Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 20 marca 2015 roku

Sąd Rejonowy w Bielsku Podlaskim I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 20 marca 2015 roku w Bielsku Podlaskim

na rozprawie

sprawy z powództwa Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W.

przeciwko K. U.

o zapłatę

1.  Oddala powództwo.

2.  Nakazuje wypłacić ze Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim na rzecz świadka R. T. kwotę 167,16 złotych tytułem zwrotu kosztów podróży związanej ze stawiennictwem na rozprawie.

3.  Nakazuje pobrać na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Bielsku Podlaskim od powoda Towarzystwa (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. kwotę 167,16 złotych tytułem nieuiszczonych wydatków.

S ę d z i a

Sygn. akt I C 1995/14

UZASADNIENIE

Powód Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wystąpił przeciwko K. U. z powództwem o zasądzenie od pozwanego na jego rzecz kwoty 325,06 złotych wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 25 czerwca 2014 do dnia zapłaty oraz kosztami procesu obejmującym także koszty zastępstwa procesowego. Podnosił, iż łączyła go z pozwanym umowa ubezpieczenia pojazdu od odpowiedzialności cywilnej pojazdu komunikacyjnego, potwierdzona polisa nr (...). Pozwany nie zapłacił należnej składki, mimo wezwania go do zapłaty.

Pozwany K. U. wnosił o oddalenie powództwa. Podnosił, że nie zawierał z powodem umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Podniósł też zarzut przedawnienia.

Sąd ustalił i zważył, co następuje:

Powództwo jest bezzasadne i nie zasługuje na uwzględnienie.

Bezsporna była okoliczność, iż pozwany K. U. na podstawie umowy kupna sprzedaży nabył w dniu 6 października 2010 roku od R. T. samochód osobowy marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...). Pojazd ten był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej w powodowym towarzystwie ubezpieczeniowym na podstawie umowy jaką zawarł R. T. z powodem. Potwierdzeniem ubezpieczenia była polisa nr (...), która stwierdzała, że pojazd ten korzysta z ochrony ubezpieczeniowej w okresie od dnia 6 sierpnia 2010 roku do 5 sierpnia 2011 roku. Składka ubezpieczeniowa wynosiła 470 złotych i była płatna w dwóch ratach w wysokości 235 złotych. Pierwszą ratę wpłacił R. T. w dniu 6 sierpnia 2010 roku, a druga rata miała być płatna w terminie do dnia 6 lutego 2011 roku.

Powyższy stan faktyczny został ustalony na podstawie dokumentów przedstawionych przez powoda w postaci polisy nr (...) i umowy kupna sprzedaży (k. 22-23) i nie był przedmiotem sporu. Pozwany nie kwestionował tych dokumentów, przyznawał powyższe okoliczności z tym, że twierdził, że przy nabyciu pojazdu umówił się z jego zbywcą, że ten wycofa ubezpieczenie i odbierze składkę, a sam ubezpieczył pojazd w innej firmie.

Zgodnie z art. 31 ust. 1 i ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszy Gwarancyjnym, Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) - w brzmieniu obowiązującym w dacie zawarcia umowy kupna sprzedaży pojazdu - w razie zbycia pojazdu mechanicznego, którego posiadacz zawarł umowę ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych, na nabywcę pojazdu przechodziły prawa i obowiązki zbywcy wynikające z tej umowy. Umowa ubezpieczenia ulegała rozwiązaniu z upływem okresu, na który została zawarta, chyba że nabywca wypowiedział ją przed upływem 30 dni od dnia nabycia pojazdu mechanicznego. W przypadku wypowiedzenia umowy, rozwiązywała się ona z upływem 30 dni następujących po dniu nabycia pojazdu mechanicznego.

Z twierdzeń pozwanego wynikało, że nie wypowiedział umowy ubezpieczenia zawartej przez zbywcę pojazdu z powodem. Zdał się w tym względzie na zbywcę R. T., który miał sam tę umowę wypowiedzieć i odebrać składkę ubezpieczeniową. Tymczasem zbywca pojazdu nie był w świetle przepisów ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszy Gwarancyjnym, Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) uprawniony do wypowiedzenia umowy ubezpieczenia. Miał obowiązek przekazania nabywcy dokumentów potwierdzających zawarcie umowy ubezpieczenia OC posiadaczy pojazdów mechanicznych oraz do powiadomienia zakładu ubezpieczeń, w terminie 30 dni od dnia zbycia pojazdu mechanicznego, o fakcie zbycia tego pojazdu i o danych osobowych nabywcy ( art. 32 ust. 1 cytowanej ustawy). Świadek R. T. zeznał wprawdzie, że mógł się umówić z pozwanym, że ten wypowie umowę ubezpieczenia OC, a on sam odbierze od pozwanego składkę, ale nie pamiętał czy tak rzeczywiście było. Świadek zeznał, że zajmuje się remontem i sprzedażą używanych samochodów, w ciągu roku sprzedaje około 30 aut i nie pamięta ani pozwanego, ani okoliczności zawarcia z nim umowy kupna sprzedaży (k. 55).

Wobec faktu, iż pozwany nie wypowiedział umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej samochodu osobowego marki V. (...) o numerze rejestracyjnym (...), potwierdzonej polisą nr nr (...) należało uznać, że na podstawie art. art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszy Gwarancyjnym, Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) przeszły na niego prawa i obowiązki zbywcy wynikające z tej umowy, w tym obowiązek do zapłaty drugiej raty składki ubezpieczeniowej w kwocie 235 złotych, której termin płatności upłynął z dniem 6 lutego 2011 roku.

Pozwany podniósł jednakże zarzut przedawnienia roszczenia, który okazał się uzasadniony. Zgodnie z art. 117 kc z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, roszczenia majątkowe ulegają przedawnieniu. Po upływie terminu przedawnienia ten, przeciwko komu przysługuje roszczenie, może uchylić się od jego zaspokojenia, chyba że zrzeka się korzystania z zarzutu przedawnienia. Jednakże zrzeczenie się zarzutu przedawnienia przed upływem terminu jest nieważne. Powód nie wykazał, aby pozwany zrzekł się zarzutu przedawnienia.

W myśl art. 118 kc termin przedawnienia wynosi lat dziesięć, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz roszczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - trzy lata. Roszczenie powoda, jest roszczeniem związanym z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą w zakresie ubezpieczeń, przez co przedawnia się z upływem trzech lat.

Zgodnie z art. 120 § 1 kc, bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. W myśl zaś art. 123 § 1 pkt 1 kc, bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. W myśl zaś art. 124 kodeksu cywilnego po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo. W razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone.

Bieg przedawnienia roszczenia powoda o zapłatę drugiej raty składki ubezpieczeniowej rozpoczął się następnego dnia po terminie zapłaty tej składki, to jest w dniu 7 lutego 2011 roku i upłynął z dniem 7 lutego 2014 roku. Powód nie wykazał, aby podjął w tym czasie jakakolwiek czynności, która by przerwała bieg przedawnienia. Powództwo zostało wniesione do sądu w dniu 25 czerwca 2014 roku, a zatem po upływie terminu przedawnienia.

Mając na względzie powyższe okoliczności na podstawie z art. art. 31 ust. 1 i ustawy z dnia 22 maja 2003 roku o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszy Gwarancyjnym, Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (Dz. U. Nr 124, poz. 1152 z późn. zm.) - art. 117, 118, 120 § 1, 123 § 1 pkt 1, 124 kodeksu cywilnego, należało powództwo oddalić i orzec jak w sentencji wyroku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art.98 kpc. Powód przegrał spór i ma obowiązek ponieść koszty procesu, w tym koszty stawiennictwa na rozprawie świadka R. T..

S ę d z i a