Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 28 stycznia 2014 r.

Sąd Okręgowy we Wrocławiu I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Rudnicki

Protokolant: Małgorzata Wąchała

po rozpoznaniu w dniu 28.01.2014 r.

we Wrocławiu

na rozprawie

sprawy z powództwa D. K.

przeciwko A. M. i M. M.

o odszkodowanie

oddala powództwo.

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym dnia 06.06.2011 r. powód D. K. wniósł o zasądzenie od pozwanych A. M. i M. M. solidarnie 625 000 zł wraz z odsetkami liczonymi od dnia 06.07.2001 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za szkodę wyrządzoną przez pozwanych, którzy działając wspólnie i w porozumieniu chcąc uniemożliwić powodowi przeprowadzenie przyszłego postępowania egzekucyjnego kierowanego przeciwko A. M. dokonali nabycia w dniu 05.11.2001 r. nieruchomości położonej przy ul. (...) we W., w ten sposób, że pozwany M. M. udzielił pełnomocnictwa pozwanemu A. M., który nabył na jego rzecz ww nieruchomość za środki własne.

Powód wniósł również o zasądzenie od pozwanych na rzecz powoda kosztów sądowych według norm przepisanych, w tym kosztów zastępstwa procesowego oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że D. K., A. M. oraz J. B. (1) byli wspólnikami i prowadzili działalność gospodarczą Agencję (...) s.c. zajmującą się świadczeniem usług reklamowych. W dniu 15.11.1995 r. D. K. wniósł pozew o zapłatę na jego rzecz kwoty 200 000 zł przez A. M. oraz J. B. (1). Roszczenie wywodził z umowy spółki cywilnej, której był wspólnikiem, a którą wypowiedział ze skutkiem na dzień 30.06.1995 r. Zdaniem powoda już w toku postępowania pozwany A. M. miał świadomość, że przegra spór i będzie zobowiązany do zapłaty powodowi znacznych kwot pieniężnych. Ostatecznie z wyroku Sądu Apelacyjnego wynikał sposób wyliczenia spornej wierzytelności, zatem A. M. i J. B. (1) mieli świadomość negatywnego rozstrzygnięcia sporu już w trakcie postępowania i podjęli działania uniemożliwiające zaspokojenie powoda. Po ponownym rozpoznaniu sprawy i przeprowadzeniu uzupełniającego postępowania dowodowego wyrokiem z dnia 09.06.2004 r. Sąd Okręgowy w Opolu zasądził od J. B. (1) i A. M. solidarnie na rzecz powoda 586 893, 93 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.07.1995 r. do dnia zapłaty oraz 55 444, 60 zł kosztów procesu, oddalił powództwo wzajemne i zasądził od powodów wzajemnych na rzecz pozwanego wzajemnego 24 000 zł kosztów postępowania w sprawie. Na podstawie uzyskanego w ten sposób tytułu wykonawczego od blisko 7 lat prowadzone są egzekucje realizowane przez kilku komorników sądowych, w toku tych postępowań egzekwowana kwota została zaspokojona tylko w niewielkim zakresie (ok. 8 %), nie dały też wyniku postępowania o wyjawienie majątku. Dnia 05.11.2001 r. na mocy umowy sprzedaży sporządzonej w formie aktu notarialnego przez notariusza C. S. A. M. działając jako pełnomocnik M. M. nabył nieruchomość położoną przy ul. (...) we W. za cenę 625 000 zł. Transakcja ta miała na celu udaremnienie egzekucji z majątku pozwanego A. M.. Pozwani dokonali tej czynności z pełną świadomością działania na szkodę swoich wierzycieli, w tym między innymi powoda. W okresie dokonania tej transakcji pozwany A. M. był w posiadaniu środków pieniężnych, które uzyskał ze sprzedaży części posiadanych akcji spółki (...) SA, z której to transakcji otrzymał kwotę 1 400 000 zł. W nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) A. M. zamieszkuje nieprzerwanie od 2001 r. do chwili obecnej, opłacając rachunki i będąc jej faktycznym właścicielem i użytkownikiem. W dniu 26.09.2005 r. A. M. po wymeldowaniu się z mieszkania w O. nie dokonał ponownego meldunku w innym miejscu zamieszkania zaś korespondencja do niego jest skutecznie doręczana na adres jednej z jego firm. Natomiast M. M. faktycznie zamieszkuje i przebywa w O., gdzie znajduje się jego centrum życiowe. Jest on osobą starszą, schorowaną i nie podróżuje po Polsce w celu zamieszkania we W. lub w W., gdzie ma ustanowioną służebność mieszkania, z której nie korzystał. Przyczyną niskiej skuteczności postępowań egzekucyjnych jest podejmowanie przez pozwanego A. M. a także dłużnika solidarnego J. B. (1), wielu działań mających na celu utrudnienie bądź uniemożliwienie egzekucji. Powód powołał się na fikcyjną umowę zastawu na posiadanych akcjach imiennych spółki (...) SA z 06.05.2004 r., którą A. M. zawarł z ojcem M. M., celem usunięcia ich spod egzekucji. Z umowy tej wynika, że M. M. pożyczył po zastaw akcji imiennych synowi kwotę 1 200 000 zł. Nadto w tej samej dacie pozwany M. M. zawarł podobną umowę zastawu z drugim dłużnikiem powoda J. B. (1), któremu udzielił pożyczki na kwotę 987 000 zł. Powód podał, że toczyło się postępowanie przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu w sprawie z powództwa D. K. o uznanie w stosunku do niego za bezskuteczne umowy zastawu, zakończone wyrokiem, w uzasadnieniu którego wskazano, że umowy te z uwagi na niezachowanie wymaganej formy pozostały nieważne i nie mogą zostać uznane za bezskuteczne względem powoda. Dalej powód podał, że A. M. zbył również na rzecz swojego ojca akcje w spółce (...) za kwotę 144 500 zł, udzielił również kilkukrotnych kilkunastotysięcznych pożyczek tej spółce. Nadto A. M. za pośrednictwem swego ojca nabył wierzytelności w kwocie 155 175, 58 zł od jej posiadacza – celem skompensowania tej należności z długiem przeciwko A. M.. Również ustanowienie na rzecz ojca przez A. M. nieodpłatnej dożywotniej służebności osobistej nieruchomości położonej przy ul. (...) w W. oraz przez J. B. (1) na rzecz swoich rodziców miało na celu uniemożliwienie skutecznej egzekucji z tej nieruchomości. Powód uzyskał wyrok uznający za bezskuteczne te umowy w stosunku do niego w celu zaspokojenia swoich wierzytelności przeciwko A. M. i J. B. (1). Czynnością zamierzającą do uniemożliwienia egzekucji było również ustanowienie przez A. M. dożywotniej służebności mieszkania na rzecz swojego ojca w lokalu przy ul. (...) we W. oraz zabezpieczenie w postaci hipoteki z tytułu pożyczki udzielonej przez M. M. A. M.. Również w tym przypadku powód uzyskał wyrok uznający za bezskuteczne ustanowienie hipoteki w stosunku do niego. Wobec powyższego trudno uwierzyć, aby M. M. działał w dobrej wierze, kiedy przy pomocy dwóch umów ustanowienia dożywotniej służebności oraz umownej hipoteki tak usilnie zabezpieczał swoje życiowe interesy. Nieprawdopodobne jest, aby M. M. nie wiedział o sporze sądowym oraz powadzonych postępowaniach egzekucyjnych, ponieważ już w 1997 r. czynnie uczestniczył w działaniach swojego syna oraz dłużnika solidarnego J. B. (1), zawierając z nimi szereg umów zastawu, pożyczek, dożywocia tym samym usuwając składniki majątku spod spodziewanej egzekucji, a zatem znacząco utrudniając czy wręcz uniemożliwiając egzekucję należności. Wszystkie te działania pozwanego M. M. w tym również nabycie willi położonej we W. przy ul. (...) były poczynione wyłącznie celem udaremnienia egzekucji przeciwko A. M.. W rzeczywistości pozwany A. M. zakupił tą nieruchomość ze swoich własnych środków nabywając ją w imieniu swojego ojca, aby uniemożliwić zaspokojenie się wierzyciela z tej nieruchomości – biorąc pod uwagę fakt, że M. M. jest osobą starszą, emerytem, budzi uzasadnione wątpliwości źródło finansowanie tej transakcji z jego majątku. Biorąc bowiem pod uwagę wszystkie transakcje, w których brał udział M. M. należałoby przyjąć, że był w posiadaniu majątku w wysokości 3 126 500 zł. Powód zwrócił się do pozwanego M. M. pismem z dnia 14.01.2006 r. wzywając go do dobrowolnego notarialnego odwołania i spowodowania wykreślenia z ksiąg wieczystych zapisów dokonanych na jego rzecz ze szkodą dla wierzyciela, lecz bezskutecznie. Powód podniósł również, że przeciwko A. M. toczy się postępowanie karne o czyn z art. 300 § 2 kk. Powód złożył również dnia 13.11.2009 r. zawiadomienie o uzasadnionym podejrzeniu popełnienia przestępstwa z art. 276 kk przez M. M., zarzucając także współdziałanie przy czynach z art. 300 kk z synem A. M..

Powód swoje roszczenie oparł na art. 415 kc, który normuje podstawową zasadę odpowiedzialności opartej na winie sprawcy szkody. Powód doznał szkody w wyniku umowy sprzedaży nieruchomości położonej przy ul. (...) we W., bowiem uniemożliwiło to egzekucję z majątku dłużnika – A. M..

W odpowiedzi na pozew z dnia 16.02.2012 r. pozwani A. M. i M. M. wnieśli o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powoda solidarnie na rzecz pozwanych kosztów postępowania.

Pozwani podnieśli w pierwszej kolejności zarzut przedawnienia roszczeń powołując się na art. 442 ^{( 1 )}§ 1 kc wskazujący na trzyletni termin przedawnienia liczony od dnia, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia. Pozwani podnieśli, że o fakcie nabycia nieruchomości powód został powiadomiony przez komornika J. K. (1) w dniu 09.05.2006 r. Powyższy fakt nabycia nieruchomości został oceniony przez powoda jako czyn bezprawny, o czym świadczy skierowane do Prokuratury Rejonowej we Wrocławiu Stare Miasto w dniu 21.05.2007 r. zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z art. 300 kk, w którym to piśmie powód wymienia fakt zakupu przedmiotowej nieruchomości jako jedno ze zdarzeń uzasadniających popełnienie zgłoszonego przestępstwa, twierdząc, że fakt ten udaremnił mu zaspokojenie jego roszczeń, a zatem spowodował szkodę majątkową. Pozwani wskazali, że pozew w niniejszej sprawie został wniesiony w dniu 06.06.2011 r., a więc już po upływie 3-letniego okresu dochodzenia roszczenia powoda, ponieważ co najmniej od dnia skierowania do prokuratury zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa, tj. od 21.05.2007 r. powód miał świadomość i subiektywne przekonanie o poniesionej szkodzie. Nadto pozwani wskazali, że nie może mieć zastosowania art. 442 ^{( 1 )}§ 2 kc modyfikujący regułę przedawnienia z art. 442 ^{( 1 )}§ 1 kc – dla przypadków, gdy szkoda wynikła ze zbrodni lub występku. W ocenie pozwanych subiektywne przekonanie powoda o popełnieniu przez A. M. nie oznacza jeszcze, że fakt ten zostanie przesądzony w prawomocnym wyroku Sądu, A. M. podniósł, że postanowienie z 2008 r. o przedstawieniu mu zarzutów popełnienia przestępstwa z art. 300 kk nie jest prawomocne i nigdy nie został wniesiony przeciw niemu akt oskarżenia na podstawie tych zarzutów. Nadto pozwani podnieśli, że postępowanie przygotowawcze toczy wyłącznie przeciwko jednemu z pozwanych – nie jest nim objęty pozwany M. M.. Z uwagi na powyższe zarzut przedawnienia jest w ocenie pozwanych w pełni uzasadniony. Niezależnie od podniesionego zarzutu przedawnienia pozwani łącznie i każdy z osobna zaprzeczyli wszelkim twierdzeniom powoda. Pozwani podali, że powód sam udowodnił, iż A. M. nie był w stanie z własnych środków finansowych dokonać zakupu przedmiotowej nieruchomości. Podnieśli także, że stosunki łączące strony przedstawiały się diametralnie inaczej niż przedstawia to powód, a mianowicie, że to powód doprowadził spółkę do bankructwa, ukradł Agencji (...) w 1995 r. 500 000 zł za pomocą podrobionej pieczątki bankowej. Poza tym w świetle wytycznych Sądu Apelacyjnego istniało wysokie prawdopodobieństwo zasądzenia na niekorzyść powoda wysokich sum w procesie cywilnym; przeciwnie niż to twierdzi powód – właśnie zastosowanie się do wytycznych Sądu Apelacyjnego, tzn. powołanie biegłego księgowego, aby wyliczył udziały w spółce dawało gwarancję, że to D. K. będzie musiał zwrócić pozwanemu znaczną kwotę. Pozwani zaprzeczyli również, aby podejmowali kiedykolwiek działania mające na celu pokrzywdzenie powoda, w tym, aby transakcja zakupu nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) miała na celu udaremnienie egzekucji z majątku pozwanego A. M.. Podnieśli, że gdyby celem pozwanego było wyzbywanie się majątku w obawie przed wyrokiem niekorzystnym dla niego, to pozwany wyzbywał by się przede wszystkim takiego majątku, o którym powód wiedział, tymczasem A. M. sprzedał jedynie mniejszościowy pakiet akcji spółki (...), pomimo zainteresowania spółki (...) nabyciem całości akcji spółki (...). Ponadto pozwany zainwestował wspólnie z J. B. w marcu 2001 r. znaczną kwotę w spółkę. Pozwany A. M. podał również, że był w tamtym czasie właścicielem i współwłaścicielem wraz z J. B. nieruchomości o znacznej wartości od 4 160 000 zł do 5 769 000 zł. Nieprawdą jest również, że A. M. ponosi koszty utrzymani przedmiotowej nieruchomości. Odnośnie umowy zastawu akcji pozwani podali, że na skutek kradzieży przez powoda 500 000 zł wolne środki spółki nie pozwalały na inwestycję w radio (spółka wygrała przetarg na nadawanie na częstotliwości 95.1), co zmusiło ich do zapożyczenia się u M. M.. W 2001 r. radio pozyskało nowego udziałowca inwestora – spółkę (...), jednakże wkrótce powód odmawia dalszego inwestowania w radio i poprzez powiązaną kapitałowo spółkę wyprowadził z (...) SA ponad 400 000 zł. wobec czego oraz faktu braku inwestycji w spółkę przez powoda utraciła ona płynność finansową i popadła w zadłużenie wobec ZUS, ZAIKS i US, w następstwie czego została skreślona z procesu koncesyjnego w 2013 r. na przedłużenie działalności radiowej do 2012 r. Oznaczało to, że winna postawiona być w stan upadłości. A. M. i J. B. (1) zwrócili się ponownie w 2004 r. o pomoc finansową dla radia do M. M. i dzięki czemu przez kolejne 7 lat nadawania programu radiowego zostały spłacone zobowiązania wobec ZUS, US i ZAIKS. Pozyskanie kolejnej pożyczki skutkowało powstaniem zabezpieczeń, tj. zastawu na akcjach oraz hipoteki na nieruchomości położonej przy ul. (...) we W.. Dzięki temu wsparciu finansowemu akcje (...) SA posiadane przez A. M. i J. B. (1) odzyskały swoją pierwotną wartość,a dowodem na to było kolejna propozycja ich zakupu złożona przez spółkę (...). Powyższe fakty świadczą o działaniu na korzyść ewentualnych wierzycieli pozwanego A. M.. Pozwani podnieśli też, że wykaz sporządzony przez powoda transakcji i pożyczek, których stroną był M. M., jest spreparowany poprzez wielokrotne umieszczenie tych samych kwot pod różnymi pozycjami tak, aby wielokrotnie zawyżyć kwotę majątku posiadanego przez M. M.. Na koniec pozwani wskazali również na brak adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy zakupem nieruchomości przez M. M. w 2001 r. ze środków własnych a szkodą powoda, którą w jego odczuciu jest brak zaspokojenia swych roszczeń z majątku A. M.. Z uwagi na okoliczność, że obie apelacje pozwanych w sprawie dotyczącej rozliczeń spółki zostały uwzględnione – trudno było w chwili wydania wyroku Sądu Apelacyjnego przewidzieć jakie będzie rozstrzygnięcie Sądu Okręgowego i że będzie ono korzystne dla D. K.. Pozwani podnieśli również, ze wyrok korzystny dla powoda zapadł w czerwcu 2004 r., jednak powód wszczął egzekucję na jego podstawie dopiero we wrześniu 2005 r., tymczasem w roku 2004 akcje dłużników solidarnych miały wartość ok. 3 000 000 zł, o czym wiedział powód, dopiero w latach następnych wartość tych akcji spadła na skutek bezprawnych działań akcjonariusza spółki – (...) SA.

W piśmie z dnia 27.04.2012 r. powód odnosząc się do zarzutu przedawnienia podniesionego przez pozwanych podniósł, że brak jest jakichkolwiek podstaw faktycznych i prawnych do uznania, iż upłynął okres do dochodzenia roszczenia objętego niniejszym pozwem; nie upłynął bowiem okres określony zarówno w § 1 jak i § 2 art. 442 ¹ kc.

Podniósł, że o mechanizmie transakcji objętej niniejszym pozwem, okolicznościach jej zawarcia, a także źródle jej finansowania oraz osobach, które brały udział w tej transakcji, dowiedział się dopiero w toku postępowania przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu w sprawie I C 1247/10, konkretnie z pisma procesowego – odpowiedzi na pozew dłużnika solidarnego pozwanego ad. 1 – J. B. (1), które zostało mu doręczone w dniu 01.03.2011 r. Z pisma tego dopiero uzyskał wiedzę na temat uzyskania przez A. M. znacznych środków finansowych, a tym samym o źródle finansowania zakupu przedmiotowej nieruchomości, jak i wysokości wyrządzonej mu szkody, a także o osobach, które były za to odpowiedzialne. Kolejne istotne informacje powód uzyskał na podstawie pisma procesowego J. B. (1) w sprawie I C 1247/10 z dnia 03.07.2012 r., z którego dowiedział się o datach wpłat pieniężnych za sprzedane (...) sp. z o.o. akcje (...) SA wynikających z umów sprzedaży akcji imiennych obu dłużników, z uwagi na fakt przedłożenia kopii umowy sprzedaży akcji z 2001 r. Następnie 28.10.2011 r. na podstawie analizy dokumentów księgi wieczystej uzyskał informacje o osobach biorących udział w transakcji i szkodzie, jaka została mu wyrządzona. Powód zaprzeczył, aby miał wiedzę na temat okoliczności transakcji, szkodzie jaka została mu wyrządzona oraz o osobach obowiązanych do jej naprawienia przed dniem 01.03.2011 r. Tym samym okres 3- letni rozpoczął swój bieg od tej daty a zatem do dnia złożenia pozwu nie upłynął. Zawiadomienie skierowane do Prokuratury dnia 21.04.2007 r. dotyczyło wyłącznie J. B. (1) i A. M., albowiem powód nie znał jeszcze okoliczności źródła finansowania transakcji. Ponadto data transakcji objętej pozwem to 05.11.2001 r., a zatem do dnia złożenia pozwu nie upłynął także 10-letni okres przedawnienia roszczenia. Nadto w ocenie powoda w niniejszej sprawie zastosowanie będzie miał art. 442 ¹ § 2 kc i dwudziestoletni okres przedawnienia. Sąd cywilny bowiem władny jest do samodzielnego określenia odpowiedzialności pozwanych. W dalszej części pisma powód wskazał, że pozwany M. M. poza oświadczeniem nie przedłożył żadnych dowodów na okoliczność nabycia spornej nieruchomości ze środków własnych, nie odnosząc się jednocześnie merytorycznie o postawionych mu w tym zakresie zarzutów. Powód podniósł, że nie ma znaczenia czy w zestawieniu kwot posiadanych przez M. M. dla ich zsumowania czy były udzielane osobie fizycznej czy spółce, skoro chodzi o wykazanie środków, jakie pozwany musiałby posiadać, by móc udzielać pożyczek w takiej wysokości. Powód podał, że pomimo uznania czynności zabezpieczających pożyczkę w postaci zastawu na akcjach (...) SA za nieważne i wezwań Komornika do wydania tych akcji M. M. nadal bezprawnie przetrzymuje akcje uniemożliwiając jednocześnie prowadzenie egzekucji komorniczej w tym zakresie. Powód podkreślając fikcyjność udzielanych pożyczek przez M. M. oraz spółki, której był on prezesem, wskazał, że dłużnicy solidarni J. B. (1) i A. M. pożyczają środki od rodziców, następnie ich rodzice jako główni udziałowcy spółek pożyczają od dłużników.

Sąd ustalił w sprawie następujący stan faktyczny.

D. K., A. M. i J. B. (1) byli wspólnikami spółki cywilnej Agencja (...) s.c.

/ okoliczność niesporna /

W dniu 05.11.2001 r. w Kancelarii Notarialnej we W. przy ul. (...) przed notariuszem C. S. w wykonaniu umowy przedwstępnej sprzedaży z dnia 04.09.2001 r. W. J. i H. J. jako sprzedający oraz A. M. działający na podstawie przedłożonego do aktu notarialnego pełnomocnictwa sporządzonego dnia 20.08.2001 r. w imieniu i na rzecz swojego ojca M. M. jako kupującego zawarli umowę sprzedaży nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) składającej się z działek gruntu o nr geodezyjnych (...) i (...) obręb W., o łącznej pow. 477 m ^{( 2)}, objętej księgą wieczystą nr (...) prowadzoną przez Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków zabudowanych jednorodzinnym wolnostojącym domem mieszkalnym.

Cena sprzedaży została określona na 625 000 zł i została w całości zapłacona przez kupującego w ten sposób, że kwota 62 500 zł jako zadatek została zapłacona w dniu zawarcia umowy przedwstępnej, zaś pozostała reszta ceny w kwocie 562 500 zł została zapłacona w chwili zawarcia umowy sprzedaży.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków na podstawie wniosku z dnia 07.11.2001 r. oraz przedwstępnej umowy sprzedaży z dnia 09.09.2001 r. i umowy sprzedaży z dnia 05.11.2001 r. dokonał wpisu w księdze wieczystej nr (...) M. M. jako właściciela nieruchomości.

/ dowód: akta księgi wieczystej nr (...); umowa z dnia 05.11.2001 r., nr rep A (...) – k.

891-895, 1296-1300; papierowa księga nr (...) – k. 1305-1308; zawiadomienie o

wpisie do KW z dnia 15.01.2003 r. – k. 1301; pełnomocnictwo – k. 885-886; umowa

przedwstępna z dnia 09.09.2001 r., nr rep. A (...) – k. 887-890 /

Wyrokiem z dnia 22.05.2000 r., VI GC 112/96, Sąd Okręgowy w Opolu oddalił powództwo D. K. przeciwko A. M. i J. B. (1) oraz powództwo wzajemne.

Wyrok ten został uchylony przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu, a sprawa przekazana do ponownego rozpoznania.

Prawomocnym wyrokiem z dnia 09.06.2004 r., VI GC 149/02, Sąd Okręgowy w Opolu zasądził solidarnie od J. B. (1) i A. M. na rzecz D. K. 586 893, 93 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 01.07.1995 r. do dnia zapłaty oraz 55 442, 60 zł kosztów procesu, oddalił powództwo wzajemne i zasądził koszty postępowania wzajemnego solidarnie od J. B. (1) i A. M. na rzecz D. K. w kwocie 24 000 zł.

Tytuł wykonawczy został wydany powodowi w dniu 07.07.2004 r.

/ dowód: odpis wyroku SO w Opolu z dnia 22.05.2000 r., VI GC 112/96 – k. 753-765; odpis

wyroku SO z dnia 09.06.2004 r., VI GC 149/02 – k. 46-47, 1156-1157 /

Postanowieniem z dnia 05.04.2006 r., VI GCo 242/05, Sąd Okręgowy w Opolu odrzucił skargę J. B. (1) i A. M. o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem z dnia 09.06.2004 r., VI GC 149/02.

Postanowieniem z dnia 12.11.2006 r., I ACz 1132/06, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu oddalił zażalenie J. B. (1) i A. M. na postanowienie Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 05.04.2006 r.

Postanowieniem z dnia 22.11.2012 r., I ACz 2038/12, Sąd Apelacyjny we Wrocławiu oddalił zażalenie A. M. na postanowienie Sąd Okręgowego w Opolu z dnia 22.05.2012 r., VI GC 25/12, o odrzuceniu skargi pozwanego o wznowienie postępowania w sprawie VI GC 149/02.

/ dowód: odpis postanowienia SO z dnia 05.04.2006 r. – k. 766-781; odpis postanowienia SA z

dnia 12.07.2006 r. – k. 782-784; odpis postanowienia SA z dnia 22.11.2012 r. – k. 1358-

1360 /

Na podstawie uzyskanego tytułu wykonawczego – wyroku SO z dnia 04.06.2004 r., VI Gc 149/02, wierzyciel D. K. wszczął egzekucję komorniczą przeciwko pozwanemu A. M., w wyniku której nie doszło do całkowitego zaspokojenia wierzyciela; w znacznej części egzekucja kierowana do majątku A. M. okazała się bezskuteczna.

W sprawie egzekucyjnej IX KM 1062/05 pismem z dnia 08.05.2006 r., doręczonym pełnomocnikowi powoda w dniu 09.05.2006 r., Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia – Śródmieścia J. K. (1) poinformował pełnomocnika powoda, że na skutek przeprowadzonych czynności ustalił, iż w przedwstępnej umowie sprzedaży nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) z dnia 04.09.2001 r. oraz w umowie ostatecznej dłużnik A. M. występuje przed notariuszem jako pełnomocnik swojego ojca M. M..

Pismem z dnia 26.09.2006 r., doręczonym pełnomocnikowi powoda w dniu 27.09.2006 r., Komornik Sądowy J. K. (1) zawiadomił wierzyciela o stanie egzekucji, wskazując, że tytuł wykonawczy wpłynął 22.06.2005 r., a do chwili zawiadomienia nie wyegzekwowano żadnej kwoty mimo prowadzenia egzekucji z rachunków bankowych, wierzytelności, ruchomości i nieruchomości.

Postępowanie egzekucyjne KM 1062/05 było bezskuteczne także w dniu 03.12.2009 r.

Równocześnie Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Warszawy Pragi – Północ J. B. (3) prowadził postępowanie egzekucyjne KM 2514/05 w celu egzekucji z nieruchomości stanowiącej współwłasność J. B. (1) i A. M. przy ul. (...), segment (...).

Także Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym dla Wrocławia – Fabrycznej T. K. prowadził postępowanie egzekucyjne w sprawie KM 2409/06 obejmujące egzekucję z akcji (...) SA.

/ dowód: pismo KS J. K. (1) z dnia 08.05.2006 r. – k. 57, 1291; pismo KS J.

K. z dnia 26.09.2006 r. – k. 48; pismo KS J. B. (3) z dnia

25.09.2006 r. – k. 49; informacja o stanie egzekucji – k. 49; zaświadczenie – k. 51;

pismo KS J. K. (1) z dnia 03.12.2009 r. – k. 52 /

W dniu 03.04.2007 r. A. M. złożył przed sądem wykaz majątku w sprawie I Co 696/06. Kopia wykazu została doręczona pełnomocnikowi powoda w dniu 23.07.2007 r.

/ dowód: kopia wykazu majątku – k. 53-56 /

W dniu 23.05.2007 r. D. K. reprezentowany przez pełnomocnika złożył w Komisariacie Policji W., datowane na dzień 21.05.2007 r. a skierowane do Prokuratury Rejonowej W., zawiadomienie o popełnieniu przestępstwa z art. 300 kk przez dłużników A. M. i J. B. (1).

W zawiadomieniu wskazał, że dłużnicy i ich rodziny, działając z góry powziętym zamiarem doprowadzili do zmniejszenia wartości ekonomicznej majątku. Prowadzona egzekucja od 3 lat jest nieskuteczna, a dłużnicy z rodzicami obciążają lub usuwają majątek spod egzekucji. Wszystkie podjęte działania wykorzystują mechanizm przekazywania majątku: nieruchomości, akcji, udziałów na rzecz rodziców. Rodzice dłużników świadomie i z premedytacją uczestniczą w przestępczych działaniach już od 2001 r., czego dowodem jest dokonanie przez dłużnika A. M. zakupu nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) na rzecz M. M..

Do zawiadomienia pełnomocnik powoda dołączył pismo Komornika Sądowego J. K. (1) z dnia 08.05.2006 r., IX KM 1062/05.

/ dowód: zawiadomienie – k. 1289-1290, k. 113-114 akt sprawy II K 398/13 /

Wyrokiem z dnia 19.01.2010 r., I C 1076/08, Sąd Okręgowy we Wrocławiu uznał za bezskuteczną wobec powoda D. K. umowę ustanowienia hipoteki zwykłej w kwocie 250 000 zł na nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) na rzecz M. M..

/ dowód: kopia wyroku – k. 176 /

Dnia 22.10.2010 r. powód wystąpił z pozew o stwierdzenie nieważności umowy sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) (...) oraz spółdzielczego własnościowego prawa do garażu zawartej pomiędzy J. B. (1) a F. i H. B., zarzucając pozorność tej czynności.

Wyrokiem z dnia 15.11.2011 r., I C 1247/10, Sąd Okręgowy we Wrocławiu ustalił, że umowa sprzedaży z dnia 15.06.2001 r., nr rep. A (...), zawarta pomiędzy J. B. (1) a F. i H. B., której przedmiotem były spółdzielcze prawa do lokalu mieszkalnego przy ul. (...) (...) oraz garażu, jest nieważna.

/ dowód: kopia pozwu – k. 177-187; kopia wyroku – k. 449 /

Wyrokiem z dnia 21.01.2010 r., I C 634/08, Sąd Okręgowy we Wrocławiu oddalił powództwo D. K. przeciwko M. M. o uznanie za bezskuteczną w stosunku do powoda umowy zastawu akcji (...) SA z dnia 06.05.2004 r.

/ dowód: kopia wyroku z uzasadnieniem – k. 105-111 /

Wyrokiem z dnia 16.03.2011 r., I C 1324/08, Sąd Okręgowy Warszawa Praga uznał za bezskuteczną wobec D. K. czynność prawną A. M. i J. B. (1) polegającą na ustanowieniu nieodpłatnej dożywotniej służebności mieszkania na ich udziałach w nieruchomości przy ul. (...) w W..

/ dowód: odpis wyroku z uzasadnieniem – k. 145-158 /

Dnia 19.12.2012 r. Prokurator Okręgowy we Wrocławiu skierował do Sądu Rejonowego dla Wrocławia – Śródmieścia akt oskarżenia VI Ds. 14/12 przeciwko A. M. o to, że w okresie od 22.05.2000 r. do 23.08.2012 r., wspólnie i w porozumieniu z J. B. (1) w sytuacji grożącej niewypłacalności, a następnie w celu udaremnienia wykonania wyroku SO w Opolu z dnia 09.06.2004 r., VI GC 149/02, i prowadzonych w jego wyniku postępowań egzekucyjnych KM 2514/05, KM 1062/05, KM 2409/06, a także innych orzeczeń, udaremniał i uszczuplał zaspokojenie swoich wierzycieli poprzez to, że:

- w dniu 26.01.2001 r. zawarł umowę inwestycyjną dotyczącą (...) SA, uzyskując 1 291 833, 15 zł, które w całości polecił przekazać na rachunek bankowy M. M., celem m.in. nabycia w dniu 05.11.2001 r. nieruchomości przy ul. (...) we W. przez M. M.,

- w dniu 31.03.2011 r. zbył na rzecz J. K. (2) akcje (...) Radio SA,

- w okresie od dnia 31.07.2001 r. do dnia 25.07.2006 r. zbył na rzecz M. M. akcje (...) SA,

- w dniu 29.11.2004 r. ustanowił na rzecz M. M. służebność mieszkania na nieruchomości przy ul. (...),

- w dniu 30.11.2004 r. ustanowił na rzecz M. M. oraz F. i H. B. na nieruchomości przy ul. (...) w W. służebności mieszkania,

- w dniu 03.10.2005 r. obciążył prawem zastawu akcje (...) SA,

- w dniu 05.10.2005 r. ustanowił na rzecz M. M. hipotekę w kwocie 250 000 zł na nieruchomości przy ul. (...) we W.,

- zbył w czasie prowadzonych postępowań egzekucyjnych samochód P. (...),

- w dniu 25.04.2006 r. dokonał przelewu kwoty 1 100 000 zł z konta (...) SA na konto M. M.,

- w dniu 21.02.2007 r. dokonał przelewu kwoty 170 000 zł z konta (...) SA na konto M. M.,

- doprowadził do nabycia w okresie od 2004 r. do kwietnia 2007 r. przez M. M. zobowiązania A. M. wobec (...) SA,

- w dniu 03.04.2007 r. złożył nierzetelne oświadczenie co do stanu majątkowego w sprawie I Co 696/06,

czym działał na szkodę D. K., (...) sp. z o.o w W. oraz (...) sp. z o.o.,

tj. o czyn z art. 300 § 1 kk w zw. z art. 300 § 3 kk i art. 300 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Śródmieścia przekazał sprawę V K 1852/12 do rozpoznania Sądowi Rejonowemu dla Wrocławia – Krzyków. Sprawa toczy się pod sygn. akt II K 398/13.

/ dowód: akta sprawy II K 398/13; akt oskarżenia – k. 1048-1076; pismo z dnia 31.01.2013 r. – k.

1088 /

Pismem z dnia 27.05.2009 r. D. K. złożył zawiadomienie do Urzędu Skarbowego o uzasadnionym podejrzeniu naruszenia przepisów prawa podatkowego. W piśmie tym powołał się na dokonanie umowy sprzedaży nieruchomości z dnia 05.11.2001 r. na rzecz M. M..

/ dowód: zawiadomienie do Urzędu Skarbowego z dnia 27.05.2009 r. – k. 207-209 /

Sąd zważył, co następuje.

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie.

Powód dochodzi od pozwanych naprawienia szkody, jakiej miałby doznać wskutek niemożności zaspokojenia wierzytelności przysługującej mu wobec pozwanego A. M. w następstwie dokonania przez niego czynności prawnej służącej ukryciu składnika majątkowego, z którego powód mógłby uzyskać zaspokojenie.

Powód wskazał, że swoje roszczenie wywodzi z odpowiedzialności deliktowej pozwanych znajdującej podstawę w art. 415 kc. Powód nie ma obowiązku wskazywać podstawy prawnej dochodzonego roszczenia, jeżeli jednak podstawę taką wskaże, zwłaszcza, gdy jest zastępowany w sprawie przez zawodowego pełnomocnika, stanowi ona element podstawy faktycznej roszczenia i oznacza związanie nią sądu.

Usuwanie, ukrywanie składników majątkowych, dokonywanie czynności prawnych zmierzających do wyzbycia się majątku, przenoszenie jego składników na osoby trzecie, czy to z kręgu osób bliskich czy to na osoby obce przez dłużnika może oznaczać podejmowanie przez niego działań zmierzających do uniknięcia zaspokojenia wierzyciela zgodnie z przedmiotem i treścią zobowiązania. Takie zachowanie dłużnika może być oceniane w kategoriach czynu niedozwolonego w rozumieniu art. 415 kc, a niekiedy także oznaczać odpowiedzialność karną za przestępstwa z art. 300 § 1 kk ( kto, w razie grożącej mu niewypłacalności lub upadłości, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3) lub z art. 300 § 2 kk ( kto, w celu udaremnienia wykonania orzeczenia sądu lub innego organu państwowego, udaremnia lub uszczupla zaspokojenie swojego wierzyciela przez to, że usuwa, ukrywa, zbywa, darowuje, niszczy, rzeczywiście lub pozornie obciąża albo uszkadza składniki swojego majątku zajęte lub zagrożone zajęciem, bądź usuwa znaki zajęcia,

podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5).

Powód wskazał, że pozwany A. M., działając w imieniu swojego ojca – pozwanego M. M., zakupił na jego rzecz nieruchomość przy ul. (...) we W., podczas gdy M. M. nie dysponował w istocie środkami pieniężnymi na ten cel, a pochodziły one w istocie od A. M.. Tym samym powód miałby zostać pozbawiony możliwości zaspokojenia roszczenia.

W dacie dokonywania kwestionowanej przez powoda czynności, tj. dnia 05.11.2001 r., toczyło się postępowanie w sprawie pomiędzy D. K. a J. B. (1) i A. M.. Pierwszy wyrok Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 22.05.2000 r. został uchylony do ponownego rozpoznania i sprawa przekazana do ponownego rozpoznania. Tym samym pozwany A. M. jako będący stroną tamtego procesu winien był liczyć się z możliwością wydania przez sąd rozstrzygnięcia uwzględniającego roszczenie D. K.. W takiej sytuacji dokonywanie czynności zmierzających do zbycia składników majątku albo do ukrycia tychże składników, czyli np. przekazanie ojcu środków majątkowych na zakup nieruchomości, mogłoby odpowiadać czynowi niedozwolonemu i powodować odpowiedzialność odszkodowawczą, nawet mimo braku prawomocnego orzeczenia.

Tego rodzaju zakwalifikowanie zachowania zobowiązanego może jednakże wyłącznie dotyczyć pozwanego A. M.. Sąd Okręgowy w Opolu orzekając wyrokiem z dnia 09.06.2004 r. w sprawie VI GC 149/02, rozstrzygał o rozliczeniach pomiędzy D. K. a J. B. (1) i A. M., którzy byli powiązani relacją umowną. Natomiast pozwany M. M. nie był dłużnikiem powoda D. K.. Nie był też stroną wskazanego procesu.

Tym samym podejmowanie czynności zmierzających do uniknięcia zaspokojenia roszczenia powoda jako wierzyciela można przypisać wyłącznie A. M.. M. M. nie będąc zobowiązany do żadnego świadczenia wobec D. K. nie mógł dopuścić się wobec niego czynu niedozwolonego polegającego na nierzetelnym zaspokojeniu zobowiązania.

M. M. nie uczestniczył w dokonaniu kwestionowanej przez powoda czynności prawnej w tym znaczeniu, iż nie działał osobiście, nie był obecny przy zawarciu umowy sprzedaży, aczkolwiek w aspekcie formalnym był stroną samej umowy. Udzielił wcześniej swojemu synowi pełnomocnictwa do zakupu nieruchomości, ale samo takie działanie nie jest w żaden sposób sprzeczne z prawem. Wskazanie na M. M. jako na nabywcę nieruchomości w sytuacji, gdy – wedle twierdzeń powoda – nie posiadał środków na to nabycie i zostały one wyłożone przez A. M., może być oceniane na dwa sposoby. Albo czynność miała charakter pozorny w rozumieniu art. 83 kc, tzn. sprzedający wiedzieli, że oświadczenie o nabyciu nieruchomości przez M. M. jest nieprawdziwe, gdyż faktycznym nabywcą jest A. M., i wyrazili na to zgodę, albo A. M. dokonał wpierw darowizny środków pieniężnych na rzecz ojca i cena nabycia została już przez niego uiszczona.

W żadnym jednak wypadku pozwanemu M. M. nie można przypisać dopuszczenia się względem powoda czynu niedozwolonego, skoro nie był on wcześniej zobowiązany wobec powoda, czyli nie mógł ani usunąć ani ukryć składnika majątku w celu udaremnienia zaspokojenia powoda. Natomiast wiedza i zgoda na podjęcie takich działań przez syna sama w sobie nie tworzy jednakże deliktu uzasadniającego odpowiedzialność względem powoda.

Odpowiedzialnym do naprawienia szkody wyrządzonej powodowi czynem niedozwolonym mógłby być wyłącznie pozwany A. M..

Pozwani zgłosili zarzut przedawnienia roszczenia powoda i zarzut ten należy uznać za uzasadniony.

Źródłem szkody doznanej przez powoda miało być dokonanie czynności ukrycia składnika majątkowego oraz wynikła stąd niemożność albo istotne ograniczenie zaspokojenia wierzytelności.

Zgodnie z art. 442 ¹ § 1 kc roszczenie o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym ulega przedawnieniu z upływem lat trzech od dnia, w którym poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia; jednakże w każdym wypadku roszczenie przedawnia się z upływem lat dziesięciu od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie wyrządzające szkodę.

Zatem w przypadku roszczenia o naprawienie szkody wyrządzonej czynem niedozwolonym dla oceny przedawnienia decydujące znaczenie ma powzięcie przez poszkodowanego wiadomości o szkodzie. Przy takiej konstrukcji roszczenia, jaka została przyjęta w pozwie, konieczne jest zatem ustalenie, kiedy wierzyciel dowiedział się o czynności usunięcia składnika majątkowego oraz o niemożności lub istotnym ograniczeniu zaspokojenia wierzytelności.

Powód powziął wiadomość o fakcie występowania A. M. jako uczestnika czynności notarialnej nabycia nieruchomości w imieniu i na rzecz ojca dłużnika w dniu 09.05.2006 r., kiedy to jego pełnomocnik zostało powiadomiony przez Komornika Sądowego J. K. (1) o ustaleniach poczynionych w toku postępowania egzekucyjnego KM 1062/05. Z kolei co najmniej od dnia 27.09.2006 r., czyli również od otrzymania pisma od tegoż Komornika Sądowego, powód posiadał wiedzę, że postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużnikowi A. M. obejmujące egzekucję z rachunków bankowych, wierzytelności, ruchomości i nieruchomości, pozostaje bezskuteczne, gdyż pomimo prowadzenia go od ponad roku nie została wyegzekwowana żadna należność na poczet świadczenia objętego tytułem wykonawczym – wyrokiem Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 09.06.2004 r.

Należy ponadto zgodzić się z pozwanymi, iż powód z pewnością posiadał wiedzę o ewentualnym doznaniu szkody najpóźniej w maju 2007 r.

W dniu 23.05.2007 r. pełnomocnik powoda skierował do Prokuratury Rejonowej W. datowane na 21.05.2007 r. zawiadomienie o podejrzeniu popełnienia przez A. M. przestępstwa z art. 300 kk. W tym zawiadomieniu wskazał, że dłużnicy i ich rodziny, działając z góry powziętym zamiarem doprowadzili do zmniejszenia wartości ekonomicznej majątku. Prowadzona egzekucja od 3 lat jest nieskuteczna, a dłużnicy z rodzicami obciążają lub usuwają majątek spod egzekucji. Wszystkie podjęte działania wykorzystują mechanizm przekazywania majątku: nieruchomości, akcji, udziałów na rzecz rodziców. Rodzice dłużników świadomie i z premedytacją uczestniczą w przestępczych działaniach już od 2001 r., czego dowodem jest dokonanie przez dłużnika A. M. zakupu nieruchomości położonej we W. przy ul. (...) na rzecz M. M.. Do tego pisma dołączona była informacja Komornika Sądowego J. K. (1) datowana na 08.05.2006 r.

Zatem w dniu 21.05.2007 r. wskazanym w nagłówku zawiadomienia powód miał wiedzę o dokonaniu transakcji zakupu nieruchomości dnia 05.11.2001 r. oraz wiedzę o bezskuteczności postępowania egzekucyjnego, którą wiązał z czynnościami podejmowanymi przez dłużników przy udziale członków ich rodzin.

W sprawie nie ma podstaw do zastosowania dyspozycji art. 442 ¹ § 2 kc stanowiącego, iż, jeżeli szkoda wynikła ze zbrodni lub występku, roszczenie o naprawienie szkody ulega przedawnieniu z upływem lat dwudziestu od dnia popełnienia przestępstwa bez względu na to, kiedy poszkodowany dowiedział się o szkodzie i o osobie obowiązanej do jej naprawienia.

Powód podniósł, że w stosunku do pozwanego jest prowadzone postępowanie karne. Jednakże postępowanie wskutek zawiadomienia powoda nie dotyczy czynności prawnej z dnia 05.11.2001 r.

Zarzut sformułowany wobec pozwanego A. M. w akcie oskarżenia VI Ds. 14/12 nie wymienia czynności zakupu nieruchomości z dnia 05.11.2001 r. wśród czynności dokonywanych przez pozwanego mających wypełniać ustawowe znamiona przestępstwa z art. 300 § 1 i 2 kk. Oskarżyciel publiczny zarzucił A. M., iż udaremnienie i uszczuplenie zaspokojenia wierzycieli obejmuje zawarcie w dniu 26.01.2001 r. umowy inwestycyjnej dotyczącej akcji spółki (...), w wyniku której miał on otrzymać ponad milion zł, które przelał na rachunek M. M..

Tym samym delikt pozwanego A. M. prowadzący do poszkodowania powoda D. K. nie polegał na dokonaniu czynności zakupu nieruchomości w dniu 05.11.2001 r., ale co najwyżej na przekazaniu M. M. środków pieniężnych uzyskanych w zamian za akcje (...) SA. Powód nie wskazał jednakże tej czynności jako podstawy faktycznej odszkodowania żądanego w pozwie. Już w samym petitum pozwu, czyli w części zawierającej określenie zgłoszonego żądania, powód wskazał, że dochodzi odszkodowania „ za szkodę wyrządzoną przez pozwanych, którzy działając wspólnie i w porozumieniu chcąc uniemożliwić powodowi przeprowadzenie przyszłego postępowania egzekucyjnego kierowanego przeciwko A. M. dokonali nabycia w dniu 05.11.2001 r. nieruchomości położonej przy ul. (...) we W., w ten sposób, że pozwany M. M. udzielił pełnomocnictwa pozwanemu A. M., który nabył na jego rzecz ww. nieruchomość za środki własne”.

Skoro powód twierdzi, że nieruchomość przy ul. (...) została nabyta przez A. M. za „środki własne”, powinien wystąpić z powództwem o ustalenie prawa własności tej nieruchomości jako przysługującego temu pozwanemu. Skoro umowa sprzedaży z dnia 05.11.2001 r. miałaby mieć charakter czynności prawnej pozornej w zakresie wskazania M. M., to nabywcą byłby w istocie A. M. i powód uzyskałby możliwość zaspokojenia wierzytelności w drodze egzekucji z tej nieruchomości.

Sformułowanie aktu oskarżenia nie pozwala na przyjęcie, że samo udzielenie przez M. M. pełnomocnictwa synowi A. do nabycia nieruchomości przy ul. (...), a następnie zawarcie umowy kupna, stanowi zarzucane A. M. przestępstwo z art. 300 § 1 kk (nie zapadł wówczas prawomocny wyrok zasądzający należność na rzecz D. K., zatem czynu nie można kwalifikować według art. 300 § 2 kk).

Nie zasługiwał na uwzględnienie kontrzarzut powoda, iż o czynności i szkodzie miał dowiedzieć się dopiero w toku sprawy I C 1247/10. Powód podniósł, że otrzymał odpisy pism procesowych, na podstawie których powziął wiadomości o szczegółach transakcji i sposobie jej sfinansowania oraz uzyskaniu przez A. M. środków finansowych. Jednakże te okoliczności mogły być powodowi wcześniej znane, gdyż w ramach postępowań egzekucyjnych powód jako wierzyciel dysponujący tytułem wykonawczym mógł za pośrednictwem komornika uzyskać dostęp do dokumentów znajdujących się w aktach księgi wieczystej prowadzonej dla nieruchomości przy ul. (...), a także historii rachunków bankowych pozwanych. Ewentualne zaniechania w poszukiwaniu takich informacji mogą działać jedynie na niekorzyść powoda.

Powód miał także możliwość zaskarżenia czynności przekazania na rachunek M. M. środków pieniężnych skargą paulińską, tak jak czynił to w odniesieniu do innych czynności prawnych zdziałanych przez dłużników J. B. (1) i A. M. z osobami bliskimi, jednakże z takim roszczeniem nie wystąpił. To zaś oznacza, iż nie można w istocie ostatecznie przyjąć, że przeprowadzenie kwestionowanej przez powoda czynności spowodowało pozbawienie powoda możliwości zaspokojenia przysługujących mu wierzytelności albo istotne ograniczenie tego zaspokojenia.

Zgodnie z art. 117 § kc po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Termin przedawnienia roszczenia powoda rozpoczął bieg najpóźniej z dniem 21.05.2007 r., upłynął zaś z dniem 22.05.2010 r. Natomiast pozew wpłynął dnia 06.06.2011 r.,

Pozwani podnosząc zarzut przedawnienia roszczenia powoda, który to zarzut okazał się trafny, skutecznie uchylili się od zaspokojenia roszczenia zgłoszonego w pozwie. Przedawnienie roszczenia powoda oznacza, że brak jest podstawy do jego uwzględnienia bez potrzeby dalszego badania jego podstawy i zasadności. Sąd oddalił wnioski stron o przesłuchanie świadków, a także pominął dowód z przesłuchania samych stron uznając prowadzenie dowodów ze źródeł osobowych za zbędne dla rozstrzygnięcia sprawy i zmierzające w istocie do zbytniego przedłużenia i tak już długo trwającego procesu. Ponadto większość z wniosków dowodowych pozwanych, także z dokumentów załączonych do serii pism złożonych przez A. M. zmierzało do podważenia zasadności samego zobowiązania wobec powoda stwierdzonego prawomocnym, a zatem wiążącym, wyrokiem Sądu Okręgowego w Opolu z dnia 09.06.2009 r., co jest niedopuszczalne. Nie należy do sądu w tej sprawie dokonywanie rozliczeń pomiędzy stronami, które zostały już prawomocnie ocenione.

Mając powyższe okoliczności na uwadze sąd uznał żądanie pozwu za niedostatecznie usprawiedliwione, co skutkowało jego oddaleniem w całości.