Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia, 7 stycznia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Oleśnicy, Wydział I Cywilny w składzie:

Przewodniczący SSR Ryszard Jaworski

Protokolant Katarzyna Czerniawska

po rozpoznaniu w dniu 7 stycznia 2014 r. w Oleśnicy sprawy

przy udziale stron:

powód (...)z siedzibą w W.

pozwany A. K.

o zapłatę

I.  powództwo oddala;

II.  zasądza od strony powodowej na rzecz A. K. kwotę 197zł tytułem kosztów procesu.

Z.

- kal 21 dni

7 stycznia 2014 r.

I C 1231/13

UZASADNIENIE

Strona powodowa wniosła o zasądzenie od pozwanej na swoją rzecz określonej kwoty pieniężnej wskazując, że jest nabywcą wierzytelności pozwanej przysługującej pierwotnie na rzecz (...) S.A.

Nakazem zapłaty wydanym w elektronicznym postępowaniu upominawczym powództwo zostało uwzględnione i od orzeczenia tego pozwana wniosła skutecznie sprzeciw. Pozwana zarzuciła, że powołane w pozwie okoliczności dotyczące istnienia pierwotnej wierzytelności są sporne z ksiąg funduszu, na który powołała się powódka nie jest wystarczającym dowodem na istnienie zobowiązania, jego wysokości i podstawy faktycznej.

Po skierowaniu sprawy do postępowania przed sądem właściwości ogólnej powódka podtrzymała żądanie pozwu powołując się na fakturę wystawioną przez pierwotnego wierzyciela (i umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych) oraz umowę przelewu wierzytelności i pismo wzywające do zapłaty należności. Ponownie powołała się też – doręczając odpis dokumentu – na swój wyciąg z ksiąg rachunkowych.

W nawiązaniu do doręczonego jej pozwu „tradycyjnego”, pozwana przedstawiła zarzut przedawnienia roszczenia – a niezależnie od tego wskazała, że dochodzona kwota nie znajduje żadnego uzasadnienia w dokumentach dołączonych do pozwu.

W toku postępowania ustalono następujący stan faktyczny:

14.11.2006r. pozwana zawarła z (...) umowę o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Dowód;

odpis umowy k. 39

Telekomunikacja wystawiła w dniu 26.07.2013r. duplikat faktury VAT na kwotę 117,08zł z terminem płatności 24.09.2012r i 126,08zł z terminem płatności 23.10.2012r.

Dowód:

faktury k.42,43

W dniu 9 grudnia 2012r. wystawiła też notę odsetkową na kwotę 950zł określając ją jako należność „tytułem odszkodowania za dekoder i odszkodowania za kartę dostępową”.

Dowód:

nota k. 44

specyfikacja k. 45

W dniu 26.07.2013r. wystawiła też notę odsetkową na 1,64zł z tytułu odsetek od kwoty 164,01zł.

Dowód:

nota k. 46

(...) zbyła wierzytelności przysługujące jej w stosunku do pozwanej na rzecz powódki umową z 22.01.2013r.

Dowód:

umowa k. 29

Powódka wpisała nabytą wierzytelność do swoich ksiąg rachunkowych i wystawiła dokument w postaci wyciągu z tych ksiąg na kwotę 1.140,23zł.

Dowód:

wyciąg k. 28

Pismem z 31.01.2013r. strona powodowa poinformowała pozwaną o nabyciu wierzytelności.

Dowód:

pismo k. 47

X X X

Zgodnie z dyspozycją art. 6 kc na stronie powodowej ciążył ciężar wykazania okoliczności z których wywodzi ona swoje roszczenie – i w świetle dowodów powołanych w pozwie należało uznać, że okoliczności uzasadniające żądanie pozwu nie zostały wykazane w sposób procesowo skuteczny.

Po pierwsze więc, sam wyciąg z ksiąg rachunkowych funduszu – zgodnie z art. 197 §2 ustawy o funduszach inwestycyjnych – w postępowaniu cywilnym nie ma mocy dokumentu urzędowego. Zatem jest to dokument prywatny zawierający jedynie oświadczenia strony, że w określony sposób zaewidencjonowała nabytą od podmiotu trzeciego wierzytelność.

Po wtóre inne dokumenty dołączone do pozwu nie pozwalają na dokładne kreślenie podstawy żądania pozwu. Z dokumentów zgłoszonych jako dowody w sprawie nie można bowiem wyprowadzić dokładnie jakie roszczenie, z jakiego tytułu i za jaki okres jest dochodzone. Kwoty w fakturach (których suma nie odpowiada wysokości dochodzonego roszczenia) nie mogą być też przyjęte do ustaleń w zakresie doprecyzowania roszczenia, gdyż z dokumentów tych nie wynika także jakiej zindywidualizowanej należności dotyczą, a nade wszystko kiedy nastąpiła wymagalność tego roszczenia. Z kolei nota obciążeniowa (k.44) w ogóle nie pozwala na ustalenie daty wymagalności roszczenia, a opis „odszkodowania za dekoder i kartę” nie daje też podstaw do ustalenia kiedy element ten miał być zdany i kiedy powstała wymagalność kary umownej. Zresztą sam fakt pobrania dekodera i powstania roszczenia o jego zwrot nie został przez pozwaną przyznany,
a zatem także w tej sprawie należało przyjąć, że powódka nie wykazała swego roszczenia
w sposób procesowo skuteczny.

Jak to już wskazano wyżej ta sama sytuacja dotyczy opisów na fakturach (k.42, 43) i wobec tego należało przyjąć, że powódka nie wykazała swego roszczenia w sposób pozwalający na przyjęcie istnienia wierzytelności, jej wysokości, rodzaju a nade wszystko terminów wymagalności. Z tego więc tylko powodu powództwo, jako niezasadne powinno podlegać oddaleniu.

Dodatkowo więc tylko należy wskazać, że pozwana podniosła zarzut przedawnienia roszczenia.

W odniesieniu to tego zarzutu należy wskazać, że zgodnie z art. 118kc termin przedawnienia roszczeń związanych z działalnością gospodarczą wynosi 3 lata. Skoro powódka nie wykazała od kiedy wymagalne jest jej roszczenie (nawet gdyby założyć, że jego wysokość jest udowodniona), to tym samym należało przyjąć, że zarzut ten jest procesowo skuteczny, i sam w sobie daje podstawy do oddalenia powództwa. Zawarte w fakturach określenie „termin płatności 24.09.12, czy 23.10.12” w sytuacji, gdy nie wiadomo jakiej należności faktury te dotyczą – nie mogą być postawą odmiennych ustaleń i ostatecznie powództwo jako niezasadne musiało zostać oddalone.

Orzeczenie o kosztach ma swoje uzasadnienie w art. 98 kpc, a na zasądzoną kwotę składa się oplata skarbowa od pełnomocnictwa udzielonego przez pozwaną, oraz wynagrodzenie jej pełnomocnika liczone w stawce minimalnej przewidzianej w §6 pkt
2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie.

Z/

1.  odpis wyr. z uz. dor. pełn. pow;

2.  kal. 14 dni

21.01.2014r.