Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 22 stycznia 2014 r.

Sąd Rejonowy w Suwałkach I. Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2014 r. w Suwałkach

sprawy z powództwa (...) S.a.r.l. z siedzibą w Luxembourgu

przeciwko E. J.

o zapłatę

Oddala powództwo

SSR Anna Magdalena Taraszkiewicz

Sygn. akt I. C. 1618/13

UZASADNIENIE

Powód (...) S.a.r.l. z siedzibą w Luxembourgu wystąpił przeciwko E. J. z pozwem o zapłatę kwoty 890,19 zł wraz z odsetkami ustawowymi i kosztami procesu.

Uzasadniając swe żądanie powód wskazał, iż na podstawie umowy cesji wierzytelności nabył od (...) S.A. w W. wierzytelność w stosunku do pozwanej z tytułu umowy o świadczenie usług w kwocie wskazanej w pozwie.

Pozwana E. J. nie zajęła merytorycznego stanowiska w sprawie.

Sąd ustalił, co następuje:

W dniu 15.04.2011r. E. J. zawarła z (...) S.A. w W. umowę o świadczenie usług nr (...) na okres 18 miesięcy. W ramach umowy uzyskała dostęp do programów telewizyjnych, dekoder cyfrowy i kartę do dekodera (dowód: umowa k. 13-16, protokół odbioru sprzętu k. 17).

W dniu 17.10.2012r. (...) S.A. w (...) S.a.r.l. z siedzibą w Luxembourgu zawarli umowę, mocą której (...) S.A. w W. zbył na rzecz (...) S.a.r.l z siedzibą w Luxembourgu wierzytelności, które szczegółowo wskazane miały zostać w załączniku do umowy, stanowiącym jej integralną część (dowód: umowa z dnia k. 19v-20).

Pismem nieoznaczonym żadną datą (...) S.a.r.l z siedzibą w Luxembourgu zawiadomił E. J., iż z dniem 17.10.2012 r. nabył wierzytelność wobec niej w kwocie 730,30 zł (dowód: zawiadomienie o nabyciu wierzytelności k. 12).

W nieoznaczonym dniu (...) S.a.r.l z siedzibą w Luxembourgu sporządził elektroniczny częściowy wykaz wierzytelności w którym jako dłużnika wskazał E. J. wskazując, iż zadłużenie wynika z dokumentu nr (...), (...), (...), (...) – opatrzonych datą 15.04.2011 r. i (...) opatrzonego datą 29.11.2011r. (dowód: wykaz k. 12v).

Sąd zważył, co następuje:

Zgodnie z treścią art. 339§1 kpc jeżeli pozwany nie stawił się na posiedzenie wyznaczone na rozprawę albo mimo stawienia się nie bierze udziału w rozprawie, sąd wyda wyrok zaoczny. W tym drugim wypadku przyjmuje się za prawdziwe twierdzenia powoda o okolicznościach faktycznych przytoczonych w pozwie lub w pismach procesowych doręczonych pozwanemu przed rozprawą, chyba że budzą one uzasadnione wątpliwości albo zostały przytoczone w celu obejścia prawa.

W niniejszej sprawie zdaniem Sądu twierdzenia powoda, z których wywodził on swe roszczenia budziły uzasadnione wątpliwości. Stąd też nie zachodziły podstawy do wydania wyroku zaocznego uwzględniającego powództwo.

Zgodnie z treścią art. 509§1 kc wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby to się ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

O ważnej i skutecznej umowie cesji wierzytelności można mówić wówczas, gdy dotyczy ona wierzytelności już istniejącej (pod pewnymi warunkami również wierzytelności przyszłej) i gdy powyższa czynność prawna nie sprzeciwia się obowiązującym przepisom, umowie łączącej dłużnika i zbywcę wierzytelności lub właściwości zobowiązania, z którego wierzytelność będąca przedmiotem przelewu wynika.

Uwzględnienie żądania powoda uzależnione zatem było od ustalenia, iż umowa przelewu wierzytelności zawarta pomiędzy nim a (...) S.A. w W. była zarówno ważna jak i skuteczna.

W niniejszej sprawie podstawową kwestią wymagającą stwierdzenia było samo istnienie wierzytelności będącej przedmiotem cesji. Powód, jak wskazał w pozwie (k. 3) wywodził ją z umowy o świadczenie usług zawartej przez pozwaną z (...) S.A. w W.. W związku z tą umową – według twierdzeń powoda – po stronie pozwanej powstał obowiązek zapłaty kwoty dochodzonej pozwem.

Istnienie zobowiązania pozwanej dotyczącego obowiązku zapłaty na rzecz Cyfrowego P. w okolicznościach sprawy niniejszej nasuwało wątpliwości. Jedynym dokumentem wskazującym na istnienie węzła obligacyjnego między pozwaną a (...) SA w W. była umowa o świadczenie usług opatrzona numerem (...). Brak jest natomiast dowodu wskazującego na zobowiązanie pozwanej. Wskazać należy, iż w częściowym wykazie wierzytelności – dokumencie elektronicznym wygenerowanym przez powoda wskazano, że zobowiązanie wynika z „dokumentów” nr (...), (...), (...), (...) – opatrzonych datą 15.04.2011 r. i (...) opatrzonego datą 29.11.2011r. Żadnego z powyżej wskazanych dokumentów nie dołączono do pozwu a zatem nie wiadomo z czego zadłużenie pozwanej wynika.

W tej sytuacji twierdzenia powoda o istnieniu zobowiązania pozwanej uznać należało nieudowodnione.

Wątpliwości Sądu wzbudzała również skuteczność umowy cesji wierzytelności zawartej przez powoda i (...) S.A. w W.. Na podstawie zaprezentowanych przez stronę powodową dowodów nie da się bowiem, zdaniem Sądu, wywieść wniosku, że umowa ta obejmowała wierzytelność przysługującą (...) S.A. w W. w stosunku do pozwanej.

Należy zauważyć, że umowa przelewu wierzytelności zawarta przez powoda i (...) S.A. w W. w dniu 17.10.2012r. stanowi jedynie dokument prywatny w rozumieniu art. 245 kpc, a zatem dowodzi jedynie tego, że osoba, która ją podpisała, złożyła oświadczenie w niej zawarte. Umowa ta ma ponadto jedynie ramowy charakter i precyzuje w zasadzie wyłącznie prawa i obowiązki cedenta i cesjonariusza, nie wskazując konkretnych wierzytelności i dłużników, w tym wierzytelności dochodzonej w niniejszym postępowaniu. Te dane – jak sugeruje to treść umowy sprzedaży wierzytelności – sprecyzowane zostały dopiero w załączniku do tejże umowy. Załącznika tego powód do pozwu jednak już nie załączył. Za dokument taki nie może bowiem, zdaniem Sądu, potraktowany zostać wydruk komputerowy opatrzony tytułem „częściowy wykaz wierzytelności” (k. 12v). Nie wiadomo bowiem, na jakiej podstawie, w jakiej dacie i przez kogo wydruk ten został sporządzony. Wydruk ten nie ma zatem żadnej mocy dowodowej, nawet właściwej dokumentowi prywatnemu w rozumieniu kpc.

Podkreślenia wymaga w tym miejscu, że dokumentów mających istotne znaczenie z punktu widzenia ewentualnej odpowiedzialności pozwanej(tj. umowy z Cyfrowym P.), bo pozwalających na weryfikację twierdzeń pozwu co do istnienia i wysokości dochodzonego zobowiązania, powód nie przedstawił w toku niniejszego procesu. W tym stanie rzeczy, w ocenie Sądu, powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należało, że w sprawie niniejszej powód nie zdołał wykazać, by skutecznie nabył od (...) S.A. w W. wierzytelność przysługującą temu podmiotowi od pozwanej na mocy umowy o świadczenie usług. Jego to obciążał zaś ciężar dowodu w tym zakresie (art. 6 kc). Z tego względu powództwo zostało oddalone.

SSR Anna Magdalena Taraszkiewicz