Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 31 stycznia 2014r.

Sąd Rejonowy w Świdnicy I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Halina Grzybowska

Protokolant : Magdalena Tobiasz

po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2014r. w Świdnicy

na rozprawie

sprawy z powództwa S. W.

przeciwko Z. S.

o zapłatę 7.453 zł

I. uchyla w całości nakaz zapłaty w postepowaniu nakazowym z dnia 23 kwietnia 2012 roku sygn. akt (...) i oddala powództwo w całości;

II. zasądza od powoda S. W. na rzecz pozwanego R. S. kwotę 1.497,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sygn. akt I C 978/12

UZASADNIENIE

Powód S. W. domagał się od pozwanego Z. S. zapłaty 7 4534,00 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 30 kwietnia 2011 roku do dnia zapłaty wraz z kosztami procesu w kwocie 1280 zł w tym kosztów zastępstwa 1217 zł na podstawie posiadanego weksla , opatrzonego terminem płatności 29 kwietnia 2012 roku oraz klauzulą bez protestu, do wykupienia którego wezwał pozwanego pismem z dnia 18 maja 2011 roku przesłanym listem poleconym 26 maja 2012 , który pozwany odebrał 27 maja 2012 roku.

W dniu 23 kwietnia 2012 roku został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu nakazowym uwzględniający żądanie pozwu w całości.

W zarzutach od tego nakazu zapłaty pozwany zaskarżył nakaz w całości , wniósł o jego uchylenie i oddalenie powództwa oraz o zasądzenie od powoda na rzecz pozwanego kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa wg norm przepianych.

W uzasadnieniu podał, że podpisał weksel własny w związku z zawarciem z powodem umowy o dzieło z dnia 11 maja 2007 roku, którą następnie kontynuował na podstawie umowy o pracę z dnia 17 maja 2007 roku w firmie powoda (...) W. S. W. z/s w Ś.. Na mocy porozumienia stron stosunek pracy uległ rozwiązaniu 14 sierpnia 2007 roku.

Współpracę z pozwany wznowił z powodem na mocy kolejnej umowy o dzieło z dnia 19 czerwca 2009 roku,.

Potwierdza, że otrzymał od pozwanego wezwania do wykupienia weksla,

Neguje natomiast wystawienie przez powoda weksla na podstawie art. 485 § 2 k.p.c., gdyż nie spełnia on podstawowych wymogów weksla własnego z art. 10 ustawy prawo wekslowe, a mianowicie brak nazwy” weksel” .

Pozwany przypuszcza, że zobowiązanie wynikające z weksla może wiązać się z roszczeniem wynikającym z umowy o dzieło z dnia 19 czerwca 2009 roku, które kierował powód wobec pozwanego w 2009 roku żądając zwrotu kwoty 7 219,67 zł, którą miał regulować za niego z tytułu mandatu karnego, którym został ukarany przy wykonywaniu usługi transportowej w oparciu o w/w/ umowę.

Natomiast okoliczności wpływające na ukaranie go w/w/ mandatem karnym wynikały z niedopełnienia obowiązków przez zlecającego przewóz tj, powoda w zakresie wypełnienia dokumentów CMR oraz wiązały się z koniecznością dokonania rozładunku w przerwie wypoczynkowej, aby nie narazić zlecającego na obciążenie dodatkowymi karami.

Pozwany ponadto odmówił przyjęcia mandatu, co pozwalało na przeprowadzenie obrony w tym zakresie z udziałem powoda, z której to możliwości powód zrezygnował regulując należność.

W tym zakresie pozwany podtrzymuje swoje twierdzenia zawarte w piśmie kierowanym do powoda 20.10.2009 roku na adres ówczesnego pełnomocnika powoda .

Zastrzegł ponadto w przypadku kwestionowania przez powoda tych twierdzeń, że przedłoży dokument CMR wydany przez powoda oraz mandat z dnia 30 czerwca 2009 roku. Powód nie kierował do pozwanego innych żądań.

Powód jednostronnie dokonał wypełnienia weksla z datą 29 kwietnia 2011 roku , a zatem w przypadku braku podstaw do stwierdzenia istnienia zobowiązania wekslowego, to na nim spoczywa wykazanie okoliczności i dot. zasadności roszczenia dochodzonego pozwem oraz tytułu prawnego tego roszczenia.

Podniósł nadto, że możliwość zwrotu kwoty zapłaty za mandat i kosztów z tym związanych była już w dniu 01 lipca 2009 roku oraz wiąże się z umowa o dzieło, a zatem pozwany z ostrożności procesowej podniósł zarzut przedawnienia na podstawie art. 646 k.c.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny .

Powód S. W. jest właścicielem firmy transportowej pod nazwą (...) z siedzibą w Ś. i świadczy m.in., usługi transportowe w zakresie przewozów międzynarodowych przy wykorzystaniu własnych samochodów ciężarowych((...)).

Usługi transportowe w jego firmie wykonują kierowcy zatrudnieni na podstawie stosunku pracy lub umów o dzieło. Organizowaniem, koordynacją i monitorowaniem wykonania konkretnych przewozów zagranicznych w jego firmie zajmują się tzw. spedytorzy międzynarodowi . Zgodnie z istniejąca praktyką listy przewozowe sporządzają kierowcy, a czasami wystawia je firma zlecająca przewóz

Dowód: częściowo zeznania powoda k.176-179, zeznania pozwanego- k.179-183 , zeznania świadka marka T. k. 167-168

Pozwany był zatrudniony u powoda jako kierowca samochodu ciężarowego kilkakrotnie , a to w okresie od 11 maja 2007 roku do 16 maja 2007 roku na podstawie umowy o dzieło , a na podstawie umowy o prace w okresie od 17 maja 2007 roku do 31 grudnia 2007 r

Dowód: umowa o dzieło k. 25, umowa o prace k. 28, zeznania pozwanego k. .

Wcześnie pozwany pracował jako kierowca w (...). Potem miał długa przerwę Pierwsza prace jako kierowca międzynarodowy podjął u powoda w 2007 roku. W 2009 roku pozwany mieszkał w Niemczech , stąd biegle posługiwał się językiem niemieckim. Tam spotkał dawnych kolegów z Polski , którzy namawiali go aby przyszedł do pracy w firmie powoda, w której wiele zmieniło się na lepsze. Jak przyjechał do Polski to udał się do firmy powoda zapytać o pracę. Zgłosił się w piątek. Jeden z kierowców powoda pilnie potrzebował kilka dni wolnego. Powód wówczas natychmiast zaproponował pozwanemu , aby za tego kierowcę pojechał do 2 fabryk (...) w Niemczech, najpierw do C. a potem do W. i powód na to się zgodził .

W dniu 19 czerwca 2009 roku strony zawarły umowę o dzieło w zakresie wykonania przez pozwanego usługi transportowej na trasie Polska – Kraje Unii Europejskiej – Polska samochodem ciężarowym stanowiącym własność powoda o nr rej. (...) na okres od 22 czerwca 2009 roku do 03 lipca 2009 roku

Dowód: zeznania pozwanego k. 179, umowa o dzieło k. 25.

Na zabezpieczenie roszczeń powoda z wiązanych z wykonaniem umów o dzieło, a w szczególności w związku z powierzeniem na czas wykonania zadania mienia powoda w postaci samochodów ciężarowych kierowcy samochodów wystawiali weksle in blanco. Pozwany podpisał i pozostawił w dyspozycji powoda co najmniej 2 weksle in blanco

Dowód: zeznania powoda, zeznania pozwanego , weksel k. 9 , weksel k. 174 , częściowo zeznania świadka M. K. k.101. zeznania świadka W. S. k. 103

W okresie świadczenia pracy pozwanego u powoda lub wykonywania umów o dzieło weksle w firmie powoda nie były ewidencjonowane i pozostawały w dyspozycji powoda. Co najmniej od 2011 roku w firmie powoda prowadzony jest rejestr przyjmowanych weksli oraz ich anulowania, po upływie okresu umowy z kierowcami . Od tego tez mniej więcej czasu po rozliczeniu kierowcy i zakończeniu współpracy firma powoda wzywa byłych kierowców do odbioru weksli i deklaracji wekslowych

Dowód: zeznania powoda, zeznania świadków W. S. k. 103, J. W. k. 141 -144 kopia rejestrów weksli k.119-122, kopie pism k. 123-125,

W pierwszej fabryce w Niemczech, gdzie pozwany przyjechał z ładunkiem nastąpiło nieporozumienie co do planowanego czasu rozładunku. Przewidziany czas na ten rozładunek wydłużył się z powodu oczekiwania na rozładunek , a kolejny rozładunek w drugiej fabryce w Niemczech był ustalony na określoną godzinę. Wówczas doszło do skrócenia przerwy wypoczynkowej pzowanego wymaganej przepisami.

Po wykonaniu drugiego kursu na terenie Niemiec , w ramach umowy z dnia 19 czerwca 2009 roku , gdy pozwany miał już wracać do Polski , od swojego dyspozytora z firmy powoda SMS-em otrzymał informację o kolejnym zleceniu od niemieckiego spedytora K.& N. frei (...) odnośnie przewiezienia ładunku z Niemiec do Francji.

Na ten kurs otrzymał od niemieckiego spedytora ładunek firmy (...) w M. wraz z wypełnionym drukiem listem przewozowym CMR . Na liście tym pozwany powinien wpisać firmę powoda- jako podwykonawcę przewoźnika oraz numery rejestracyjne pojazdu. W niektórych krajach wymagany jest stempel firmowy w rubryce przewoźnika tj. pod poz. 23

Dowód: częściowo zeznania pozwanego j.w., oryginał listu przewozowego CMR k. 112, zeznania świadka Ł. Ż. (1) k. 144-146

W dniu 30 czerwca 2009 roku pozwany został zatrzymany do kontroli drogowej przez policję na terenie Francji . Po sprawdzeniu czasu pracy kierowcy , pozwany uzyskał informacje, że zostanie ukarany mandatem w wysokości 750 euro. Z powodu bariery językowej policja poleciła pozwanemu zjechać z trasy do pobliskiego Komisariatu , telefonicznie również skontaktowała się z firmą powoda. Na komisariacie tego samego dnia wręczono pozwanemu mandat za skrócenie przerwy odpoczynkowej w dniu 22 czerwca 20909 roku w kwocie 750 euro oraz w kwocie 750 euro za przewinienie wymienione pod kodem wykroczenia nr (...) określone jako drogowy przewóz towarów bez listu przewozowego na pokładzie pojazdu .

Wraz z mandatem doręczono pozwanemu protokół z tłumaczeniem na język polski , który został wypełniony przez pozwanego w zakresie jego danych osobowych i firmy powoda, w którym pozwany w części „przyznaje się do popełnienia przestępstwa , przekreślił słowo „nie” a pozostawił niezakreślone,, tak ” i protokół ten opatrzył datą i własnoręcznym podpisem

Dowód: częściowo zeznania pozwanego j.w. protokół k 42 z zał. k. 43 -44 ., tłumaczenie pokwitowania mandatu k. 58-59, wydruki tachografu k.114-118

Warunkiem zwolnienia samochodu przez policję francuską do dalszej jazdy , była zaplata mandatu bądź wpłacenie kaucji. Powód zlecił firmie (...) dostarczenie środków płatniczych celem opłacenia mandatu. Usługa ta została wykonana w dniu 1 lipca 2009 roku

( niesporne ).

Łącznie z kosztem tej usługi i kosztem mandatu powód zapłacił 1635 euro

Dowód: faktura k. 45 .

W piśmie z dnia 08 lipca 2009 roku kierowanym do powoda pozwany złożył wyjaśnienie , że skrócenie przerwy odpoczynkowej w dniu rozładunku wynikło z przedłużonego czasu pierwszego rozładunku na terenie Niemiec w dniu 2 czerwca 2009 roku i o kolejne zlecenie przyjazdu do rozładunku w firmie (...) w V. , gdzie dotarł o 20.18, a po zgłoszeniu przyjazdu wręczono mu telefon i polecono oczekiwać na parkingu, zaś zasygnalizowana godzina rozładunku przypadła w porze nocnej w trakcie przerwy odpoczynkowej , a odmowa rozładunku o wyznaczonym czasie równa la się odmowie wykonania zlecenia. Rozładunek odbywał się w 3 magazynach w różnych miejscach od 1.00 do 4.00 rano i dopiero po tym rozładunku wykonał 9-godzinna przerwę odpoczynkową na pobliskim parkingu. To skrócenie przerwy zostało wykryte przy odczycie z tachografu na terenie Francji przez policję francuską przy rutynowej kontroli, gdzie z powodu bariery językowej nie mógł porozumieć się z policjantami a po przyjeździe na posterunek policji dodatkowo stwierdzono ,że list przewozowy nie jest własnością przewoźnika tylko firmy spedycyjnej K. –N. z Niemiec a nadto brakuje na nim pieczątki, za co dodatkowo policzono 750 euro. Z tych przyczyn pozwany nie poczuwa się do odpowiedzialności za ten mandat, który wynikł z wykonywanej pracy i określonej sytuacji. Zarzucił też, że nie został poinformowany ani przeszkolony w firmie powoda odnośnie zasad prowadzenia dokumentacji

Dowód: pismo pozwanego do powoda k. 46-47

Pismem z dnia 10 lipca 2009 roku powód wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 7 219,67 zł jako równowartości 1500 Euro z tytułu zwrotu tej sumy wyłożonej przez powoda za mandat wystawiony na pozwanego we Francji w dniu 30 czerwca 2009 roku i 135 euro tytułem kosztów dowozu gotówki

Dowód: pismo j.w. k. 27 o.

Kolejnym pismem z dnia 5.10.2009 roku pełnomocnik powoda wezwał pozwanego do zapłaty kwoty 6 363 ,67 zł w terminie 3 dni tytułem równowartości 1635 euro – jak w piśmie z dnia 10.07.2009 r.

Dowód: pismo z 5.10.2009 k. 27.

W odpowiedzi na to pismo pełnomocnik pozwanego w piśmie z dnia 20.10.2009 roku kierowanym do pełnomocnika powoda odmówił zapłaty, wskazując, że pozwany odmówił przyjęcia mandatu, na co wskazuje jego podpis w miejscu do tego przeznaczonym na mandacie, a zatem zapłata za mandat była decyzją powoda podjętą na własne ryzyko i odpowiedzialność. Podniósł w tym piśmie nadto, że skrócenie czasu przerwy wypoczynkowej w dniu 22 czerwca 2009 r. jako jedna z przyczyn wystawienia mandatu , nastąpiło z przyczyn leżących po stronie powoda ,albowiem przybył na miejsce rozładunku do W. ok. gosz.20 , gdzie oczekiwał na rozładunek , zaś w czasie przerwy odpoczynkowej polecono mu dojechać do magazynu w celu rozładunku, ze wskazaniem iż odmowa dojazdu do magazynu będzie równoznaczna z odmowa rozładunku samochodu, za co przewoźnik zostanie obciążony stosownymi karami. Kolejne przewinienie wynikało z niewłaściwego wypełnienia listu przewozowego CMR , który to list wystawił spedytor firmę (...) frei H.”, która wpisała siebie jako przewoźnika . Zarzucił tez , że brak było podstaw do potrącenia pozwanemu należnego mu wynagrodzenia za wykonanie umowy o dzieło z dnia 19.06.2009 r.

Dowód: pismo z dnia 20.10.2009 k. 26

Pismem z dnia 18 maja 2011 roku wysłanym listem poleconym w dniu26 maja 2011 roku pełnomocnik powoda zawiadomił pozwanego o wypełnieniu weksla in blanco na sumę wekslową 7 453,00 zł i opatrzył go data płatności na dzień 29 kwietnia 2011 roku oraz klauzula bez protestu i wezwał do płatności weksla w terminie 14 dni pod rygorem wystąpienia na drogę postępowania sądowego

Dowód: w/w pismo k. 7, dowód doręczenia k… 8, weksel k. 9.

Powód nie zapłacił pozwanemu wynagrodzenia za wykonanie umowy z dnia 19 czerwca 2009 roku ( niesporne).

Powyższe okoliczności faktyczne zostały poczynione w oparciu o fakty niesporne, przytoczone wyżej dokumenty, zeznania świadków i przesłuchanie stron, którym sąd dał wiarę w zakresie poczynionych wyżej ustaleń.

Sąd nie dal wiary twierdzeniom powoda, ze pozwany został dokładnie przeszkolony w firmie powoda z zakresu sporządzania dokumentacji, w tym co do wypełniania formularzy listów przewozowych CMR . Należy wziąć pod uwagę, co wynikało z zeznań świadków Ł. Ż. (2) i M. T. listy przewozowe wypełniali bądź kierowcy, bądź sami załadowcy , a praktyka we Francji w Niemczech nie jest jednolita. Poza tym od czasu zatrudnienia pozwanego na podstawie stosunku pracy ( 2007 R.)do ostatniej umowy o dzieło( 2009) upłynęły 2 lata. Jak wynika z zeznań pozwanego , ostatnia umowa została zawarta Nagle i nieoczekiwanie. . Pozwany zgłosił się bowiem wówczas w celu uzyskania informacji o możliwości podjęcia u powoda zatrudnienia, a akurat się złożyło ze jeden z kierowców powoda potrzebował pilnie skorzystać z urlopu i zaproponowano pozwanemu ten kurs do Niemiec. Nie było zatem nawet czasu na przeszkolenie pozwanego . Pozwany z tego pospiechu nie pamiętał nawet czy w związku z tą umową podpisał weksel a w związku z tym miał wątpliwości , czy dołączony do pozwu , weksel był związany z inną wcześniejszą umową stron. O tym, że procedura wypełniania listów przewozowych nie była jednolita, świadczą chociażby zeznania świadków Ł. Ż. (2), który wcześniej pracował u powoda, który po okazaniu mu spornego listu przewozowego CMR stwierdził w nim błąd maszynowy w rubryce 17 i 16, zaś aktualnie pracujący u powoda jako dyspozytor M. T. stwierdził, że okazany mu list przewozowy jest wypełniony prawidłowo, chociaż w pkt. 24 nie ma pieczątki odbiorcy, ale ten wymóg nie dotyczy wszystkich krajów.

Zeznania świadka M. K. , powołanego przez powoda okazały się nieprzydatne . albowiem nie potwierdziły żadnych okoliczności potwierdzających tezy dowodowe powoda, świadek ten nie posiadał bowiem żadnej wiedzy na temat okoliczności faktycznych wskazanych przez powoda we wnioskach dowodowych, poza ogólną wiedzą, że kierowcy wystawiali weksle na bezpiecznie roszczeń pracodawcy z tytułu powierzonego kierowcom mienia dużej wartości, jakimi są samochody i przewożone ładunki.

Z zeznań świadka J. W. wynika ,że po powrocie z urlopu macierzyńskiego , tj. mniej więcej od października 2009 roku przejęła i zarejestrowała przejęte pod pieczę wszystkie weksle i deklaracje wekslowe kierowców zatrudnionych na podstawie umowy o pracę , ale w rejestrze tym brak było nazwiska pozwanego , który ostatnio - przed 2009 roku pracował w firmie powoda w 2007 roku na podstawie umowy o pracę , a mimo to drugi weksel in blanco podpisany przez pozwanego ,jak się okazało nadal pozostawał w dyspozycji powoda, skoro złożył go do akt sprawy, co oczywiście przeczy twierdzeniom i zeznaniom powoda o niszczeniu lub anulowaniu weksli niezwłocznie po upływie okresu zatrudnienia kierowców.

Sąd zważył.

Powództwo nie zasługuje na uwzględnienie .

Powód dochodził swojego roszczenia na podstawie weksla . Mając na względzie szczególny charakter postępowania wekslowego podkreślić należy, iż weksel jest dokumentem sporządzonym w formie przewidzianej przez prawo, zawierającym bezwarunkowe zobowiązanie do zapłaty określonej osobie sumy pieniężnej, w ustalonym terminie i miejscu przez wystawcę (weksel własny) lub osobę przez niego wskazaną (weksel trasowany).

Szczególną cechą weksla jest jego abstrakcyjny charakter, a więc oderwany od stosunku podstawowego będącego podstawą zaciągnięcia zobowiązania wekslowego, co wskazuje na to, że umieszczenie na wekslu podpisu stanowi wyłączną przyczynę i podstawę zobowiązania wekslowego osoby podpisanej bez względu na powód wystawienia. Panuje jednak zgoda w doktrynie i orzecznictwie, iż owa abstrakcyjność weksla zostaje wyłączona w przypadku, gdy stronami sporu są remitent – czyli pierwotny wierzyciel z weksla oraz dłużnik wekslowy. Oznacza to, że w odniesieniu do remitenta odpowiedzialność dłużnika jest o tyle łagodniejsza, że może on bez żadnych ograniczeń powoływać się na zarzuty subiektywne, w tym przede wszystkim związane ze stosunkiem podstawowym., albowiem istotą weksla in blanco jest to, że jakkolwiek jako weksel o charakterze gwarancyjnym, jest papierem wartościowym i ułatwia oraz upraszcza dochodzenie roszczeń, ale przede wszystkim służy jedynie zabezpieczeniu należnego wierzycielowi świadczenia z innego stosunku zobowiązaniowego .Oznacz to, że dłużnik wekslowy może podnosić zarzuty ze stosunku podstawowego .

Sad nie podzielił zarzutu pozwanego co do nieważności weksla z powodu braku oznaczenia słowem „weksel” w jego treści . W tym zakresie sąd podziela argumentację powoda zawartą w odpowiedzi n zarzuty ( k. 37-39).

Niespornym miedzy stronami było ,że w dniu 19 czerwca 2009 roku strony zawarły umowę o dzieło, zaś dochodzone pozwem roszczenie powoda z weksla dołączonego do pozwu , związane było z wykonaniem przez pozwanego tej umowy . Weksel ten był zatem wekslem gwarancyjnym, a więc pozwany mógł skutecznie podnosić zarzuty wynikające z umowy o dzieło z dnia 19 czerwca 2009 r., a pozwany korzystając z tego uprawnienia podniósł m.in. zarzut przedawnienia . Przepis art. 646 k.c. stanowi, że roszczenia wynikające z umowy o dzieło przedawniają się z upływem lat dwóch od dnia oddania dzieła, a jeżeli dzieło nie zostało oddane - od dnia, w którym zgodnie z treścią umowy miało być oddane.

Jeśli zatem pozwany wykonał umowę w terminie do 03 lipca 2009 roku ,to zgodnie z cyt. wyżej przepisem roszczenie powoda uległo przedawnieniu z dniem 4 lipca 2011 roku, zaś pozew został wniesiony 27 lutego 2012 roku, to zarzut przedawnienia był uzasadniony, a powództwo podlegało oddaleniu.

W ocenie sądu podniesienie zarzutu przedawnienia w niniejszej sprawie nie było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Nałożenie mandatu nastąpiło w związku w wykonywaniem przewozu za wynagrodzeniem na rzecz firmy powoda, a do skrócenia przerwy wypoczynkowej doszło z powodu nieporozumienia na tle czasu rozładunku a nadto celem wykonania w terminie kolejnego kursu w Niemczech , tj. następnego rozładunku w innej fabryce (...) , którego czas był także czasowo zaplanowany. Inne przekroczenia czasu pracy pozwanego wyszczególnione w zestawieniu powoda na k,. 113 były bardzo minimalne. Poza tym z materiału dowodowego zebranego w sprawie wynika, że ostatnie zlecenie kursu do Francji wynikło niespodziewanie, ponieważ pozwany miał już zjeżdżać do Polski , a wykonał przecież na korzyść powoda nastopne zlecone zadanie.

Sama przyczyna wystawienia mandatu w związku z nieprawidłowościami związanymi listem przewozowym CMR tak naprawdę nie jest znana, albowiem ani z protokołu ani z zeznań świadków ani powoda ani pozwanego, który przecież nie zna języka francuskiego , ten fakt nie jest dokładnie znany, w protokole figuruje tylko oznaczenie kodem nr wykroczenia (...) i ogólny opis określonego wykroczenia jako: drogowy przewóz towarów bez listu przewozowego na pokładzie pojazdu , co jest trudno zrozumiałe, zwłaszcza, że w dosłownym tłumaczeniu fakt taki nie miał miejsca, pozwany otrzymał już wypełniony list przewozowy, który jest w aktach sprawy, na którym wpisał niezbędne dane co do firmy przewoźnika i nr rejestracyjnych samochodu. Poza tym należy zauważyć, że z ustaleń wynika, że policja francuska kontaktowała się telefonicznie z firmą powoda, zaś pracownicy powoda w sytuacji bariery językowej pozwanego , nie pospieszyli mu z pomocą , aby sprawę wyjaśnić, bądź w jakikolwiek sposób mu pomóc, a przecież dyspozytorzy – jak zeznali maja stały kontakt telefoniczny z kierowcami . Jeśli zatem pozwany miał problem z wyjaśnieniem tej kwestii formalnej , to właśnie powód dysponujący fachowcami , jeśli zlecenia dotyczyły także Francji , powinien taką pomoc fachową zapewnić . Z uwagi zatem na rozbieżności w interpretacji mandatu przez obie strony, trudno jest przypisać pozwanemu za to winę, skoro strona powodowa , trudniąc się zawodowo przewozami międzynarodowymi , mimo zakreślenia jej terminu celem dokonania interpretacji regulacji francuskich w tym zakresie, sama nie potrafiła tego ustalić.

Ponadto podkreślenia wymaga okoliczność, że powód nie zapłacił pozwanemu za jego pracę. Dlatego też nawet bez względu na zarzut przedawnienia żądanie pozwu również tych przyczyn było sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Nie sposób bowiem przypisać pozwanemu, zlej woli w tym, że skrócił czas swojej normy czasy na odpoczynek , skoro zrobił to po to, aby zdążyć z rozładunkiem i dojechać na kolejne miejsce w Niemczech w celu wykonania następnego zadania, a potem wykonał jeszcze dodatkowe zlecenie na terenie Francji .

Biorąc powyższe pod uwaga, stosownie do treści przepisu art. 496 k.p.c. sąd uchylił w całości nakaz zapłaty z dnia 23 kwietnia 2012 roku i powództwo oddalił- jak w punkcie I sentencji wyroku. .

O kosztach procesu , na które składają się opata sądowa od zarzutów i koszty zastępstwa procesowego orzeczono na podstawie przepisu art. 98 k.p.c.