Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 marca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Bolesławcu I Wydział Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSR Ilona Kata

Protokolant : Justyna Bigos

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lutego 2013 r. w B.

sprawy z powództwa J. B. i M. S.

przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powodów J. B. i M. S. solidarnie kwotę 2 882,03 zł (dwa tysiące osiemset osiemdziesiąt dwa złote 03/100) wraz z ustawowymi odsetkami:

- od kwoty 2632,03 zł – za okres od dnia 05 listopada 2011 r. do dnia zapłaty,

- od kwoty 250 zł - za okres od dnia 11 stycznia 2012 r. do dnia zapłaty,

II.  w pozostałym zakresie powództwo oddala,

III.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki koszty procesu w kwocie 568,44 zł, w tym kwotę 273 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 99/12

UZASADNIENIE

Powodowie J. B. i M. S. w pozwie wniesionym w dniu 11 stycznia 2012 r. przeciwko (...) S.A. z siedzibą w W. zażądali zasądzenia na ich rzecz solidarnie od strony pozwanej kwoty 5 707, 11 zł wraz z odsetkami ustawowymi naliczonymi od dnia 05 listopada 2011 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 250 zł z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty. Wnieśli także o zasądzenie od strony pozwanej na ich rzecz solidarnie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

W uzasadnieniu pozwu powodowie wskazali, iż w dniu 05 października 2011 r. w wyniku kolizji drogowej został uszkodzony stanowiący przedmiot ich współwłasności samochód marki V. (...) nr. rej. (...) i szkoda ta objęta jest ochroną ubezpieczeniową udzieloną przez pozwanego z tytułu odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych. Powodowie nie zgodzili się z ustaloną przez ubezpieczyciela wysokością szkody w kwocie 1000 zł i następnie w kwocie dodatkowej 1491,12 zł . J. B. i M. S. zwrócili się do Biura (...) w S. o sporządzenie kosztorysu naprawczego ich samochodu. Z wykonanej na ich zlecenie kalkulacji wynika, że koszt naprawy samochodu V. (...) wynosi 8 198,23 zł brutto. Na kwotę dochodzonego przed Sądem roszczenia składa się kwota stanowiąca różnicę odszkodowania wypłaconego już powodom i kwoty w ich ocenie im należnej – 5 707,11 zł oraz koszt poniesiony przez powodów na sporządzenie kalkulacji szkody – 250 zł /k. 2-5/.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana – (...) S.A. z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie na jej rzecz od powodów kosztów postępowania zgodnie z obowiązującymi przepisami, w tym kosztów zastępstwa prawnego.

W uzasadnieniu strona pozwana nie kwestionowała swojej odpowiedzialności za szkodę w mieniu powodów, powstałą w wyniku zdarzenia komunikacyjnego, o którym mowa w pozwie. Jednakże w ocenie strony pozwanej, spełniła ona już swoje zobowiązanie wobec powodów, wypłacając im tytułem odszkodowania łącznie kwotę 2491,12 zł – obliczoną według kosztorysu ofertowego. Pozwana zarzuciła, że powodowie nie udowodnili, aby ponieśli uszczerbek majątkowy przewyższający wypłacone im odszkodowanie, nie przedłożyli bowiem żadnych faktur za naprawę. Pozwana wskazała, że na polskim rynku oprócz części serwisowych autoryzowanych przez producenta pojazdu istnieje bardzo szeroki dostęp do części oryginalnych, sprzedawanych poza siecią dealerską, m.in. posiadających certyfikat, że ich jakość jest taka sama, jak oryginalnych. Na podstawie cen takich części ustalono wypłacone powodom odszkodowanie. Na końcu strona pozwana podniosła, że w kosztorysie przedłożonym wraz z pozwem wskazano do wymiany dwie felgi aluminiowe, które były uszkodzone w poprzedniej szkodzie/k. 20/.

W piśmie procesowym z dnia 21 marca 2012 r. powodowie podtrzymali swoje dotychczasowe stanowisko. Nie wyrazili zgody na ustalanie odszkodowania przy zastosowaniu w wyliczeniu wartości szkody cen zamienników lub podróbek, zamiast oryginalnych części zamiennych, jak również na przyjęcie 50 % amortyzacji oryginalnych części zamiennych i na zastosowanie zaniżonej stawki za roboczogodzinę prac blacharskich i lakierniczych /k. 27- 30/.

Pismem z dnia 12 listopada 2012 r. powodowie złożyli zastrzeżenia do opinii biegłego z zakresu techniki samochodowej/k. 72-74/.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 05 października 2011 r. w L. doszło do kolizji drogowej z udziałem samochodu osobowego marki V. (...) nr rej. (...), stanowiącego współwłasność M. S. i J. B.. W wyniku tego zdarzenia została uszkodzona lewa boczna część pojazdu. Sprawcą szkody był kierowca pojazdu R. (...) o numerze rejestracyjnym (...), K. A..

/bezsporne /

W toku postępowania likwidacyjnego stwierdzono w samochodzie V. (...) uszkodzenia zderzaka przedniego, błotnika przedniego, drzwi przednich i tylnych, lusterka zewnętrznego, błotnika tylnego, felg aluminiowych.

dowód: kopia protokołu szkody – w aktach likwidacji szkody

W wyniku postępowania likwidacyjnego (...) S.A. z siedzibą w W. w oparciu o kalkulację naprawy sporządzoną w dniu 11 października 2011 r. w systemie E.’s, przyznało J. B. i M. S. odszkodowanie w kwocie 2491,12 zł.

Na podstawie tego kosztorysu wymianie podlegały: listwa boczna ochronna drzwi przednich, listwa ochronna drzwi tylnych, opona (pozycja nie katalogowa). Do naprawy przewidziano: felgę aluminiową i błotnik tylny. Stawkę za roboczogodzinę określono na 70 zł. W kosztorysie zastosowano urealnienie na części zamienne V. w wysokości 50 %.

dowód: pisma (...) S.A. z dnia 05 października 2011 r. i z dnia 10 października 2011 r. – w aktach likwidacji szkody, kalkulacja naprawy z dnia 11.10.2011 r. – k. 10-11

J. B. i M. S. zlecili wykonanie kosztorysu naprawczego firmie Biuro (...) w S.. W dniu 19 grudnia 2011 r. serwis ten sporządził kosztorys, w którym wycenił koszt naprawy samochodu V. (...) na kwotę 8 756,16 zł brutto. Za sporządzenie kosztorysu powodowie zapłacili kwotę 250 zł.

dowód: kalkulacja naprawy k. 12-14, faktura VAT – k. 8

M. S., korzystając z pośrednictwa swojego narzeczonego, zleciła naprawę samochodu warsztatowi w L.. Samochód został naprawiony, a następnie w dniu 25 października 2011 r. sprzedany za kwotę 11 950 zł. Koszt naprawy przekroczył o ok. 2000 zł odszkodowanie uzyskane od (...) S.A.

dowód: zeznania powódki M. S. – k. 101, kopia umowy – k. 89

Koszt naprawy uszkodzeń powstałych na skutek kolizji drogowej w dniu 05 października 2011 r. w samochodzie osobowym V. (...) należącym do J. B. i M. S. wynosił – przy wykonaniu naprawy w warsztacie lokalnym - 5 123,15 zł brutto. Kwotę tę obliczono przy uwzględnieniu bazy cen oryginalnych części zamiennych w październiku 2011 r. i stawek za roboczogodzinę, obowiązujących w lokalnych zakładach blacharsko – lakierniczych, spełniających technologię naprawczą producenta, tj. 100 zł netto za prace lakiernicze i 90 zł netto za prace mechaniczno - blacharskie. Przed zaistnieniem zdarzenia komunikacyjnego z dnia 05 października 2011 r. samochód był wart 14 000 zł brutto.

dowód: opinia biegłego sądowego mgr inż. P. B. - k. 51-64

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 822 k.c., przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej zakład ubezpieczeń zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której zostaje zawarta umowa ubezpieczenia. Na podstawie art. 436 k.c. w zw. z art. 435 k.c., samoistny posiadacz mechanicznego środka komunikacji poruszanego za pomocą sił przyrody ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną komukolwiek przez ruch tego pojazdu, chyba że nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Stosownie do treści art. 34 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz.U. z 2003 r., Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.), za szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów mechanicznych z ubezpieczenia OC przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący pojazdem są zobowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z ruchem tego pojazdu szkodę, której następstwem jest śmierć, uszkodzenie ciała, rozstrój zdrowia bądź też utrata lub zniszczenie mienia. Uprawniony do odszkodowania za szkodę powstałą w związku z ruchem pojazdu, za którą odpowiedzialność cywilna objęta jest ubezpieczeniem OC, może dochodzić roszczenia bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń (art. 19 ust. 1 ustawy).

W niniejszej sprawie bezsporny był fakt, że w dniu 05 października 2011 r.
doszło do kolizji samochodowej, w wyniku której – z winy kierującego innym samochodem osobowym - został uszkodzony samochód V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), należący do J. B. i M. S..

W związku z tym, iż sprawca kolizji ubezpieczony był w zakresie OC w (...) S.A. z siedzibą w W., poszkodowani do tego właśnie ubezpieczyciela skierowali roszczenie o odszkodowanie za wyrządzoną szkodę. Poza sporem pozostawał również fakt uznania odpowiedzialności cywilnej przez ubezpieczyciela i wypłacenia powodom tytułem odszkodowania łącznie kwoty 2 491,12 zł. Sporna natomiast była kwestia obliczenia wysokości należnego powodom odszkodowania.

Rozstrzygnięcie niniejszej sprawy praktycznie w całości zostało oparte na wnioskach opinii biegłego sądowego w dziedzinie rekonstrukcji wypadków drogowych, techniki samochodowej i wycen pojazdów, mgr inż. P. B.. Po przeprowadzeniu analizy materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie biegły przy skorzystaniu z systemu E.’s określił rynkową wartość samochodu przed szkodą na kwotę 14 000 zł brutto. Koszt naprawy samochodu określono na kwotę 5 123,15 zł brutto, szczegółowo analizując, jakiego rodzaju naprawy (bądź wymiany) wymagają poszczególne uszkodzenia: aluminiową obręcz i oponę lewego przedniego koła zakwalifikowano do wymiany, przedni lewy błotnik zakwalifikowano do naprawy i lakierowania naprawczego, felgę koła lewego tylnego – do naprawy i wierzchniego lakierowania, tylny lewy błotnik – do lakierowania naprawczego, nakładkę zderzaka przedniego i obudowę lusterka zewnętrznego lewego – do lakierowania wierzchniego.

Wskazany wyżej koszt naprawy biegły określił przy zaznaczeniu, że naprawa zostanie przeprowadzona w lokalnym warsztacie blacharsko-lakierniczym, spełniającym technologię naprawczą producenta. Stawki za roboczogodzinę biegły określił na kwotę 100 zł netto za prace lakiernicze i 90 zł netto za prace mechaniczno - blacharskie.

Uzupełnić można, że rzeczoznawca ubezpieczyciela korzystając z systemu E.’s przy obliczaniu kosztów naprawy samochodu V. (...), zastosował do obliczeń stawkę za roboczogodzinę o wiele niższą, niż biegły sądowy, bo 70 zł – niezależnie od rodzaju prac. Przyjął też znacząco niższą niż biegły sądowy liczbę godzin potrzebnych do przeprowadzenia naprawy (ok. 17 h, podczas gdy biegły sądowy uznał konieczność 48 h). Kolejna różnica między tymi kalkulacjami, skutkująca różnym poziomem kosztów naprawy, ma źródło w tym, iż biegły sądowy przyjął wartość części zamiennych na kwotę 2589, 19 zł, a rzeczoznawca ubezpieczyciela – na kwotę 287,87 zł.

W tym miejscu przytoczyć należy stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uzasadnieniu wyroku z dnia 20 października 1972 r. (sygn. akt II CR 425/72, publ. w OSNC 1973/6/111 oraz w LEX nr 1520), z którego wynika, że „zasadą jest, że naprawienie szkody polega na przywróceniu stanu poprzedniego, chyba że poszkodowany wybrał świadczenie polegające na zapłacie odpowiedniej sumy pieniężnej albo że za świadczeniem w pieniądzu przemawiają szczególne okoliczności. Z tej zasady, wyrażonej w art. 363 § 1 k.c., a ponadto z podstawowej normy art. 361 § 2 k.c. wynika również, że w wypadku uszkodzenia rzeczy w stopniu umożliwiającym przywrócenie jej do stanu poprzedniego osoba odpowiedzialna za szkodę obowiązana jest zwrócić poszkodowanemu wszelkie celowe, ekonomicznie uzasadnione wydatki, poniesione w celu przywrócenia stanu poprzedniego rzeczy uszkodzonej. Do wydatków tych należy zaliczyć w zasadzie także koszt nowych części i innych materiałów, których użycie było niezbędne do naprawienia uszkodzonej rzeczy”. Przywrócenie bowiem rzeczy uszkodzonej do stanu poprzedniego polega na doprowadzeniu jej do stanu używalności w takim zakresie, jaki istniał przed wyrządzeniem szkody. Jeżeli do osiągnięcia tego celu konieczne jest użycie nowych elementów i materiałów, to poniesione na to wydatki wchodzą w skład kosztu naprawienia szkody przez przywrócenie rzeczy do stanu poprzedniego, a w konsekwencji wydatki te w ostatecznym wyniku obciążają osobę odpowiedzialną za szkodę.

Sąd, analizując wnioski biegłego sądowego mgr inż. P. B., w całości je podzielił, uznając wywody opinii za spójne i logiczne. Biegły w sposób wyczerpujący i fachowy odniósł się do wszelkich kwestii wymagających wiedzy specjalnej i brak jest podstaw, aby jego wnioski podważyć. Sporządzoną opinię biegłego sądowego mgr inż. P. B. Sąd przyjął więc za pełnowartościowy materiał dowodowy, stanowiący podstawę dla poczynienia ustaleń faktycznych w sprawie. Dodać trzeba zresztą, że strona pozwana nie kwestionowała wniosków opinii sądowej. Powodowie przedstawili natomiast swoje uwagi do opinii, podnosząc, że biegły niesłusznie nie zakwalifikował do wymiany (naprawy) wszystkich części uszkodzonych w trakcie zdarzenia, tj. wyściółki ochronnej (...), tapicerki ochronnej T L, nakładki progu tylnego lewego, felgi aluminiowej tylnej lewej. Ponadto powodowie zarzucili, że biegły nie wskazał przyczyn, dla których nie zakwalifikował do wymiany części ujętych w kalkulacji przedstawionej przez powodów. Zdaniem powodów, naprawa w postaci lakierowania naprawczego i dalszego polerowania strefy nielakierowanych ramion obręczy nie przywróci uszkodzonej felgi do stanu poprzedniego, ponieważ nadkole felgi posiada delikatne zatoczenia, których nie można odtworzyć po fazie naprawy uszkodzeń. Powodowie wnieśli o sporządzenie prze biegłego opinii uzupełniającej, w której biegły odniósłby się do ich zastrzeżeń, a nadto – aby biegły zwrócił się do producenta felg z zapytaniem, czy przewiduje on możliwość przywrócenia felgi do stanu sprzed szkody w sposób proponowany przez biegłego. Wnioski te zostały przez Sąd oddalone. Opinia biegłego mgr inż. P. B. jest jasna i pełna; sam fakt, że strona nie jest zadowolona z wniosków, do jakich doszedł biegły, nie może stanowić podstawy żądania sporządzenia opinii uzupełniającej. Biegły nie miał obowiązku powielania wniosków prywatnej kalkulacji naprawy, sporządzonej na zlecenie powodów; oparł się natomiast na całym materiale dowodowym, zgromadzonym w sprawie i całość tego materiału wziął pod uwagę, formułując odpowiedzi na pytania zawarte w zleceniu. Zdaniem Sądu biegły nie ma też obowiązku zwracania się do producenta części o informację, czy producent ten preferuje wymianę uszkodzonej części na nową, czy też dopuszcza jej naprawę. Są to kwestie, które winny być rozstrzygane właśnie przez biegłego sądowego, oceniającego konkretne uszkodzenia w konkretnym pojeździe; biegły czyni to, opierając się na wiedzy specjalnej i doświadczeniu, które niezaprzeczalnie posiada.

Analizując zastrzeżenia powodów do opinii biegłego sądowego, zauważyć trzeba, że być może byłyby one uprawnione, gdyby istotnie przedstawili oni fakturę dokumentującą wydatki na naprawę pojazdu, dokonaną w sposób wskazany w ich piśmie z dnia 12 listopada 2012 r. – tj. przy dokonaniu wymiany wyściółki ochronnej (...), tapicerki ochronnej T L, nakładki progu tylnego lewego, felgi aluminiowej tylnej lewej oraz pozostałych części, określanych przez powodów jako elementy do wymiany, w tym felgi aluminiowej. Z zeznań powoda M. S. wynika jednak wprost, że zleciła ona naprawę samochodu w lokalnym warsztacie, w L., niedługo po kolizji, ale nie posiada na to rachunków; przy czym nie pamięta dokładnie, ile zapłaciła za naprawę. Powódka stwierdziła jedynie, że koszt naprawy przekroczył uzyskane odszkodowanie o około 2000 zł. Po naprawie samochód został sprzedany jako sprawny, należy więc przyjąć, że w wyniku dokonanej naprawy pojazd został przywrócony do stanu poprzedniego. Oczywiste jest, że szkodę majątkową stanowi różnica między obecnym stanem majątkowym poszkodowanego a tym stanem, jaki by istniał, gdyby nie nastąpiło zdarzenie wywołujące szkodę. Zadaniem wynagrodzenia szkody jest wyrównanie tej różnicy (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 lipca 1957 r., II CR 304/57, OSNCK 1958, Nr 3, poz. 76). Nie może przy tym dojść do wzbogacenia poszkodowanego, a taka sytuacja miałaby niewątpliwie miejsce, gdyby przyjąć argumentację powodów co do ich roszczenia o zasądzenie kosztów naprawy w wysokości wskazanej w pozwie.

Koszty naprawy należącego do powodów samochodu V. (...) w lokalnym warsztacie naprawczym ustalono na podstawie wniosków sformułowanych w opinii biegłego na kwotę 5 123,15 zł, powodowie nie posiadają bowiem żadnych dokumentów dokumentujących koszt tej naprawy; nie udowodnili zatem, że ponieśli koszty większe, aniżeli wyliczył to biegły.

Powództwo o odszkodowanie podlegało w konsekwencji tych rozważań częściowemu uwzględnieniu; Sąd pomniejszył koszty potrzebne do przywrócenia pojazdu do stanu poprzedniego (5 123,15 zł) o kwotę otrzymanego już przez powodów odszkodowania. Biorąc pod uwagę fakt, iż strona pozwana wypłaciła dotychczas J. B. i M. S. kwotę 2 491, 12 zł, żądanie powodów podlegało więc uwzględnieniu co do kwoty 2 632,03 zł, wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 05 listopada 2011 r. do dnia zapłaty. Jeśli chodzi o datę początkową odsetek, to należy zauważyć, że już w dniu 12 października 2011 r. pozwana wypłaciła powodom dodatkową część odszkodowania. Już w tym dniu została zatem podjęta decyzja o wypłacie ostatecznej kwoty odszkodowania, gdyby ubezpieczyciel zastosował właściwe zasady wyceny szkody, nie było przeszkód, aby już wówczas wypłacić prawidłową kwotę odszkodowania. Na podstawie przepisu art. 817 § 2 k.c. – świadczenie powinno być spełnione w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie okoliczności było możliwe; w realiach tej sprawy zatem – do dnia 26 października 2011 r. Nie wychodząc ponad żądanie powodów, określone w pozwie, Sąd uznał więc, że od odsetki należy zasądzić od dnia 05 listopada 2011 r. do dnia zapłaty (art. 481 § 1 i 2 k.c.).

Drugą częścią zasądzonego roszczenia jest kwota 250 zł- udokumentowany koszt sporządzenia kalkulacji naprawy. Sąd uznał słuszność roszczenia powodów także w zakresie żądania zwrotu kosztów pobocznych – sporządzenia kalkulacji zleconej prywatnie (250 zł). Zgodnie ze stanowiskiem prezentowanym przez Sąd Najwyższy przykładowo w uchwale z dnia 18 maja 2004 r. (III CZP 24/04, OSNC 2005, Nr 7-8, poz. 117, LEX nr 106617) odszkodowanie przysługujące z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych za szkody powstałe w związku z ruchem tych pojazdów może stosownie do okoliczności sprawy obejmować także koszty ekspertyzy wykonanej na zlecenie poszkodowanego. Sąd uznał koszty te za obiektywnie uzasadnione i usprawiedliwione dla potrzeb niniejszego postępowania – ubezpieczyciel w toku postępowania likwidacyjnego określił bowiem koszt naprawy pojazdu powodów na kwotę o połowę niższą, niż koszt rzeczywisty, a okoliczność tę powodowie wykazali poprzez zlecenie prywatnej kalkulacji. Kwotę tę Sąd zasądził z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu.

Wobec tego, że żądanie powodów co do roszczenia głównego było dalej idące, w tej części Sąd oddalił powództwo.

Na podstawie art. 100 k.p.c. Sąd stosunkowo rozdzielił koszty procesu, mając na względzie następujące okoliczności. Na koszty powodów składają się: 298 zł – opłata od pozwu, kwota 1217 zł tytułem kosztów zastępstwa adwokackiego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa, kwota 987,66 zł uiszczona jako zaliczka na wynagrodzenie biegłego (resztę z kwoty 1000 zł zwrócono już powodom); łącznie - 2502,66 zł. Strona pozwana poniosła koszty w łącznej wysokości 1217 zł z tytułu zastępstwa prawnego i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa. Powodowie wygrali proces w 48 %, zatem powinni ponieść 52 % wszystkich poniesionych kosztów, tj. 52 % z kwoty 3719,66 zł ( (...),66 x 52 % = 1934,22 zł). Skoro powodowie ponieśli koszty w kwocie 2502,66 zł, to po odjęciu od tej kwoty wyniku 1934,22 zł pozostaje do zwrotu na ich rzecz kwota 568,44 zł. Koszty zastępstwa prawnego wyniosły w tej sprawie 1200 zł (zgodnie z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie… - Dz. U. Nr 163, poz. 1348 z późn. zm.). Koszty zastępstwa adwokackiego obliczono proporcjonalnie do całości kosztów procesu, poniesionych przez powodów: skoro całość poniesionych przez powodów kosztów wynosiła 2502,66 zł, to 1200 zł stanowiło 48 % tej kwoty. 48 % z zasądzonej na rzecz powodów kwoty kosztów procesu – 568, 44 zł - wynosi 273 zł.

Zarządzenie:

-odnotować

- odpis wyroku z uzasadnieniem proszę doręczyć pełnomocnikowi powodów

- kal. 14 dni