Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 492/13

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 27 czerwca 2013 r.

Sąd Rejonowy w Zgorzelcu Wydział I Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSR Maciej Dubrowski

Protokolant: Ewelina Pługowska

na rozprawie po rozpoznaniu w dniu 27 czerwca 2013 r. w Zgorzelcu sprawy

z powództwa (...). à r.l. w L.

przeciwko W. K.

o zapłatę

powództwo oddala

UZASADNIENIE

Powód (...).á r.l. z siedzibą w L. w dniu 04-04-2013r. wniósł do Sądu Rejonowego Lublin-Zachód w Lublinie pozew w elektronicznym postępowaniu upominawczym przeciwko W. K. o zapłatę kwoty 200,00 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 26-09-2012r do dnia zapłaty oraz o zwrot kosztów procesu. W uzasadnieniu pozwu wskazał, że na podstawie umowy cesji nabył od firmy (...) (...) (...) S.A. S.A. prawa do wierzytelności wobec pozwanego z tytułu wystawionych not obciążeniowych, a kwota dochodzona pozwem wynika z częściowego wykazu wierzytelności do umowy o przelew wierzytelności z dnia 28-09- 2012r.

Postanowieniem z dnia 09-04-2013r. Sąd Rejonowy Lublin-Zachodni w L. o sygn. VI Nc-e 704527/13 stwierdził brak podstaw do wydania nakazu i przekazał rozpoznanie sprawy do tutejszego Sądu. (k. 5)

Powód w uzupełniając pozew do wymogów postępowania uproszczonego podtrzymał pozew w całości argumentując, identycznie jak elektronicznym postepowaniu upominawczym.

Pozwana na rozprawie w dniu 27-06-2013r. nie stawiła się i nie złożyła też odpowiedzi na pozew.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny :

Umową z dnia 31-08-2010 roku (...) Sp. zoo w W. zbył swoje wierzytelności na rzecz (...).ă.r.l. L.

(dowód: umowa ramowa przelewu wierzytelności – k. 12v)

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo jako nieuzasadnione i nieudowodnione, należało oddalić.

Warunkiem bowiem otrzymania należności przez nabywcę długu jest udowodnienie, że takie prawo przysługiwało pierwotnemu wierzycielowi [art. 509 kc]. Pozew natomiast nie zawierał ani nie wskazywał żadnego dowodu na istnienie zobowiązań pozwanej wobec (...) (...) S.A. w W..

Powód nie powołał się na treść ani nie przedłożył -umowy pomiędzy zbywcą a pozwaną, nie przedłożył również powoływanych w pozwie not -ograniczając swoje twierdzenia faktyczne i załączając dowody ograniczające się w zasadzie do stwierdzenia samego faktu cesji wierzytelności. Nie wiadomo więc czego dotyczy nota karna, co było podstawą jej wystawienia i czy były spełnione warunki uzasadniające jej nałożenie, a tym samym Sąd nie miał możliwości ustalenia istnienia i zasadności roszczenia. /art 505 5§1 k.p.c./.

W przypadku nie podjęcia obrony przez pozwanego stosownie do art. 339 § 2 k.p.c. w którym określono podstawę faktyczną wyroku zaocznego, sąd - jeżeli nie ma uzasadnionych wątpliwości - zobligowany jest do uznania podanej przez powoda podstawy faktycznej (tj. twierdzeń powoda o okolicznościach faktycznych) za zgodną z prawdą bez przeprowadzania postępowania dowodowego. Niezależnie od ustalenia podstawy faktycznej sąd zawsze jest zobowiązany rozważyć, czy żądanie pozwu jest zasadne w świetle norm prawa materialnego. Negatywny wynik takiej analizy powoduje wydanie wyroku zaocznego oddalającego powództwo (por. m.in. wyrok SN z dnia 7 czerwca 1972 r., III CRN 30/72, LEX nr 7094).

Opis stanu faktycznego przedstawiony w pozwie przez zawodowego pełnomocnika materialno-prawną podstawę wskazuje w sposób nienadający się do odtworzenia jej treści jak również nieznana jest daty powstania takiej normy. Nie wiadomo czy umowa, o ile istniała, przewidywała w ogóle kary umowne. Należy więc uznać, iż pozew nie opiera się o materialno-prawnej podstawie rozumianej jako indywidualno-konkretna norma prawna wynikająca z określonego stosunku obligacyjnego, z którego wynika obowiązek świadczenia dłużnika, określonego zobowiązania pieniężnego.

Braki, niedokładności, przemilczenia w zakresie podstawy faktycznej i prawnej pozwu obciążają powoda reprezentowanego z resztą przez zawodowego pełnomocnika. [art 6 k.c. i 3 k.p.c.]

Mając powyższe na uwadze roszczenie powoda jako co do zasady bezzasadne lub nieudowodnione podlegało oddaleniu.

. Mając na uwadze powyższe orzeczono jak w sentencji