Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Zaoczny w stosunku do pozwanego K. Z.

Dnia 27 sierpnia 2013 r.

Sąd Rejonowy w Legnicy I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 27 sierpnia 2013 r. w Legnicy

sprawy z powództwa strony powodowej Gminy L. - Zarządu (...) w L.

przeciwko pozwanym J. B. (1), K. B. (1), R. Z., A. Z., K. Z. i małoletniej M. B. reprezentowanej przez matkę K. B. (1)

o eksmisję

I.  nakazuje pozwanym J. B. (1), R. Z. i K. Z., aby opuścili, opróżnili i wydali stronie powodowej Gminie L. - Zarządowi (...) w L. lokal mieszkalny nr (...) położony w L. przy ul. (...);

II.  oddala powództwo w stosunku do pozwanych K. B. (1), M. B. i A. Z.;

III.  orzeka, iż pozwanym J. B. (1) i R. Z. przysługuje prawo do lokalu socjalnego;

IV.  orzeka, iż pozwanemu K. Z. nie przysługuje prawo do lokalu socjalnego;

V.  wstrzymuje wykonanie opróżnienia lokalu w stosunku do pozwanych J. B. (1) i R. Z. do czasu złożenia przez Gminę L. oferty zawarcia umowy najmu lokalu socjalnego;

VI.  zasądza od pozwanych J. B. (1), R. Z. i K. Z. solidarnie na rzecz strony powodowej kwotę 320,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 120,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

VII.  wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności w stosunku do pozwanego K. Z..

Sygn. akt I C upr 384/13

UZASADNIENIE

W pozwie strona powodowa Gmina L. – Zarząd (...) w L. wniosła o nakazanie pozwanym J. B. (1), K. B. (1) (poprzednio Z.), R. Z., A. Z., K. Z. i M. B., aby wraz ze wszystkimi osobami prawa ich reprezentującymi, opróżnili i wydali stronie powodowej lokal mieszkalny nr (...), położony w L. przy ul. (...). Ponadto domagała się zasądzenia od pozwanych solidarnie na swoją rzecz zwrotu kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego żądania strona powodowa podała, iż lokal mieszkalny nr (...), położony w L. przy ulicy (...) był wynajmowany pozwanym jako lokal socjalny. Umowa najmu na ten lokal wygasła z dniem 10 grudnia 2012 r., w związku z czym pozwani aktualnie zajmują lokal bez tytułu prawnego. Wezwanie pozwanych do dobrowolnego opuszczenia lokalu pozostało bezskuteczne. Nadto pozwani zalegają z zapłatą za bezumowne korzystanie z lokalu.

Pozwana J. B. (1) wniosła o oddalenie powództwa. Podała, że nie ma dokąd wyprowadzić się. Na wypadek uwzględnienia powództwa wniosła o przyznanie jej prawa do lokalu socjalnego.

Pozwana K. B. (1) w imieniu własnym i jako przedstawiciela ustawowa małoletniej pozwanej M. B., lat 4, oświadczyła, że z pozwem się zgadza ponieważ w spornym lokalu ani ona ani jej córka nigdy nie mieszkały.

Pozwany R. Z. oświadczył, że nie ma dokąd wyprowadzić się i chciałby nadal mieszkać w spornym lokalu.

Pozwana A. Z. podała, że nie zgadza się z pozwem, gdyż pomimo tego, że od kilku lat mieszka w domu dziecka, to nadal chciałaby na przepustki przyjeżdżać do mamy.

Pozwany K. Z. nie zajął stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...) położonego w L. przy ul. (...) jest Gmina L. - ZGM w L.. Najemcą tego lokalu, na podstawie umowy najmu lokalu socjalnego z dnia 21 grudnia 2009 r. była J. B. (1). Umowa obowiązywała w okresie od 11 grudnia 2009 r. do 10 grudnia 2012 r.

dowód: - umowa najmu lokalu socjalnego z dnia 21.12.2009 r., k. 6-7,

- akta lokalu.

Pismem z dnia 14 grudnia 2012 r. strona powodowa poinformowała pozwanych o naliczaniu i wysokości odszkodowania za bezumowne korzystanie z lokalu, a pismem z dnia 28 stycznia 2013 r. wezwała pozwanych do wydania lokalu.

dowód: - pisma strony powodowej z dnia 14.12.2012 r., k. 13, 28.01.2013 r., k. 12.

Nakazem zapłaty z dnia 08 sierpnia 2012 r. Sąd zasądził na rzecz strony powodowej od pozwanych J. B. (1), R. Z. i K. Z. solidarnie kwotę 3 796,11 zł wraz z odsetkami i kosztami postępowania z tytułu zaległości czynszowych.

dowód: - nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym Sądu Rejonowego Lublin – Zachód w Lublinie z dnia 08.08.2012 r., sygn. akt VI Nc-e 936113/12, k. 10 wraz z postanowieniem tego Sądu z dnia 05.10.2012 r., k. 11.

Pozwana J. B. (1) ma 56 lat. Utrzymuje się z prac dorywczych, z których osiąga dochód w wysokości ok. 400 zł miesięcznie. Choruje na zwyrodnienie stawu biodrowego i zanik kręgów. Wspólnie z pozwaną mieszkają jej synowie K. Z. i R. Z., obaj lat 21, którzy nie pracują i pozostają na utrzymaniu matki. R. Z. jest zarejestrowany jako bezrobotny.

K. B. (1) jest córką J. B. (1). Jest rozwódką, na jej utrzymaniu pozostaje jedno dziecko – córka M. B., lat 4. K. B. (1) oraz M. B. mieszkają w L. przy ul. (...) i nigdy nie mieszkały przy ul. (...) w L..

Pozwana A. Z. od wielu lat przebywa w domu dziecka przy ul. (...) w L.. Ukończyła 18 lat, uczy się w liceum, obecnie jest w klasie maturalnej. Złożyła podanie o przyznanie jej mieszkania komunalnego i do czasu otrzymania mieszkania będzie mieszkać w domu dziecka.

dowód: - pismo PUP w L. z dnia 17.06.2013 r., k. 35,

- pismo MOPS w L. z dnia 26.06.2013 r., k. 36,

- zeznania pozwanej J. B. (2), k. 44,

- oświadczenia pozwanych R. Z., K. B. (1) i A. Z., k. 57.

Sąd zważył, co następuje :

Powództwo zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z treścią art. 675 § 1 k.c. po zakończeniu najmu najemca obowiązany jest zwrócić rzecz w stanie nie pogorszonym.

W sprawie bezsporne było, że Gmina L. – ZGM w L. jest właścicielem lokalu mieszkalnego nr (...), położonego w L. przy ul. (...). Przedmiotowy lokal został oddany J. B. (1) do używania na podstawie umowy najmu lokalu socjalnego z dnia 21 grudnia 2009 r. Umowa ta była zawarta na czas określony, tj. do dnia 10 grudnia 2012 r. i z upływem tego okresu wygasła.

Z tych przyczyn należało przyjąć, iż od dnia 11 grudnia 2012 r. lokal zajmowany jest przez pozwaną J. B. (1) i mieszkających razem z nią synów – K. B. (2) i R. B. bez tytułu prawnego.

Konsekwencją powyższego jest przyjęcie, na podstawie art. 675 k.c., że w/w pozwani mają obowiązek zwrócić stronie powodowej przedmiot najmu, mianowicie lokal mieszkalny, położony w L. przy ul. (...), albowiem z dniem 11 grudnia 2012 r. utracili tytuł prawny do tego lokalu na skutek upływu czasu na jaki umowa była zawarta.

O czym orzeczono jak w pkt I wyroku.

Powództwo podlegało oddaleniu w stosunku do pozwanych K. B. (1) i małoletniej M. B., albowiem z niekwestionowanych przez powoda twierdzeń K. B. (1) i J. B. (1) wynika, że pozwane te nie mieszkają, a nawet nigdy nie mieszkały w spornym lokalu. Ich centrum życiowe mieści się w lokalu przy ul. (...), zaś w mieszkaniu przy ul. (...) nie posiadają żadnych własnych rzeczy.

Podobnie należało ocenić sytuacje faktyczną A. Z., która od lat mieszka w (...) pomimo uzyskania pełnoletniości nie wraca do mieszkania przy matce, tylko kontynuując edukację, oczekuje na przydział własnego mieszkania komunalnego. Z oświadczenia pozwanej złożonego na rozprawie w dniu 25 lipca 2013 r. wynika, że nie łączy ona swojej przyszłości z mieszkaniem przy ul. (...), a z powództwem nie zgadza się tylko dlatego, że chciałaby móc nadal odwiedzać matkę. W ocenie Sądu powyższe oznacza, że istotne sprawy życiowe A. Z. – po uzyskaniu przez nią pełnoletniości - również koncentrują się w innym miejscu niż mieszkanie przy ul. (...). Wynika to stąd, że tak długo jak była osobą małoletnią to jej miejsce zamieszkania - jeśli sąd rodzinny nie zdecydował inaczej - znajdowało się w miejscu zamieszkania matki. Z chwilą jednak uzyskania pełnoletniości, ten automatyzm przestał działać, a pozwana sama decyduje o miejscu swego zamieszkania. Okoliczność, że jest nim nadal dom dziecka oznacza, że doszło do uzgodnień pomiędzy pozwaną a osobami reprezentującymi dom dziecka odnośnie umiejscowienia miejsca zamieszkania pozwanej w tej placówce.

Reasumując, ozrezcenie jak w pkt II wyroku uzasadnione jest tym, że w odniesieniu do pozwanych K. B. (3), M. B. i A. Z. nie została spełniona przesłanka władania spornym lokalem, co oznacza, że powództwo w odniesieniu do tych osób jest niezasadne.

Rozstrzygniecie w punkcie III wyroku oparte jest na treści art. 14 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r., o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U.01.71.733 ze zm.), zgodnie z którym obowiązkiem sądu nakazującego opróżnienie lokalu jest zbadanie z urzędu czy pozwany spełnia ustawowo określone kryteria do otrzymania lokalu socjalnego (art. 14 ust. 4 ustawy).

W ocenie Sądu okoliczności faktyczne ujawnione w tym postępowaniu dają podstawę do przyjęcia, że pozwani J. B. (1) i R. Z. spełniają kryteria do otrzymania lokalu socjalnego.

Na taką decyzję Sądu wpływ miały takie okoliczności jak: wiek pozwanej J. B. (1) oraz charakter i wysokość dochodów przez nią uzyskiwanych, a także to że pozwany R. Z. ma status osoby bezrobotnej.

W ocenie Sądu nie wzięcie powyższych okoliczności pod uwagę przy decyzji o prawie do lokalu socjalnego prowadziłoby do rozstrzygnięcia, niezgodnego nie tylko z prawem, ale także zasadami współżycia społecznego.

Rozstrzygniecie jak w pkt IV uzasadnione jest tym, że w odniesieniu do K. Z., co do którego Sąd orzekł wyrokiem zaocznym, pomimo prowadzenia postępowania z uwagi na treść art. 15 ustawy o ochronie praw lokatorów, nie ustalono, aby zachodziły przesłanki z art. 14 ust. 4 ustawy.

Rozstrzygniecie zawarte w punkcie V wyroku oparte jest na treści art. 14 ust. 6 ustawy o ochronie praw lokatorów i oznacza, że do czasu dostarczenia pozwanym lokalu socjalnego strona powodowa nie będzie mogła domagać się opuszczenia lokalu przy ul. (...) przez pozwanych.

Orzeczenie o kosztach, zawarte w punkcie VI wyroku, znajduje uzasadnienie w treści art. 98 k.p.c.

Rozstrzygniecie, jak w pkt VII, oparte jest na treści art. 333 § 1 pkt 3 k.p.c.