Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

K., dnia 22 maja 2014 r.

Sąd Okręgowy w Kaliszu II Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2014 r. w Kaliszu

na rozprawie

sprawy z powództwa J. P.

przeciwko E. S.

o ustalenie

na skutek apelacji pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego w Kaliszu

z dnia 23 lipca 2013r. sygn. akt I C 326/13

oddala apelację.

II Ca 115/14

UZASADNIENIE

Powód J. P. wystąpił z pozwem przeciwko E. S. o ustalenie, że jest właścicielem, samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...).

Pozwana wniosła o oddalenie powództwa i oświadczyła, że samochód w dniu 24 czerwca 2013 r. sprzedała osobie trzeciej.

Sąd Rejonowy w Kaliszu wyrokiem z dnia 23 lipca 2013 r. ustalił , że powód J. P. jest właścicielem samochodu marki V. (...) o nr podwozia (...) rejestracyjny (...) i orzekł o kosztach postępowania. Rozstrzygnięcie swoje oparł na następujących ustaleniach:

Strony zawarły związek małżeński w 1998 r. Został on rozwiązany prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Kaliszu z dnia 17 sierpnia 2011 r. Prawomocnym postanowieniem z dnia 12 września 2012 r. Sąd Rejonowy w Kaliszu dokonał podziału majątku wspólnego stron. Podziałem tym nie został objęty przedmiotowy samochód. Strony w tej sprawie złożyły zgodne oświadczenie , że pojazd ten został nabyty i wyremontowany ze środków należących do majątku osobistego J. P. pochodzących ze sprzedaży samochodu marki W.. Samochód ten został zarejestrowany na nazwisko ówczesnej żony powoda noszącej wówczas nazwisko E. P.. Środki na zakup i remont przedmiotowego samochodu w całości pochodziły ze sprzedaży samochodu marki (...) stanowiącego majątek powoda jeszcze przed zawarciem związku małżeńskiego z pozwaną. Po rozstaniu stron samochód znajdował się w posiadaniu powoda. Pozwana wbrew woli powoda zabrała auto na lawecie i sama nim dysponowała. Doszło do tego na pewno po dniu 7 marca 2012 r. kiedy to strony na rozprawie o podział majątku wspólnego zgodnie oświadczyły , że samochód jest użytkowany przez J. P.. Fakt zaboru samochodu powód zgłosił Policji, jednakże nie odzyskał pojazdu z uwagi na jego rejestrację na nazwisko pozwanej.

W dniu 24 czerwca 2013 r. pozwana bez konsultacji z powodem zbyła przedmiotowy samochód na rzecz A. K..

Apelację od powyższego rozstrzygnięcia złożyła pozwana zaskarżając wyrok w całości. Zarzuciła naruszenie art. 189 § 1 k.p.c,. przez bezpodstawne przyjęcie, że powód miał interes prawny w żądaniu ustalenia, że jest właścicielem pojazdu. Zarzuciła również naruszenie art. 233 § 1 k.p.c. przez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów polegające na dokonaniu tej oceny z całkowitym pominięciem części przeprowadzonych dowodów i sprzeczność ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego przez przyjęcie, że powód zakupił sporny pojazd w trakcie trwania małżeństwa stron za środki finansowe pochodzące ze sprzedaży pojazdu marki W., podczas gdy cena uzyskana ze sprzedaży pojazdu marki W. nie była wystarczająca do zakupu spornego pojazdu i brakujące środki zostały przeznaczone z majątku wspólnego.

Wskazując na powyższe zarzuty wniosła o zmianę orzeczenia i oddalenie powództwa.

Powód wniósł o oddalenie apelacji.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja nie zasługuje na uwzględnienie.

Nie ma racji skarżąca, podnosząc że powód nie wykazał interesu prawnego jaki ma w żądaniu ustalenia własności przedmiotowego pojazdu. Sąd Rejonowy kwestie tę szczegółowo wyjaśnił i w swoim uzasadnieniu wskazał na czym polega interes powoda w ustaleniu własności. Wyjaśnienia te zasługują w pełni na akceptacje. Skoro bowiem samochód został zarejestrowany na byłą żonę powoda E. P., to powód nie może dysponować tym samochodem i wobec osób trzecich legitymować się dowodem własności.

Sąd również zgodnie z materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie prawidłowo ustalił, że samochód ten stanowi własność powoda. Oceniając materiał dowodowy Sąd nie przekroczył zastrzeżonej dla sądów granic swobodnej oceny dowodów. Wskazał na jakich dowodach się oparł i dlaczego pozostałym dowodom odmówił wiarygodności. Ocena ta zasługuje na akceptacje w szczególności dlatego, że strony w sprawie o podział majątku wspólnego zgodnie oświadczyły, że samochód ten stanowi własność powoda. Kwestia ewentualnych nakładów z majątku wspólnego na odrębny powinna być podniesiona w sprawie o podział majątku wspólnego. Art. 618 § 3 k.p.c. wyłącza możliwość dochodzenia roszczeń opisanych w § 1 tegoż art. wobec współuczestników postępowania działowego nawet jeśli nie zostały one zgłoszone (por. Piotr Pruś /w/ Komentarz do k.p.c pod redakcją M. Manowskiej, Warszawa 2013, s. 1136; wyrok SN z dnia 2 kwietnia 2009 r., IV CSK 566/08).

Żaden wiec z zarzutów apelacji nie jest uzasadniony.

Mając na uwadze powyższe okoliczności należało, zgodnie z art. 385 i 98 k.p.c., orzec jak w sentencji.