Pełny tekst orzeczenia

WYROK ZAOCZNY

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 marca 2013r.

Sąd Rejonowy w Głogowie II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący: SSR Małgorzata Kujawińska

Protokolant: Patrycja Czarkowska

po rozpoznaniu w dniu 19 marca 2013r

sprawy z wniosku Komendy Powiatowej Policji w G.

przeciwko

1/ Ł. L. (L.)

ur. (...) w G.,

s. K. i H., zd. W.,

obwinionemu o to, że:

I.w dniu 17 sierpnia 2012r. w godzinach 18:00-23:00 w G., na ul. (...), jako właściciel nadzorujący i odpowiedzialny za lokal (...)dopuścił do głośnego odtwarzania muzyki wewnątrz dostawionego do tego lokalu namiotu, czym zakłócił spokój i spoczynek nocny Panu W. D. (1),

tj. o wykroczenie z art. 51 § 1 kw

2/ T. N. (1) (N.)

ur. (...) w G.,

s. J.i M., zd. B.,

obwinionemu o to, że:

II.w dniu 17 sierpnia 2012r. w godzinach 18:00-23:00 w G., na ul. (...), jako właściciel nadzorujący i odpowiedzialny za lokal (...)dopuścił do głośnego odtwarzania muzyki wewnątrz dostawionego do tego lokalu namiotu, czym zakłócił spokój i spoczynek nocny Panu W. D. (1),

tj. o wykroczenie z art. 51 § 1 kw

I.  obwinionego Ł. L. uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt I części wstępnej wyroku, i za to na podstawie art. 51§1 kw w zw. z art. 24§1 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 300 (trzysta) złotych,

II.  obwinionego T. N. (1) uznaje za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w pkt II części wstępnej wyroku, i za to na podstawie art. 51§1 kw w zw. z art. 24§1 kw wymierza mu karę grzywny w kwocie 300 (trzysta) złotych,

III.  na podstawie art.118 §1, 3 i 4 kpw i art. 119 kpw w zw. z art. 3 ust 1 i art. 21 pkt. 2 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r o opłatach w sprawach karnych ( tekst jedn. Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późniejszymi zmianami) zasądza od obwinionych zryczałtowane wydatki postępowania w wysokości po 100 (sto) złotych i wymierza im po 30 (trzydzieści) złotych opłaty.

Sygn. akt II W 91/13

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Ł. L.i T. N. (1)prowadzą lokal o nazwie (...)położony w G.przy ulicy (...). W lokalu tym w weekendy odbywają się zabawy taneczne.

W dniu 16 sierpnia 2012 roku Ł. L. i T. N. (1) rozstawili przed swoim lokalem namiot o wymiarach 7 metrów na 10 metrów. Wejście do namiotu usytuowane było od strony pobliskiego targowiska. Następnego dnia, w namiocie tym od godziny 18.00 do około godziny 23:00 była głośno odtwarzana muzyka.

Poziom hałasu dochodzącego z namiotu zakłócił spokój i spoczynek nocny mieszkańców sąsiednich budynków. Około godziny 20:50 W. D. (1)zadzwonił do lokalu (...)i poprosił o rozmowę z T. N. (1). Osoba, która odebrała telefon poinformowała go, że T. N. (1)jest zajęty i przebywa na zewnątrz lokalu. Wówczas W. D. (1)poprosił tą osobę, żeby ściszyła muzykę, na co osoba ta odpowiedziała mu, że nie ma na to wpływu. Następnie W. D. (1)zadzwonił na Policję. Dyżurny poinformował go, że nie jest to pierwsze zgłoszenie dotyczące głośnej muzyki wydobywającej się z namiotu dostawionego do lokalu (...). Dopiero po dwukrotnej interwencji Policji, muzyka została ściszona.

Dowód:

- zeznania W. D. (1), k.12v.-13, 57,

- zeznania E. K., k.15v., 57v.,

- zeznania M. B., k.18v., 57,

- zeznania P. K., k.21v., 57v.,

- zeznania T. N. (2), k.22v., 56v.,

Obwiniony Ł. L. ma 36 lata. Prowadzi własną działalność gospodarczą. Jest kawalerem. Na utrzymaniu ma dziecko. Nie był karany sądownie.

Przesłuchany co do zarzucanego mu czynu nie przyznał sie do winy. Podniósł, że w lokalu był od około godziny 22.00, a odtwarzana w nim muzyka, jak i w przystawionym do niego namiocie, nie przekracza przyjętych norm.

Na rozprawę przed Sądem nie stawił się, mimo że został na nią prawidłowo wezwany.

Dowód:

- wyjaśniania Ł. L., k.23v.,

Obwiniony T. N. (1) ma 36 lat. Prowadzi własną działalność gospodarczą. Na utrzymaniu ma dziecko. Nie był karany sądownie.

W toku niniejszego postępowania obwiniony nie złożył wyjaśnień i nie stawił się na rozprawę przed Sądem, mimo że został na nią prawidłowo wezwany.

Dowód:

- wniosek o ukaranie T. N. (1), k.1,

Sąd zważył co następuje:

W świetle materiału dowodowego zebranego w sprawie wina i okoliczności popełnienia przez obwinionych T. N. (1) i Ł. L. zarzucanych im wykroczeń, w ocenie Sądu, nie budzą żadnych wątpliwości.

Dokonując ustaleń faktycznych w niniejszej sprawie Sąd oparł się na zeznaniach W. D. (1), E. K. i M. B.. Sąd uwzględnił również zeznania funkcjonariusza policji T. N. (2) oraz posiłkował się zeznaniami P. K. w zakresie ustalenia wielkości namiotu.

Sąd pominął zeznania A. R., albowiem nie podała ona istotnych szczegółów dotyczących czynu zarzucanego obwinionym.

Nie ulega wątpliwości, że T. N. (1)razem z Ł. L.prowadzą lokal o nazwie (...)oraz, że w dniu 17 sierpnia 2012 roku w namiocie przystawionym do tego lokalu odtwarzana była muzyka.

Sąd dał wiarę zeznaniom świadków W. D. (1), E. K.i M. B.. Zeznali oni zgodnie, że w dniu 17 sierpnia 2012 roku w namiocie dostawionym do lokalu (...)była głośno odtwarzana muzyka, przez co nie mogli oni zasnąć. Podnieśli, że dopiero po interwencji Policji muzyka została ściszona. Nadto, podkreślili , że co weekend słyszą muzykę wydobywającą się ze środka lokalu, i mimo że im ona przeszkadza, to się do niej przyzwyczaili, lecz krytycznego dnia głośność muzyki odtwarzanej w namiocie była nie do zniesienia. W ocenie Sądu zeznania wymienionych świadków są konsekwentne, rzeczowe, logiczne i dlatego zasługują na wiarę.

Z kolei funkcjonariusz policji T. N. (2) zeznał, że podczas pierwszej interwencji potwierdził, że muzyka odtwarzana w namiocie była słyszalna w pobliżu lokalu. Dodał, że w trakcie drogi do mieszkania W. D. (2), jak również przed drzwiami mieszkania, słyszał muzykę dobiegającą z namiotu.. .

Dając wiarę wyżej ocenionym dowodom, Sąd nie dał wiary wyjaśnieniom obwinionego Ł. L., w których nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu wykroczenia. W ocenie Sądu, wyjaśniania obwinionego stanowią wyłącznie przyjętą przez niego dozwoloną linię obrony zmierzającą do uniknięcia odpowiedzialności karnej.

Reasumując, na podstawie wyżej omówionych dowodów Sąd uznał obwinionych za winnych popełnienia zarzucanych im wykroczeń albowiem nie budzi wątpliwości, że obwinieni swoim zachowaniem wyczerpali znamiona czynu z art. 51&1 kw. Odtwarzanie przez obwinionych muzyki w środku lokalu w weekendy nie może być uznana za wybryk zakłócający spoczynek nocny w rozumieniu art. 51 § 1 kw, jednakże obwinieni głośno odtwarzali muzykę w namiocie dostawionym do lokalu, zatem w miejscu, które nie było do tego dostosowane, w szczególności nie było odpowiednio wygłuszone. Zgodnie ze wskazaniami wiedzy i doświadczenia życiowego, w świetle zebranego w sprawie materiału dowodowego, nie ulega najmniejszej wątpliwości, że poziom głośności muzyki dochodzącej do mieszkań położonych w budynkach sąsiadujących z namiotem, przekraczał powszechnie i zwyczajowo przyjęte normy. W dodatku obwinieni, którzy zawodowo zajmują się prowadzeniem lokalu, gdzie odtwarzana jest muzyka, powinni liczyć się z tym, że głośne odtwarzanie muzyki w namiocie, który nie jest odpowiednio wygłuszony, będzie przeszkadzało mieszkańcom pobliskich budynków.

Sąd wymierzył obwinionym za przypisane im czyny na podstawie art. 51 § 1 kw kary grzywny w kwotach po 300 złotych. Zdaniem Sądu, wymierzone kary są karami odpowiednimi do stopnia społecznej szkodliwości oraz okoliczności podmiotowych i przedmiotowych ich czynów, a także do stopnia ich zawinienia. Nadto, kary grzywny w dolnych graniach ustawowego zagrożenia uwzględnia sytuację zarobkową obwinionych.

Zdaniem Sądu, orzeczone kary są karami, które spełnią swoje funkcje wychowawcze i zapobiegawcze wobec obwinionych oraz czynią zadość względom prewencji ogólnej.

Na podstawie art.118 § 1, 3 i 4 kpw i art. 119 kpw w zw. z art. 3 ust 1 i art. 21 pkt. 2 Ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych Sąd zasądził od obwinionych zryczałtowane wydatki postępowania w wysokości po 100 złotych i wymierzył im po 30 złotych opłaty.