Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Strona powodowa (...)w K.wniosła w elektronicznym postępowaniu upominawczym o zasądzenie na jej rzecz od pozwanej M. W.kwoty 21 717,62 zł wraz z odsetkami umownymi w wysokości czterokrotności stopy lombardowej BNP liczonymi od kwoty 12 921,11 zł od dnia 27 czerwca 2013 roku do dnia zapłaty.

Na uzasadnienie swojego żądania wskazała, że pozwana zawarła umowę kredytu z (...) Bankiem Spółką Akcyjną we W. i nie regulowała swoich zobowiązań wynikających z tej umowy kredytowej. Podała, że wskazana wierzytelność została zbyta na jej rzecz w dniu 07 czerwca 2013 roku, o czym poinformowała pozwaną.

Postanowieniem z dnia 30 października 2013 roku, Sąd Rejonowy Lublin-Zachód w Lublinie przekazał rozpoznanie sprawy do Sądu Rejonowego w Dzierżoniowie.

Na rozprawie w dniu 10 lutego 2014 roku, pozwana uznała żądanie pozwu.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie Sądu powództwo jest zasadne i tym samym zasługuje na uwzględnienie.

Zgodnie z przepisem art. 213 § 2 k.p.c., sąd jest związany uznaniem powództwa, chyba że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa. Uznanie powództwa jest aktem dyspozycyjnym pozwanego, który nie tylko uznaje samo żądanie powoda, ale i to, że uzasadniają je przytoczone przez powoda okoliczności faktyczne i godzi się na wydanie wyroku uwzględniającego to żądanie (por. M. Jędrzejewska, [w:] T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze, tom 1, Warszawa 2002, s. 467). Skutkiem uznania powództwa jest bowiem pominięcie postępowania dowodowego w zakresie okoliczności objętych uznaniem i wydanie wyroku uwzględniającego powództwa w zakresie objętym jego uznaniem (por. M. Jędrzejewska, [w:] T. Ereciński, J. Gudowski, M. Jędrzejewska, Komentarz do Kodeksu postępowania cywilnego. Część pierwsza. Postępowanie rozpoznawcze, tom 1, Warszawa 2002, s. 469).

W niniejszej sprawie pozwana uznała żądanie pozwu w całości i przyznała w ten sposób, że zawarła sporną umowę kredytu i otrzymała kwotę objętą wskazaną umową, a przy tym jej zadłużenie z tego tytułu wynosi kwotę dochodzoną w tym procesie i zostało przelane na rzecz strony powodowej. W tym zakresie Sąd był więc związany uznaniem, gdyż nie było żadnych podstaw do przyjęcia, że uznanie jest sprzeczne z prawem lub zasadami współżycia społecznego albo zmierza do obejścia prawa, skoro faktycznie pozwana była względem strony powodowej zadłużona na kwotę objętą żądaniem pozwu. W konsekwencji, skład orzekający był obowiązany pominąć w całości postępowanie dowodowe i wydać wyrok uwzględniający powództwo w całości.

Mając powyższe na względzie, na podstawie przytoczonego przepisu, orzeczono jak w punkcie I sentencji.

W niniejszej sprawie żądanie strony powodowej zostało w całości uwzględnione co oznacza, iż zgodnie z przepisem art. 98 § 1 k.p.c. pozwana jest zobowiązana do zwrotu stronie powodowej poniesionych przez nią kosztów procesu.

Wedle przepisów art. 98 § 3 k.p.c. w zw. z art. 99 k.p.c., do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez radcę prawnego zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego radcy prawnego, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony.

W świetle wskazanych przepisów do kosztów procesu poniesionych przez stronę powodową należało zaliczyć: opłatę od pozwu w kwocie 272 zł (k. 2 akt) i opłatę skarbową od odpisu pełnomocnictwa w kwocie 17 zł (k. 27 akt), co daje łącznie kwotę 289 zł. W związku natomiast z tym, że strona powodowej nie wnioskowała o zwrot kosztów zastępstwa procesowego (k. 9 akt), wskazane koszty nie zostały uwzględnione.

Z tych względów, na podstawie powołanych przepisów, orzeczono jak w punkcie II wyroku.

Orzeczenie w punkcie III wyroku jest oparte na przepisie art. 333 § 1 pkt 2 k.p.c., który stanowi, że sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności, jeżeli zasądza roszczenie uznane przez pozwanego.