Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 kwietnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Legnicy II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Robert Figurski

Sędziowie: SO Elżbieta Hallada

SO Sabina Ziser (sprawozdawca)

Protokolant: sekr. sądowy Małgorzata Zielińska

po rozpoznaniu w dniu 25 kwietnia 2013 roku w Legnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa E. P.

przeciwko pozwanemu J. M.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanego

od wyroku Sądu Rejonowego w Legnicy

z dnia 23 listopada 2012 roku

sygn. akt VII Cupr 1277/12

I.  zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że:

1)  w punkcie I powództwo oddala,

2)  w punkcie IV uchyla orzeczenie w nim zawarte;

II.  oddala dalej idącą apelację;

III.  zasądza od powódki na rzecz pozwanego kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

Sygn. akt II Ca 104/13

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2012r. Sąd Rejonowy w Legnicy zasądził od pozwanego J. M. na rzecz powódki E. P. kwotę 555,19 zł z ustawowymi odsetkami, dalej idące powództwo oddalił oraz umorzył postępowanie w zakresie kwoty 61,39 zł. Jednocześnie zasądził od pozwanego na rzecz powódki kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu swojego stanowiska Sąd pierwszej instancji wskazał, że nie budziła wątpliwości okoliczność, że w okresie od 10 marca 2009r. do 30.09.2009r. pozwany podlegał obowiązkowo ubezpieczeniu społecznemu z tytułu łączącej strony umowy zlecenia. Tymczasem powódka nie potrącała z należnego pozwanemu wynagrodzenia należnych składek z tego tytułu i nie odprowadzała ich do ZUS, wypłacone w tym zakresie pozwanemu świadczenie należało uznać za nienależne. Pozwany otrzymywał rachunki i wiedział, że składki nie są odprowadzane. Sąd uznał za nieuzasadniony podniesiony przez pozwanego zarzut przedawnienia roszczenia wskazując, iż dwuletni termin przedawnienia dotyczy tylko roszczeń wymienionych enumeratywnie w art. 751 par. 1 kc zaś roszczenie o zwrot nienależnego świadczenia którego postawą jest art. 411 kc w zw. z art. 405 kc nie należy do tej kategorii roszczeń a zatem termin przedawnienia wynosi 3 lata z mocy art. 118 kc. Orzeczenie w przedmiocie umorzenia postępowania wydane zostało na podstawie art. 355 par. 1 kpc a o kosztach procesu na podstawie art. 98 kpc.

Z rozstrzygnięciem powyższym w całości nie zgodził się pozwany wnosząc apelację, w której zarzucił: naruszenie przepisów postępowania poprzez pominięcie zgłaszanych przez niego wniosków dowodowych co skutkowało błędem w ustaleniach faktycznych. Wskazując na powyższe skarżący domagał się uchylenia wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest uzasadniona, choć z innych powodów niż wskazuje pozwany.

Sąd Okręgowy przyjmuje jako własne ustalenia faktyczne poczynione przez Sąd Rejonowy, jednakże z ustaleń tych Sąd pierwszej instancji wyciągnął częściowo nieprawidłowe wnioski co uzasadniało zmianę zaskarżonego orzeczenia. W pierwszej jednak kolejności wskazać należy, że Sąd Okręgowy podziela stanowisko Sądu Rejonowego, że roszczenie dochodzone pozwem nie uległo przedawnieniu. Sąd pierwszej instancji bardzo szczegółowo i wyczerpująco przedstawił swoje argumenty na poparcie tego stanowiska i Sąd Okręgowy w całości je podziela, uznając za zbędne powielanie argumentów powołanych przez Sąd Rejonowy. W niniejszej sprawie podstawą orzeczenia Sądu Rejonowego były przepisy o świadczeniu nienależnym i bezpodstawnym wzbogaceniu. Rzeczywiście jak ustalił Sąd Rejonowy powódka jako zleceniodawca i płatnik składek na ubezpieczenie społeczne winna część składek obciążającą pozwanego potrącać z należnego mu wynagrodzenia i odprowadzać do ZUS. Tymczasem powódka tego nie uczyniła wypłacając pozwanemu zwiększone wynagrodzenie. W chwili obecnej ZUS zażądał od powódki uzupełniania należnych składek. Zdaniem Sądu Okręgowego o bezpodstawnym wzbogaceniu można by mówić w sytuacji gdyby powódka zapłaciła na rachunek ZUS należne za ten okres składki. Tymczasem w aktach sprawy brak jest jakiegokolwiek dowodu potwierdzającego tę okoliczność. Nie został on również przedstawiony na etapie postępowania apelacyjnego. W tych okolicznościach uznać należy, że powódka nie udowodniła - zgodnie z treścią art. 6 kc - swojego żądania a zatem jej powództwo winno zostać oddalone.

W tych okolicznościach Sąd Okręgowy uwzględnił apelację, na podstawie art. 386 par. 1 kpc, zmieniając zaskarżony wyrok w punkcie I poprzez oddalenie powództwa oraz w punkcie IV poprzez uchylenie zwartego w nim orzeczenia o kosztach procesu. Dalej idąca apelacja skierowana do rozstrzygnięć w przedmiocie oddalenia powództwa i umorzenia postępowania, jako pozbawiona uzasadnionych podstaw prawnych, podlegała oddaleniu na podstawie art. 385 kpc.

O kosztach postępowania apelacyjnego orzeczono na podstawie art. 98 kpc. Skoro powódka przegrała to postępowanie winna zwrócić pozwanemu poniesione przez niego koszty sądowe w wysokości 30 zł tytułem opłaty sądowej od apelacji.