Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I ACz 721/13

POSTANOWIENIE

Dnia 20 września 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie I Wydział Cywilny w składzie następującym :

Przewodniczący:

SSA Anna Pelc (spr.)

Sędziowie:

SA Grażyna Demko

SA Jan Sokulski

po rozpoznaniu w dniu 20 września 2013 roku

na posiedzeniu niejawnym sprawy

z powództwa (...) Sp. z o.o. w S.

przeciwko pozwanemu D. A.

o zapłatę

na skutek zażalenia powoda

na zarządzenie Przewodniczącego w Sądzie Okręgowym w Krośnie

z dnia 21 czerwca 2013 r., sygn. akt I Nc 31/13

p o s t a n a w i a:

u c h y l i ć zaskarżone zarządzenie.

UZASADNIENIE

Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący w Sądzie Okręgowym w Krośnie zarządził na podstawie art. 130 2 § 1 k.p.c zwrot pozwu z uwagi na to, że pozew nie został należycie opłacony, stosownie do treści art. 18 ust. 1 u.k.s.c.

W ocenie Przewodniczącego przedłożony przez powoda pozew nie kwalifikuje się do rozpoznania go w postępowaniu nakazowym i dlatego też powinna zostać uiszczona cała opłata przy wniesieniu pozwu.

Od powyższego zarządzenia powód złożył zażalenie, domagając się jego uchylenia i zasądzenia od strony pozwanej na rzecz powoda kosztów postępowania zażaleniowego wg norm przepisanych.

Skarżący podniósł, iż do pozwu przedłożył wszystkie dokumenty uprawniające do wydania nakazu zapłaty stosownie do jego wniosku. Weksel został podpisany własnoręcznym podpisem przez pozwanego, a przepisy prawa wekslowego nie wymagają dla jego ważności, aby był to podpis czytelny.

W jego ocenie zachodzą wszelkie podstawy do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym.

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje :

Zażalenie powoda należy uznać za uzasadnione, choć nie z przyczyn w nim wskazanych.

W przedmiotowej sprawie powód reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł pozew o zapłatę z weksla wraz z wnioskiem o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym. Do pozwu zostały dołączone stosowne dokumenty oraz dowód uiszczenia opłaty sądowej od pozwu w wysokości ¼ części, stosowanie do treści art. 19 ust. 2 pkt. 1 u.k.s.c.

W myśl art. 485 k.p.c. sąd wydaje nakaz zapłaty, jeżeli powód dochodzi roszczenia pieniężnego albo świadczenia innych rzeczy zamiennych, a okoliczności uzasadniające dochodzone żądanie są udowodnione dołączonym do pozwu:

1)dokumentem urzędowym,

2)zaakceptowanym przez dłużnika rachunkiem,

3)wezwaniem dłużnika do zapłaty i pisemnym oświadczeniem dłużnika o uznaniu długu,

4)zaakceptowanym przez dłużnika żądaniem zapłaty, zwróconym przez bank i nie zapłaconym z powodu braku środków na rachunku bankowym.

Sąd wydaje również nakaz zapłaty przeciwko zobowiązanemu z weksla, czeku, warrantu lub rewersu należycie wypełnionego, których prawdziwość i treść nie nasuwają wątpliwości.

Zawarcie w pozwie wniosku o rozpoznanie sprawy w postępowaniu nakazowym wywiera ten skutek, że sprawa wstępnie kwalifikowana jest do tego postępowania odrębnego, w którym zasadą jest rozpoznanie sprawy na posiedzeniu niejawnym (art. 484 1 § 3 k.p.c.).

Ocena, czy zachodzą przesłanki do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym jest dokonywana przez sąd. Jej efektem jest wydanie przez sąd nakazu zapłaty, albo stwierdzenie braku podstaw do jego wydania. Ta ostatnia ocena nie znajduje odzwierciedlenia w formalnym orzeczeniu o odmowie wydania nakazu zapłaty, lecz jedynie w zarządzeniach przewodniczącego sądu pierwszej instancji wzywających do uiszczenia brakującej części opłaty od pozwu rozpoznawanego w postępowaniu zwykłym, zarządzeniu o doręczeniu odpisu pozwu oraz o skierowaniu sprawy na rozprawę, albo posiedzenie niejawne (art. 486 k.p.c.). Tym samym powód nie może skutecznie kwestionować przyczyn nie uwzględnienia jego wniosku o wydanie nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, skoro decyzja Sądu w tym przedmiocie nie wymaga sporządzenia odrębnego, formalnego orzeczenia, które z kolei podlegałoby ocenie sądu odwoławczego.

W przedmiotowej sprawie Przewodniczący stwierdził brak podstaw do wydania nakazu zapłaty w postępowaniu nakazowym, co skutkowało wydaniem zarządzenia o zwrocie pozwu w oparciu o art. 130 2 § 1 k.p.c.

Zastosowanie przez Przewodniczącego trybu z art. 130 2 § 1 k.p.c. w miejsce zastosowania przepisów z art. 486 k.p.c było niewłaściwe, co skutkowało uchyleniem zaskarżonego zarządzenia w oparciu o art. 386 § 1 k.p.c. w zw. z art. 397 § 2 k.p.c.

O kosztach postępowania zażaleniowego Sąd rozstrzygnie w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji (art. 108 § 1 k.p.c.).

(...)

(...)

(...)

ak. R., dnia 20.09.2013r.