Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 13 sierpnia 2013 roku

Sąd Apelacyjny w Krakowie w II Wydziale Karnym w składzie:

po rozpoznaniu w sprawie

T. K.

zażalenia wniesionego przez ukaranego

na zarządzenie upoważnionego sędziego Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 15 lipca 2013 roku, sygn. akt IV 1Ko 12/13

w przedmiocie odmowy przyjęcia sporządzonego i podpisanego przez ukaranego wniosku o wznowienie postępowania

na podstawie art. 437 § 1 kpk i art. 113 § 3 kpsw

postanawia

utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie

UZASADNIENIE

T. K. ukarany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego dla Krakowa Krowodrzy z dnia 18 stycznia 2013 roku (IX W 1283/12/K) na łączną karę nagany za wykroczenia z art. 92 § 2 i art. 94 § 2 kw - swoim pismem zatytułowanym „Wniosek o wznowienie postępowania” wraz z załącznikami (z daty wpływu do Sądu Okręgowego w Krakowie 6 maja 2013 roku), zainicjował postępowanie o wznowienie postępowania w przedmiotowej sprawie.

Pismem z dnia 27 maja 2013 roku (doręczonym 3 czerwca 2013 roku) został wezwany do usunięcia braku formalnego (pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania) przez złożenie wniosku o wznowienie postępowania sporządzonego i podpisanego przez adwokata lub radcę prawnego.

Ponieważ brak ten nie został uzupełniony w terminie do dnia 10 czerwca 2013 roku, zarządzeniem z dnia 15 lipca 2013 roku Sędzia Sądu Okręgowego w Krakowie odmówił przyjęcia pisma sporządzonego i podpisanego przez ukaranego (z daty wpływu 6 maja 2013 roku) jako wniosku o wznowienie postępowania.

Jednocześnie w uzasadnieniu zarządzenia odniesiono się do pisma ukaranego z dnia 8 lipca 2013 roku (w którym stwierdził on, iż wniosek o wznowienie postępowania w trybie art. 9 § 2 kpk nie jest objęty przymusem adwokacko - radcowskim) podkreślając, że przypadek ten nie ma miejsca w sprawie, gdyż pismo inicjujące wniosek o wznowienie postępowania nie wskazywało na zaistnienie bezwzględnej przesłanki odwoławczej z art. 104 § 1 kpsw, a wskazywało natomiast na istnienie przesłanki w postaci nowych faktów i dowodów nie znanych wcześniej sądowi (z art. 540 § 1 pkt 2 kpk), która to przesłanka nie skutkuje wznowieniem postępowania z urzędu i dotyczy jej przymus adwokacko - radcowski do sporządzenia i podpisania wniosku.

Na zarządzenie zażalił się ukarany, który w uzasadnieniu nawiązał do sporządzonego przez siebie pisma inicjującego postępowanie o wznowienie postępowania częściowo je streszczając, a także cytując jego fragmenty i dodał, że treść zaskarżonego zarządzenia nie odnosi się do meritum jego pisma, a skupia się na kwestiach formalnych. Ukarany stwierdził też, że żadne okoliczności sprawy nie wzbudziły wątpliwości Sądu Okręgowego (a z sensu pisma wynika, że powinny) i w końcu powołując się na art. 440 kpk wniósł o uniewinnienie.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje.

Zażalenie jest oczywiście bezzasadne.

Zaskarżone zarządzenie jest słuszne, gdyż jest faktem, że ukarany nie usunął braku formalnego przedmiotowego pisma poprzez złożenie sporządzonego i podpisanego przez adwokata lub radcę prawnego wniosku o wznowienie postępowania. Przepis art. 545 § 2 kpk (w zw. z art. 113 § 1 kpsw) stanowiący o przymusie adwokacko-radcowskim jest jednoznaczny. Dlatego też, skoro wniosek o wznowienie postępowania spełniający wymogi z art. 545 § 2 kpk nie został złożony, a pismo ukaranego z daty wpływu 6 maja 2013 roku może być traktowane jedynie jako inicjowanie postępowania wznowieniowego - to nie było żadnych podstaw do odnoszenia się do meritum pisma, gdyż wymogi formalne muszą zostać spełnione by Sąd mógł rozpoznawać merytorycznie wniosek o wznowienie postępowania (który w niniejszym przypadku nie został złożony w przewidzianej prawem formie).

Natomiast do wznowienia postępowania z urzędu nie jest wymagany przymus adwokacko - radcowski, gdyż wystarczy jedynie zasygnalizować bezwzględną przesłankę odwoławczą. W niniejszym przypadku rzecz jednak w tym, że (jak słusznie zauważono w zaskarżonym zarządzeniu) pismo inicjujące postępowanie o wznowienie postępowania wskazywało jako przyczynę wznowienia „nowe fakty i dowody”, a nie przyczynę mogącą skutkować wznowieniem postępowania z urzędu.

Z kolei zawarte w zażaleniu stwierdzenie o rażącej niesprawiedliwości wyroku jako przyczynie mającej uzasadniać wznowienie postępowania nie może odnieść zamierzonego skutku, gdyż zgodnie z (w pełni akceptowanym przez tut. Sąd) stanowiskiem Sądu Najwyższego wyrażonym w postanowieniu z dnia 9 sierpnia 2002 roku (OSNKW nr 11-12 z 202 poz. 110) i podzielonym przez doktrynę (vide: komentarz do kpk K. Boratyńska i inni - 4 wyd.- C.H. Beck, W-wa 2012, s.960) określona w art. 540 kpk przesłanka wznowienia postępowania wyklucza możliwość wznowienia postępowania na podstawie art. 440 kpk czyli „rażącej niesprawiedliwości” prawomocnego orzeczenia.

Z powołanych powodów orzeczono jak na wstępie.