Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 czerwca 2013 roku

Sąd Okręgowy w Białymstoku VIII Wydział Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - SSO Marzanna Chojnowska –spr

Protokolant - A. C.

Bez udziału oskarżyciela publicznego

po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2013r

sprawy B. R.

obwinionego o wykroczenie z art. 86§1 kw,

na skutek apelacji wniesionej przez obwinionego

od wyroku Sądu Rejonowego w Białymstoku

z dnia 29 stycznia 2013 r., sygn. akt XIII W 3357 / 12

I.  Zaskarżony wyrok zmienia w ten sposób, że uniewinnia obwinionego B. R. od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia.

II.  Kosztami postępowania w sprawie obciąża Skarb Państwa.

UZASADNIENIE

B. R. został obwiniony o to, że w dniu 25 czerwca 2012 roku około godziny 9.11 w B. na Rondzie (...) kierując samochodem V. nr rej. (...) wykonując manewr zmiany pasa ruchu z lewego na prawy nie zachował szczególnej ostrożności i nie ustąpił pierwszeństwa przejazdu dla jadącego prawym pasem kierującego samochodem V. (...) nr rej. (...) doprowadzając do zderzenia, czym spowodował zagrożenie bezpieczeństwa w ruchu drogowym,

tj. o wykroczenie z art. 86 § 1 k.w.

Sąd Rejonowy w Białymstoku wyrokiem z dnia 29 stycznia 2013 roku w sprawie sygn. akt XIII W 3357/12 obwinionego B. R. uznał za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na mocy art. 86 § 1 k.w. wymierzył mu karę grzywny w wysokości 400 (czterystu) złotych.

Zasądził od obwinionego na rzecz Skarbu Państwa opłatę w wysokości 40 (czterdziestu) złotych i zryczałtowane wydatki postępowania w wysokości 100 (stu) złotych.

Powyższy wyrok zaskarżył obwiniony w całości.

Z treści apelacji wynika, iż wyrokowi zarzucił obrazę przepisów postępowania, mającą wpływ na jego treść poprzez dokonanie dowolnej i sprzecznej z zasadą obiektywizmu oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie. Zdaniem skarżącego Sąd błędnie oparł poczynione ustalenia faktyczne na kłamliwych zeznaniach świadka M. W., jednocześnie ignorując najbardziej wiarygodne dowody w postaci zapisu monitoringu oraz zdjęć wykonanych w miejscu i czasie zdarzenia.

W oparciu o powyższe obwiniony wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uniewinnienie go od popełnienia zarzucanego mu wykroczenia ewentualnie o jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja obwinionego B. R. jest zasadna w zakresie, w jakim prowadzi do zmiany zaskarżonego orzeczenia poprzez jego uniewinnienie.

Sąd odwoławczy dokonując oceny materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie nie podzielił ustaleń Sądu I instancji w zakresie sprawstwa obwinionego zarzucanego mu wykroczenia z art. 86 § 1 k.w. Zdaniem Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy dokonał mało wnikliwej oceny okoliczności zdarzenia z dnia 25 czerwca 2012 roku, nie uwzględniając wszystkich okoliczności zdarzenia, czego konsekwencją były dowolne ustalenia faktyczne, których nie sposób zaakceptować.

Bezsprzecznym jest, że w czerwcu 2012 roku trwała przebudowa i remont nawierzchni ulicy (...) w B., czego jednym z widocznych objawów był brak na niej oznakowania poziomego. Niemniej jednak z załączonego do akt sprawy zapisu monitoringu jednoznacznie wynika, iż samochody poruszały się trzema nieoznaczonymi pasami ruchu, korzystając z całej szerokości jezdni. Nie budzi również żadnych wątpliwości umiejscowienie pojazdów B. R. i M. W. przed wjazdem na Rondo (...) w B.. Prowadzony przez obwinionego samochód marki V. o nr rej. (...) znajdował się na skrajnym lewym pasie ruchu, zaś kierowany przez M. W. pojazd marki V. (...) o nr rej. (...) na pasie środkowym.

Uwzględniając powyższe stwierdzić trzeba, że dla ustalenia odpowiedzialności obwinionego za zarzucany mu czyn kluczowe znaczenie miało ustalenie sposobu poruszania się obu samochodów na rondzie oraz panująca na nim organizacja ruchu. W tym kontekście w pierwszej kolejności odnieść się należy do sporządzonego przez funkcjonariusza policji szkicu miejsca kolizji drogowej, na którym naniesiono znak drogowy wskazujący możliwe kierunki jazdy z poszczególnych pasów jezdni na ulicy (...). I tak lewy pas służył do skręcania w lewo na rondzie w ulicę (...), środkowy pas do jazdy na wprost do ulicy (...), zaś prawy pas do jazdy na wprost lub do skrętu w prawo w ulicę (...).

Z wyjaśnień obwinionego oraz z zapisu monitoringu bezsprzecznie wynika, że B. R. poruszał się lewym pasem jezdni po ulicy (...) w kierunku Ronda (...) i chciał jechać w stronę ulicy (...). Dlatego też wjeżdżając na rondo w dalszym ciągu, niezmiennie jechał lewym (wewnętrznym) pasem ruchu służącym do skrętu w ulicę (...). Zupełnie niezrozumiałym jest zatem zarzucanie obwinionemu, że wykonał manewr zmiany pasa ruchu z lewego na prawy, skoro poruszał się cały czas tym samym pasem. Nadto analiza załączonego do akt sprawy zapisu z monitoringu prowadzi do wniosku, iż ruch z lewego pasa na ulicy (...) poprzez Rondo (...) w kierunku ulicy (...) odbywał się w sposób płynny, pomimo ustawionych na rondzie pachołków.

Odnosząc się z kolei do zeznań M. W. stwierdzić należy, że jechał on środkowym pasem jezdni ulicy (...) i chciał jechać prosto w kierunku ulicy (...). Nie ulega zatem wątpliwości, że w/wymieniony winien jechać na rondzie prawym (zewnętrznym) pasem ruchu służącym do jazdy na wprost. Tymczasem umiejscowienie obu pojazdów po kolizji, które doskonale obrazuje tak zapis z monitoringu, jak i zdjęcia załączone do akt sprawy przez obwinionego prowadzi do jednoznacznego wniosku, iż zjechał na zajęty przez obwinionego lewy (wewnętrzny) pas ruchu służący do skrętu w lewo do ulicy (...).

Uwzględniając powyższe nie sposób jest uznać B. R. odpowiedzialnym za zaistniałe zdarzenie drogowe. Znamiennym jest bowiem, że to nie obwiniony wjechał na pas ruchu zajęty przez świadka M. W., lecz było zupełnie odwrotnie. Niezrozumiałym w ocenie Sądu odwoławczego były rozważania Sądu I instancji o konieczności ustąpienia przez B. R. pierwszeństwa przejazdu M. W.. O ile poprawna jest interpretacja powołanych przepisów prawa o ruchu drogowym, to nie mają one zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym. Żaden bowiem z dowodów w sprawie nie wskazuje jakoby obwiniony chciał zmienić pas ruchu, bądź by przejazd na jego pasie był utrudniony poprzez stojące pachołki. Jeszcze raz Sąd Okręgowy chce podkreślić, iż dokładna analiza monitoringu wskazuje, że wjazd na rondo z pasa którym poruszał się B. R. nie był utrudniony, doskonale mieściły się na pasach zarówno pojazdy zmierzające w kierunku ulicy (...), jak i jadące na wprost. Z powyższych względów Sąd Okręgowy przychylił się do apelacji i zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że uniewinnił B. R. od popełnienia zarzucanego mu czynu.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 118 § 2 k.p.w.