Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 25 października 2012 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Iwona Bączek-Zatorska

Protokolant: Renata Stachów

po rozpoznaniu w dniu 25 października 2012 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa Ł. M.

przeciwko (...) S.A. we W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. we W. na rzecz powoda Ł. M. kwotę 9.000,00 złotych (dziewięć tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi od kwot:

– 3.500,00 zł od dnia 17.12.2011r. do dnia zapłaty,

– 5.500,00 zł od dnia 06.08.2012r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 1.684,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 1.234,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

III.  nakazuje stronie pozwanej (...) S.A. we W., aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Lubinie kwotę 409,46 złotych (czterysta dziewięć złotych czterdzieści sześć groszy) tytułem brakujących kosztów związanych z wydaniem opinii przez biegłego.

IC 452/12

UZASADNIENIE

Powód Ł. M. domagał się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.A. kwoty 3.500,00 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia 17.12.2011r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia na podstawie art. 445 par. 1 k.c.

W uzasadnieniu podał, że w dniu 18.05.2011r w L. doszło do wypadku drogowego , w którym został poszkodowany. Sprawcą zdarzenia była E. S. której pojazd posiadał wykupioną polisę OC u strony pozwanej. W wyniku wypadku powód doznał stłuczenia kręgosłupa krzyżowego, stłuczenia kolana lewego, stłuczenia śródstopia lewego, zapalenia ropnego kaletki przedrzepkowej z naciekiem zapalnym kolana podudzia lewego.

Strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę 1000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia.

W toku postępowania powód rozszerzył powództwo o kwotę 5500,00 złotych z tytułu zadośćuczynienia, łącznie domagając się z tego tytułu 9.000,00 złotych.

Strona pozwana w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa. Zarzuciła, że żądanie przez powoda dalszego zadośćuczynienia nie jest zasadne. Zdaniem pozwanego wypłacone zadośćuczynienie przedstawia ekonomicznie odczuwalną wartość, uwzględnia doznaną krzywdę i jest utrzymane w rozsądnych granicach.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

W dniu 18.05.2011r. w L. doszło do wypadku drogowego w którym powód został poszkodowany. Sprawcą zdarzenia była E. S. ,a pojazd którym kierowała był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej na podstawie umowy zawartej ze stroną pozwaną. W wyniku wypadku powód doznał stłuczenia kręgosłupa w części krzyżowej, stłuczenia kolana lewego, stłuczenia śródstopia lewego.

okoliczność bezsporna

W związku z nasilającym się bólem powód udał się w dniu wypadku do Poradni (...) ZOZ w L. , gdzie dokonano podstawowych badań, rozpoznano stłuczenie kręgosłupa w części krzyżowej, stłuczenie kolana lewego, stłuczenie śródstopia lewego i zalecono kontrolę w Poradni (...). Powód kontynuował leczenie w (...) w L., gdzie w dniu 27.05.2011r. otrzymał skierowanie na Oddział (...). Na oddziale po przebadaniu powoda stwierdzono u niego zapalenie ropne kaletki przedrzepkowej z naciekiem zapalnym kolana podudzia lewego. Na skutek wypadku doszło do zakażenia powoda gronkowcem. Wykonano u powoda punkcję uszkodzonej części . Kaletkę nacięto, pozostawiono w stanie otwartym i podano antybiotyk. Powód wypisany został ze szpitala w dniu 1 czerwca 2011r. Po opuszczeniu szpitala powód miał problemy z poruszaniem się i wymagał pomocy drugiej osoby do wykonywania codziennych czynności , średnio 4 godziny na dobę. Przez okres 3-4 tygodni powód odczuwał silne bóle , które utrudniały poruszanie się i wymagały stosowania antybiotyku, leków przeciwbólowych i codziennej zmiany opatrunku.

dowód: karta informacyjna z 18.05.2011r. – akta szkodowe k. 23

historia choroby ZOZ w L. – akta szkodowe k.23

decyzja pozwanego z 27.09.2011r. akta szkodowe k.23

Zgodnie z opinią biegłego sądowego z zakresu medycyny K. C. (1) u powoda rozpoznano przebyte ropne , gronkowcowe zakażenie pourazowe kaletki przedrzepkowej kolana lewego z zajęciem tkanek otaczających staw kolanowy , zespół bólowy przeciążeniowy z ograniczeniem ruchów i lokomocji , przebyte stłuczenie odcinka lędźwiowo – krzyżowego bez następstw, przebyte stłuczenie śródstopia bez następstw. Biegły ustalił u powoda uszczerbek na zdrowiu w związku z wypadkiem z dnia 18.05.2011r. w wysokości 5%. Z pozycji 156-a wg załącznika do rozporządzenia (...) z 18.12.2002r.

Według biegłego zakażenie powoda gronkowcem wydłużyło nieco proces leczenia , ale okres leczenia zależał głównie od urazu mechanicznego. Zdaniem biegłego uszczerbek u powoda trwa do dnia dzisiejszego i w przyszłości może zostać nasilona dysfunkcja stawu poddanego urazowi z powodu powstawania pourazowych zmian w stawie rzepkowo-udowym.

dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu medycyny K. C. k. 34 i nast. i 71

Powód na skutek wypadku nadal odczuwa dolegliwości bólowe kaletki i kolana , zwłaszcza po wysiłku.

dowód: przesłuchanie powoda k. 64

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest zasadne.

Podstawą prawną powództwa był art. 445 par.1 k.c. , zgodnie z którym w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c. sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Krzywda, której naprawienia może domagać się podmiot na podstawie art. 445 k.c., stanowi niemajątkowy skutek naruszenia dóbr osobistych, wywołany uszkodzeniem ciała, rozstrojem zdrowia. Uszczerbki te mogą polegać na fizycznych dolegliwościach i psychicznych cierpieniach bezpośrednio związanych ze stanem zdrowia, ale też z jego dalszymi następstwami w postaci odczuwanego dyskomfortu w wyglądzie, mobilności, poczuciu osamotnienia, nieprzydatności społecznej bądź nawet wykluczenia. W judykaturze i doktrynie dość powszechnie przyjmuje się wyłącznie kompensacyjny charakter ochrony majątkowej udzielanej pokrzywdzonemu i niedopuszczalność przypisywania jej funkcji represyjnych. Kompensata majątkowa ma na celu przezwyciężenie przykrych doznań. Służyć temu ma nie tylko udzielenie pokrzywdzonemu należnej satysfakcji moralnej w postaci uznania jego krzywdy wyrokiem sądu, ale także zobowiązanie do świadczenia pieniężnego, które umożliwi pełniejsze zaspokojenie potrzeb i pragnień pokrzywdzonego lub wesprze realizację wskazanego przez niego celu społecznego (por. uchwała SN (Pełna Izba Cywilna) z 8 grudnia 1973 r., III CZP 37/73, OSN 1974, nr 9, poz. 145; wyrok SN z 22 maja 1990 r., II CR 225/90, LEX nr 9030; wyrok SN z 11 lipca 2000 r., II CKN 1119/98, LEX nr 50884; wyrok SN z 18 listopada 2004 r., I CK 219/04, LEX nr 146356.

Zatem przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należnego powodowi należało uwzględnić rodzaj dolegliwości, stopień przykrych doznań związanych z leczeniem uszczerbku na zdrowiu, a także stopień tego uszczerbku, czas trwania leczenia i rokowania na przyszłość związane z powrotem do zdrowia i do pełnej sprawności.

Strona pozwana uznała, że powodowi należy się zadośćuczynienie w kwocie 1000,00 zł, natomiast powód uważał, że zasadne jest przyznanie na jego rzecz kwoty 9.000,00 zł.

Sąd, na wniosek powoda, dopuścił dowód z opinii biegłego ortopedy celem ustalenia procentowego uszczerbku na zdrowiu oraz rokowań na przyszłość co do stanu zdrowia.

Biegły ortopeda uznał, że uszczerbek na zdrowiu z punktu widzenia jego dziedziny wynosi 5%.

Oceniając wysokość krzywdy, Sąd miał na uwadze ustalenie uszczerbku na zdrowiu z punktu widzenia ortopedii 5 % . Nie bez znaczenia pozostaje fakt, że na skutek kolizji powód musiał korzystać z opieki ortopedycznej. Powód nadal – mimo upływu prawie 1,5 roku od zdarzenia - odczuwa dolegliwości bólowe. Z historii choroby wynika, że na skutek urazu wielokrotnie musiał korzystać z konsultacji lekarskich, co również musi być traktowane, jako „krzywda” w rozumieniu art. 445 k.c., gdyż ograniczało powoda w jego planach i wymagało od niego dodatkowego zaangażowania w wizyty lekarskie. Powód zmuszony był zrezygnować z planów w zakresie wcześnie zaplanowanego spotkania rodzinnego za granicą. Ponadto zgodnie z opinia biegłego sądowego przyszłości może zostać nasilona dysfunkcja stawu poddanego urazowi z powodu powstawania pourazowych zmian w stawie rzepkowo-udowym.

Z powyższych względów Sąd uznał, że przyznane przez stronę pozwaną 1000,00 zł to za mało, aby wynagrodzić powodowi doznaną krzywdę. Przede wszystkim trzeba uznać, że przy uwzględnieniu obecnych wskaźników wynagrodzeń, do przeszłości należy gdy za 1 % uszczerbku zasadne było przyznawanie (zwyczajowo) 1.000,00 zł. W żadnym razie ustalony stopień utraty zdrowia nie jest równoznaczny z rozmiarem krzywdy i wielkością należnego zadośćuczynienia (por. wyrok SN z 5 października 2005 r., I PK 47/05, Mon. Pr. Pr. 2006, nr 4, s. 208). Sąd bierze pod uwagę stopień uszczerbku na zdrowiu jako jedno z kryteriów oceny wysokości krzywdy. Zdaniem Sądu Rejonowego zwłaszcza konieczność przebywania w szpitalu i dolegliwości bólowe , a także niepewna przyszłość w tym zakresie przemawiały za zwiększeniem powodowi jego zadośćuczynienia o 9000,00 złotych.

W ocenie Sądu kwota żądana przez powoda kwota 9000,00 złotych tytułem zadośćuczynienia znajduje uzasadnienie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.. Sąd Rejonowy na podstawie art. 481 k.c. uznał za zasadne także domaganie się przez powoda odsetek ustawowych co do kwoty 3500,00 zł od dnia17.12.2011r. . do dnia zapłaty, czyli od daty wydania przez stronę pozwaną decyzji odmownej w przedmiocie przyznania powodowi wyższej kwoty tytułem zadośćuczynienia. Co do kwoty 5500,00 złotych od dnia 06.08.2012r. , czyli od daty rozszerzenia powództwa. Mając zatem na uwadze podniesione powyżej okoliczności orzeczono jak w sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach wydano na podstawie art. 98 k.p.c.