Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

W., dnia 04-02-2014 r.

Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Śródmieścia we Wrocławiu I Wydział Cywilny w następującym składzie:

Przewodniczący:SSR Paweł Kwiatkowski

Protokolant:Beata Grzybowska

po rozpoznaniu w dniu 04-02-2014 r. we Wrocławiu

sprawy z powództwa (...) LTDz siedzibą na terenie (...)

przeciwko H. H.

- o zapłatę

I. Uchyla nakaz zapłaty z dnia 19 sierpnia 2013r.;

II. Oddala powództwo;

III.  Zasądza od strony powodowej na rzecz pozwanego kwotę 30 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

I C upr (...)

UZASADNIENIE

Pozwem wniesionym w dniu 30 lipca 2013 r. strona powodowa (...) LTD domagała się zasądzenia na swoją rzecz od pozwanego H. H. kwoty 1191 zł z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia wniesienia pozwu do dnia zapłaty.

W uzasadnieniu pozwu wskazano, że pozwany zawarł z Grupą (...) umowę oceny skuteczności restrukturyzacji zadłużenia. Na podstawie tej umowy zleceniobiorca miał sporządzić w/w ocenę w formie dokumentu elektronicznego, a następnie przekazała wskazany dokument pozwanemu. Powód nabył wierzytelność z w/w umowy na podstawie umowy przelewu z 5 kwietnia 2013 r. Świadczenia pozwanego z umowy zabezpieczono wekslem in blanco, uzupełnionym następnie przez powoda.

Nakazem zapłaty w postępowaniu nakazowym z 19 sierpnia 2013 r. powództwo uwzględniono w całości.

Pozwana H. H. wniosła zarzuty od w/w nakazu , zarzucając, że umowa z cedentem nie została wykonana, a ona sama wypowiedziała ją tuż po jej podpisaniu

Sąd ustalił następujący stan faktyczny.

W dniu 21 czerwca 2012 r. pozwana H. H. zawarła z Grupa (...) sp. z o.o. umowę o sporządzenie oceny skuteczności restrukturyzacji jej zadłużenia. Zgodnie z umową zleceniobiorca miał sporządzić ocenę w formie dokumentu elektronicznego, a jeden egzemplarz przekazać pozwanej poprzez pozostawienie go w lokalu, w którym doszło do zawarcia umowy. Strony zastrzegły wynagrodzenie w kwocie 284 zł brutto płatne w terminie 30 dni od podpisania umowy, a nadto opłaty za sms lub telefon windykacyjny przypominający o spłacie należności w kwocie 30 zł, za pisemne wezwanie do zapłaty w kwocie 50 zł, za inne czynności windykacyjne w kwocie 150 zł.

(dowód: umowa z 21.06.2012 r. – k. 11-17)

Pozwana wypowiedziała w/w umowę pismem z 27 czerwca 2012 r. doręczonym zleceniobiorcy w dniu 29 czerwca 2012 r.

(dowód: korespondencja pomiędzy stronami – k. 41-42)

Pozwana wystawiła weksel na zabezpieczenie swojego długu, wypełniony przez powoda na kwotę 1191 zł.

(dowód: weksel wyłączony z akt sprawy pod pozycją 160/13 – por. k. 19)

Strona powodowa objęła kwotą 1191 zł kwotę 284 zł z tytułu wynagrodzenia umownego, kwotę 50 zł za monit, kwotę 30 zł za sms, kwotę 600 zł za inne czynności windykacyjne.

(dowód: zestawienie – k. 21)

W dniu 5 kwietnia 2013 r. Grupa (...) (...)zawarła ze stroną powodową (...) V. (...)umowę przelewu wierzytelności z w/w umowy.

(bezsporne)

Mając powyższe na uwadze, Sąd zważył, co następuje.

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

W rozpoznawanej sprawie nie ulegało wątpliwości, ze pozwana zawarła z cedentem cedującym wierzytelność na rzecz powoda umowę o świadczenie usług za wynagrodzeniem. Powód nie był jednak w stanie wykazać, że usługa ta faktycznie została wykonana. Do pozwu nie dołączono bowiem oceny skuteczności restrukturyzacji zadłużenia pozwanej., która była przedmiotem umówionego świadczenia Wobec powyższego brak było podstaw do żądania wynagrodzenia. Wypada zauważyć, że zgodnie z art. 385 ³ pkt 22 kc w razie wątpliwości niedozwolonym postanowieniem umownym jest m.in. takie, które przewiduje obowiązek wykonania zobowiązania przez konsumenta mimo niewykonania zobowiązania przez kontrahenta. W umowie z 21 czerwca 2012 r. zastrzeżono obowiązek zapłaty wynagrodzenia bez względu na faktyczne wykonanie umowy przez zleceniobiorcę, zatem stosownie do art. 385 ¹ § 1 kc pozwana nie była nim związana.

Ponadto Sąd uznał za niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu przywołanego przepisu te postanowienia, które przewidywały zapłatę kosztów czynności windykacyjnych. W umowie nie zastrzeżono bowiem w jakich terminach i z jaką częstotliwością poszczególne czynności windykacyjne będą wykonywane. Dodatkowo ustalenie opłaty za „inne” czynności windykacyjne, bez określenia, na czym czynności te miały polegać, w istocie uniemożliwiały pozwanej ocenę, jakie zachowanie zleceniobiorcy pociągać będzie za sobą obowiązek zapłaty. Taki sposób ustalenia opłat za czynności windykacyjne, który dodatkowo całkowicie abstrahował od ekonomicznego kosztu wysłania listu z wezwaniem do zapłaty, czy też sms-a, był sprzeczny z dobrymi obyczajami i rażąco naruszał interesy pozwanej. Prowadziło to skądinąd do skandalicznego efektu, w którym powód naliczył opłaty w wysokości ponad 300 % umówionego pierwotnego wynagrodzenia.

Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 483 § 1 kc w przypadku nienależytego wykonania zobowiązania pieniężnego wykluczone jest zastrzeżenie kary umownej, która miałaby charakter odszkodowawczy. Funkcję odszkodowawczą pełnią bowiem w przypadku tego rodzaju zobowiązania odsetki za opóźnienie zastrzeżone na podstawie art. 481 § 1 kc (por. Marcin Lemkowski „Odsetki cywilnoprawne”, wyd. Wolter Kluwer Polska sp. z o.o., Warszawa 2007, str. 95 i n.). W ocenie Sądu zleceniobiorca zastrzegając w ogólnikowy sposób rażąco wysokie opłaty za czynności windykacyjne, których dokładnie nie opisał i w nie limitowany umową sposób mógł powtarzać, zmierzał do obejścia prawa, tj. zakazu z art. 483 § 1 kc, w rozumieniu art. 58 § 2 kc. Wskazane postanowienia były zatem wprost nieważne.

W konsekwencji powód nie był upoważniony do uzupełnienia weksla, skoro żadne zobowiązanie pozwanej zabezpieczone tym wekslem nie powstało.

Mając powyższe na uwadze powództwo oddalono, orzekając na podstawie art. 496 kpc.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 kpc, zasądzając na rzecz pozwanej zwrot opłaty sądowej od zarzutów.