Pełny tekst orzeczenia

WYROK

UZASADNIENIE

Gmina Ś. wniosła o zasądzenie od G. D. kwoty 7.619, 28 zł z odsetkami ustawowymi od daty wniesienia pozwu do dnia zapłaty i obciążenie pozwanej kosztami procesu (k. 2) wskazując w uzasadnieniu, że pozwana była najemczynią mieszkania należącego do powódki, jednak obecnie lokal ten zajmuje bez tytułu prawnego i nie uiszcza opłat za używanie tego lokalu, pomimo stosownego wezwania jej do tego przez powódkę, co nie odniosło rezultatu; wobec powyższego powódka dochodzi należności za okres: VIII 2006 – VIII 2012 (k. 3).

Nakazem zapłaty z dnia 26.02.2013r. żądanie pozwu uwzględniono w całości, wraz z kosztami procesu (k. 23).

W sprzeciwie od tego nakazu pozwana podnosi szeroko opisuje swoją sytuację życiową i podnosi, że w 2007r. orzeczono jej eksmisję z tego lokalu, z orzeczeniem uprawnienia do lokalu socjalnego, jej dzieci zostały oddane do domu dziecka, za sporny lokal powstało zadłużenie za lata 2003-2006, co jednak nastąpiło również z winy byłego męża pozwanej, który też miał tytuł do lokalu, lecz nie płacił żadnych rachunków, od 2006 r. nie mieszka w Ś. a mimo to Gmina nadal naliczała jej czynsz, chociaż poinformowała o wyjeździe, ponieważ „dostała eksmisję” i została wymeldowana brak podstaw do naliczania czynszu, nie został wzięty pod uwagę wyrok w zakresie lokalu socjalnego (k. 27-29).

W odpowiedzi powódka wskazała, że pozwana zajmowała lokal po zmianie miejsca zamieszkania, bowiem nie wydała go powódce , a ponadto ona i jej rodzina przebywała w tym mieszkaniu, po zmianie miejsca zamieszkania odbierała zawiadomienia doręczane do skrzynki pocztowej mieszkania i podpisała protokół przeglądu technicznego instalacji gazowej, w 2010r. powódka wzywała pozwaną do opróżnienia mieszkania i przekazania lokalu właścicielowi oraz wymeldowania siebie i rodziny, na co pozwana nie zareagowała, w tym samym roku powódka podjęła kroki zmierzające do przejęcia lokalu. lecz z wywiadu środowiskowego wynikało, że w lokalu zamieszkują synowie pozwanej, następnie powódka wdrożyła procedurę wymeldowania a lokal przejęła komisyjnie dopiero w dniu 10.09.2012r. i dlatego na podstawie art. 230, 225 i 224 § 2 kc żądanie pozwu jest zasadne bowiem powódka władała lokalem jak posiadacz (k. 89-92).

Sąd ustalił:

Pozwana była najemcą lokalu mieszkalnego przy ul. (...) w Ś., jednak utraciła tytuł prawny do tego lokalu na skutek wypowiedzenia umowy jego najmu przez powódkę.

Bezsporne

W lipcu 2006. Pozwana zgłosiła się na terapię przeciwalkoholową do C., gdzie poznała M. L. (1). Po zakończeniu terapii postanowiła przeprowadzić się do niego, jednak najpierw tylko okresowo go odwiedzała, zamieszkiwała zaś u matki przy ul. (...) w Ś.. Z czasem wizyty stały się częstsze i w VI 2007r. zamieszkała u niego na stałe. Nie wydała jednak Gminie zajmowanego dotąd mieszkania.

Dowód:

Częściowo zeznania powódki: k. 152

Akta postępowania administracyjnego: k. 111

Wyrokiem z dnia 17.01.2007r. SR w Świdnicy orzekł eksmisję pozwanej i jej małoletnich dzieci z w/w lokalu z orzeczeniem uprawnienia do lokalu socjalnego dla wszystkich tych osób i wstrzymania wykonania eksmisji do czasu złożenia im przez Gminę oferty najmu takiego lokalu.

Dowód:

Wyrok zaoczny: k. 75

W latach 2008-2009 pozwana uczęszczała na terapię na terapię misji NOWA NADZIEJA w B. koło N..

W okresie od maja do lipca 2007r. pozwana pracowała w firmie (...), natomiast od listopada 2007 do lutego 2008 pracowała w firmie (...) z/s w S.. Od grudnia 2009 podjęła pracę w markecie Billa w O. na czas określony do 30.11.2010r.

Dowód:

zaświadczenie: k. 118

świadectwo pracy: k.128

umowa o pracę: k. 129, 130

Postanowieniem SR w Świdnicy, Wydział III Rodzinny i Nieletnich, z dnia 16.11.2007r. sprawowanie nadzoru nad rodziną pozwanej przekazano do SR w Kluczborku i powierzono kuratorowi ds. rodzinnych i nieletnich.

Dowód:

zaświadczenie: k. 131

W latach 2009-2010 powódka kilkakrotnie zwracała się do pozwanej, na adres w Ś., o zapłatę należności za bezumowne korzystanie z lokalu oraz o wymeldowanie siebie i członków rodziny z uwagi na opuszczenie lokalu w 2007r.

Pomimo opuszczenia lokalu powódka przyjeżdżała do niego a ponadto w lokalu widywani byli jej synowie. Dnia 26.01.2009r. w lokalu przeprowadzono przeglądu technicznego instalacji gazowej, w którym osobiście uczestniczyła pozwana. Pismem z dnia 02.02.2009r. powódka poleciła pozwanej bezwzględne usunięcie z lokalu butli z gazem wskazując na niedopuszczalność używania w jednym lokalu dwóch różnych instalacji gazowych.

Dnia 08.01.2010r. mieszkaniec budynku przy ul. (...) złożył interwencję u zarządcy tego budynku z uwagi na to, że mieszkanie zajmowane poprzednio przez pozwaną jest od ok. 2 lat nie zamieszkałe, były włamania do tego lokalu a ponadto wewnątrz znajduje się butla z gazem. W efekcie dnia 11.01.2010r. lokal został zaplombowany.

Dnia 18.01.2011r. powódka wszczęła postępowanie administracyjne o wymeldowanie pozwanej wraz z dziećmi z w/w lokalu, zakończone wydaniem decyzji z dnia 20.05.2011r. o ich wymeldowaniu z tego lokalu. W toku tego postępowania ustalono, że pozwana przebywa w Ś. u M. L. (1) od VI 2007r. i od IX 2007r. korzystała z pomocy społecznej (...) w Ś.. Mimo to pojawiała się w mieszkaniu w Ś. na 1-2 dni.

Dowód:

Protokół interwencji, decyzja, zawiadomienie, protokoły przesłuchania, informacja (...) i akta postępowania administracyjnego (str. 2,9, 14, 22, 34, (...) ) : k. 111

Protokół przeglądu: k.97

Notatka: k. 101

Pisma powódki: k. 98-100.

Wobec nieuiszczania przez pozwaną należności za lokal zajmowany bez tytułu prawnego powódka sporządziła zestawienie należności i wpłat od pozwanej. Należności te wynosiły : za 2006r. 3.079,74 zł (z uwzględnieniem zadłużenia z poprzednich okresów w kwocie 2.282,82 zł), z tym, że liczone do lipca 2006r. 2.747,69 zł, za 2007r. (z uwzględnieniem poprzednich długów) 3.752,10 zł, za 2008r. 4.417,20 zł, za 2009 r. 5.226,42 zł, z tym, że liczone do listopada 2009r. 5.156,75 zł. Następnie wysłała pozwanej wezwanie do zapłaty za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego w kwocie 11.430,07 zł.

Dowód:

Wezwanie: k. 7

Zestawienia należności: k.8-12

Sąd zważył:

Powództwo w znacznej części zasługuje na uwzględnienie.

Pozwana zdaje się utożsamiać swą odpowiedzialność w sprawie wyłącznie z faktycznym zamieszkiwanie w spornym lokalu, pomija natomiast orzeczony wyrokiem eksmisyjnym obowiązek opróżnienia i opuszczenia, a przede wszystkim wydania właścicielowi tego lokalu. Jest oczywiste, że wobec orzeczenia w tym samym wyroku uprawnienia dla wszystkich pozwanych nim objętych uprawnienia do lokalu socjalnego, eksmisja zostałaby wstrzymana do czasu oferty najmu takiego lokalu, jednak pozwana sama opuściła lokal, co spowodowało, że powódka nie miała konieczności oferowania jej lokalu socjalnego. Wstrzymanie eksmisji, a zatem niedopuszczalność wykonania wyroku orzekającego nakaz opuszczenia lokalu, dawało zatem powódce prawo dalszego pobytu w lokalu, mimo orzeczenia takiego środka , nie zwalniało natomiast powódki z obowiązku opłat za lokal. Innymi słowy, pozwana zapewne mogła mieć interes w tym, by nie wydać lokalu powódce, co dawało jej tyle, że wobec treści wyroku eksmisyjnego powódka i tak nie mogłaby eksmitować jej z tego lokalu przed propozycją najmu lokalu socjalnego, jednak w tej sytuacji musi liczyć się z kosztami dysponowania lokalem. Jeżeli bowiem właściciel nie ma pełnej swobody w tym zakresie, gdyż dotychczasowy użytkownik zajmowanego lokalu mu nie wydał, w lokalu pozostają nawet mało wartościowe przedmioty (np. stare łóżko i butla z gazem), które rodzą wątpliwości i problemy co do dalszego ich zadysponowania, a ponadto w lokalu są zameldowane dotychczas tam mieszkające osoby, w tym w szczególności dzieci (co może zniechęcać nowego użytkownika do wynajęcia takiego lokalu), to taki zakres „oddziaływania” pozwanej na lokal oznacza dalsze nim dysponowanie, zatem i obowiązek ponoszenia kosztów z tego tytułu.

Pozwana twierdzi, że lokal opuściła w VII 2006r. i już do niego nie wróciła. Z dokumentacji zgromadzonej w postępowaniu o wymeldowanie wynika jednak, że zamieszkała ona u M. L. dopiero w VI 2007r. a po wyprowadzce najpierw zamieszkała u matki. Dopiero podjęcie zatrudnienia (V 2007) wskazuje na istotne zerwanie więzi ze Ś.. Podjęcie pracy u kolejnych pracodawców koreluje natomiast z korzystaniem z pomocy społecznej w nowym miejscu (IX 2007), przekazaniem nadzoru nad rodziną pozwanej do SR w Kluczborku (XI 2007) i podjęciem terapii (VI 2008r.). Nadal bywała jednak okazjonalnie w starym mieszkaniu na 1-2 dni.

Z powyższego wynika, że pozwana zasadniczo opuściła Ś. na stałe w VI 2007r. ale nie „zdała” Gminie lokalu i - co prawda sporadycznie - lecz odwiedzała stare mieszkanie, w tym podpisała protokół przeglądu instalacji gazowej (I 2009). Jakkolwiek pozwana zakwestionowała prawdziwość widniejącego na w/w dokumencie podpisu, jednakże w dalszym toku procesu już nie podnosiła więcej tej kwestii i nie wnosiła o przeprowadzenie ekspertyzy, czy badania grafologicznego, zatem jej stwierdzenie jest gołosłowne (nie oparte dowodami), zaś ogląd podpisów z innych dokumentów znajdujących się w aktach sprawy, np. sprzeciwu do nakazu zapłaty z dnia 11 marca 2013 r. (k. 29 v), czy pismo procesowe z dnia 24 września 2013 r. (k. 117 v) nie dają podstaw do oczywistości fałszerstwa (art. 254 § 1 k.p.c.). Tym samym styczeń 2009 r. należy przyjąć jako ostatni miesiąc, w którym można stwierdzić obecność pozwanej w lokalu w Ś.. Potwierdzają to również zeznania M. L. (3) w postępowaniu o wymeldowanie pozwanej (str. 34 w aktach wymeldowania), podającego, iż w okresie od 2007 r. do 2009 r. pozwana czasami pojawiała się w mieszkaniu, widział ją na przestrzeni ostatnich lat, natomiast od 2009 r. nie widywał już pozwanej w budynku. W procesie zeznał, że mieszkał w tamtym budynku przez 6 lat (od listopada 2006r.) i widział pozwaną może 6 razy (k. 152). Podobnie zeznaje w postępowaniu o wymeldowanie T. W., wskazująca, iż od 2009 r. pozwana nie pojawiała się w mieszkaniu. Nie oznacza to jednak całkowitego zerwania więzi z mieszkaniem, które „zaplombowano” w styczniu 2010r. Odnosząc się do kwestii „zaplombowania” mieszkania, faktem jest, że nastąpiło to od stycznia 2010 r. Fakt ten jednak świadczy o tym, że Gmina nie chciała mieć wyłącznego dostępu do lokalu. Czynność ta oznaczała zatem, że obie strony nie miały pełnego, swobodnego dostępu do lokalu, a tym samym strona powodowa nie objęła w swoje rzeczywiste posiadanie tego lokalu . Z kolei podjęcie przez pozwaną zatrudnienia w markecie Bila w O. (od XII 2009r.) i okoliczności tego zatrudnienia, w szczególności zatrudnienie ma dłuższy okres czasu (zatem odmiennie niż w dotychczasowym zatrudnieniu) i konieczność niemal codziennego dojazdu do pracy na odległość ok. 30 km, a także brak dalszych dowodów pobytu pozwanej w spornym lokalu, wskazują, że w tym czasie całkowicie ustała „łączność” pozwanej ze Ś., a więc i z tym lokalem, co w połączeniu z „zaplombowaniem” mieszkania w niedługim i wdrożoną niebawem procedurą wymeldowania pozwanej, pozwala na określenie obowiązku ponoszenia kosztów utrzymania lokalu do tego właśnie czasu.

Reasumując, samo opuszczenie lokalu, bez jego wydania powódce, a także uzewnętrznianie dysponowania lokalem poprzez jego odwiedzanie, odbiór korespondencji i podpisanie protokołu przeglądu technicznego oraz pozostałe w/w okoliczności wskazuje, że praktycznie do XI 2009 r. pozwana okazywała na zewnątrz brak zerwania więzi z lokalem, zaś powódka nie mogła swobodnie dysponować tym lokalem, jako jego właściciel, co uzasadnia obciążenie pozwanej odszkodowaniem za bezumowne wykorzystanie tego lokalu w tym czasie.

Zgodnie z art. 18 ust. ustawy o ochronie praw lokatorów osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie; osoby uprawnione do lokalu zamiennego albo socjalnego, jeżeli sąd orzekł o wstrzymaniu wykonania opróżnienia lokalu do czasu dostarczenia im takiego lokalu, opłacają odszkodowanie w wysokości czynszu albo innych opłat za używanie lokalu, jakie byłyby obowiązane opłacać, gdyby stosunek prawny nie wygasł (ust. 3 w/w przepisu). Pozwana nie kwestionowała wysokości roszczenia powódki, zatem wysokość należności przysługujących powódce przyjęto w oparciu o „zestawienie należności i wpłat” (k. 8 i nast.). Tak więc na podstawie art. 18 ust. 1 i 3 w/w ustawy , z w/w ograniczeniami, przyjęto zasadność roszczeń powódki za okres od sierpnia 2006 r. do listopada 2009 r., a wyliczenie należności za ten okres oparto na zestawieniu należności i wpłat (k. 11-12), zawierających szczegółowe wyliczenie zaległości miesięcznych pozwanej, wraz z odsetkami.

O kosztach postępowania (pkt III), pomimo wyniku sporu i istotnej przegranej pozwanej, orzeczono na podstawie art. 102 kpc, zważywszy na sytuacje pozwanej wychowującej samotnie kilkoro dzieci.