467/07, LEX numer 516511). Osobiste doświadczenie i wiedza pracownika zdobyte w toku wieloletniego zatrudnienia stanowią element dobra osobistego każdej jednostki i jako takie zasługują na ochronę prawną, a zatem mogą być przez dany podmiot wykorzystywane dla własnych korzyści tym bardziej gdy pracodawca nie zadbał o ochronę swoich tajemnic poprzez podjęcie niezbędnych działań w celu zachowania poufności określonych informacji. Oferowanie korzystniejszych warunków i poszukiwanie lepszych ofert oraz zachęcanie do podjęcia współpracy nie jest samo w sobie nieuczciwe bowiem dopiero okoliczności towarzyszące takim działaniom mogą przesądzać o twierdzeniu, że dane zachowanie jest nieuczciwe. W cytowanym już wyroku Sądu Apelacyjnego w Gdańsku, Sąd ten wskazał na przypadek gdy dany pracownik odchodzi od pracodawcy i rozpoczyna działalność na własny rachunek kierując swoje oferty do klientów byłego pracodawcy – podkreślił, że takiemu działaniu, gdy nie towarzyszy temu wywieranie nacisku i zniechęcanie klientów do dotychczasowego kontrahenta, nie sposób przypisać cech czynu nieuczciwej konkurencji, zdobywanie klientów kosztem innego uczestnika obrotu powinno następować w drodze uczciwej rywalizacji, a za taką uważa się w szczególności konkurencję cenową i jakościową, uczciwe przejęcie klientów powinno być wynikiem własnej oferty. Za niedopuszczalną natomiast metodę działania należy uznać zniechęcenie klientów do poprzedniego kontrahenta poprzez na przykład rozpowszechnianie wiadomości oczerniających, wskazujących na niekorzystną sytuację finansową, niską jakość produktu czy brak profesjonalizmu.

W orzecznictwie również podkreśla się, że przepisy ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji w żadnym wypadku nie mogą być traktowane jako instrument mający służyć wyeliminowaniu konkurencji w ogóle w celu zachowania pozycji dominującej na rynku ( vide wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z dnia 30 września 1998 roku, sygn. akt I ACa 281/98, LEX 35787).

Biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, przytoczone rozważania prawne oraz stanowisko powoda Sąd uznał, że żądanie pozwu zmierzało do co najmniej ograniczenia konkurencji w działalności jaką prowadzi (...) Sp. z o.o.z siedzibą w T.. W uzasadnieniu pozwu mianowicie powód wskazał, iż nieuczciwe działanie pozwanego polegać miało przede wszystkim na tym, że podejmując zatrudnienie w firmie (...)wykorzystał wiedzę – stanowiącą tajemnicę przedsiębiorstwa spółki (...)– i posłużył się nią w celu przedstawienia korzystniejszej oferty kontrahentom powoda, których obsługiwał jeszcze w trakcie trwania stosunku pracy z tym podmiotem. Informacje te dotyczyły w głównej mierze danych klientów, stosowanych cen, upustów, technik sprzedaży, danych kontrahentów, a nadto wiedzy w zakresie rozwiązań mechanicznych wózków inwalidzkich. Zdaniem Sądu przeprowadzone postępowanie dowodowe, w tym dowody z dokumentów wskazujące na współpracę powoda z firmami (...), a nadto zeznania świadków, w tym pracowników firm (...)oraz przesłuchanie w charakterze powoda S. P.uzasadniały przyjęcie, że R. C. (1)w czasie trwania zatrudnienia w firmie (...)nie dopuścił się czynów nieuczciwej konkurencji polegających na naruszeniu tajemnicy przedsiębiorstwa skutkujących powstaniem szkody majątkowej po stronie (...) Sp. z o.o.Zważyć w tym miejscu trzeba, że Sąd podziela stanowisko przeważającej części przedstawicieli doktryny, iż zakazem konkurencji nie mogą być objęte informacje zdobyte przez pracownika w trakcie trwania zatrudnienia, doświadczenie zawodowe, czy kontakty jakie pracownik nawiązał w trakcie trwania stosunku pracy. Nadto Sąd przychyla się również do stanowiska, że tajemnica przedsiębiorstwa nie obejmuje każdej informacji pojawiającej się w wewnętrznym obiegu firmy, informacja taka aby stanowiła tajemnicę musi być w sposób odpowiedni zindywidualizowana, a nadto w sposób odpowiedni chroniona. Faktu poufności danej informacji nie można domniemywać, w tym celu pracodawca musi podjąć stosowne działania, aby uświadomić pracownika/ów, iż dana informacja stanowi tajemnicę przedsiębiorstwa, co do której pracownik zobowiązany jest zachować ją w tajemnicy. W tym przypadku niezbędne jest jednak, poza działaniami subsydiarnymi, jak umowy o zakazie konkurencji czy umowy o poufność bądź też dodatkowe klauzule w umowie o pracę, podjęcie działań fizycznych mających uświadomić pracownikom, że dana informacja jest poufna, strzeżona i nie jest dostępna dla podmiotów trzecich. Odnosząc powyższe do niniejszej sprawy stwierdzić należy, że pracodawca pozwanego zarówno dopuszczając go do wykonywania pracy, jak również w trakcie trwania stosunku pracy nie podjął konkretnych działań, które miałyby na celu podkreślenie że pewne sfery informacji stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa powoda. Mówiąc wprost pracodawca nie podjął działań zmierzających do ujawnienia w sposób wystarczający by dane dotyczące klientów, kontrahentów, cen czy stosowanych upustów stanowiły tajemnicę przedsiębiorstwa. Nie wprowadził przy tym jakichkolwiek technicznych środków ochrony informacji, ani nawet nie zwerbalizował swojego stosunku do tych informacji mających uświadamiać pracownikowi, że informacje te stanowią tajemnicę przedsiębiorstwa. W toku postępowania powód twierdził, że jedna z tajemnic przedsiębiorstwa dotyczyła informacji co do rozwiązań technicznych stosowanych przy produkcji wózków inwalidzkich – S. P.twierdził, że pozwany powziął tę wiedzę bowiem współpracował przy tworzeniu wózków, kilkukrotnie wizytował miejsce gdzie wózek był produkowany, obserwował przeprowadzane w tym zakresie badania i testy oraz miał wiedzę czy dane rozwiązania są skuteczne – to zdaniem powoda stanowić miało jeden z elementów tajemnicy przedsiębiorstwa jaką pozwany zdobył w czasie pracy u powoda, a którą wykorzystał w pracy w firmie (...)– zważyć jednak trzeba, że wiedza ta jeśli faktycznie stanowiłaby tajemnicę przedsiębiorstwa to winna być w odpowiedni sposób przez pracodawcę zastrzeżona czy to w formie stosownego aneksu do umowy o pracę czy to w formie oświadczenia, a takich działań pracodawca w żadnym miejscu pozwanego nie podjął. Poza powyższym powód zarzucił pozwanemu, że powzięte w trakcie zatrudnienia dane dotyczące klientów spółki (...), dostawców, kontrahentów, cen, rabatów i technik sprzedaży następnie wykorzystał on w zatrudnieniu w (...) Sp. z o.o.proponując kontrahentom powoda asortyment spółki (...)w znacznie niższych cenach i proponując lepsze warunki sprzedaży. Zauważyć trzeba, o czym była mowa na wstępie rozważań, że w orzecznictwie wskazuje się iż danemu zachowaniu można przypisać cechy czynu nieuczciwej konkurencji wyłącznie w sytuacji gdy działania te naruszają przepisy prawa, dobre obyczaje czy normy moralne. W cytowanym już orzeczeniu Sąd Apelacyjny w Gdańsku podkreślał, że oferowanie korzystniejszych warunków cenowych, poszukiwanie lepszych ofert oraz zachęcanie do podjęcia współpracy samo w sobie nie może być postrzegane jako czyn nieuczciwej konkurencji, aby dane zachowanie uznać za takowy czyn trzeba byłoby dodatkowo ustalić, że wykorzystując doświadczenie zawodowe pracownik przekazywał kontrahentom informacje oczerniające przedsiębiorcę, wskazujące na niską jakość oferowanego produktu czy na trudną sytuację ekonomiczną. Przeprowadzone tymczasem w sprawie postępowanie dowodowe w szczególności zeznania świadków M. R.(pracownika firmy (...)) i T. Ł.(pracownika firmy (...)) wykazały, że takich zachowań w działaniu pozwanego nie było. Świadkowie bowiem wskazali, że pamiętali pozwanego jeszcze z czasów kiedy pracował on w charakterze przedstawiciela powoda, po pewnym czasie skontaktował się z nimi działając jako przedstawiciel firmy (...), zaproponował wówczas ofertę handlową spółki (...), opowiedział o asortymencie firmy oraz przedstawił ofertę cenową. W żadnym jednak miejscu świadkowie nie wskazywali, aby pozwany w jakichkolwiek negatywnych słowach wyrażał się o spółce (...). Trudno zatem wyłącznie w oparciu o fakt zaoferowania niższej, w stosunku do A., ceny za produkt zarzucać pozwanemu działanie polegające na nieuczciwej konkurencji. Materiał dowodowy wskazuje, że działania pozwanego w żadnej mierze nie były sprzeczne z prawem czy z dobrymi obyczajami. W przypadku spółki (...)świadek M. R.zeznał, że R. C. (1)w pierwszej kolejności przedstawił ofertę handlową spółki (...), początkowo (...)zdecydował się zakupić od (...)łożyska, a następnie pozwany przedstawił również konkurencyjną ofertę produktów firmy (...), konkurencyjność polegała przede wszystkim na zaproponowaniu znacznie niższej ceny. Spółka (...)podjęła decyzję o zmianie kontrahenta z powoda na spółkę (...). Po jakimś jednak czasie, jak zeznał świadek, (...)powróciła do współpracy ze spółką (...)bowiem spółka ta zaoferowała korzystniejsze niż uprzednio ceny. Również świadek T. Ł.zeznał, że w pewnym momencie na rynku pojawiła się alternatywa dla towarów oferowanych przez spółkę (...)co spowodowało, że ogłoszono przetarg na dostawę części komponentów. Przetarg wygrała firma, która zaproponowała najkorzystniejsze ceny to jest (...) Sp. z o.o.Zważyć trzeba, że świadkowie w zasadzie w sposób tożsamy wskazali na postępowanie pozwanego twierdząc, że jego zachowanie ograniczało się do przedstawienia oferty handlowej firmy (...). Z kolei gdy chodzi o współpracę z firmą zajmującą się produkcją wózków inwalidzkich to przeprowadzone postępowanie dowodowe również wykazało, że pozwany w ramach pracy w firmie (...)przedstawił ofertę handlową spółki, towar poddano próbie, a następnie wobec stwierdzenia że towar odpowiada nabywcy kontrahent zdecydował się zrezygnować z usług spółki (...)i podjął współpracę ze spółką (...). Brak było przy tym jakichkolwiek podstaw do ustalenia, że pozwany przedstawiając ofertę firmy (...)podejmował jakiekolwiek działania, które stawiałyby dotychczasowego kontrahenta w złym świetle czy wskazywały na jakiekolwiek nieprawidłowości w spółce (...). Co więcej o tym, iż w sprawie nie mieliśmy do czynienia ze sprzecznym z prawem postępowaniem pozwanego, a tym samym z czynami nieuczciwej konkurencji, a poprawnie funkcjonującą rynkową konkurencją świadczy fakt, że część z podmiotów niegdyś współpracujących z firmą (...)ostatecznie do współpracy z powodem powróciła. Informacyjnie jedynie dodać trzeba, że niewątpliwym jest, iż w trakcie wykonywania pracy na rzecz (...) Sp. z o.o.pozwany nabył doświadczenie zawodowe, zaznajomił się z częścią klientów, zdobył ich zaufanie, a przy tym nawiązał również kontakty towarzyskie – zdaniem Sądu nie sposób jednak tych elementów traktować i przypisywać im cech informacji stanowiących tajemnicę przedsiębiorstwa, są to bowiem wyłącznie dobra osobiste pozwanego z których miał on prawo skorzystać podejmując zatrudnienie w innej firmie i nie sposób aktualnie czynić mu z tego tytułu zarzutów.

Jak już podkreślono wyżej w ocenie Sądu analiza zgromadzonego materiału dowodowego i twierdzenia stron postępowania prowadzą do wniosku, że postawa powoda w sposób ewidentny zmierza do ograniczenia działania konkurencji, wydaje się bowiem że powód w niniejszym procesie usiłuje kwestionować podstawowe prawa rządzące obrotem gospodarczym na rynku. Co do zasady bowiem normalnym pozostaje, że dane podmioty funkcjonujące w obrocie prowadzą walkę o jak najszerszy zasób klientów, jednym z elementów mogących zatrzymać dotychczasowych bądź pozyskać nowych klientów jest oferowana za dany produkt cena. W niniejszej sprawie w toku procesu powód wielokrotnie wskazywał i powoływał się na okoliczność, że spółka (...) stosowała znacznie niższe marże aniżeli (...) Sp. z o.o. co miało wynikać z faktu, iż pozwany znał wysokość marży stosowanej przez powoda. Nie wiadomo jednak w jaki sposób okoliczność ta miałaby świadczyć o stosowaniu praktyk nieuczciwej konkurencji. Zauważyć bowiem trzeba, że nawet z korespondencji e-mailowej dołączonej do niniejszej sprawy wynika, że podmioty funkcjonujące w obrocie gospodarczym cały czas prowadzą za sobą rozmowy, negocjują warunki współpracy i niejednokrotnie podnoszą okoliczność, że dany podmiot proponuje niższą marżę. Te okoliczności powodują, że na gruncie przedmiotowej sprawy powstaje w ogóle pytanie czy w zakresie informacji dotyczących wysokości marży mamy do czynienia z informacją, którą można traktować w kategoriach tajemnicy przedsiębiorstwa. Wydaje się bowiem, że posługiwanie się informacją dotyczącą wysokości marży stosowanej przez dany podmiot jest powszechną wiedzą umożliwiającą podmiotom o tożsamym przedmiocie działalności konkurowanie o zdobycie klienta – takiemu postępowaniu w żadnym jednak wypadku nie sposób przypisać cech nieuczciwej konkurencji.

Na koniec podkreślić raz jeszcze trzeba, że wiedza powoda o tym, że współpracował z danymi podmiotami, że ma kontakty z danymi osobami jest wiedzą osobistą powoda, a to że pozwany pracując zdobył zaufanie danych osób u nabywców niewątpliwie należy zaliczyć do kategorii dóbr osobistych pozwanego, a nie traktować w kategoriach tajemnicy przedsiębiorstwa (...) Sp. z o.o. Gdyby zaś informacje te istotnie stanowić miały tajemnicę przedsiębiorstwa to powód winien był w takim wypadku podjąć działania szczególne zmierzające po pierwsze do określenia dziedzin w których występuje tajemnica, a po drugie objąć działania powoda zakazem konkurencji – takich działań jednak powód nie przedsięwziął. W świetle powyższego nie sposób aktualnie stawiać pozwanemu zarzutu, że wykorzystał swoją wiedzę zdobytą w trakcie zatrudnienia u powoda, a następnie pracując na rzecz firmy (...) wykorzystał to doświadczenie do uczciwego zdobycia klientów – takie bowiem postępowanie pozwanego w żadnej mierze nie nosiło znamion czynów nieuczciwej konkurencji.

Na marginesie podnieść należy, że gdyby żądanie pozwu co do zasady podlegało uwzględnieniu czyli Sąd ustaliłby, iż czyny pozwanego wyczerpywały znamiona czynów nieuczciwej konkurencji to zasądzeniu podległaby bezsporna między stronami kwota odszkodowania wynikająca z opinii biegłego w wysokości 27.884,97 zł, ale oddaleniu podlegałyby żądania niemajątkowe opisane w punktach 1 – 3 żądania pozwu bowiem Sąd orzeka na moment zamknięcia rozprawy (art. 316 § 1 k.p.c.), a aktualnie upłynął trzyletni okres o którym mowa w art. 11 ust. 2 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji wobec czego zakazywanie podejmowania działalności w chwili obecnej byłoby bezprzedmiotowe. Idąc dalej zdaniem Sądu również w przypadku uwzględnienia żądania zasądzenia odszkodowania czyli ustalenia, że działania pozwanego stanowiły czyny nieuczciwej konkurencji oddaleniu podlegałoby nakazanie zamieszczenia oświadczenia w dzienniku Gazeta (...), a to w związku z faktem terminowego obowiązywania obowiązku zachowania tajemnicy przedsiębiorstwa.

Na koniec wskazać trzeba, że Sąd ze względu na rozstrzygnięcie sprawy, a to ustalenie że działania pozwanego nie wypełniały znamion czynów nieuczciwej konkurencji o jakich mowa w art. 11 ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji pominął w ustaleniach faktycznych okoliczności związane z ewentualną wysokością szkody powoda na którą to okoliczność dopuszczono dowód z opinii biegłego bowiem w świetle poczynionych ustaleń fakt ten był dla rozstrzygnięcia sprawy zbędny.

Zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu). Powyższa norma reguluje podstawową zasadę gdy chodzi o rozliczanie kosztów procesu w przypadku gdy jedna ze stron w całości proces przegrywa. W niniejszej sprawie proces przegrał powód w konsekwencji czego Sąd zasądził od (...) Spółki z o.o. z siedzibą w T. na rzecz R. C. (1) kwotę 2.400 zł tytułem kosztów zastępstwa procesowego.

Zarządzenie:

1.  odnotować,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć:

a)  pełnomocnikowi powoda,

b)  pełnomocnikowi pozwanego;

3.  kalendarz 14 dni;

4.  wypożyczyć na okres tygodnia akta Prokuraturze Rejonowej T.-Wschód w T. zgodnie z wnioskiem z dnia 17 grudnia 2013 r. [k. 454].

18 lutego 2013 r.