Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Justyna Szczyrba

Protokolant: Agnieszka Zabagło

na rozprawie po rozpoznaniu w dniu 04.06.2013 r. w Zgorzelcu sprawy

z powództwa: N. C.

przeciwko: (...) Spółce Akcyjnej w S.

o zapłatę

I.  zasądza od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej w S. na rzecz powoda N. C. kwotę 6.719,46 zł (sześć tysięcy siedemset dziewiętnaście 46/100 złotych) wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty:

- 5.969,46 zł od dnia 2 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty,

- 750 zł od dnia 5 stycznia 2013 r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od pozwanego na rzecz powoda kwotę 2.303,75 zł (dwa tysiące trzysta trzy 75/100 złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 1.200 zł (tysiąc dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 30/13

UZASADNIENIE

Powód N. C. wniósł pozew o zasądzenie od pozwanego (...) Towarzystwa (...) w S. kwoty 6.719,46 zł wraz z ustawowymi odsetkami od kwoty 5.969,46 zł od dnia 2.01.2013 r. do dnia zapłaty i od kwoty 750 zł od dnia 05.01.2013 r. do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania.

W uzasadnieniu podał, że w wyniku kolizji z dnia 2.12.2012 r. uszkodzeniu uległ jego pojazd marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Sprawca zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeń. W trakcie postępowania likwidacyjnego pozwany wypłacił odszkodowanie w wysokości 3.405,99 zł tytułem kosztów naprawy samochodu. Powód nie zgadzając się z wysokością przyznanego odszkodowania zlecił rzeczoznawcy samochodowemu określenie rzeczywistych i niezbędnych kosztów naprawy uszkodzonego auta. Według rzeczoznawcy D. Ł. rzeczywisty koszt naprawy wynosi 9.375,45 zł. Za koszty ekspertyzy powód zapłacił 750 zł. Na kwotę dochodzoną pozwem składa się kwota 9.375,45 zł jako koszty naprawy pojazdu, powiększona o koszt wykonania ekspertyzy i pomniejszona o dotychczas wypłacone odszkodowanie (9.375,45 zł + 750 zł – 3.405,99 zł). Łączna kwota należności dochodzonej przez powoda wynosi więc 6.719,46 zł.

Pozwany w odpowiedzi na pozew (k.18 - 21) wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Przyznał, że jako ubezpieczyciel odpowiedzialności cywilnej sprawcy wypadku komunikacyjnego z dnia 2.12.2012 r. ponosi odpowiedzialność odszkodowawczą za skutki tego zdarzenia drogowego, zaprzeczył jednak aby koszt naprawy pojazdu przewyższał kwotę wypłaconego odszkodowania 3.405,99 zł. Wskazał, iż powód nie ma uprawnienia do korzystania z każdego warsztatu naprawczego oferującego najwyższą jakość usług ( (...)), a w wyniku wykonania prac naprawczych może dojść do zwiększenia wartości pojazdu w stosunku do jego wartości sprzed wypadku i w konsekwencji do nieuzasadnionego wzbogacenia poszkodowanego. Podniósł, iż brak jest podstaw do stwierdzenia, że użycie powszechnie znanych alternatywnych części należałoby uznać za niewystarczające do naprawy pojazdu. Roszczenie powoda o zwrot kosztów opinii rzeczoznawcy uznał za całkowicie bezzasadne, albowiem był to w jego ocenie koszt niezwiązany ze szkodą i poniesiony na podstawie dobrowolnej decyzji powoda i na jego ryzyko.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 2.12.2012 r. w B. doszło do zdarzenia drogowego, w wyniku którego uszkodzony został pojazd powoda marki V. (...) nr rej. (...). Sprawca kolizji M. Z. kierował pojazdem marki O. nr rej. (...), który był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w pozwanym zakładzie ubezpieczeniowym. Poszkodowany zgłosił szkodę pozwanemu w dniu zdarzenia. (akta szkody(...)).

Pozwany w dniu 11.12.2012 r. przyznał powodowi odszkodowanie w wysokości 3.405,99 zł, zgodnie z kalkulacją naprawy z dnia 04.12.2012 r. (pismo pozwanego k. 10)

W kalkulacji naprawy nr(...) wskazano koszty naprawy pojazdu na kwotę 3.405,99 zł, w tym 1.040 zł za robociznę (według stawki 50 zł/rbg), 935,15 zł za lakierowanie, 778,95 zł za części zamienne. Powód nie zgadzając się z taką wyceną zlecił sporządzenie określenia wartości szkody rzeczoznawcy samochodowemu z zakresu techniki motoryzacyjnej i ruchu drogowego D. Ł., który sporządził kalkulację, szacując koszty naprawy pojazdu na kwotę 9.375,45 zł, w tym: 2.060 zł za robociznę (według stawki 100 zł/rbg), 2.033,38 zł za lakierowanie, 3.453,94 zł za części zamienne z normaliami i 75 zł za koszty dodatkowe. (ocena techniczno – ekonomiczna z dnia 24.12.2012 r. wraz z kalkulacją naprawy k. 10 verte - 15) Za ekspertyzę powód zapłacił 750 zł. (rachunek nr (...) k. 15 verte) Pismem z dnia 27.12.2012 r. powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 6.719,46 zł wraz z ustawowymi odsetkami – w terminie do dnia 4.01.2013 r. (wezwanie do zapłaty z 27.12.2012 r.).

Koszt naprawy pojazdu V. (...) nr rej. (...), rok produkcji 2000 to kwota 8.220,51 zł netto i 10.111,23 zł brutto dla średnich stawek warsztatowych i cen części oryginalnych w tym m. in. koszty robocizny 1.962 zł, koszty robocizny lakiernika 990 zł, koszt materiałów lakierniczych 1.231,41 zł, koszt części zamiennych wraz z normaliami 3.992,10 zł, koszty dodatkowe 45 zł. Stawki za jedną roboczo godzinę prac blacharsko – lakierniczych w wyspecjalizowanych warsztatach samochodowych z terenu Z. wynoszą 90 zł netto za prace mechaniczno – blacharskie i 100 zł za prace lakiernicze. (opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej D. G. z dnia 20.03.2013 r. wraz z kalkulacją k. 40 - 54).

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów dołączonych do akt sprawy, w tym akt szkodowych pozwanego oraz opinii biegłego sądowego z zakresu techniki pojazdów samochodowych D. G.. Sąd w całości dał wiarę zgromadzonemu w sprawie materiałowi dowodowemu, uznając opinię biegłego za spójną, logiczną i wyczerpującą, zwłaszcza że żadna ze stron nie składała do niej zarzutów.

Sąd, zważył, co następuje:

Powództwo jako uzasadnione, należało uwzględnić w całości.

Na podstawie art. 34 ust 1 i 36 ust. 1 ustawy z dnia 22.05.2003 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. z 2003r. Nr 124, poz. 1152 ze zmianami) z ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych przysługuje odszkodowanie, jeżeli posiadacz lub kierujący są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną szkodę, której następstwem jest między innymi uszkodzenie mienia, zaś odszkodowanie ustala się i wypłaca w granicach odpowiedzialności cywilnej posiadacza lub kierującego pojazdem mechanicznym. W związku z tym odpowiedzialność pozwanego wynika z art. 822 § 4 k.c., zgodnie z którym uprawniony do odszkodowania w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczenia bezpośrednio od ubezpieczyciela.

Pozwany nie kwestionował swojej odpowiedzialności, natomiast przedmiotem sporu był zakres tej odpowiedzialności, wyznaczany przez przepisy art. 361 kc i 363 kc.

Jak wynikało z opinii biegłego sądowego D. G. wycena kosztów naprawy pojazdu marki V. (...) nr rej. (...) wyniosła 10.111,23 zł wraz z podatkiem VAT. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu uchwały z dnia 13.06.2003 r. III CZP 32/03 wskazał, że odszkodowanie przysługujące od ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej za uszkodzenie pojazdu mechanicznego obejmuje niezbędne i ekonomicznie uzasadnione koszty naprawy pojazdu ustalone według cen występujących na lokalnym rynku. Do kosztów tych należy zaliczyć także koszt nowych części i innych materiałów, a poszkodowany nie ma obowiązku poszukiwania sprzedawcy oferującego najtańsze usługi. (por. wyrok SN z 25.04.2002r. I CKN 1466/99 i z 20.11.1970 r. II CR 425/72) Ugruntowany jest w orzecznictwie również pogląd, iż obowiązek naprawienia szkody przez wypłatę odpowiedniej sumy pieniężnej powstaje z chwilą wyrządzenia szkody i nie jest uzależniony od tego, czy poszkodowany dokonał naprawy rzeczy i czy w ogóle zamierza ją naprawić, a wysokość odszkodowania ustala się w oparciu o metodę kosztorysową. (por. wyrok SN z 16.05.2002 r. V CKN 1273/00, wyrok SN z 07.08.2003r. IV CKN 387/01). Tym samym biorąc pod uwagę, iż w trakcie postępowania likwidacyjnego została wypłacona poszkodowanemu kwota 3.405,99 zł, należało zasądzić z tego tytułu kwotę zgodnie z żądaniem pozwu w granicach przedmiotowych powództwa, czyli 5.969,46 zł, choć powód był uprawniony do rozszerzenia powództwa do kwoty 6.705,24 zł (10.111,23 zł – 3.405,99 zł). Na marginesie należy zauważyć, iż nawet przy przyjęciu drugiego wariantu opinii biegłego przy uwzględnieniu średnich stawek warsztatowych i cen części nieoryginalnych tzw. zamienników dobrej jakości roszczenie powoda mieściłoby się w granicach żądania, gdyż 9.638,24 zł – 3.405,99 zł = 6.232,25 zł.

Ponadto powód dochodził zwrotu kosztów ekspertyzy poniesionych w postępowaniu przedsądowym w wysokości 750 zł. Sąd uznał to żądanie za usprawiedliwione, gdyż wydatek ten był celowy i umożliwił powodowi jako osobie nie posiadającej wiedzy specjalnej na weryfikację stanowiska pozwanego przedstawionego w decyzji o przyznaniu odszkodowania z dnia 11.12.2012 r. Dokument ten miał charakter pomocniczy, a biegły sądowy dokonując w opinii ustalenia kosztów naprawy odniósł się do wyceny sporządzonej przez D. Ł., uznając ją w znacznej mierze za prawidłową. Zgodnie więc z uzasadnieniem wyroku Sądu Najwyższego z dnia 02.09.1975r. I CR 505/75 oraz uchwały SN z dnia 18.05.2004r. III CZP 24/2004 - w takim wypadku koszt ekspertyzy stanowi szkodę ulegającą naprawieniu (art. 361 kc).

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c zgodnie z żądaniem pozwu. Zgodnie bowiem z art. 817 § 1 kc i z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych jeżeli nie umówiono się inaczej, zakład ubezpieczeń obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie dni trzydziestu, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku. Natomiast świadczenie o zapłatę zwrotu kosztów ekspertyzy w wysokości 750 zł, stało się wymagalne dopiero po wezwaniu pozwanego do zapłaty (art. 455 kc), a więc odsetki należało zasądzić od dnia 5.01.2013 r.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc, albowiem powód wygrał proces. Na koszty procesu poniesione przez powoda składa się: opłata od pozwu 336 zł, koszty wynagrodzenia biegłego 750,75 zł (k.56), koszty zastępstwa procesowego powoda w wysokości 1200 zł zgodnie z § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu i opłaty skarbowej od pełnomocnictwa 17 zł, czyli łącznie 2.303,75 zł.

Mając powyższe na uwadze, należało orzec, jak w sentencji wyroku.