Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2013 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu Wydział I Cywilny

w składzie :

Przewodniczący : SSO Adam Maciński

Protokolant :

po rozpoznaniu w dniu 12 czerwca 2013 r. we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa A. C. (1)

przeciwko (...) S.A. w S.

o zapłatę

I. zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w S. na rzecz powódki A. C. (1) kwotę 93.393,25 zł (dziewięćdziesiąt trzy tysiące trzysta dziewięćdziesiąt trzy złotych dwadzieścia pięć groszy) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 września 2011 r. do dnia zapłaty;

II. ustala, że strona pozwana będzie ponosić w przyszłości w stosunku do powódki odpowiedzialność za skutki wypadku, któremu uległa w dniu 19 maja 2011 r.;

III. dalej idące powództwo oddala;

IV. umarza postępowanie w co do kwoty 737,10 zł oraz odsetek ustawowych od tejże kwoty;

V. znosi wzajemnie koszty procesu;

VI. brakującymi kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa – Sąd Okręgowy we Wrocławiu.

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 5 sierpnia 2011 r. powódka A. C. (1) wniosła o zasądzenie na swoją rzecz od strony pozwanej (...) S.A. w S.: 1) 60.000 zł tytułem zapłaty zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 8 lipca 2011 r. do dnia zapłaty, 2) 15.911,16 zł tytułem odszkodowania za utracone dochody za okres od 19 maja 2011 r., tj. dnia wypadku do końca października 2011 r. (708,86 zł za maj 2011 r. + 5 miesięcy X 3.040,46 zł miesięcznie, k. 9) wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8 lipca 2011 r. do dnia zapłaty, 3) 737,10 zł tytułem odszkodowania za uszkodzony rower wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8 lipca 2011 r. do dnia zapłaty, 4) 607,44 zł tytułem odszkodowania za koszty leczenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8 lipca 2011 r. do dnia zapłaty oraz 5) ustalenia, że strona pozwana ponosi odpowiedzialność za dalsze mogące wystąpić w przyszłości skutki wypadku. W uzasadnieniu żądania / k. 4 – 11 / powódka wskazała w szczególności, iż w dniu 19 maja 2011 r. uległa wypadkowi komunikacyjnemu. Sprawca wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej ( OC ) u strony pozwanej. W wyniku zdarzenia powódka doznała licznych obrażeń ciała w postaci : wieloodłamowego otwartego złamania trzonów obu kości podudzia prawego oraz złamania kłykcia bocznego kości piszczelowej prawej. Te obrażenia ciała spowodowały zaś konieczność wielomiesięcznego leczenia i rehabilitacji. Powódka podała, że w dniu 7 czerwca 2011 r. zgłosiła szkodę stronie pozwanej, która w ustawowym terminie 30 dni nie spełniła świadczenia z tytułu naprawienia szkody.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu odpowiedzi / k. 45 – 47 / przyznała, że ponosiła odpowiedzialność za skutki wypadku komunikacyjnego z dnia 19 maja 2011 r. Zarzuciła natomiast, iż w dniu 30 sierpnia 2011 r. tytułem zadośćuczynienia wypłaciła już powódce kwotę 15.000 zł. Wedle oceny strony pozwanej wypłacone zadośćuczynienie jest zaś adekwatne i stosowne do rodzaju i rozmiaru cierpień doznanych przez powódkę, uszczerbku na zdrowiu powódki określonego na 12%, uwzględnia też jej wiek i okres dotychczas przebytego leczenia, które nie zostało jeszcze zakończone. Strona pozwana podała nadto, że zweryfikowała koszty leczenia do kwoty 459,60 zł i wypłaciła ją powódce. Bez związku ze szkodą uznano bowiem zakup suplementu diety magnez + Vit. B6, natomiast kaucję zwrotną z rachunku o nr (...) w wysokości 250 zł nie uznano za szkodę z uwagi na możliwość zwrotu powódce tej kwoty. Nadto, odnosząc się do żądania zwrotu utraconych korzyści strona pozwana zarzuciła, że kwoty wykazywana na fakturach (...) L. M. nie stanowiły dochodu lecz przychód. Ponadto wyjaśnienia wymagało czy powódka otrzymywała na zwolnieniu świadczenia z ZUS.

W piśmie procesowym z dnia 12 marca 2012 r. / k. 161 - 165 / powódka rozszerzyła żądanie pozwu, wnosząc o zasądzenia na swoją rzecz dalszej kwoty 1.822,28 zł tytułem odszkodowania za koszty leczenia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 8 lipca 2011 r. do dnia zapłaty. W uzasadnieniu podała m.in., iż nieustannie korzysta z opieki specjalistycznej oraz rehabilitacyjnej, ponosząc z tego tytułu konieczne wydatki celem możliwie szybkiego powrotu do zdrowia.

W piśmie procesowym z dnia 23 marca 2012 r. / k. 188 - 192 / strona pozwana uznała roszczenie powódki z tytułu utraconego dochodu w kwocie 10.030,92 zł, tj. w kwocie 1750,83 zł miesięcznie netto X 7 miesięcy po odjęciu kwoty zasiłku z ubezpieczenia społecznego w kwocie 2.224,92 zł netto. Ponadto strona pozwana uznała roszczenie powódki z tytułu zwrotu kosztów leczenia w łącznej kwocie 538,83 zł.

W piśmie procesowym z dnia 7 maja 2013 r. / k. 301 - 305 / powódka ponownie zmodyfikowała żądanie pozwu. W części obejmującej zadośćuczynienie powódka rozszerzyła powództwo o 135.000 zł argumentując w szczególności, iż łączny uszczerbek na zdrowiu powódki wyniósł 61%. Odnośnie kosztów leczenia powódka ponownie rozszerzyła powództwo z kwoty 2.429,72 zł do kwoty 2.893,25 zł wynikającej z sumy udokumentowanych fakturami kosztów leczenia w wysokości 4.430,51 zł, pomniejszonej o kwoty zapłacone przez stronę pozwaną w wysokości 1537,26 zł. Wobec zapłaty odszkodowania powódka cofnęła w całości żądanie pozwu dotyczące naprawienia szkody za zniszczony rower. W części dotyczącej utraconego dochodu powódka ograniczyła powództwo z kwoty 15.911,16 zł do kwoty 8.867,38 zł, tj. o kwotę 7.043,62 zł przyjmując za podstawę wyliczeń, co według powódki pozostawało bezsporne, że utracony miesięczny dochód to kwota 1750,83 zł.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 19 maja 2011 r. we W.na skrzyżowaniu ul. (...)i ul. (...)miał miejsce wypadek komunikacyjny, w trakcie którego mająca pierwszeństwo przejazdu powódka A. C. (1), przejeżdżając rowerem przez jezdnię, została potrącona przez samochód. Sprawca wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej.

Na skutek wypadku powódka doznała wieloodłamowego, otwartego złamania trzonów obu kości podudzia prawego oraz złamania kłykci bocznych kości piszczelowych prawej i lewej. W trakcie wypadku powódka nie straciła przytomności.

( Dowód: notatka urzędowa, k. 15-16, 107-108; korespondencja mailowa, kopia dowodu rejestracyjnego, oświadczenie sprawcy, kopia prawa jazdy, pisma, k. 70-79; przesłuchanie powódki A. C. (1), k. 150-151, 290-292 )

Po zdarzeniu powódka została przewieziona do szpitala klinicznego we W. przy ul. (...), gdzie przebywała do 1 czerwca 2011 r. W trakcie pobytu w szpitalu powódka została poddana operacji – otwartej repozycji i stabilizacji złamania trzonu kości piszczelowej prawej za pomocą metalowej płyty i śrub oraz artrotomii prawego stawu kolanowego, a także otwartej repozycji złamania kłykcia bocznej kości piszczelowej lewej za pomocą metalowej płyty i śrub. Ponadto w miejscu ubytku u powódki wykonano wszczep kości gąbczastej liofilizowanej. W szpitalu powódka została zaopatrzona na okres 3 miesięcy w opatrunek gipsowy stopowo-udowy.

W październiku 2011 r. powódka przeszła rehabilitację w szpitalu w K.. W okresie od 11 stycznia do 17 stycznia 2012 r. powódka ponownie była hospitalizowana w szpitalu klinicznym we W. przy ul. (...), w związku ze stwierdzeniem złamania płyty metalowej w nodze. W trakcie pobytu w szpitalu powódka została poddana operacji, w trakcie której usunięto metal zespalający, nawiercono kości i ponownie zaopatrzono nogę w opatrunek gipsowy. W październiku 2012 r. powódce operacyjnie usunięto metalowe łączniki z lewej kończyny dolnej, natomiast w prawej nodze wykonano operację przepukliny mięśniowej. Dalsze leczenie powódka kontynuowała w trybie ambulatoryjnym.

( Dowód : opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii J. B., k. 217-218; opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii S. G., k. 234-237; dokumentacja medyczna, k. 34-35, 144-145, zaświadczenie, k. 211; zeznania świadka K. C., k. 149-151; zeznania świadka E. C., k. 149-151; zeznania świadka M. K., k. 149-151; przesłuchanie powódki A. C. (1), k. 150-151, 290-292 )

Na skutek wypadku u powódki rozpoznano stan po otwartym, wieloodłamowym złamaniu kości podudzia prawego z przepukliną w bliźnie pooperacyjnej. Obecnie na podudziu prawym powódki znajduje się szpecąca blizna pooperacyjna. Podudzie prawe powódki jest wyszczuplone o 2 cm, a w połowie blizny pooperacyjnej stwierdzono przepuklinę wymagającą powtórnej operacji. Doznany z tego tytułu uszczerbek jest stały i wynosi 10 %.

Na skutek wypadku u powódki rozpoznano stan po złamaniu kłykcia bocznego prawej kości piszczelowej z obniżeniem powierzchni stawowej, niestabilność przednią prawego stawu kolanowego, stan po artrotomii prawego stawu kolanowego oraz stan po złamaniu kłykcia bocznego lewej kości piszczelowej z utrzymującą się niestabilnością przyśrodkową stawu kolanowego. Z tego powodu u powódki doraźnie wykonano otwartą repozycję za pomocą płyt metalowych i śrub. Obecnie na obu kolanach widoczne są szpecące blizny pooperacyjne, a obrysy obu stawów kolanowych są zniekształcone z utratą ruchów zgięcia do 80 stopni z powodu bólu, przy normie 0-120 stopni. Doznany z tego tytułu uszczerbek jest stały i wynosi 11% dla prawego stawu kolanowego i 8 % dla lewego stawu kolanowego.

Doznany przez powódkę uszczerbek zdrowia z przyczyn chirurgicznych oraz ortopedycznych jest trwały i wynosi łącznie 29 % (10% + 11% + 8%).

W przyszłości u powódki mogą występować dolegliwości bólowe ze strony stawów kolanowych i prawego podudzia, a także może dojść do zmian zwyrodnieniowych w stawach kolanowych. Niestabilność prawego stawu kolanowego wymaga dalszej diagnostyki i ewentualnie leczenia.

( Dowód : opinia biegłego sądowego z zakresu chirurgii J. B., k. 217-218; opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii S. G., k. 234-237; zdjęcia, k. 212, 289, 308; karta pacjenta, k. 209 )

U powódki stwierdzono też związane z wypadkiem z dnia 19 maja 2011 r. stany lękowe i zaburzenia snu. Doznany z tego tytułu uszczerbek z przyczyn psychologicznych wynosi 5 %.

( Dowód : opinia biegłego sądowego z zakresu psychologii M. B., k. 283-285; zaświadczenia, k. 166, 210, 244-245; przesłuchanie powódki A. C. (1), k. 150-151, 290-292 )

Po wypadku u powódki u stwierdzono torbiel szyszynki i oczopląs przy skrajnym spozieraniu na boki, nie mające związku z przebytym urazem w dniu 19 maja 2011 r. Dwukrotny incydent bólów kręgosłupa szyjnego prawdopodobnie wynikał z unieruchomienia powódki. Z powodu bólów kręgosłupa szyjnego do chwili obecnej powódka nie miała wdrożonej diagnostyki ani nie była leczona. Na skutek zdarzenia z 19 maja 2011 r. powódka nie doznała uszczerbku na zdrowiu z przyczyn neurologicznych.

( Dowód : opinia biegłego sądowego z zakresu neurologii J. W., k. 255-257 )

W chwili wypadku powódka miała 27 lat i przed wypadkiem była osobą zdrową oraz w pełni sprawną fizycznie. Powódka preferowała aktywny tryb życia, uprawiała wspinaczkę, jogę oraz jeździła na rowerze. W związku z wypadkiem z 19 maja 2011 r. na skutek doznanych urazów powódka przez okres kilku tygodni była w znacznym stopniu unieruchomiona, początkowo poruszała się na wózku rehabilitacyjnym, a następnie do czerwca 2012 r. powódka poruszała się o kulach. Powódka przez okres kilku tygodni po wypadku wymagała pomocy osób bliskich przy zaspokajaniu podstawowych potrzeb dnia codziennego. Powódka źle znosiła zależność od innych osób.

Po zdarzeniu przez okres około roku u powódki występowały zaburzenia snu. Powódka stała się także bardziej płaczliwa. W związku z lękami i niepokojami odczuwanymi m.in. z powodu obaw o przyszłość zawodową i zdrowotną powódka w listopadzie 2011 r. zaczęła uczęszczać na terapię psychologiczną. Po wypadku powódka odczuwała także wstyd i źle czuła się w związku z bliznami na nogach. Po wypadku powódka konsultowała się lekarza chirurgii estetycznej, który stwierdził, że nie ma możliwości całkowitego usunięcia blizn.

Obecnie powódka stara się powrócić do poprzedniej aktywności, ponownie zaczęła uprawiać jogę i wspinaczkę. Aktualnie powódka samodzielnie porusza się, a także jeździ rowerem i samochodem osobowych.

( Dowód: kopia dowodu osobistego powódki, k. 111-112; zdjęcia, k. 212, 289, 308; zaświadczenia, k. 166, 210, 244-245; karta pacjenta, k. 209; zeznania świadka K. C., k. 149-151; zeznania świadka E. C., k. 149-151; zeznania świadka M. K., k. 149-151; przesłuchanie powódki A. C. (1), k. 150-151, 290-292 )

W dniu 8 czerwca 2011 r. powódka zgłosiła szkodę stronie pozwanej domagając się naprawy szkody w związku z uszkodzeniem ciała zgodnie z kartą informacyjną ze szpitala oraz uszkodzeniem roweru.

W dniu 30 sierpnia 2011 r. na podstawie orzeczenia lekarza med. Z zakresu ortopedii i traumatologii pozwana ustaliła, że na skutek wypadku z 19 maja 2011 r. powódka doznała 12 % uszczerbku na zdrowiu. W związku z tym w dniu 31 sierpnia 2011 r. strona pozwana wypłaciła powódce kwotę 15.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

( Dowód: korespondencja mailowa stron, k. 113-121; zgłoszenie szkody, k. 80-82; pismo strony pozwanej z 31 sierpnia 2011 r., k. 58-60; polecenie przelewu, k. 61; polecenie wypłaty odszkodowania, k. 62; orzeczenie, k. 63 )

W związku z wypadkiem powódka poniosła koszty leczenia w łącznej kwocie 2.100,51 zł, w tym: 1) w kwocie 240 zł w związku z wypożyczeniem wózka rehabilitacyjnego w okresie od 4 czerwca 2011 r. do 4 sierpnia 2011 r., 2) w kwocie 200 zł w związku z transportem w/w wózka rehabilitacyjnego, 3) w kwocie 640 zł w związku z zabiegami fizjoterapii w Centrum (...) dra A. C. (3), 4) w kwocie 280 zł w związku z ćwiczeniami w (...) sp. z o.o. we W., 5) w kwocie 65 zł w związku z konsultacją u lekarza ortopedy oraz 6) w łącznej kwocie 675,51 zł na zakup leków, maści, kompresów, plastrów, basenu i sprzętu ortopedycznego. Ponadto powódka w związku z wypożyczeniem wózka rehabilitacyjnego wpłaciła kwotę 250 zł tytułem kaucji zwrotnej.

Po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana dotychczas wypłaciła powódce tytułem zwrotu kosztów leczenie, w tym wypożyczenia wózka i zakupu leków kwotę w łącznej wysokości 1.537,26 zł.

( Dowód: faktury VAT, rachunki, przelewy, k. 20-27; faktury VAT, k. 146-147; faktury VAT, rachunki, k. 167-186; pismo strony pozwanej z 31 sierpnia 2011 r., k. 58-60; polecenie przelewu, k. 61; polecenie wypłaty odszkodowania, k. 62; orzeczenie, k. 63; zaświadczenie, k. 211 )

Na skutek wypadku z dnia 19 maja 2011 r. uszkodzeniu uległ należący do powódki rower, który w listopadzie 2010 r. został zakupiony w Niemczech za 159 euro.

W dniu 31 sierpnia 2011 r., tj. po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana wypłaciła powódce kwotę 600 zł tytułem odszkodowania za uszkodzony rower.

( Dowód: faktura, k. 17, 109; protokół oględzin roweru, k. 18, 106; oświadczenie, k. 19, 110; tabela kursów walut NBP, k. 33; pisma strony pozwanej z 30 czerwca 2011 r., k. 64-67; pismo strony pozwanej z 30 sierpnia 2011 r., k. 68-69; zgłoszenie szkody, k. 80-82; zdjęcia, k. 83-103; wykaz dokumentów, k. 104-105 )

Od stycznia 2011 r. powódka rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, której przedmiotem było pośrednictwo w obrocie nieruchomościami we współpracy z (...) Giełdą Nieruchomości. Średni szacunkowy miesięczny dochód powódki z tego tytułu w okresie od stycznia do 19 maja 2011 r., tj. wypadku wynosił 1750 zł netto.

W związku z wypadkiem z 19 maja 2011 r. powódka przez okres 182 dni przebywała na zwolnieniu lekarskim oraz przez okres 12 miesięcy pobierała świadczenie rehabilitacyjne. W okresie od 19 maja 2011 r. do końca 2011 r. w związku z wypadkiem powódka uzyskała z tytułu zasiłku z ubezpieczenia społecznego dochód w łącznej kwocie 2.224,92 zł netto (= 2.714,92 zł brutto – 490 zł zaliczka na podatek), tj. około 300 zł netto miesięcznie.

Szacunkowy dochód w wysokości 1750 zł miesięcznie za okres 5,4 miesiąca wyniósł 9450 zł (=1750 x 5,4).

Szacunkowy dochód z tytułu zasiłku z ubezpieczenia społecznego w kwocie 300 zł miesięcznie za okres 5,4 miesiąca wyniósł 1620 zł (= 300 zł x 5,4).

W dniu 17 maja 2012 r. strona pozwana przyznała i wypłaciła powódce kwotę 5.817,16 zł tytułem utraconego dochodu za okres od 1 stycznia 2012 r. do 30 kwietnia 2012 r.

W dniu 30 października 2012 r. strona pozwana przyznała i wypłaciła powódce kwotę 7.642,86 zł tytułem utraconego dochodu za okres od 1 maja 2012 r. do 8 października 2012 r.

W dniu 8 kwietnia 2013 r. powódka zawarła umowę o pracę z Centrum (...) sp. z o.o. we W. na okres próbny do 7 lipca 2013 r. w niepełnym wymiarze czasu pracy, tj. ¼ etatu na stanowisku pracownika recepcji z wynagrodzeniem zasadniczym w wysokości 400 zł brutto miesięcznie.

( Dowód: faktury, k. 28-32; deklaracje PIT, k. 153-160; pismo strony pozwanej z 17 maja 2012 r., k. 202; orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, k. 208; umowa o pracę, k. 306-307; przesłuchanie powódki, k. 150-151 )

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo w przeważającej części zasługiwało na uwzględnienie.

Okolicznościami niespornymi w sprawie były: wypadek, w którym poszkodowana została powódka A. C. (1), zawarcie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej pojazdów mechanicznych przez sprawcę wypadku komunikacyjnego ze stroną pozwaną, zgłoszenie szkody przez powódkę oraz postępowanie likwidacyjne prowadzone przez stronę pozwaną, które zakończyło się częściową zapłatą na rzecz powódki zadośćuczynienia, odszkodowania i zwrotu kosztów oraz w pozostałym zakresie odmową zapłaty roszczeń powódki. Bezsporna była również co do zasady odpowiedzialność strony pozwanej za szkodę w związku z wypadkiem, w którym poszkodowana została powódka A. C. (1). Strona pozwana nie zakwestionowała co do zasady swojej odpowiedzialności odszkodowawczej za wypadek.

Zakres odpowiedzialności cywilnej osoby odpowiadającej za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia regulują w sposób szczególny art. 444-448 k.c. Roszczenie powódki wywiedzione zostało w pierwszej kolejności z art. 445 § 1 w zw. z art. 444 k.c., zgodnie z którym między innymi w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia, sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę.

Podstawową przesłanką możliwości skutecznego domagania się zadośćuczynienia było w tym przypadku doznanie szkody niemajątkowej (tzw. szkody na osobie, krzywdy) wynikającej z wypadku, w którym poszkodowana została powódka. Zadośćuczynienie powinno mieć charakter całościowy i obejmować wszystkie cierpienia fizyczne i psychiczne, zarówno już doznane, jak i te, które zapewne wystąpią w przyszłości (a więc prognozy na przyszłość). Przy ocenie więc „odpowiedniej sumy” należy brać pod uwagę wszystkie okoliczności danego wypadku, mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy (wyrok SN z 3.02.2000 r., I CKN 969/98, LEX nr 50824)

W toku postępowania dowodowego powódka wykazała w sposób należyty szkodę niemajątkową, jakiej doznała w wyniku naruszenia integralności cielesnej oraz uszczerbku na zdrowiu, które były konsekwencją wypadku z dnia 19 maja 2011 r. Dokonane ustalenia faktyczne w tym zakresie Sąd poczynił przede wszystkim na podstawie opinii biegłych sądowych z zakresu chirurgii (k. 217-218), ortopedii i traumatologii (k. 234-237) i psychologii (k. 283-285). Sąd miał na uwadze, że od powyższych opinii strony nie wniosły zarzutów. Z opinii biegłego sądowego z zakresu chirurgii J. B.(k. 217-218) i opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii S. G. (k. 234-237), których zakres w z znacznej mierze pokrywał się i obejmował ten sam uszczerbek na zdrowiu wynikało, że na skutek wypadku u powódki rozpoznano stan po otwartym, wieloodłamowym złamaniu kości podudzia prawego z przepukliną w bliźnie pooperacyjnej. Z opinii wynika, że obecnie na podudziu prawym powódki znajduje się szpecąca blizna pooperacyjna. Podudzie prawe powódki jest wyszczuplone o 2 cm, a w połowie blizny pooperacyjnej stwierdzono przepuklinę wymagającą powtórnej operacji. Doznany z tego tytułu uszczerbek jest stały i wynosi 10 %. Biegli podali ponadto, że na skutek wypadku u powódki rozpoznano stan po złamaniu kłykcia bocznego prawej kości piszczelowej z obniżeniem powierzchni stawowej, niestabilność przednią prawego stawu kolanowego, stan po artrotomii prawego stawu kolanowego oraz stan po złamaniu kłykcia bocznego lewej kości piszczelowej z utrzymującą się niestabilnością przyśrodkową stawu kolanowego. Z tego powodu u powódki doraźnie wykonano otwartą repozycję za pomocą płyt metalowych i śrub. Obecnie na obu kolanach widoczne są szpecące blizny pooperacyjne, a obrysy obu stawów kolanowych są zniekształcone z utratą ruchów zgięcia do 80 stopni z powodu bólu, przy normie 0-120 stopni. Doznany z tego tytułu uszczerbek jest stały i wynosi 11% dla prawego stawu kolanowego i 8 % dla lewego stawu kolanowego. Na podstawie w/w opinii biegłych Sąd ustalił - przyjmując korzystniejszy dla powódki wariant wysokości doznanego uszczerbku przestawiony przez biegłego S. G.– iż doznany przez powódkę uszczerbek zdrowia z przyczyn chirurgicznych oraz ortopedycznych jest trwały i wynosi łącznie 29 % (10% + 11% + 8%). Na podstawie dowodów w postaci opinii biegłego sądowego z zakresu psychologii M. B.(k. 283-285) a także dowodu w postaci zaświadczenia (k. 166, 210, 244-245) oraz przesłuchania powódki A. C. (1)(k. 150-151, 290-292) Sąd ponadto stwierdził, że u powódki stwierdzono też związane z wypadkiem z dnia 19 maja 2011 r. stany lękowe i zaburzenia snu. Doznany z tego tytułu uszczerbek z przyczyn psychologicznych wynosi 5 %. Łącznie zatem doznany przez powódkę trwały uszczerbek na zdrowiu wyniósł 34% (= 29% + 5%), a nie jak wskazywała na to powódka w piśmie procesowym z dnia 15 maja 2013 r. (k. 301 i n.) aż 61%. Nadto, dokonując rozstrzygnięcia w rozpoznawanej sprawie Sąd miał na uwadze, że po wypadku u powódki u stwierdzono torbiel szyszynki i oczopląs przy skrajnym spozieraniu na boki, nie mające jednakże związku z przebytym urazem w dniu 19 maja 2011 r., co wynikało z opinii biegłego sądowego z zakresu neurologii J. W.(k. 255-257). Jak wskazała w/w biegła sądowa, dwukrotny incydent bólów kręgosłupa szyjnego prawdopodobnie wynikał z unieruchomienia powódki, jednak z powodu bólów kręgosłupa szyjnego do chwili obecnej powódka nie miała wdrożonej diagnostyki ani nie była leczona. W związku z tym w konkluzji biegła sądowa z zakresu neurologii podała, że na skutek zdarzenia z 19 maja 2011 r. powódka nie doznała uszczerbku na zdrowiu z przyczyn neurologicznych.

Szkoda niemajątkowa doznana przez powódkę obejmowała niewątpliwie także jej cierpienia fizyczne miedzy innymi w postaci bólu. Podkreślić należało, że na skutek wypadku powódka doznała złamania otwartego, przy czym w trakcie wypadku nie straciła przytomności, a zatem przez cały czas bezpośrednio po zdarzeniu odczuwała ból o bardzo dużym nasileniu. Ponadto analizując zgłoszone roszczenie Sąd miał na uwadze długotrwałość leczenia i związane z tym dolegliwości bólowe. W okresie od 11 stycznia do 17 stycznia 2012 r., a zatem ponad pół roku po zdarzeniu powódka ponownie była bowiem hospitalizowana w szpitalu klinicznym we W. przy ul. (...), w związku ze stwierdzeniem złamania płyty metalowej w nodze. W trakcie pobytu w szpitalu powódka została poddana operacji, w trakcie której usunięto metal zespalający, nawiercono kości i ponownie zaopatrzono nogę w opatrunek gipsowy. Nadto w październiku 2012 r. powódce operacyjnie usunięto metalowe łączniki z lewej kończyny dolnej, natomiast w prawej nodze wykonano operację przepukliny mięśniowej.

Sąd przesądzając o wysokości zadośćuczynienia wziął także pod uwagę, iż w chwili wypadku powódka miała 27 lat i przed wypadkiem była osobą zdrową oraz w pełni sprawną fizycznie. Powódka preferowała aktywny tryb życia, uprawiała wspinaczkę, jogę oraz jeździła na rowerze. W związku z wypadkiem z 19 maja 2011 r. na skutek doznanych urazów powódka przez okres kilku tygodni była w znacznym stopniu unieruchomiona, początkowo poruszała się na wózku rehabilitacyjnym, a następnie do czerwca 2012 r. powódka poruszała się o kulach. Powódka przez okres kilku tygodni po wypadku wymagała pomocy osób bliskich przy zaspokajaniu podstawowych potrzeb dnia codziennego. Powódka źle znosiła zależność od innych osób.

Sąd stwierdził, że skutki wypadku dostrzegalne są także w chwili obecnej. Jak wynikało z dowodów w postaci zdjęć (k. 289, 308) oraz opinii biegłych po wypadku na obu nogach powódki widoczne są szpecące blizny, co u powódki będącej młodą kobietą mogło niewątpliwie wywoływać znaczny dyskomfort psychiczny. Potwierdził to dowód w postaci opinii biegłego sądowego z zakresu psychologii oraz przesłuchanie powódki, z których wynikało, że po wypadku powódka odczuwała wstyd i źle czuła się w związku z bliznami na nogach. Po wypadku powódka konsultowała się lekarza chirurgii estetycznej, który stwierdził, że nie ma możliwości całkowitego usunięcia blizn.

Analizując całokształt okoliczności faktycznych rozpoznawanej sprawy Sąd miał jednocześnie na uwadze, że aktualnie powódka samodzielnie porusza się, a także jeździ rowerem i samochodem osobowym. A zatem pomimo doznanych na skutek zdarzenia obrażeń powódce udało się w znacznej mierze powrócić do poprzedniej aktywności, co sama przyznała podając, iż ponownie zaczęła uprawiać jogę i wspinaczkę, a zatem sporty wymagające znacznej sprawności fizycznej.

Zadośćuczynienie orzekane na podstawie art. 445 § 1 k.c. ma charakter całościowy i powinno stanowić swoistą rekompensatę za całą krzywdę doznaną przez osobę poszkodowaną. Określając wysokość zadośćuczynienia Sąd bierze zatem pod uwagę wszystkie okoliczności mające wpływ na rozmiar doznanej krzywdy. Przede wszystkim ma na uwadze stopień i czas trwania cierpień fizycznych i psychicznych, okres trwania leczenia (pobyty w szpitalu, dokonane operacje, rehabilitacja), bolesność zabiegów, wiek powódki, ograniczenie na przyszłość możliwości w życiu osobistym i zawodowym, trwałość skutków urazu, prognozy na przyszłość, w szczególności możliwość polepszenia lub pogorszenia stanu zdrowia. Biorąc zatem pod uwagę stwierdzony w powyższych opiniach procentowy uszczerbek na zdrowiu powódki wynoszący łącznie 34%, zakres poniesionych przez nią cierpień fizycznych i psychicznych, jej wiek, aktualny stan zdrowi i rokowania na przyszłość, Sąd uznał, iż należne jej z tytułu zaistniałego zdarzenia zadośćuczynienie winno tu wynieść 100.000 zł. Kwota ta, w ocenie Sądu, jest bowiem adekwatna w stosunku do rozmiaru cierpień i poczucia krzywdy doznanych przez powódkę. Uwzględnia także aktualne stosunki majątkowe i ogólny poziom życia w kraju. Łagodzi w pewien sposób poniesioną przez powódkę krzywdę niemajątkową, a zarazem nie stanowi tu źródła jej wzbogacenia. Mając na względzie, iż w toku postępowania likwidacyjnego, strona pozwana wypłaciła już powódce kwotę 15.000 zł, to w niniejszej sprawie należało zatem zasądzić na jej rzecz dalsza należną jej kwotę 85.000 zł, o czym orzeczono jak w punkcie I wyroku. Żądanie przewyższające tę kwotę należało zaś oddalić jako wygórowane, o czym orzeczono jak w punkcie III wyroku.

Od zasądzonej tytułem zadośćuczynienia kwoty 85.000 zł, na podstawie art. 481 § 1 k.c., powódce należały się także odsetki za opóźnienie. Termin wymagalności świadczenia strony pozwanej ustalono tu w oparciu o przepis art. 817 § 1 k.c., zgodnie z którym Art. 817.

§ 1.

ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku, przy czym zgodnie z § 2 tego przepisu, jeżeli w terminie określonym w § 1 wyjaśnienie okoliczności koniecznych do ustalenia odpowiedzialności ubezpieczyciela albo wysokości świadczenia okaże się niemożliwe, ubezpieczyciel ma obowiązek spełnić w tym terminie bezsporną część świadczenia, a pozostałą - w ciągu 14 dni od dnia, w którym przy zachowaniu należytej staranności wyjaśnienie tych okoliczności było możliwe. W ocenie Sądu, okoliczności dotyczące następstw zdarzenia z dnia 19 maja 2011 r. dla stanu zdrowia powódki były możliwe do obiektywnego stwierdzenia dopiero po przeprowadzonym przez lekarza strony pozwanej w dniu 30 sierpnia 2011 r. końcowym badaniu lekarskim ( k. 63). Dopiero zatem od daty powołanego badania i powzięcia ostatecznej informacji o stanie zdrowia powódki należy liczyć 14-dniowy termin na spełnienie świadczenia z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Z tego też względu Sąd zasądził odsetki ustawowe z tytułu opóźnienia z zapłatą kwoty 85.000 zł od dnia 14 września 2011 r., jak w punkcie I wyroku, oddalając dalej idące żądanie w tym zakresie, jak w punkcie III wyroku.

Powódka A. C. (1)domagała się ponadto zasądzenia na jej rzecz kwoty w łącznej wysokości 15.911,16 zł wraz z ustawowymi odsetkami tytułem odszkodowania za utracone zarobki w okresie od dnia 20 maja 2011 r. do końca października 2011 r. Jak wynikało bowiem z treści pozwu (k. 9) powyższą kwotę stanowił iloczyn średniego miesięcznego zarobku powódki w okresie 4 miesięcy przed wypadkiem w szacunkowej kwocie 3.040,46 zł oraz 5 miesięcy (od czerwca do października 2011 r.) plus kwota 708,86 zł za część maja 2011 r. już po wypadku. Z analizy akt sprawy, a w szczególności treści pisma powódki z 15 maja 2013 r. (k. 301 i n.) nie wynikało przy tym, aby powódka rozszerzyła żądanie pozwu w tym zakresie za dalsze okresy. W powyższym piśmie powódka wprost odniosła się bowiem do kwoty 15.911,16 zł i ograniczyła swoje żądanie w tym zakresie do kwoty 8.867,38 zł. Przez utracone korzyści, o których mowa w art. 361 § 2 k.c. należy rozumieć wszystko to, co weszłoby do majątku poszkodowanego, gdyby zdarzenie wyrządzające szkodę nie nastąpiło. Ustalenie szkody w tej postaci ma wprawdzie zawsze charakter hipotetyczny, ale szkoda taka musi być przez osobę poszkodowaną wykazana z tak dużym prawdopodobieństwem, że uzasadnia ono w świetle doświadczenia życiowego przyjęcie, iż utrata korzyści rzeczywiście nastąpiła (wyrok SN z dnia 03.10.1979r., II CR 304/79, publ. w OSNC z 1980r., z. 9, poz. 164). Powódka w dostatecznym stopniu wykazała, że od stycznia 2011 r. rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej, której przedmiotem było pośrednictwo w obrocie nieruchomościami we współpracy z (...)Giełdą Nieruchomości. W trakcie postępowania (pismo procesowe strony pozwanej z 23 marca 2012 r., k. 188 i n. oraz pismo procesowe powódki z 15 maja 2013 r., k. 301 i n.) strony za okoliczność bezsporną uznały, iż średni szacunkowy miesięczny dochód powódki z tego tytułu w okresie od stycznia do 19 maja 2011 r., tj. dnia wypadku wynosił 1750 zł netto. Szacunkowy łączny dochód powódki w wysokości 1750 zł miesięcznie za okres dochodzony pozwem, tj. 5,4 miesiąca wyniósł zatem 9450 zł (=1750 x 5,4). Jednocześnie Sąd miał na uwadze, że w związku z wypadkiem z 19 maja 2011 r. powódka przez okres 182 dni przebywała na zwolnieniu lekarskim oraz przez okres 12 miesięcy pobierała świadczenie rehabilitacyjne. Jak wynika z dowodu w postaci deklaracji PIT – 36 za 2011 r. (k. 153-158) w okresie od 19 maja 2011 r. do końca 2011 r. w związku z wypadkiem powódka uzyskała z tytułu zasiłku z ubezpieczenia społecznego dochód w łącznej kwocie 2.224,92 zł netto (= 2.714,92 zł brutto – 490 zł zaliczka na podatek), tj. około 300 zł netto miesięcznie. Powódka potwierdziła te okoliczność na rozprawie w dniu 21 lutego 2012 r. (k. 149-151). Szacunkowy dochód z tytułu zasiłku z ubezpieczenia społecznego w kwocie 300 zł miesięcznie za okres 5,4 miesiąca wyniósł zatem 1620 zł (= 300 zł x 5,4). Mając zatem na uwadze powyższe Sąd ustalił, że wysokość utraconych zarobków w okresie objętym żądaniem pozwu, tj. od dnia 20 maja 2011 r. do końca października 2011 r. wyniosła 7.830 zł (= 9450 zł – 1620 zł), stanowiąc różnicę pomiędzy szacunkowymi dochodami z tytułu pracy zarobkowej a uzyskanymi świadczeniami z ubezpieczenia społecznego w tym samym okresie objętym pozwem. W trakcie postępowania strona pozwana nie wykazała, że spełniła na rzecz powódki sporne świadczenie za okres od maja do października 2011 r. W trakcie postępowania pozwana przedłożyła dowody, że w dniu 17 maja 2012 r. wypłaciła powódce tytułem utraconego dochodu za okres od 1 stycznia 2012 r. do 30 kwietnia 2012 r. kwotę 5.817,16 zł, natomiast w dniu 30 października 2012 r. wypłaciła powódce tytułem utraconego dochodu za okres od 1 maja 2012 r. do 8 października 2012 r. kwotę 7.642,86 zł. Dokonując rozstrzygnięcia w tym zakresie Sąd miał zatem na uwadze, że wypłacone powódce świadczenia nie obejmowały utraconych dochodów za 2011 r., a jedynie za okres od 1 stycznia 2012 r., co nie było jednakże objęte żądaniem pozwu. W związku z tym Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki tytułem utraconych korzyści kwotę 7.830 zł, o czym orzeczono w punkcie I wyroku, oddalając dalej idące roszczenie jak w punkcie III wyroku.

Od zasądzonej kwoty z tytułu utraconych dochodów, na podstawie art. 481 § 1 k.c., powódce należały się również odsetki za opóźnienie. Mając na uwadze, że powyższe roszczenie zostało po raz pierwszy zgłoszone stronie pozwanej w pozwie, który doręczono jej w dniu 24 sierpnia 2011 r. (k. 43) Sąd uznał, że w opóźnieniu z zapłatą kwoty 7.830 zł strona pozwana pozostawała od dnia 14 września 2011 r. (24 sierpnia 2011 r. + 3 tygodnie). Z uwagi na powyższe Sąd zasądził odsetki ustawowe od kwoty 7.830 zł od dnia 14 września 2011 r. o czym orzekł jak w punkcie I wyroku, oddalając dalej idące żądanie w tym zakresie, jak w punkcie III wyroku.

Powódka domagała się również zasądzenia na jej rzecz kosztów leczenia. W pozwie powódka domagała się z tego tytułu kwoty 607,44 zł, następnie w piśmie z dnia 12 marca 2012 r. (k. 161 i n.) rozszerzyła swoje żądanie w tym zakresie do kwoty w łącznej wysokości 2.429,72 zł (607,44 zł = 1822,28 zł), by ostatecznie w piśmie procesowym z dnia 7 maja 2013 r. ( k. 301 - 305 ) po raz kolejny zmienić swoje żądanie odnośnie kosztów leczenia do kwoty 4.430,51 zł. Z analizy przedłożonych przez powódkę faktur VAT i rachunków (k. 20-27, 146-147, 167-186) wynikało, że opiewały one łącznie na kwotę 2.690,51 zł. Sąd miał przy tym na uwadze, że część faktur (k. 146-147 i 167, 186, a także 22-23 i 185) obejmowała te same koszty. Ponadto faktura z 4 czerwca 2011 r. (k. 22) obejmowała kaucję zwrotną w kwocie 250 zł, która ze swej istoty podlegała zwrotowi wraz ze zwrotem wózka rehabilitacyjnego, a zatem nie można jej było uznać za realnie poniesiony wydatek. Z uwagi na powyższe Sąd uznał, że w związku z wypadkiem powódka poniosła faktyczne koszty leczenia w łącznej kwocie 2.100,51 zł, w tym: 1) w kwocie 240 zł w związku z wypożyczeniem wózka rehabilitacyjnego w okresie od 4 czerwca 2011 r. do 4 sierpnia 2011 r., 2) w kwocie 200 zł w związku z transportem w/w wózka rehabilitacyjnego, 3) w kwocie 640 zł w związku z zabiegami fizjoterapii w Centrum (...) dra A. C. (3), 4) w kwocie 280 zł w związku z ćwiczeniami w (...) sp. z o.o. we W., 5) w kwocie 65 zł w związku z konsultacją u lekarza ortopedy oraz 6) w łącznej kwocie 675,51 zł na zakup leków, maści, kompresów, plastrów, basenu i sprzętu ortopedycznego. W związku z trudnościami w dostępne do świadczeń medycznych w publicznej służbie zdrowia, w szczególności w zakresie rehabilitacji, za zasadne Sąd uznał przy tym, wykazane przez powódkę odpowiednimi rachunkami, koszty zabiegów fizjoterapii i ćwiczeń. W trakcie postępowania (pismo z 15 maja 2013 r., k. 301 i n.) powódka przyznała, że po przeprowadzeniu postępowania likwidacyjnego strona pozwana dotychczas wypłaciła powódce tytułem zwrotu kosztów leczenia, w tym wypożyczenia wózka i zakupu leków, kwotę w łącznej wysokości 1.537,26 zł. W związku z tym Sąd uznał, że żądanie powódki odnośnie zwrotu kosztów leczenia zasługiwało na uwzględnienie w zakresie kwoty 563,25 zł (= 2100,51 zł – 1537,26 zł), którą Sąd zasądził na rzecz powódki jak w punkcie I wyroku, oddalając dalej idące powództwo w tym przedmiocie, jak w punkcie III wyroku.

Od zasądzonej kwoty z tytułu zwrotu kosztów leczenia, na podstawie art. 481 § 1 k.c., powódce należały się również odsetki za opóźnienie. Mając na uwadze, że powyższe roszczenie zostało po raz pierwszy zgłoszone stronie pozwanej w pozwie, który doręczono jej w dniu 24 sierpnia 2011 r. (k. 43) Sąd uznał, że w opóźnieniu z zapłatą kwoty 563,25 zł strona pozwana pozostawała od dnia 6 września 2011 r. (24 sierpnia 2011 r. + 3 tygodnie). Z uwagi na powyższe Sąd zasądził odsetki ustawowe od kwoty 563,25 zł od dnia 14 września 2011 r. o czym orzekł jak w punkcie I wyroku, oddalając dalej idące żądanie w tym zakresie, jak w punkcie III wyroku.

Na uwzględnienie zasługiwało także żądanie ustalenia odpowiedzialności strony pozwanej za skutki wypadku z dnia 19 maja 2011 r. mogące powstać w przyszłości ( art. 189 k.p.c. ). Wedle bowiem opinii biegłych sądowych z zakresu chirurgii i ortopedii w przyszłości u powódki mogą występować dolegliwości bólowe ze strony stawów kolanowych i prawego podudzia, a także może dojść do zmian zwyrodnieniowych w stawach kolanowych. Niestabilność prawego stawu kolanowego wymaga dalszej diagnostyki i ewentualnie leczenia. Trudno zatem przewidzieć, czy w przeszłości nie ujawnią się dalsze negatywne następstwa tegoż zdarzenia. Z uwagi na powyższe Sąd orzekł jak w punkcie II wyroku.

W trakcie postępowania (pismo z 15 maja 2013 r., k. 301 i n.) powódka cofnęła powództwo w zakresie kwoty 737,10 zł tytułem zapłaty odszkodowania za zniszczony rower. Mając na uwadze powyższe Sąd umorzył postępowanie w tym zakresie, na podstawie art. 355 § 1 k.p.c., o czym orzeczono jak w punkcie IV wyroku.

Podstawę orzeczenia o kosztach procesu stanowił przepis art. 100 zdanie pierwsze k.p.c., zgodnie z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań, koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Na koszty procesu poniesione przez powódkę składały się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3600 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł, natomiast na koszty strony pozwanej także składały się koszty zastępstwa procesowego w kwocie 3600 zł i opłata skarbowa od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. W związku z tym, że strony poniosły takie same koszty procesu a powództwo okazało się zasadne w około 50 % Sąd zniósł wzajemnie powyższe koszty, o czym orzekł jak w punkcie V wyroku.