Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku

V Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

Przewodniczący: SSA w SO Stanisław Stankiewicz

Protokolant: Bożena Radziusz

po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2013 roku w Białymstoku

na rozprawie

sprawy R. K. (1)

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

o rentę z tytułu niezdolności do pracy

na skutek odwołania R. K. (1)

od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B.

z dnia 31 grudnia 2012 roku

Nr (...)

oddala odwołanie

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. decyzją z dnia 31.12.2012 r. odmówił przyznania R. K. (1) prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy ponieważ częściowo niezdolnym do pracy stał się po upływie 18 miesięcy od ustania ostatniego ubezpieczenia czyli za późno.

W odwołaniu od tego orzeczenia wnioskodawca zakwestionował ustaloną przez organ rentowy datę utraty przez niego zdolności do pracy. Nastąpiło to w 2009 r. Rok wcześniej rozpoznano u niego cukrzycę. Pojawiły się zaburzenia czuciowo – ruchowe, problemy ze wzrokiem oraz niedosłuch. Świadczy to o utracie przez niego zdolności do pracy w odpowiednim okresie. Na tej podstawie wniósł o zmianę zaskarżonej decyzji i przyznania mu prawa do renty.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

odwołanie R. K. (1) jest niezasadne.

Bezspornym w sprawie było, że po raz pierwszy o rentę wystąpił w kwietniu 2009 r. O/ZUS decyzją z 15.02.2010 r. odmówił przyznania mu prawa do tego świadczenia ponieważ komisja lekarska nie uznała go za niezdolnego do pracy.

Sąd Okręgowy w Białymstoku wyrokiem z 15.12.2010 r. oddalił odwołanie ubezpieczonego od niej, a następnie Sąd Apelacyjny wyrokiem z 19.04.2011 r. oddalił jego apelację od orzeczenia sądu I instancji (VU 420/10).

Po raz drugi R. K. o rentę wniósł w listopadzie 2011 r. W kwestionariuszu dotyczącym okresów składkowych i nieskładkowych podał, że wszystkie dokumenty znajdują się w ZUS. Organ rentowy na ich podstawie ustalił, że po raz ostatni podlegał ubezpieczeniom społecznym od 4.01.2009 r. do 8.05.2009 r. Pobierał wówczas zasiłek dla bezrobotnych. Komisja lekarska orzeczeniem z 21.12.2012 r. ustaliła, że od 1.10.2012 r. jest częściowo niezdolny do pracy.

Zgodnie z treścią art.57 ust.1 ustawy z dnia 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z FUS renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełnił łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność do pracy powstała w odpowiednim okresie składkowym lub nieskładkowym, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

Ze względu na treść zarzutu podanego w odwołaniu sąd dopuścił dowód z opinii biegłej z zakresu diabetologii w celu ustalenia, kiedy wnioskodawca stał się niezdolnym do pracy.

Biegła po zbadaniu go i zapoznaniu się ze złożoną dokumentacją lekarską rozpoznała u niego: cukrzycę typu I, polineuropatię cukrzycową, retinopatię cukrzycową, nadciśnienie tętnicze, kamicę pęcherzyka żółciowego i prawostronny niedosłuch. Jej zdaniem jest on częściowo niezdolny do pracy od 1.10.2012 r. Na cukrzycę zachorował w 2008 r. W trakcie leczenia szpitalnego w 2010 r. rozpoznano powikłania cukrzycowe. Niezdolność do pracy ubezpieczonego jest spowodowana częstymi objawami hipoglikemii i brakiem odczuwania objawów niedocukrzenia. Ponieważ ma tylko wykształcenie podstawowe i pracował w przeszłości jako pracownik fizyczny stwarza to duże zagrożenie i powoduje częściową niezdolność do pracy.

Sąd uznał opinię za rzeczową i przekonującą.

Nie ulega wątpliwości, że R. K. nabyłby prawo do renty, gdyby udowodnił, że częściowo niezdolnym do pracy stał się najpóźniej 8.11.2010 r. Niestety było to niemożliwe także z uwagi na istnienie w sprawie powagi rzeczy osądzonej.

Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 12.01.2012 r. (I UK 226/11 – Lex nr 1169831) stwierdził, że powaga rzeczy osądzonej w rozumieniu art.336 kpc w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych dotyczy tylko tych orzeczeń sądów ubezpieczeń społecznych, których podstawa faktycznie nie może ulec zmianie lub gdy odwołanie od decyzji organu rentowego zostało oddalone po stwierdzeniu niespełnienia prawnych warunków do świadczenia wymaganych przed wydaniem decyzji.

Organ rentowy wydał w niniejszej sprawie decyzję odmowną. Sytuacja wnioskodawcy w stosunku do tej z lat 2009 – 2010 uległa zmianie gdyż od X 2012 r. jest częściowo niezdolny do pracy.

Wyrok w sprawie VU 420/10 został wydany 15.12.2010 r., czyli po upływie 18 – miesięcznego okresu gwarancyjnego. Ubezpieczony nie był w stanie przy pomocy swoich twierdzeń obalić jego moc. Dotyczy ona bowiem kwestii prawnej a nie faktycznej.

Ze względu na brak podstaw do uwzględnienia odwołania Sąd oddalił je na mocy art.477 ¹⁴ § 1 kpc.