Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2013r.

Sąd Rejonowy w Bolesławcu I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSR Janina Jakubiec

Protokolant : Laura Rynkiewicz

po rozpoznaniu w dniu 12 marca 2013r. w Bolesławcu

sprawy z powództwa B. S.

przeciwko (...) S.A. V. (...) w W.

o zapłatę

1.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) na rzecz powódki B. S. kwotę 16 462,38 złotych ( szesnaście tysięcy czterysta sześćdziesiąt dwa złote 38/100) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 18 lutego 2012r. do dnia zapłaty,

2.  zaś dalej idące powództwo oddala;

3.  przyznaje na rzecz biegłego sądowego K. L. kwotę (...),02 ( jeden tysiąc siedemdziesiąt cztery złote 02/100) tytułem wynagrodzenia za sporządzenie opinii, którą wypłacić z zaliczek uiszczonych przez powódkę;

4.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. V. (...) na rzecz powódki B. S. kwotę 1302,25 złotych tytułem kosztów postępowania.

Sygn. akt I C 712/12

UZASADNIENIE

Powód B. S. w pozwie skierowanym przeciwko (...) S.A. V. (...)
z siedzibą w W. domagała się zasądzenia pod pozwanego kwoty 19.785,35 zł
z ustawowymi odsetkami od dnia 22 grudnia 2011 r. do dnia zapłaty oraz zasądzenie kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie powód wskazał, iż w wyniku kolizji drogowej w dniu 22 grudnia 2011 r. uszkodzeniu uległ należący do niej samochód osobowy marki L. (...) nr rej. (...). Powód nie zgadzał się z ustaloną przez Ubezpieczyciela wysokością szkody w kwocie 6.632,54 zł i zwrócił się do rzeczoznawcy samochodowego o sporządzenie opinii wskazującej realną wysokość poniesionej szkody. Na podstawie wniosków tejże opinii powód wywodził, że koszt naprawy samochodu będzie wynosić 26.110,39 zł. Jako że strona pozwana odmówiła wypłaty dalszego odszkodowania, powód skierował sprawę na drogę sądową. Na kwotę dochodzonego roszczenia składa się kwota stanowiąca różnicę odszkodowania wypłaconego już powodowi, a kwotą w jego ocenie należną – 19.477,85, zł, oraz kwota 307,50 zł z tytułu poniesionych kosztów na wynagrodzenie rzeczoznawcy. Nadto powód domagał się zasądzenia kosztów procesu /k. 3-5/.

W odpowiedzi na pozew (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W., prawny następca (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W. wniósł o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powódki kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu strona pozwana przyznała, iż ponosi odpowiedzialność za szkodę
w mieniu powódki powstałą w wyniku wypadku komunikacyjnego z dnia 22 grudnia 2011 r., jednak w jej ocenie wypłacając odszkodowanie w kwocie 6.632,54 zł spełniła swoje zobowiązanie. Pozwany podniósł, iż kosztorys sporządzony w dniu 16 marca 2012 r. przez rzeczoznawcę samochodowego nie może stanowić samodzielnej podstawy ustalenia kosztów, a ustalenie ostatecznego kosztu naprawy na kwotę co najmniej 26.110,39 zł brutto, znacznie przewyższa wartość rynkową pojazdu według stanu sprzed szkody, która w ocenie pozwanego wynosiła 19.600,00 zł brutto. Pozwany wskazał, iż ustalił wartość rynkową pojazdu w stanie uszkodzonym na kwotę 9.800,00 zł brutto i wypłacił powódce różnicę w stosunku do wartości pojazdu sprzed wypadku z uwzględnieniem indywidualnych cech uszkodzonego pojazdu, mających wpływ na jego wartość rynkową. Pozwany zakwestionował rzetelność kalkulacji naprawy nr BK 92/12 z dnia 16 marca 2012 r., wskazując między innymi, iż w kalkulacji tej bezzasadnie ujęto koszty wymiany niektórych części pojazdu, które ze względu na niewielki zakres uszkodzeń kwalifikowały się jedynie do naprawy, a nie do wymiany. Wobec tego, jak wskazał pozwany koszty naprawy wyliczone w kalkulacji naprawy nr BK-92/12 z dnia 16 marca 2012 r. wykraczają poza zakres odpowiedzialności pozwanego z tytułu przedmiotowej szkody. Ponadto pozwany podniósł, że powódka nieprawidłowo wskazała datę od której byłaby uprawniona do żądania zapłaty odsetek ustawowych w razie gdyby jej roszczenie było zasadne. Nadto pozwany podniósł, że powódka dopiero w dniu 25 czerwca 2012 r. doręczyła mu kalkulację naprawy, stąd też 14 dniowy termin na wypłatę przez pozwanego odszkodowania liczyć należy dopiero od tego dnia, stosownie do treści art. 14 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych /k. 38-41/.

Sąd ustali następujący stan faktyczny:

W dniu 22 grudnia 2011 r. w O. doszło do kolizji drogowej z udziałem samochodu osobowego L. (...) nr rej. (...), należącego do B. S., w wyniku którego została uszkodzona prawa strona pojazdu, lewy przód, prawy przód i lewy bok. Sprawcą szkody został uznany kierujący innym samochodem osobowym, którego właściciel posiadał ubezpieczenie od odpowiedzialności cywilnej w (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W..

bezsporne

W wyniku postępowania likwidacyjnego (...) S.A. V. (...) z siedzibą w W., decyzją z dnia 16 lutego 2012 r. przyznał B. S. odszkodowanie w łącznej wysokości 6.632,54 zł brutto. Podstawa wypłaty odszkodowania był kosztorys-eurotaxglass's nr (...).

dowód: pismo strony pozwanej k. 6, kosztorys pozwanego wraz z oceną techniczną k. 8-13

B. S. nie zgodziła się z oceną wartości szkody dokonaną przez Ubezpieczyciela i zleciła wykonanie opinii rzeczoznawcy samochodowemu, który wycenił koszt naprawy samochodu na kwotę 26.110,39 zł z Vat. Po odliczeniu wypłaconego jej przez ubezpieczyciela odszkodowania B. S. domagała się wypłacenia jej kwoty 19.477,85 zł. B. S. domagała się również zapłacenia od Ubezpieczyciela kwoty 307,50 zł, tytułem zwrotu kosztów jakie poniosła w wyniku przeprowadzenia dodatkowej opinii rzeczoznawcy.

dowód: pismo powódki k. 14, faktura VAT nr (...) k. 15, kalkulacja naprawy k. 16-23,

W odpowiedzi (...) S.A. V. (...) wyjaśnił według jakich zasad dokonał wyceny, wskazując, że w związku z dużą rozbieżnością cen rynkowych części zamiennych ubezpieczyciel przyjął przy sporządzaniu kosztorysu naprawy pewien odnośnik, według wyceny własnej. Jednocześnie Ubezpieczyciel zaproponował wierzycielce podpisanie ugody na kwotę 10.000,00 zł, mając na względzie pozytywne zakończenie przedmiotowej sprawy.

dowód: odpis z Krajowego Rejestru Sądowego, k. 43-46, dane szkody k. 61-61, wyliczenie szkody k. 63, pismo (...) S.A. (...) k. 64-65, wydruk komputerowy k. 66, akta szkody nr 113850177

B. S. nie zgodziła się z decyzją Ubezpieczyciela, co do kwoty wypłaconego odszkodowania i wezwała go do zapłaty odszkodowania w kwocie ustalonej przez rzeczoznawcę samochodowego wraz ze zwrotem kosztów opinii.

dowód: wezwanie do zapłaty k. 67

Wobec braku odpowiedzi ze strony Ubezpieczyciela, B. S. skierowała sprawę na drogę postępowania sądowego.

bezsporne

Biegły sądowy z zakresu techniki samochodowej i wyceny pojazdów w wydanej na potrzeby postępowania opinii wycenił wartość rynkową brutto samochodu marki L. (...) nr rej. (...), na czas szkody na kwotę 32.800,00 zł, zaś koszty naprawy samochodu, przywracającej pojazdowi stan sprzed wypadku z dnia 22 grudnia 2011 r. przy uwzględnieniu użycia oryginalnych części, wyliczone przy pomocy systemu komputerowego (...) biegły wycenił na kwotę 23.094,92 zł z podatkiem VAT (brutto).

dowód: opinia biegłego sądowego z dnia 02 stycznia 2013 r. z załącznikami k. 72-101

Sąd zważył co następuje:

Zgodnie z art. 822 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zostaje zawarta umowa ubezpieczenia.

Stosownie do treści art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych z ubezpieczenia OC przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata lub zniszczenie mienia. Uprawniony do odszkodowania za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu, za którą odpowiedzialność cywilna objęta jest ubezpieczeniem OC, może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń (art. 19 ust. 1 ustawy). Zgodnie natomiast z art. 436 k.c. w zw. z art. 435 samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego pojazdu szkodę, chyba że nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

W niniejszej sprawie bezsporny był fakt, że w dniu 22 grudnia 2011 r.
doszło do kolizji samochodowej, w wyniku której – z winy kierującego innym samochodem osobowym - został uszkodzony samochód należący do B. L. R. (...) nr rej. (...).

W związku z tym, iż sprawca wypadku ubezpieczony był w (...) S.A. z siedzibą w W., B. S. do tego Ubezpieczyciela skierowała roszczenie o odszkodowanie za wyrządzoną szkodę. Poza sporem pozostawało również uznanie odpowiedzialności cywilnej przez Ubezpieczyciela i wypłacenia tytułem odszkodowania kwoty 6.632,54 zł.

Sąd swoje rozstrzygnięcie w całości oparł na wnioskach opinii biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej i wyceny pojazdów /k. 72-101/. Biegły, biorąc pod uwagę całokształt materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie ustalił wartość samochodu marki L. (...) powódki na czas sprzed szkody, tj. 22 grudnia 2011 r. na kwotę 32.800,00 zł. Koszt naprawy samochodu wyliczony przez biegłego przy pomocy systemu (...) na okres zaistnienia szkody wyniósł 23.094,92 zł z podatkiem VAT (brutto). Koszt naprawy przedmiotowego pojazdu w ocenie biegłego jest niższy od wartości pojazdu przed szkodą, a więc nie zachodziła tzw. ”szkoda całkowita”. Biegły ustalił, że wysokość szkody pomiędzy kosztorysem wykonanym przez przedstawiciela Towarzystwa (...), a kalkulacją naprawy wykonaną przez Biuro (...) mgr inż. K. B. i kalkulacją naprawy będącą przedmiotem opinii biegłego wynikła z zastosowania różnych stawek roboczogodzin i poprzez zastosowanie urealnienia na części zamienne w wysokości - 70 % przez Ubezpieczyciela.

Sąd analizując wnioski opinii w całości je podzielił, uznając wywody opinii za spójne i logiczne. Biegły posiadając wiedzę szczególną w sposób wyczerpujący i fachowy odniósł się do wszelkich kwestii wymagających wiedzy specjalnej i brak podstaw aby jego wnioski podważyć.

Wobec kategorycznych wniosków opinii biegłego sądowego, również Sąd nie znalazł podstaw by prowadzić w tym zakresie dalsze postępowanie dowodowe. Taki tok postępowania uzasadniony jest treścią przepisu art. 232 k.p.c., zgodnie
z którym strony obowiązane są wskazywać dowody dla stwierdzenia faktów,
z których wywodzą skutki prawne. Wprawdzie w tym samym artykule ustawodawca dopuścił możliwość działania sądu z urzędu, zważyć jednak należy, iż przepis ten powinien być stosowany w szczególnie wyjątkowych sytuacjach, działanie sądu
z urzędu może bowiem prowadzić do naruszenia prawa do bezstronnego sądu
i obowiązku równego traktowania stron. W ocenie sądu niniejszej sprawie takie wyjątkowe okoliczności nie zachodziły.

Stąd też Sąd sporządzoną opinię sądową, przyjął za pełnowartościowy materiał dowodowy istotny dla rozstrzygnięcia sprawy.

Sąd nie uwzględnił roszczenia powoda w zakresie przyznania poniesionych kosztów opinii rzeczoznawcy samochodowego. Zgodnie z art. 361 §1 k.c. zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Za normalne następstwo danego zdarzenia uważa się natomiast taki skutek, który zazwyczaj, w zwykłym porządku rzeczy jest konsekwencją tego zdarzenia. W ocenie Sądu koszt związany ze zleceniem prywatnej ekspertyzy wykracza poza odpowiedzialność odszkodowawczą pozwanego.

W świetle powyższego Sąd uwzględnił powództwo powoda o odszkodowanie
w zakresie wyznaczonym opinią biegłego sądowego, pomniejszając wskazaną przez niego wartość szkody o kwotę otrzymanego już przez powoda odszkodowania, tj. o kwotę 6632,54 zł.

O kosztach procesu Sąd rozstrzygnął na zasadzie stosunkowego ich rozdzielenia (art. 100 k.p.c.). Na koszty niniejszego postępowania złożyły się koszty po stronie powoda: opłata sądowa 990,00 zł, wynagrodzenie biegłego w wysokości 1074,02 zł, za niezbędne koszty do celowego dochodzenia praw uznać również należało koszty po stronie pozwanego 2 400,00 zł z tytułu zastępstwa prawnego i 17,00 zł z tytułu opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Łączne koszty procesu wyniosły 4 481,02 zł. Jako że powód wygrał proces w 83 %, zaś pozwany w 17%, zatem pozwany winien ponieść koszty postępowania w kwocie 761,77 zł, zaś pozostałe koszty postępowania obciążały powoda. Powód poniósł koszty w kwocie 2064,02 zł, zatem Sąd zasądził od pozwanego na rzecz powoda kwotę 1302,25 zł.