Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 marca 2013r.

Sąd Rejonowy w Oleśnicy I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Agnieszka Ostrowska-Gołąbek

Protokolant Ewelina Grudzień

po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2013r. w Oleśnicy

Przy udziale stron:

powód T. M., Z. M.

pozwany P. M., A. M., M. M., N. M.

o eksmisję

I.  nakazuje pozwanym P. M., A. M., M. M., N. M. , aby opróżnili, opuścili
i wydali powodom T. M., Z. M. lokal mieszkalny, położony w O.przy pl. (...);

II.  ustala, że pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego
i wstrzymuje wykonanie wyroku do czasu zaoferowania pozwanym lokalu socjalnego przez Gminę M. O.;

III.  odstępuje od obciążania pozwanych kosztami procesu.

Z./

1. kal. 21 dni.

25.03.2013r.

Sygn. akt I C 1390/12

UZASADNIENIE

Powodowie T. M. oraz Z. M. wnieśli o nakazanie pozwanym P. M., A. M., M. M. oraz M. M. opuszczenie i opróżnienie lokalu nr (...), położonego przy pl. (...) ze wszystkimi rzeczami do nich należącymi.

W uzasadnieniu pozwu powodowie podnieśli, iż pozwani P. M. oraz A. M. wraz z dwojgiem małoletnich dzieci zamieszkuje bez tytułu prawnego lokal mieszkalny nr (...) w budynku przy pl. (...), który stanowi własność powodów. W uzasadnieniu swojego stanowiska podnieśli, iż od momentu zawarcia związku małżeńskiego przez syna z synową informowali ich, iż celem powodów jest sprzedaż przedmiotowego lokalu oraz zamiar osiedlenia się na M.. Kilkakrotnie powodowie prosili pozwanych, aby razem z nimi przeprowadzili się do nowego mieszkania na M.. Za każdym razem otrzymywali jednak negatywną odpowiedź ze strony pozwanych. W związku z powyższym pismem z dnia 18 września 2012r. wezwali pozwanych do opuszczenia i opróżnienia lokalu, jednakże w odpowiedzi pozwani odmówili wyprowadzenia się z mieszkania , zwracając się jednocześnie do pozwanych z prośbą, aby na okres 3-4 lat zaniechali swoich planów związanych ze sprzedażą lokalu i wyprowadzenia się na M..

W odpowiedzi na pozew pozwani wnieśli o przyznanie im lokalu socjalnego w przypadku orzeczenia eksmisji.

W uzasadnieniu podali, iż z uwagi na trudną sytuację materialną nie są w stanie zakupić mieszkania i przeprowadzić się do niego wraz z całą rodziną. W chwili obecnej nie posiadają także wystarczających środków finansowych , aby wynająć mieszkanie, ani na tyle wysokich dochodów aby ubiegać się w banku o kredyt na zakup innego lokalu mieszkalnego.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka T. M. uzyskała przydział lokalu mieszkalnego na warunkach lokatorskiego prawa do lokalu znajdującego się w O. przy pl. (...) od Spółdzielni Mieszkaniowej (...). Decyzją z dnia 12 grudnia 1989r. zarząd Spółdzielni wyraził zgodę na przekształcenie lokatorskiego prawa do lokalu nr (...) na prawo własnościowe.

dowód:

- zeznania powódki T. M. k-32, pismo o przydziale lokalu mieszkalnego k-2, pismo o przekształceniu prawa lokatorskiego do lokalu na własnościowe k-3 , przydział lokalu mieszkalnego z dnia 29.12.1989r. k-5, zaświadczenie z dnia 06 listopada 2012r. k-8.

W przedmiotowym lokalu wraz z powodami zamieszkują do chwili obecnej pozwani P. M.-syn powodów wraz z żoną A. M.i dwójką małoletnich dzieci M. M.oraz N. M..

Pismem z dnia 18 września 2012r. powodowie wzywali pozwanych do opuszczenia i opróżnienia ich lokalu, gdyż zamierzają wyprowadzić się z O. na M. i tam osiedlić, kupując za pieniądze uzyskane ze sprzedaży lokalu mieszkalnego inną nieruchomość. Jednocześnie powodowie zaproponowali pozwanym, aby wraz z nimi przeprowadzili się na M. i zaoferowali pomoc w opiece nad małoletnimi dziećmi celem ułatwienia pozwanym znalezienia zatrudnienia w innym miejscu zamieszkania.

W odpowiedzi pozwani nie wyrazili zgody na opuszczenie lokalu należącego do powodów wskazując, iż z uwagi na stałą pracę, którą posiadają w miejscu zamieszkania nie są w stanie wyprowadzić się z O. do regionu, w którym panuje znaczne bezrobocie. Ponadto posiadają oni również do spłacenia kredyt, który zaciągnęli, aby pomóc teściowej. Jednocześnie pozwani zwrócili się z prośbą, aby powodowie odłożyli swoje plany zamieszkania na M. na okres 3-4 lat, gdyż w tym czasie są w stanie spłacić swoje zobowiązania finansowe i kupić lub wynająć inny lokal mieszkalny. W chwili obecnej nie posiadają zdolności kredytowej, ani też wystarczających środków na wynajęcie lokalu mieszkalnego.

dowód:

- zeznania powódki T. M. k-32, pismo z dnia 24.09.2012r. k-7.

Sąd zważył co następuje:

Ustalając stan faktyczny w niniejszej sprawie Sąd oparł się na spójnych i logicznych zeznaniach stron oraz zgromadzonych w sprawie dowodach w postaci dokumentów.

Powodowie zgodnie z regułami ciężaru dowodu z art. 6 kc. wykazali, iż są właścicielami przedmiotowej nieruchomości. Fakt własności powodów przedmiotowej nieruchomości potwierdza dokument w postaci przydziału lokalu mieszkalnego oraz zaświadczenia z dnia 06 listopada 2012r. wydanego przez Spółdzielnię Mieszkaniową (...).

Niesporne w sprawie jest również, że pozwani mieszkają w przedmiotowym lokalu wraz z powodami. Mając na względzie materiał dowodowy należy uznać, że strony (powodowie i pozwani) zawarły wcześniej w sposób dorozumiany umowę nienazwaną, zbliżoną do użyczenia. Jak wynika przy tym z doświadczenia życiowego, treść umów zawieranych pomiędzy członkami rodziny najczęściej wymaga ustalenia rzeczywistej woli stron, zazwyczaj bowiem umowom takim towarzyszy wzajemne zaufanie, oparte na więzach rodzinnych, wskutek czego rzadko tylko przybierają one postać umów pisemnych, zawierających mniej czy bardziej dokładne postanowienia. Dlatego też szczególna rola przypada wówczas regule interpretacyjnej, według której oświadczenie woli należy tak tłumaczyć, jak tego wymagają ze względu na okoliczności, w których złożone zostało, zasady współżycia społecznego oraz ustalone zwyczaje. Należy przy tym raczej badać, jaki był zgodny zamiar stron i cel umowy, aniżeli opierać się na jej dosłownym brzmieniu (art. 65 k.c.). W wypadkach takich bardzo często ma się do czynienia z oświadczeniem woli wyrażonym przez określone zachowanie, ujawniające wolę osoby w sposób dostateczny (art. 60 k.c.).

W niniejszej sprawie stan ten (wspólne zamieszkiwanie stron w przedmiotowej nieruchomości na podstawie zawartej umowy) – także w sposób dorozumiany – potwierdzały same strony. Ta sytuacja uległa zmianie na skutek tego, iż powodowie zamierzają zrealizować odkładane w czasie plany i ostatecznie wyprowadzić się z O. na M., a sprzedaż przedmiotowego lokalu pozwoli im na nabycie nieruchomości w nowym miejscu zamieszkania. Fakt zaistnienia takiej sytuacji strony zgodnie potwierdziły – zatem w tym zakresie Sąd uznał powyższe okoliczności za bezsporne.

W kontekście powyższych ustaleń należy, więc wskazać, że skoro powodowie są właścicielami nieruchomości, to zgodnie z art. 222 kc przysługuje im prawo do żądania opuszczenia należącej do nich nieruchomości od osób władających nią bez tytułu prawnego. Prawo to może być zniweczone jedynie w sytuacji, gdy pozwanym przysługuje inny tytułu do zajmowania lokalu w nieruchomości powoda, która to sytuacja w niniejszej sprawie jednak nie występuje, a to z powodu skutecznego wypowiedzenia łączącego strony dorozumianego stosunku użyczenia.

Zgodnie bowiem z art. 716 kc jeżeli biorący używa rzeczy w sposób sprzeczny z umową albo z właściwościami lub z przeznaczeniem rzeczy, jeżeli powierza rzecz innej osobie nie będąc do tego upoważniony przez umowę ani zmuszony przez okoliczności, albo jeżeli rzecz stanie się potrzebna użyczającemu z powodów nie przewidzianych w chwili zawarcia umowy, użyczający może żądać zwrotu rzeczy, chociażby umowa była zawarta na czas oznaczony. Zatem powodowie byli uprawnieni do rozwiązania łączącego ich z pozwanymi stosunku użyczenia, a co za tym idzie, od momentu jego wypowiedzenia pozwani zajmowali lokal bez tytułu prawnego. Wskazać należy, że oświadczenie woli (o zerwaniu stosunku prawnego) zgodnie z art. 60 kc może być wyrażone przez każde zachowanie się osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny, z tym, że takie oświadczenie woli, jest złożone z chwilą, gdy doszło w taki sposób, że jego adresat mógł zapoznać się z jego treścią ( art. 61 k.c.). W aktach sprawy znajduje się pismo adresowane do pozwanych, wzywające ich do ostatecznego opróżnienia i opuszczenia przedmiotowego lokalu, w odpowiedzi na które pozwani odmówili zadośćuczynieniu żądaniu powodów. Złożenie wypowiedzenia umowy poprzez skierowanie pisma powyższej treści do pozwanych zdaniem Sądu odpowiada wymaganiom określonym w art. 61 kc. To zaś powoduje, że pozwani nie mogli przeciwstawić swego prawa prawu własności powoda – co legło u podstaw orzeczeniu eksmisyjnego.

Jednocześnie Sąd orzekł, iż pozwanym przysługuje prawo do lokalu socjalnego
(na podstawie art. 14 ustawy o ochronie praw lokatorów).

Orzeczenie o kosztach procesu oparto na art. 102 kpc, biorąc pod uwagę fakt, iż trudna sytuacja majątkowa pozwanych uniemożliwia im uiszczenie tychże kosztów.