Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 14 marca 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie Wydział I Cywilny w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2013 r. na rozprawie

sprawy z powództwa M. C.

przeciwko Handlowo Usługowej Spółdzielni Pracy w L.

o uchylenie uchwały

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie

z dnia 31 października 2012 r., sygn. akt I C 553/12

I.  o d d a l a apelację,

II.  z a s ą d z a od powódki na rzecz pozwanego kwotę 135 zł ( sto trzydzieści pięć) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego .

UZASADNIENIE

Powódka M. C. żądała w pozwie uchylenia uchwały nr (...) rady nadzorczej pozwanej Handlowo – Usługowej Spółdzielni Pracy w L. z 28 maja 2012 r. w sprawie wykreślenia jej z rejestru członków.

W uzasadnieniu wskazała , że zaskarżona uchwała jest sprzeczna z postanowieniami statutu, z dobrymi obyczajami, godzi w interesy spółdzielni , a ponadto została wydana w celu pokrzywdzenia jej członka .

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa zarzucając przede wszystkim przedawnienie roszczenia, a ponadto utrzymywała, że uchwała nie była sprzeczna z prawem, ani statutem pozwanej i podjęta została w myśl § 18 ust. 1 tego statutu przewidującego możliwość wykreślenia członka , który nie pozostaje zatrudniony w spółdzielni przez okres dłuższy niż jeden rok, a taka sytuacja miała miejsce w przypadku powódki .

Sąd Okręgowy jako bezsporny przyjął fakt pozostawania powódki w zatrudnieniu u pozwanej od sierpnia 2008 r do października 2009 r. na połowie etatu na stanowisku księgowej. Po wypowiedzeniu umowy o pracę związanym z dążeniem do obniżenia kosztów obsługi finansowej poprzez zlecenie jej firmie zewnętrznej powódka wytoczyła powództwo, lecz ostatecznie strony zawarły porozumienie, na mocy którego powódka cofnęła pozew wobec nierozwiązania umowy dzierżawy lokalu użytkowego znajdującego się w zasobach pozwanej. Kiedy firma zewnętrzna odmówiła podjęcia się obsługi księgowej pozwanej zatrudniono inną osobę za wynagrodzeniem niższym od otrzymywanego przez powódkę . W okresie roku po ustaniu zatrudnienia u pozwanej powódka nie składała jej na piśmie propozycji podjęcia pracy . W tym okresie pozwana spółdzielnia uzupełniła jedynie ½ etatu na stanowisku niezwiązanym z wykonywaniem obsługi finansowej .

W ocenie Sądu I instancji zaskarżona uchwała spełnia przesłanki określone w § 18 ust. 1 statutu pozwanej, nie jest sprzeczna z dobrymi obyczajami , nie godzi w interesy spółdzielni i nie miała na celu pokrzywdzenia członka . W szczególności, według tego Sądu, dobrych obyczajów nie naruszało zatrudnienie H. G., który był członkiem Spółdzielni od 1968 r., a w interes spółdzielni wynikający z zaangażowania powódki w krytykę postępowania władz statutowych pozwanej uchwała ta nie godziła, gdyż przedstawiona lustracja nie potwierdziła stawianych przez nią zarzutów. Nie dopatrzył się także ten Sąd pokrzywdzenia powódki w sytuacji braku możliwości zatrudnienia jej w Spółdzielni .

W apelacji powódka zarzuciła przede wszystkim naruszenie przepisów postępowania , a mianowicie art. 233 § 1 kpc przez dokonanie oceny dowodów, a zwłaszcza zeznań prezesa pozwanej i świadka H. G. w sposób sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego. Ponadto zarzuciła sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego . Wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku i uwzględnienie powództwa ewentualnie jego uchylenie i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania .

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje :

Apelacja nie jest zasadna . Na mocy zaskarżonej uchwały powódka została wykreślona z grona członków pozwanej spółdzielni, a zatem rzeczą Sądu rozpatrującego powództwo o uchylenie tej uchwały było zbadanie, czy rzeczywiście istniała przyczyna wykreślenia , nie zaś dokonywanie oceny całokształtu zachowania i działalności członka .

W przedmiotowej uchwale rada nadzorcza pozwanej spółdzielni wskazała na podstawę wykreślenia przewidzianą w § 18 ust. 1 statutu, to jest niepozostawanie w zatrudnieniu w spółdzielni przez okres dłuższy niż rok z przyczyn niezawinionych przez Spółdzielnię .

Fakt, że powódka nie była zatrudniona u pozwanej przez taki okres nie jest sporny, a nie wykazała, by przyczyna tego stanu rzeczy była zawiniona przez Spółdzielnię . Dokonanie takich ustaleń faktycznych nie wiązało się , wbrew zarzutom apelacji , z naruszeniem przez Sąd Okręgowy przepisów postępowania cywilnego.

Nie jest trafny zarzut dokonania oceny zeznań prezesa A. M. i świadka H. G. (2) w sposób sprzeczny z zasadami doświadczenia życiowego. Przede wszystkim należy zauważyć, że z uwagi na wskazany wyżej zakres kognicji Sądu kluczowe znaczenie miało ustalenie , czy niezatrudnienie powódki przez okres ponad jednego roku nie wiązało się z zawinieniem pozwanej, przez które należy, w uwarunkowaniach niniejszej sprawy, rozumieć takie postępowanie , które uniemożliwiało ponowne podjęcie zatrudnienia stosownie do jej kwalifikacji zawodowych i osobistych pomimo istnienia gospodarczego uzasadnienia w tej mierze w aktualnej sytuacji Spółdzielni ( vide : § 11 ust. 1 pkt. 1 statutu). Rozwiązanie stosunku pracy z powódką zostało przez nią zaskarżone, jednak po zawarciu porozumienia z pozwaną cofnęła ona pozew , a tym samym nie popierała już żądania przywrócenia do pracy .

Należy zauważyć, że sąd pracy, stosownie do przepisu art. 469 kpc badał, czy cofnięcie pozwu jest dopuszczalne z uwagi na słuszny interes pracownika.

Skarżąca nie aprobuje ustaleń Sadu Okręgowego w zakresie przyczyn wypowiedzenia umowy o pracę jak i nieskładania powódce ofert zawarcia umowy o pracę lecz kwestionując te ustalenia oparte na zeznaniach prezesa A. M. przeciwstawia tym ustaleniom własna ocenę bez wskazania na czym konkretnie miałaby polegać zarzucana sprzeczność tych zeznań z zasadami doświadczenia życiowego. W zeznaniach tych wskazane zostały jako przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę z powódką względy ekonomiczne – dążenie do redukcji kosztów obsługi finansowej . Cel ten został ostatecznie osiągnięty wprawdzie nie poprzez zlecenie tej obsługi firmie zewnętrznej , ale poprzez zatrudnienie innego pracownika z przyznaniem znacznie niższego wynagrodzenia w sytuacji, gdy powódka po odstąpieniu od popierania żądania przywrócenia do pracy kontynuowała własna działalność gospodarczą .

Składanie jej w takich okolicznościach propozycji zawarcia umowy o pracę na warunkach płacowych zaproponowanych „nowemu” księgowemu nie mogło być rozpatrywane w kategoriach obowiązku pozwanej, którego niewypełnienie skutkować mogłoby uznaniem pozostawania powódki bez zatrudnienia u pozwanej z przyczyn zawinionych przez Spółdzielnię .

Dokonana przez powódkę interpretacja postępowania pozwanej jako nacechowanego niechęcią do powódki i próbę usunięcia jej „za wszelką cenę” nie znajduje uzasadnienia w świetle powołanych przez nią zasad doświadczenia życiowego . Kwestia utraty zaufania do powódki wskutek stwierdzenia wykorzystywania przez nią komputera dla potrzeb niezwiązanych z zatrudnieniem u pozwanej pozostaje bez znaczenia dla ustalenia istoty sprawy, skoro okoliczność ta nie była powoływana na uzasadnienie wypowiedzenia umowy o pracę, ani też nie stanowiła przesłanki usprawiedliwiającej wydanie zaskarżonej uchwały .

Bez znaczenia dla rozpoznania sporu pozostają też zeznania świadka H. G. (2) w poruszonej w apelacji kwestii jego zaangażowania w prace organów Spółdzielni, skoro przecież nie jego uczestnictwo w tych pracach było przyczyną zatrudnienia go przez pozwaną motywowanym względami ekonomicznymi .

Nie zachodzi także zarzucana w apelacji sprzeczność istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego .

Eksponując pierwszy z dwóch wymienionych w apelacji aspektów tego uchybienia powódka wskazuje na złożenie odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę jako na fakt świadczący o woli kontynuowania zatrudnienia . Pomija jednak tę niesporną okoliczność, że pozew w tym przedmiocie został przez nią cofnięty ze skutkiem prawnym, co dowodzi zaniechania ubiegania się przywrócenia zatrudnienia . Sama zaś aktywność w ramach Spółdzielni, na która powołuje się w apelacji, nie może być utożsamiana z ubieganiem się o wstąpienie w stosunek pracy .

Dalsze ustalenia Sądu również nie pozostają w sprzeczności z treścią zebranego materiału, skoro sprowadzały się do przyjęcia , że przeprowadzona lustracja była inspirowana przez powódkę i nie potwierdziła występowania nieprawidłowości, na które ona wskazywała.

Powódka zarzuca w apelacji , że lustracja ujawniła nieprawidłowości przy podejmowaniu uchwał, w tym związane z wcześniejszą uchwałą w przedmiocie wykreślenia powódki z rejestru członków, jednak nie podaje na czym miałaby polegać współzależność pomiędzy tymi nieprawidłowościami , a badanymi przesłankami podjęcia zaskarżonej uchwały, stąd też nie jest możliwe rzeczowe odniesienie się do tego zarzutu .

Reasumując powyższe wywody należy stwierdzić, że istotne dla rozstrzygnięcia sprawy okoliczności faktyczne zostały ustalone przez Sąd Okręgowy w prawidłowy sposób, nie budzą zastrzeżeń i zostały uznane przez Sąd rozpoznający apelację jako własne .

Nie zostały też skutecznie zakwestionowane dokonane na ich gruncie oceny prawne .

Z tych przyczyn apelacja podlegała oddaleniu jako bezzasadna ( art. 385 kpc).

Orzeczenie o kosztach postępowania apelacyjnego opiera się o przepis art. 98 kpc w związku z art. 391 § 1 kpc .