Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 7 czerwca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Opolu I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 maja 2013 r. w O.

sprawy z powództwa Towarzystwo (...) S.A. w W.

przeciwko A. J.

o zapłatę

oddala powództwo .

Sygn. akt: I C 508/13

UZASADNIENIE

Powód Towarzystwo (...) S.A. z/s w W. wniósł o zasądzenie na jego rzecz, od pozwanej A. J., kwoty 671,44zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 sierpnia 2012r. do dnia zapłaty. Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanej, na swoją rzecz, kosztów procesu według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu podał, że w dniu 2 lutego 2012r. pozwana kierowała samochodem marki V. (...) o nr rej. (...). Kierując powyższym pojazdem pozwana w trakcie wykonywania manewru cofania nie zachowała szczególnej ostrożności w wyniku czego najechała na zaparkowany samochód marki H. (...) o nr rej. (...) stanowiący własność A. J.. Podał, że pozwana oddaliła się z miejsca zdarzenia. Jako dowód wskazał notatkę urzędową Policji z 4.02.2012 r. Powód wskazał, że pojazd kierowany przez pozwaną objęty był ubezpieczeniem OC w powodowym towarzystwie ubezpieczeń. W wyniku przeprowadzonego przez powoda postępowania likwidacyjnego, na podstawie analizy kosztów naprawy, ustalono wysokość szkody na kwotę 671,44zł i taką kwotę powód wypłacił poszkodowanemu. Podniósł, że stosownie do art. 43 ust. 4 ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych, zakładowi ubezpieczeń przysługuje prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący oddalił się z miejsca zdarzenia. Nadmienił, że wzywał pozwaną do dobrowolnego spełnienia świadczenia, lecz nie dokonała tego do dnia wniesienia pozwu.

Sąd Rejonowy w Opolu Wydział I Cywilny w dniu 24 stycznia 2013r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym.

W sprzeciwie od nakazu zapłaty pozwana wniosła o oddalenie powództwa oraz o obciążenie powoda kosztami postępowania.

W uzasadnieniu sprzeciwu pozwana wskazała, że w dniu 2.02.2012r. kierowała samochodem marki V. (...) o nr rej. (...). Podniosła, iż w trakcie wykonywania manewru cofania na ul. (...) przy Szpitalu nie najechała na zaparkowany samochód marki H. (...) o nr rej. (...). Podniosła również, że nie oddaliła się z miejsca zdarzenia, bo jej zdaniem do zdarzenia nie doszło. Podała również, że żąda wskazania i przesłuchania świadków, którzy, według informacji wynikających ze zgłoszenia szkody, mieli widzieć to zdarzenie i spisać nr rej. pojazdu pozwanej, a następnie przekazać go poszkodowanemu. Pozwana podała, że Policja nie ustaliła sprawcy, bo Policji na miejscu zdarzenia nie było. Wskazała, że swoje wyjaśnienia w tej sprawie przesłała powodowi w piśmie z dnia 27.08.2012r., stanowiącym odpowiedź pozwanej na wezwanie do zapłaty z dnia 1.08.2012r. Wskazała, że podtrzymuje je w całości. Pozwana podała, że na jej aucie nie ma żadnych śladów rzekomej kolizji. Ponadto pozwana kwestionowała dowód przedstawiony przez powoda na okoliczność zdarzenia tj. notatkę Policji z dnia 4.02.2012r. Pozwana wskazała, że w dniu 4.02.2012r. stawiła się na Policji, bo została wezwana. Zaprzeczyła, że uczestniczyła w takim zdarzeniu. Wskazała, że po zdarzeniu z dnia 2.02.2012r. na skutek wizyty Policji w miejscu zameldowania właściciela samochodu V. (...) i poinformowaniu o fakcie takiego zdarzenia, pozwana wraz z właścicielem samochodu P. J. stawili się w komisariacie Policji, gdzie w ich obecności policjant w trakcie okazania mu prowadzonego przez pozwaną samochodu nie stwierdził żadnego uszkodzenia w pojeździe V. (...). Podała, że według posiadanej przez nią wiedzy takiej treści miała być sporządzona notatka przez policjanta dokonującego wizji. Pozwana wskazała, że była zaskoczona tym, że w notatce urzędowej Policji z dnia 4.02.2012r., brak śladów jakiejkolwiek kolizji na samochodzie marki V. nie został w niej odnotowany. Pozwana podniosła, że Policja nie przedstawiła dowodu, w tym w postaci zdjęć, potwierdzającego, że na samochodzie V. (...) stwierdzono jakiekolwiek uszkodzenia, w postaci rys czy wgniecenia. Wskazała także, że nigdy nie potwierdziła Policji takiego przebiegu zdarzenia, jak wynika z dołączonej do pozwu notatki. Wskazała, że treść notatki została przez policjanta ustalono w sposób dowolny i że pozostaje ona w sprzeczności z okazanym policjantom po zdarzeniu kierowanym przez pozwaną samochodem, na którym nie było żadnych śladów kolizji. Pozwana wskazała, że brak jest jakichkolwiek bezpośrednich dowodów potwierdzających jej udział w zdarzeniu powodującym szkodę w samochodzie marki H. (...), stanowiącym własność p. A. J.. Pozwana wskazała, że w zgłoszeniu szkody brak jest wskazania konkretnych świadków zdarzenia, którzy potwierdziliby udział pozwanej w tym zdarzeniu. Pozwana chciała wnieść o przesłuchanie tych świadków, ale wobec tego, że w dokumentach szkodowych poszkodowany wskazał, że nie posiada ich danych, stwierdziła, że to nie jest możliwe.

W dalszej części sprzeciwu pozwana kwestionowała wysokość dochodzonej przez powoda należności. Pozwana wskazała, że w wysłanym do niej wezwaniu do zapłaty z dnia 1.08.2012r. wskazano kwotę 720zł, zaś z dołączonego do pozwu kosztorysu wynika, iż łączny koszt naprawy wynosił 671,44zł, co odpowiada wartości roszczenia z pozwu.

Ponadto pozwana podniosła zarzut braku zasadności roszczenia odsetkowego oraz wniosku o obciążanie pozwanej kosztami postępowania sądowego, jako wymuszonego i przedwczesnego.

W odpowiedni na sprzeciw z dnia 18.03.2013r. powód potwierdził zasadność przesłuchania w charakterze świadka st. sierżanta Ł. Ś. w związku z kwestionowaniem przez pozwaną rzetelności sporządzonej notatki z dnia 4.02.2012r. Powód wskazał także, że dochodzi szkody w wysokości 671,44zł, gdyż taka jej wysokość została udokumentowana na podstawie kalkulacji wysokości szkody.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny

W dniu 2.02.2012r. w godzinach wieczornych, na terenie parkingu przy ul. (...) w O. doszło do uszkodzenia samochodu marki H. (...) o nr rej. (...), którego właścicielem jest A. J.. Poszkodowany został poinformowany przez świadków zdarzenia, że sprawcą kolizji była osoba kierująca pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...), która odjechała z miejsca zdarzenia.

Dowód: - zgłoszenie szkody komunikacyjnej z dnia k.15

- zeznania A. J.k.56

- zeznania Ł. Ś. k. 55

Na miejsce zdarzenia przybył starszy sierżant Ł. Ś.. Poszkodowany przekazał mu nr rej. pojazdu, którego kierujący, zdaniem świadków, miał być sprawcą kolizji. W tym samym dniu Policja przybyła do domu w C., gdzie zameldowany był właściciel pojazdu marki V. (...) o nr rej (...) –P. J.. Policja poleciła P. J. niezwłocznie zgłosić się na komisariat. P. J. zgłosił się na komisariat przy ul. (...) w O. w dniu 3.02.2012r. około godz. 7 rano. Na komisariacie sierżant dyżurny wykonał zdjęcia pojazdowi marki V. (...) celem wykazania, czy pojazd ten uczestniczył w zdarzeniu z dnia 2.02.2012r. Z dokonanych czynności nie spisano protokołu ani notatki.

Dowód: - zeznania Ł. Ś. k 55

- zeznania P. J. k. 56-57

W dniu 4.02.2012r. P. J. wraz z pozwaną stawili się na komisariacie celem złożenia wyjaśnień. Pozwana A. J. przyznała, że w dniu 2.02.2012r. kierowała pojazdem marki V. (...) o nr rej (...) i że parkowała pojazd na parkingu przy ul. (...). Pozwana nie przyznała jednak, że była sprawcą zdarzenia, którego skutkiem było uszkodzenie pojazdu marki H. (...) o nr rej. (...). Pozwana wskazała, że parkując swój samochód nagle usłyszała alarm, który załączył się w innym pojeździe. Po sprawdzeniu pojazdów, nie stwierdziła uszkodzeń ani w pojeździe marki H. (...), ani w pojeździe, którym kierowała. Pozwana poprosiła starszego sierżanta Ł. Ś. , aby sporządził dokumentacją zdjęciową samochodu marki V. (...), którym w tym dniu kierowała. Policjant nie sporządzi jednak takiej dokumentacji, ograniczając się do wykonania oględzin pojazdu oraz sporządzenia notatki służbowej z dnia 4.02.2012r. W notatce tej Pani A. J. wskazana została jako sprawca szkody w pojeździe marki H. (...) o nr rej. (...). Pozwana nie została o tym fakcie poinformowana przez policjanta.

Dowód: - zeznania A. J. k.57

- zeznania P. J. k.57

- notatka urzędowa policji z dnia 4.02.2012r., k.13

Poszkodowany w dniu 6 .02.2013 r. zgłosił szkodę ubezpieczycielowi - Towarzystwu (...) S.A. z/s w W., z którym pozwana w chwili zdarzenia miała zawartą umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów .

Dowód: - zgłoszenie szkody komunikacyjnej k. 15

W wyniku przeprowadzonego postępowania likwidacyjnego, powód, (...) S.A. w W., zgodnie z decyzją z dnia 08.02.2012r. wypłacił poszkodowanemuA. J.odszkodowanie w wysokości 720zł. Wysokość odszkodowania oparta była na sporządzonej wycenie kalkulacji szkody, która to wycena określa koszt naprawy na kwotę 671,44zł oraz na porozumieniu telefonicznym zawartym z poszkodowanym w dniu 08.02.2012r.

Dowód: - analiza kosztów naprawy k. 20

- decyzja o wysokości odszkodowania z dnia 08.02.2012r., k.19

Powód wpłacił na rzecz poszkodowanego odszkodowanie w wysokości 720zł. W dniu 1.08.2012r. powód wezwał pozwaną do zapłaty kwoty 720zł wskazując, że kierując pojazdem marki V. (...) o nr rej (...) doprowadziła do zderzenia z samochodem marki H. (...) o nr rej. (...) i że odjechała z miejsca zdarzenia. W piśmie tym powód powołał się na zgromadzone w sprawie dokumenty tj. zgłoszenie szkody oraz notatkę urzędową policji z dnia 4.02.2012r. Podstawą wystosowanego do pozwanej wezwania do zapłaty, jak również pozwu jest przysługujące ubezpieczycielowi roszczenie regresowe w sytuacji zbiegnięcie sprawcy z miejsca zdarzenia.

Dowód: - dowód przelewu z dnia k.10

- wezwanie do zapłaty z dnia 1.08.2012r., k.12

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Sąd dokonując oceny zebranego materiału dowodowego przy ustalaniu podstawy faktycznej rozstrzygnięcia oparł się na przeprowadzonych i wskazanych dowodach. Bezspornym w sprawie był fakt zaistnienia w dniu 2.02.2012r. zdarzenia powodującego szkodę w pojeździe marki H. (...) o nr rej. (...), którego właścicielem jest poszkodowany A. J.. Bezsporny jest również fakt, że pozwana posiadała obowiązkowe ubezpieczenie posiadaczy pojazdów mechanicznych (OC) zawarte z powodowym towarzystwem (...) S.A. w W..

Sporną pozostała kwestia odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną w pojeździe H. (...) o nr rej. (...), fakt sprawstwa pozwanej oraz fakt zbiegnięcia przez pozwaną z miejsca zdarzenia.

W ocenia Sądu, biorąc pod uwagę zabrany w sprawie materiał dowody, nie można ustalić, że to pozwana była sprawcą kolizji powodującej szkodę w pojeździe poszkodowanego, a tym samym nie można stwierdzić, że oddaliła się ona z miejsca zdarzenia. Fakt oddalenia się z miejsca zdarzenia przez pozwaną stanowi warunek konieczny dla uwzględnienia niniejszego powództwa. Powód bowiem domagał się zasądzenia kwoty 671,44zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 16 sierpnia do dnia zapłaty, powołując się na przepis art. 43 ust. 4 Ustawy z dnia 22 maja 2003r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczeń Komunikacyjnych, który to przepis daje zakładowi ubezpieczeń prawo dochodzenia od kierującego pojazdem mechanicznym zwrotu wypłaconego z tytułu ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych odszkodowania, jeżeli kierujący oddalił się z miejsca zdarzenia. W związku z powyższym to na powodzie, zgodnie ciężarem dowodu wynikającym z art. 6 kc, spoczywał obowiązek udowodnienia, iż w niniejszej sprawie doszło do wyczerpania znamion określonych w tym artykule. Zdaniem Sądu powód nie udowodnił, że sprawcą zdarzenia powodującego uszkodzenia pojazdy poszkodowanego była pozwana, a co za tym idzie nie udowodnił, że pozwana oddaliła się z miejsca zdarzenia. Nie zaistniały więc przesłanki umożliwiające zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda roszczenia regresowego, o którym mowa w Ustawie i którego dochodzi powód w niniejszym postępowaniu.

Biorąc pod uwagę dowody przeprowadzone w sprawie w szczególności dowód z dokumentu w postaci notatki urzędowej policji z dnia 4.02.2012r. oraz zeznania występujących w sprawie świadków, a także zeznania samej pozwanej, Sąd stwierdził, że fakt popełnienia przez pozwaną zdarzenia powodującego powstanie szkody w pojeździe marki H. (...) o nr rej. (...) nie został należycie udowodniony, w związku z tym pozwana nie może być uważana za sprawcę tej kolizji.

Przede wszystkim Sąd oceniając poszczególne dowody, zgodnie z regułami wynikającymi z art. 233 § 1 kpc, który stanowi, że sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według swego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, kieruje się przede wszystkim wymaganiami prawa procesowego, zasadami doświadczenia życiowego oraz zasadami logicznego rozumowania. Biorąc pod uwagę te kryteria Sąd uznał, że notatka urzędowa policji z dnia 4.02.2012r. wskazująca, że sprawcą szkody była pozwana, pozostaje w sprzeczności z pozostałymi dowodami zgromadzonymi w sprawie, w tym z zeznaniami pozwanej i jej męża, ale również z zeznaniami policjanta sporządzającego tę notatkę i w związku z tym na podstawie samej notatki nie można przypisać pozwanej odpowiedzialności za spowodowanie zdarzenia, którego następstwem była szkoda w pojeździe marki H. (...) o nr rej. (...).

Sąd dał wiarę zeznaniom pozwanej, która wskazała, iż nie była sprawcą opisanego zdarzenia i że nie zbiegła z miejsca takiego zdarzenia. Zarówno pozwana jak i jej mąż wskazywali, że samochód marki V. (...) o nr rej. (...), którym pozwana kierowała w dniu gdy miało dojść do kolizji, nie nosił jakichkolwiek śladów wskazujących na to, że pojazd ten brał udział w zdarzeniu powodującym szkodę w pojeździe marki H. (...). Z zeznań pozwanej i jej męża wynika również, że mąż pozwanej w dniu 3.02.2012r.,a więc w dzień po zdarzeniu, poprosił oficera dyżurnego policji o sporządzenie dokumentacji zdjęciowej samochodu i że oficer dyżurny taką dokumentację sporządził, ale nie udostępnił jej pozwanej. Zeznający w sprawie policjant straszy sierżant Ł. Ś. przyznał jednocześnie, że spowodowanie uszkodzeń istniejących w aucie A. J.spowodowałoby również uszkodzenie w aucie, którego kierowca był sprawcą szkody. Nieudowodnienie prze powoda faktu uszkodzenia samochodu pozwanej stanowi jedną z przesłanek wskazujących na to, że nie można pozwanej przypisać sprawstwa zdarzenia. Powód posiadał informacje o tym, że policja wykonała dokumentację fotograficzną pojazdu, którym kierowała pozwana w dniu zdarzenia, mimo to nie wnioskował o przeprowadzenie dowodu z tej dokumentacji na okoliczność uczestniczenia przez pojazd pozwanej w opisanej kolizji drogowej.

Za oddaleniem powództwa przemawia również fakt, że brak jest bezpośrednich świadków zdarzenia powodującego szkodę w pojeździe A. J.. Ani sam poszkodowany ani policjant, który przybył na miejsce zdarzenia nie byli w stanie wskazać i zidentyfikować tych świadków. Poza tym ich zeznania pozostają w sprzeczności zarówno co do liczby tych świadków, jak również co to ich osoby. Poszkodowany A. J.zeznał bowiem, że „na miejscy byli świadkowie, którzy wskazali mi nr rej. samochodu. Ja dostałem nr rej. od gościa który tam stał.” Tymczasem policjant przybyły na miejsce zdarzenia straszy sierżant Ł. Ś. zeznał: „ Pan J. miał nr rej. samochodu pozwanej marki V. od kierowcy karetki”. Dodatkowo za brakiem dostatecznych dowodów wskazujących na, iż to pozwana doprowadziła do powstania szkody, jest sprzeczność zeznań samego policjanta, który stwierdził, że gdyby pozwana nie przyznała się do sprawstwa to w notatce urzędowej z dnia 4.02.2012r. nie wpisałby jej jako sprawca szkody, ale jako sprawca NN. Tymczasem odpowiadając na zarzut pozwanej, iż nigdy nie przyznała się do popełniania tego czynu, policjant wskazał, że nie pamięta czy pozwana przyznała się do czynu, czy wnioskuje to tylko na podstawie notatki.

Zdaniem Sądu sama notatka, która nie wskazuje jakiego rodzaju uszkodzeń doznały samochody uczestniczące w kolizji, brak zdjęć pojazdu pozwanej świadczących o tym, że była ona sprawcą szkody, brak bezpośrednich świadków zdarzenia, sprzeczność w zeznaniach policjanta sporządzającego notatkę, wszystkie te okoliczności wskazują na to, że pozwanej nie można przypisać sprawstwa zdarzenia. Kierując się zasadą domniemania niewinności obowiązująca przede wszystkim na gruncie prawa karnego, nie mniej jednak znajdującą zastosowanie w niniejszej sprawie odnośnie sprawstwa czynu, należy uznać, że dopóki sprawstwo to nie zostanie udowodnione, dopóty pozwanej nie można przypisać odpowiedzialności za opisane zdarzenie. Zdaniem sądu biorąc pod uwagę zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, sprawstwo pozwanej nie zostało udowodnione.

Zgodnie więc z wynikającym z art. 6 kc oraz z art. 232 zd. pierwsze kpc., ciężarem dowodu, wobec nie udowodnienia okoliczności, na których oparte było powództwo, pozew należało oddalić.