Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 4 grudnia 2012 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Iwona Bączek-Zatorska

Protokolant: Renata Stachów

po rozpoznaniu w dniu 20 listopada 2012 r.

na rozprawie

sprawy z powództwa A. H.

przeciwko (...) S.A. w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej (...) S.A. w W. na rzecz powódki A. H. kwotę 50.000,00 złotych (pięćdziesiąt tysięcy złotych) z odsetkami ustawowymi od dnia 01.03.2012r. do dnia zapłaty,

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki kwotę 2.417,00 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego,

III.  nakazuje stronie pozwanej (...) S.A. w W. , aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sąd Rejonowy w Lubinie kwotę 2.818,50 złotych ( dwa tysiące osiemset osiemnaście złotych pięćdziesiąt groszy) tytułem brakujących kosztów sądowych.

IC 522/12

UZASADNIENIE

Powódka A. H. domagała się zasądzenia od strony pozwanej (...) S.A. kwoty 50.000,00 złotych z ustawowymi odsetkami od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu podała, że w dniu 26.02.2000r. w P. miał miejsce wypadek komunikacyjny w wyniku którego zginęła matka powódki U. H.. Sprawcą zdarzenia był kierujący pojazdem Z. H. – ojciec powódki . Pozwany przyjmując odpowiedzialność co do zasady za skutki zdarzenia z 26.02.2000r odmówił wypłaty zadośćuczynienia.

Strona pozwana (...) S.A. w odpowiedzi na pozew wniosła o oddalenie powództwa. Uznała swoją odpowiedzialność co zasady , ale zarzuciła, że żądanie powódki nie znajduje uzasadnienia w przepisach obowiązujących na dzień śmierci jej matki czyli 26.02.2000r.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny w sprawie:

W dniu 26.02.2000r. W P. miał miejsce wypadek komunikacyjny w wyniku którego zginęła matka powódki U. H.. Sprawcą zdarzenia był kierujący pojazdem Z. H. – ojciec powódki ,a pojazd którym kierował był objęty obowiązkowym ubezpieczeniem od odpowiedzialności cywilnej na postawie umowy zawartej ze stroną pozwaną. Strona pozwana przyjęła odpowiedzialność co do zasady za skutki zdarzenia z 26.02.2000r. , ale odmówiła wypłaty zadośćuczynienia.

okoliczność bezsporna

W dniu zdarzenia powódka A. H. była dzieckiem - miała 10 lat. Była bardzo mocno związana z matką. Była ona dla powódki najważniejszą osobą na którą zawsze mogła liczyć. Śmierć matki pozbawiła ją radości życia. Nie mogła ona liczyć na ojca z którym nie łączyła ją tak silna więź jak z matką ,a który po śmierci matki zaczął nadużywać alkoholu .

Do dnia dzisiejszego powódka nie powróciła do normalnego funkcjonowania.

dowód: przesłuchanie powódki k. 81-82

Zgodnie z opinią biegłego sądowego z zakresu psychiatrii u powódki stwierdzono przewlekłe zaburzenia emocjonalne i adaptacyjne związane ze skutkami wypadku drogowego w którym zginęła jej matka Biegły ustalił u powódki uszczerbek na zdrowiu w związku ze śmiercią matki w wysokości 5%. Z pozycji 10A wg załącznika do rozporządzenia (...) z 18.12.2002r.

Według biegłego rokowania odnośnie poprawy są niepomyślne – osobowość powódki będąc w toku rozwoju wasymilowała traumę bezpowrotnej utraty w utrwalony styl reagowania i przeżywania jako trwałą cechę osobowości . Schemat zamrażania uczuć i ich skrywania w głębokiej warstwie przeżyć wewnętrznych przez lata utrwalił się i wkomponował w bagaż negatywnych urazowych doświadczeń na zawsze pozostających w psychice.

dowód: opinia biegłego sądowego z zakresu psychiatrii i psychologii k. 72-76

Sąd zważył co następuje:

Powództwo jest zasadne.

Podstawą prawną powództwa był art. 448 k.c. , zgodnie z którym w razie naruszenia dobra osobistego sąd może przyznać temu, czyje dobro osobiste zostało naruszone, odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Strona powodowa wskazała, że zgodnie z art. 24 par.1 k.c. o naruszeniu dobra można mówić tylko wówczas gdy działanie drugiej strony jest bezprawne. Skoro strona pozwana nie kwestionowała wyrządzonej poszkodowanej krzywdy wskutek bezprawnych działań sprawcy , zatem roszczenie oparte na wskazanej podstawie prawnej winno znaleźć swoje odzwierciedlenie w wydanym orzeczeniu.

Strona pozwana zarzuciła, że art.446 k.c. nie należy traktować rozszerzająco, co oznacza ,że bliskim osoby poszkodowanej w wyniku czynu niedozwolonego nie przysługują roszczenia na zasadach ogólnych , to jest zgodnie z art. 445 par1 k.c. i art.448 k.c. w zw. z art. 24par.1 k.c. Natomiast art.446 pa4. 4 k.c. zaczął obowiązywać od 2008 roku , czyli po śmierci matki powódki, która miała miejsce w roku 2000r.

Wbrew twierdzeniom strony pozwanej należy podnieść ,że wprowadzenie do systemu prawnego art. 446 § 4 k.c. nie stanowi o powstaniu roszczeń o zadośćuczynienie w przypadku śmierci osób bliskich dopiero od momentu jego wejścia w życie (tj. 03.08.2008r) niewątpliwie zaś ułatwia dochodzenie tego roszczenia. Jednakże w przypadku osób, których dobro osobiste w postaci więzi rodzinnej naruszone zostały czynem niedozwolonym, który miał miejsce przed wejściem w życie tego przepisu, jedyną podstawą ich roszczeń o zadośćuczynienie jest przepis art. 448 k.c. w zw. z art. 23 i 24. k.c.

Przy ocenie, jaka suma jest, w rozumieniu art. 448 k.c., odpowiednia tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę spowodowaną naruszeniem dóbr osobistych, należy mieć na uwadze rodzaj dobra, które zostało naruszone oraz charakter, stopień nasilenia i czas trwania doznawania przez osobę, której dobro zostało naruszone, ujemnych przeżyć psychicznych spowodowanych naruszeniem. Uszczegóławiając te kryteria na potrzeby sprawy, w której zdarzeniem wywołującym krzywdę jest śmierć osoby najbliższej wskazać należy, że okoliczności wpływające na wysokość świadczenia z art. 448 k.c. to m.in.: dramatyzm doznań osób bliskich zmarłego, poczucie osamotnienia, cierpienia moralne i wstrząs psychiczny wywołany śmiercią osoby najbliższej, rola jaką w rodzinie pełniła osoba zmarłego, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem odejścia (np. nerwicy, depresji), roli pełnionej w rodzinie przez osobę zmarłą, stopień, w jakim pokrzywdzony będzie umiał się znaleźć w nowej rzeczywistości i zdolności jej zaakceptowania, leczenie doznanej traumy, wiek pokrzywdzonego.

Przyznanie zadośćuczynienia pieniężnego ma na celu zrekompensować krzywdę za naruszenie prawa do życia w rodzinie i ból spowodowany utratą najbliższej osoby (wyrok SA w Lublinie z dnia 7 lipca 2009 r., II AKa 44/09, LEX nr 523973). Powódka jest niewątpliwie osobą bliską wobec zmarłej . W chwili śmierci matki była 10 –letnim dzieckiem . Bez wątpienia jej doznania związane ze śmiercią matki były dramatyczne. Powódkę łączyła z matką silna więź emocjonalna , więc po jej śmierci powódka czuła się osamotniona, zwłaszcza , że nie mogła liczyć na wsparcie drugiego rodzica. Jak wynika z opinii psychiatryczno – psychologicznej u powódki – 12 lat po śmierci matki - biegli stwierdzili przewlekłe zaburzenia emocjonalne i adaptacyjne związane ze skutkami wypadku drogowego w którym zginęła jej matka. Także rokowania odnośnie poprawy – w ocenie biegłych - są niepomyślne. Powódka bowiem będąc w toku rozwoju wasymilowała traumę bezpowrotnej utraty w utrwalony styl reagowania i przeżywania jako trwałą cechę swojej osobowości. Biegli uznali, że uszczerbek na zdrowiu z punktu widzenia ich dziedziny wynosi 5% i pozostaje on w związku przyczynowym ze śmiercią U. H..

Oceniając wysokość krzywdy, Sąd miał również na uwadze ustalenie uszczerbku na zdrowiu z punktu widzenia psychiatrii i psychologii w wysokości 5 % .W żadnym jednak razie ustalony stopień utraty zdrowia nie jest równoznaczny z rozmiarem krzywdy i wielkością należnego zadośćuczynienia (por. wyrok SN z 5 października 2005 r., I PK 47/05, Mon. Pr. Pr. 2006, nr 4, s. 208). Sąd bierze pod uwagę stopień uszczerbku na zdrowiu jako jedno z kryteriów oceny wysokości krzywdy. Zdaniem Sądu rola jaką pełniła U. H. w życiu powódki i szczególnie bliskie z nią relacje ,wiek powódki w chwili śmierci matki oraz trwałe skutki w osobowości powódki , przemawiały za przyznaniem powódce zadośćuczynienia w kwocie 50.000,00 złotych.

Odsetki ustawowe zostały zasądzone, na podstawie art. 481§1 i §2 k.c.od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty zgodnie z żądaniem powódki.

Mając zatem na uwadze podniesione powyżej okoliczności orzeczono jak w sentencji wyroku.

Orzeczenie o kosztach wydano na podstawie art. 98 k.p.c.