Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: I C 1239/13

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 26 lutego 2014 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący:

SSR Marta Burzyńska

Protokolant:

Dorota Januszewska

po rozpoznaniu w dniu 26 lutego 2014 roku w Bielsku Podlaskim

na rozprawie

sprawy z powództwa (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K.

przeciwko T. N.

o zapłatę

1.  Zasądza od pozwanego T. N. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. kwotę 42 409,85 złotych (czterdzieści dwa tysiące czterysta dziewięć złotych osiemdziesiąt pięć groszy) wraz z odsetkami umownymi stanowiącymi czterokrotność stopy procentowej kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego liczonymi od kwoty 28 532,47 złotych od dnia 26 lipca 2013 roku – z uwzględnieniem zmian stopy procentowej kredytu lombardowego Narodowego Banku Polskiego - do dnia zapłaty.

2.  Zasądza od pozwanego T. N. na rzecz powoda (...) Niestandaryzowanego Sekurytyzacyjnego Funduszu Inwestycyjnego Zamkniętego z siedzibą w K. kwotę 4 538 złotych (cztery tysiące pięćset trzydzieści osiem złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 2 400 (dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

3.  Wyrokowi nadaje rygor natychmiastowej wykonalności.

S ę d z i a

Sygn. akt I C 1239/13

UZASADNIENIE

Powód (...)Niestandaryzowany Sekurytyzacyjny Fundusz Inwestycyjny Zamknięty z siedzibą w K.wystąpił przeciwko T. N.z powództwem o zasądzenie kwoty 42.409,85 złotych wraz z odsetkami umownymi w wysokości zmiennej stopy procentowej stanowiącej czterokrotność obowiązującej stopy kredytu lombardowego NBP wynoszącej na dzień wniesienia pozwu 16% w stosunku rocznym liczonymi od kwoty 28.532,47 złotych od dnia 26 lipca 2013 roku do dnia zapłaty. Wnosił także o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz zwrotu kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego. Podnosił, że w dniu 14 września 2009 roku pozwany zawarł z (...)Spółką Akcyjną z siedzibą we W. umowę nr (...)i zobowiązał się do spłaty zadłużenia na zasadach określonych w umowie i regulaminie udzielania kredytów i pożyczek wydawania i używania kart kredytowych (...)Spółki Akcyjnej. W związku z nieuregulowaniem w terminie zaległości Bank wypowiedział umowę oraz wezwał pozwanego do zapłaty. Wierzytelność wobec pozwanego jest wymagalna od dnia 25 października 2011 roku. Pozwany mimo działań windykacyjnych nie uregulował w pełni powyższego zadłużenia w terminie wyznaczonym przez bank. Pozostała do zapłaty wierzytelność wynikająca z przedmiotowej umowy została zbyta przez bank w dniu 7 czerwca 2013 roku na rzecz powoda. Powód informował pozwanego o cesji wierzytelności pismem z dnia 1 lipca 2013 roku oraz wezwał do zapłaty należności. Powód wskazywał, że na jego roszczenia składa się kwota 28.532,47 złotych z tytułu kapitału, kwota 1.983,31 złotych z tytułu odsetek umownych, kwota 11.539,64 złotych z tytułu odsetek karnych oraz kwota 354,43 z tytułu kosztów windykacji oraz dalsze odsetki obliczone od kwoty kapitału zgodnie z umową z dnia 14 września 2009 roku.

Pozwany T. N. uznał powództwo.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powództwo zasługuje na uwzględnienie, albowiem zostało uznane przez pozwanego.

Powód domagał się od pozwanego zapłaty kwoty 42.409,85 złotych złotych, która stanowiła dług pozwanego wynikający z umowy pożyczki zawartej w dniu 14 września 2009 roku przez pozwanego z (...)Spółką Akcyjną z siedzibą we W., a który przejął powód na podstawie umowy cesji wierzytelności. Pozwany stawił się na rozprawę i oświadczył, że zgadza się z powództwem. Przyznał, że zawierał taką umowę i jest winien kwotę dochodzoną pozwem. Pozwany nie kwestionował żadnych twierdzeń strony powodowej, nie podważał też wiarygodności złożonych przez nią dowodów, zgadzał się z powództwem. Zgodnie z przepisem art. 213 § 2 kpc, sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Zgodnie z wyrokiem Sądu Apelacyjnego w K.z dnia 5 grudnia 2012 roku, wydanym w sprawie o sygn. akt I Aca (...)/12 uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjności pozwanego, który nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (Lex nr 1280314). Zachowanie pozwanego, który wyraźnie oświadczył, iż zgadza się z powództwem i nie kwestionował, ani okoliczności faktycznych podanych przez powoda, ani podstawy prawnej powództwa, ani dokumentów załączonych do pozwu, stanowi zdaniem Sądu uznanie powództwa w rozumieniu art. 213 § 2 kpc. Wobec faktu, iż żadne okoliczności, nie przemawiały za tym, iż zachowanie pozwanego jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa, należało powództwo uwzględnić.

Zgodnie z art. 353 § 1 kodeksu cywilnego zobowiązanie polega na tym, że wierzyciel może żądać od dłużnika świadczenia, a dłużnik powinien świadczenie spełnić. W myśl art. 509 kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. Pozwany zawarł z (...)Spółką Akcyjną z siedzibą we W.w dniu 14 września 2009 roku umowę pożyczki powtórnej, którą zobowiązał się zwrócić w 60-ściu ratach do 19 września 2014 roku(umowa k.13-15) . Nie wywiązał się z tego obowiązku, wskutek czego po stronie (...)Spółki Akcyjnej z siedzibą we W.powstała wierzytelność wobec niego w wysokości dochodzonej pozwem. Firma ta, przelała wierzytelność na powoda, który wstąpił w jej prawa i jest uprawniony do dochodzenia od pozwanego tej wierzytelności.

Mając na względzie powyższe okoliczności na podstawie art. 353 § 1 kpc, art. 509 kodeksu cywilnego, art. 213 § 2 kpc, należało orzec jak w sentencji orzeczenia.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc, zgodnie z którym strona która przegrała spór jest zobowiązana do zwrotu przeciwnikowi poniesionych przez nią kosztów procesu. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika powoda ustalono na podstawie § 6 ust. 5 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2002 r. Nr 163, poz. 1349 z późn. zm.).

Na podstawie 333 § 1 pkt 2 kpc, zgodnie z którym sąd z urzędu nadaje wyrokowi rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza roszczenie uznane przez pozwanego.

S ę d z i a