Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 listopada 2012 r.

Sąd Rejonowy VII Wydział Cywilny w L.

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2012 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa B. Ł.

przeciwko D. Ł. (1)

oraz Gminie L.- Zarządowi (...) w L.

o ustalenie

oddala powództwo

Sygn. akt VII C 809/12

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 01 czerwca 2012 r. przeciwko D. Ł. (1) ( pozwany ad.1) i Gminie L. (pozwana ad. 2) powódka B. Ł. domagała się ustalenia- na podstawie art. 189 kpc- że stosunek najmu lokalu mieszkalnego położonego w L. przy ul. (...) nawiązany pomiędzy wynajmującym pozwaną Gminą L., a najemcą pozwanym D. Ł. (1) nie istnieje. W uzasadnieniu powódka podała, iż pierwotnie najemcą lokalu przy ul. (...) w L. był jej ojciec. W dniu 10 lipca 1998 r. powódka, będąc już w związku małżeńskim, zawarła umowę spornego lokalu z Gminą L.. W 2006 roku pozwany – po licznych interwencjach Policji- wyprowadził się ze wspólnie zajmowanego lokalu. Od czasu opuszczenia lokalu przez pozwanego przestał on interesować się mieszkaniem przy ul. (...). Powódka podała, iż pozwany zabrał wszystkie swoje rzeczy, nie korzysta z praw najemcy ani też nie wywiązuje się z obowiązków najemcy. Sporny lokal zajmuje obecnie powódka wraz z córkami. Powódka podjęła starania zmierzające do wykupu lokalu na preferencyjnych warunkach, jednakże na wykup lokalu konieczna jest zgoda współnajemcy, tj. pozwanego. W ocenie powódki fakt opuszczenia przez pozwanego lokalu daje podstawy do przyjęcia, iż wypowiedział on umowę najmu per facta concludentia.

W odpowiedzi na pozew pozwany D. Ł. (1) wniósł o oddalenie powództwa w całości oraz o zasądzenie od strony powodowej na rzecz pozwanego kosztów procesu według norm przepisanych. W uzasadnieniu pozwany ad.1 zarzucił, iż umowa najmu nie wygasła i nadal jest najemcą mieszkania. W ocenie pozwanego ad. 1 bez znaczenia dla oceny jego statusu jaki najemcy jest fakt, iż nie jest on zameldowany w spornym lokalu. Pozwany D. Ł. (1) wskazał, iż mieszkanie przy ul. (...) stanowi jego „ centrum życiowe”, ponieważ nie ma tytułu prawnego do innego lokalu, tymczasowo zamieszkuje u swojej siostry. Pozwany ad. 1 nigdy nie wyprowadził się z wynajmowanego mieszkania w sposób trwały, gdyż pozostawił tam swoje rzeczy. Pozwany D. Ł. (1) zarzucił, że lokal opuścił czasowo by uniknąć sytuacji konfliktowych z powódką. W ocenie pozwanego ad. 1 działania powódki zmierzają do pozbawienia go praw do spornego lokalu w związku z zamiarem wykupienia lokalu przez powódkę spornego lokalu na preferencyjnych warunkach.

W toku postępowania stanowisko stron pozostało bez zmian.

Pozwana Gmina L. nie wypowiedziała się co żądań pozwu.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Strony zawarły związek małżeński 30 czerwca 1990 roku.

bezsporne

W dniu 10 lipca 1998r. zawarta została pomiędzy powódką B. Ł. a pozwaną ad. 2 Gminą L. umowa (nr (...)) najmu lokalu mieszkalnego położonego w L. przy ul. (...).

dowód: umowa najmu nr (...) w aktach lokalowych

W mieszkaniu przy ul. (...) strony (powódka i pozwany ad. 1) zamieszkiwały wspólnie wraz z dziećmi do 2006 roku. Pożycie pomiędzy powódką a pozwanym D. Ł. (1) nie układało się dobrze, dochodziło między nimi do licznych konfliktów i awantur, miały miejsce interwencje Policji. Z czasem B. i D. Ł. (1) przestali w ogóle się do siebie odzywać, żyli obok siebie, jak obcy ludzie. W 2006 roku D. Ł. (1) opuścił wspólne mieszkanie przy ul. (...) i od tego czasu nie pojawił się już w lokalu, nie podejmował również prób powrotu do wspólnego mieszkania stron. Zanim pozwany ad. 1 na stałe wyprowadził się ze wspólnego mieszkania stron, stopniowo wynosił swoje rzeczy osobiste. Po wyprowadzce ze mieszkania przy ul. (...) pozwany D. Ł. (1) zamieszkał u swojej siostry W. Ł., gdzie mieszka do nadal.

dowód: zeznania świadków W. Ł. k.57; P. Ł. (1) k.56, P. Ł. (2) k. 56; przesłuchanie stron k.86-87

W okresie od 2005 roku do 2011 roku pozwany ad. 1 przekazywał powódce środki pieniężne.

dowód: przesłuchanie stron k.86-87

Od 2006 roku wyłącznie powódka uiszcza opłaty za mieszkanie.

dowód: przesłuchanie powódki k.86; zeznania świadków P. Ł. (2) k.46 i P. Ł. (1) k.46

Wyrokiem z 30 listopada 2011 roku, który uprawomocnił się 22 grudnia 2011 roku, Sąd Okręgowy w L. I Wydział Cywilny w sprawie o sygn. akt I RC (...), rozwiązał małżeństwo stron bez orzekania o winie. Sąd Okręgowy nie orzekł o sposobie korzystania ze wspólnego mieszkania

bezsporne a nadto wyrok z dnia 30-11-2011 r. w aktach sprawy I RC 983/11 k.44

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było nieuzasadnione i jako takie podlegało oddaleniu.

Stan faktyczny Sąd ustalił w oparciu o przedłożone i niekwestionowane przez strony dokumenty, jak również w oparciu o zeznania zawnioskowanych przez strony świadków.

W pierwszej kolejności rozważeniu podlegało, czy zaktualizowały się przesłanki z art. 189 k.p.c. uprawniające powódkę do wytoczenia niniejszego powództwa.

Stosownie do treści art. 189 k.p.c. powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny. Przepis ten wskazuje na dwie przesłanki powództwa o ustalenie: interes prawny powoda w ustaleniu oraz ustalenie powinno dotyczyć stosunku prawnego lub prawa, a nie okoliczności faktycznej. Interes prawny w rozumieniu cytowanego przepisu występuje wówczas, gdy istnieje niepewność stanu prawnego lub prawa. Niepewność ta powinna być jednak obiektywna, czyli zachodzić według rozumnej oceny sytuacji, a nie tylko subiektywna, tj. według odczucia powoda. Interes prawny w rozumieniu art. 189 k.p.c. występuje tylko wówczas, gdy zachodzi potrzeba jego ochrony prawnej ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21. lutego 1997 r.; II CKU (...) ). Przez „interes prawny” w znaczeniu art. 189 k.p.c. rozumieć należy istniejącą potrzebę uzyskania korzyści w sferze sytuacji prawnej ( wyrok Sądu Apelacyjnego w P.z dnia 15 kwietnia 1999 r.; I ACa (...)

W świetle zgromadzonego w toku postępowania materiału dowodowego Sąd doszedł do przekonania, iż powódka miała interes prawny w ustaleniu nieistnienia stosunku prawnego najmu spornego lokalu mieszkalnego pomiędzy pozwanym D. Ł. (1) a pozwaną Gminą L.. Mając zaś na uwadze, iż małżeństwo stron zostało rozwiązane przez rozwód bez orzekania o sposobie korzystanie ze wspólnego lokalu, a pozwany od ponad 6 lat w przedmiotowym lokalu faktycznie nie zamieszkuje, uznać należało, iż po stronie powódki zachodziła obiektywna niepewność stanu prawnego spornego lokalu, przejawiająca się w wątpliwości istnienia stosunku prawnego najmu lokalu pomiędzy pozwanym D. Ł. (1) a Gminą L..

Stosunek najmu lokalu mieszkalnego położonego w L. przy ul. (...) nawiązany został w trakcie trwania małżeństwa stron. Zgodnie z art. 680 ¹ § 1 zd. 1 k.c. małżonkowie są najemcami lokalu bez względu na istniejące między nimi stosunki majątkowe, jeżeli nawiązanie stosunku najmu lokalu mającego służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych założonej przez nich rodziny nastąpiło w czasie trwania małżeństwa. W kontekście powołanego przepisu, bez znaczenia dla oceny praw pozwanego ad. 1 do spornego lokalu jest fakt, iż umowa najmu została zawarta wyłącznie przez powódkę. Fakt orzeczenia rozwodu nie miał znaczenia dla bytu prawa najmu lokalu, natomiast prawo to- wobec ustania małżeństwa, a tym samym wspólności majątkowej- stało się składnikiem majątku wspólnego małżonków.

Zgodnie z treścią przepisu art. 77 § 2 k.c. jeżeli umowa została zawarta w formie pisemnej, jej rozwiązanie za zgodą obu stron, jak również odstąpienie od niej albo jej wypowiedzenie powinno być stwierdzone pismem. Poza sporem pozostawała okoliczność, iż pozwany nie złożył oświadczenia o wypowiedzeniu umowy najmu w formie pisemnej.

Zgromadzony w aktach materiał dowodowy nie pozwalał na przyjęcie, jakoby pozwany wypowiedział umowę najmu przez czynności dorozumiane. Z zeznań świadków jak i przesłuchania stron jednoznacznie wynikało, iż pozwany opuścił wspólne mieszkanie stron wskutek szeroko rozumianego konfliktu małżeńskiego. Zdaniem Sądu powódka nie wykazała w myśl art. 6 kc, aby zaistniały przesłanki, które decydowałyby o nieistnieniu umowy najmu przedmiotowego lokalu, w szczególności nie wykazała żadnej z okoliczności, która stanowiła by podstawę do uznania, iż zachowanie pozwanego polegające na definitywnym opuszczeniu wspólnego lokal można by uznać za wypowiedzenie umowy najmu per facta concludentia. Dla stwierdzenia nie istnienia stosunku najmu nie miał znaczenia fakt samodzielnego opłacania przez powódkę należności związanych z utrzymaniem lokalu. Nie było przedmiotem badania Sądu rozstrzygającego niniejsza sprawę źródło z jakiego pochodziły środki na opłacanie lokalu przy ul. (...), tj ustalenie czy środki te pochodziły z przekazywanych przez pozwanego ad. 1 środków czy też były one w całości pokrywane przez powódkę. Nakłady te bowiem winny zostać rozliczone w ramach podziału majątku wspólnego. Istotne dla rozstrzygnięcia sprawy był fakt niezamieszkiwania pozwanego ad. 1 w spornym lokalu oraz przyczyny, dla których lokal ten został przez niego opuszczony.

Sąd nie znalazł podstaw do przyjęcia, by pozwany w sposób dorozumiany wyraził wobec wynajmującego wolę rozwiązania stosunku najmu spornego lokalu. Jak podkreśla się w orzecznictwie, niezamieszkiwanie w lokalu na skutek konfliktu małżeńskiego oraz nie ponoszenie w związku z tym kosztów jego utrzymania i nawet brak zameldowania w lokalu świadczy jedynie o czasowej rezygnacji z wykonywania prawa najmu, nie zaś o ujawnieniu woli wypowiedzenia stosunku najmu nawet w sposób dorozumiany ( por. wyrok SN z dnia 11.04.2000 r., III CKN (...) ). Podgląd ten, mając na uwadze okoliczności sprawy, podziela Sąd orzekający w niniejszej sprawie. Wobec powyższego nie można przyjąć, iż stosunek najmu pomiędzy pozwanym D. Ł. (1)a pozwaną Gminą L.wygasł. Z tego względu prawo najmu spornego lokalu przysługuje nadal powódce i pozwanemu D. Ł. (2)i jako składnik ich majątku wspólnego może być ewentualnie przedmiotem postępowania o podział majątku wspólnego.

W tym stanie rzeczy orzeczono jak w sentencji.