Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 4 marca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Olsztynie w VII Wydziale Karnym Odwoławczym

w składzie:

Przewodniczący: SSO Remigiusz Chmielewski,

Sędziowie: SO Małgorzata Tomkiewicz,

SO Dariusz Firkowski (spr.),

Protokolant st. sekr. sądowy Jolanta Jankowska

przy udziale Prokuratora Prokuratury Okręgowej Marka Waśniewskiego

po rozpoznaniu w dniu 4 marca 2015r.

sprawy T. H.

oskarżonego o przestępstwo z art. 286§1 kk

na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora

od wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie z dnia 24 listopada 2014r., sygn. akt II K 419/14

zaskarżony wyrok uchyla i sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w Olsztynie przekazuje.

Sygn. akt. VII Ka 74/15

UZASADNIENIE

T. H. został oskarżony o to, że w dniu 25 sierpnia 2013 r. w B. w celu osiągnięcia korzyści majątkowej doprowadził K. R. do niekorzystnego rozporządzenia mieniem w kwocie 2700 zł w ten sposób, że podając się za osobę M. L. (1), dokonał zakupu komputera przenośnego m-ki A. (...)- (...) z ogłoszenia zamieszczonego na portalu (...) wprowadzając pokrzywdzoną w błąd co do zamiaru wywiązania się z zapłaty za zakup komputera

tj. o przestępstwo z art. 286§ 1 kk

Sąd Rejonowy w Olsztynie wyrokiem z dnia 24 listopada 2014r. w sprawie II K 419/14 oskarżonego T. H. uniewinnił od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Powyższy wyrok w całości na niekorzyść oskarżonego zaskarżył prokurator i zarzucił mu błąd w ustaleniach faktycznych, mający wpływ na jego treść, polegający na wyrażeniu dowolnego, błędnego poglądu, iż materiał dowodowy zebrany w sprawie nie daje podstaw do przyjęcia, iż oskarżony T. H. dopuścił się zarzucanego mu czynu, podczas gdy całościowa i prawidłowa ocena materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszym postępowaniu, a w szczególności wyjaśnień oskarżonego oraz uzyskanych danych teleinformatycznych, prowadzi o wniosku, iż oskarżony swym działaniem wyczerpał maniona zarzucanego mu przestępstwa.

Podnosząc powyższy zarzut skarżący wniósł o uchylenie wyroku Sądu Rejonowego w Olsztynie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

W odpowiedzi na apelację obrońca oskarżonego wniósł o nieuwzględnienie apelacji prokuratora.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Nie przesądzając ostatecznego rozstrzygnięcia w sprawie podnieść należy, że apelacja prokuratora jest o tyle zasadna, o ile z jej treści wynika potrzeba uchylenia zaskarżonego wyroku i przekazania sprawy do ponownego rozpoznania. Słuszne jest bowiem stanowisko oskarżyciela publicznego, iż wątpliwości budzi ocena dowodów dokonana przez Sąd Rejonowy w Olsztynie i oparte na jej podstawie ustalenia faktyczne, których następstwem jest uniewinnienie oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.

Przede wszystkim stwierdzić należy, iż nie wydaje się wystarczająco przekonujące stanowisko Sądu I instancji co do tego, że zebrane w sprawie dowody nie są tego rodzaju, aby mogły stanowić jednoznaczną podstawę do uznania oskarżonego za winnego. W ocenie Sądu Okręgowego w niniejszej sprawie nie podjęto próby wyjaśnienia istotnych okoliczności mogących mieć znaczenie przy ocenie ewentualnego sprawstwa T.M. H.. Do takich okoliczności należy kwestia aktywności konta email o adresie (...), na które logowano się za pomocą numeru (...), zarejestrowanego na oskarżonego.

Wymaga zatem dokładnego ustalenia i zwrócenia się do operatora sieci P., czy faktycznie oskarżony T. H. w dniu 16.08.2012 r. złożył w tejże sieci wypowiedzenie usług telekomunikacyjnych związanych z numerem (...) (k.199), bądź też czy po dokonanym wypowiedzeniu nie zawarł powtórnie nowej umowy związanej z tym samym numerem. Sąd I instancji winien to potwierdzić, a nie poprzestać na przyjęciu na przyjęciu dokumentu przedłożonego przez oskarżonego, świadczącego o rozwiązaniu umowy o świadczeniu usług telekomunikacyjnych . Z informacji uzyskanych z sieci P. wynika bowiem, że na dzień 23.10.2013 r. abonentem tego numeru był właśnie nadal T. H. ( k.37 ).

Kolejną kwestią do ponownego wyjaśnienia pozostaje powiązanie numerów telefonów o nr (...), z którego kontaktował się sprawca z K. R., oraz nr (...), przydzielonego abonentowi W. H., ojcu oskarżonego, z którym kontaktował się również z numeru (...) w dniu 25.08.2013 r. ( k.26v ). Zwrócić należy przy tym uwagę, iż oskarżony korzystał właśnie z nr (...).

Nie bez racji podnosi skarżący, iż większość logowań do sieci komórkowej z numeru (...)następowała do nadajnika (...) na ul. (...) w B., o zasięgu 2150 m, co o tyle ma znaczenie o ile zważy się, że nadajnik ten znajdował się w odległości około 1 km od miejsca zamieszkania oskarżonego w B..

Jednocześnie w ocenie Sądu Okręgowego dalszego wyjaśnienia wymaga kwestia właściciela telefonu komórkowego o numerze (...), który rzekomo był zarejestrowany na osobę o nazwisku M. L. (2) przebywającego we Włoszech, a przyjeżdżającego do Polski sporadycznie, zamieszkującego pod adresem: S., ul. (...). W toku postępowania powyższe ustaliła Komenda Powiatowa Policji w S. z informacji uzyskanych od M. W., która podała, że telefon ten użytkuje właśnie ona. ( k.97 ). Informacje powyższe KMP pozyskała w październiku 2013 r., zaś M. W. miała się stawić na przesłuchanie do KMP w miesiącu listopadzie 2013 r. Pozostaje zatem kwestia wyjaśnienia od kiedy M. L. (2) stał się właścicielem telefonu i ewentualnie w jaki sposób go nabył i od kogo, oraz przesłuchanie na te okoliczności M. W.. Pozyskanie powyższych informacji jest istotne z tego względu, że telefon o numerze (...)był w dacie czynu ładowany na kartę pre-paid i nie było żadnych danych osoby używającej go.

Wreszcie znamienne jest, iż to właśnie T. H. odbierał w dniu 27.08.2013 r. laptopa wysłanego przez pokrzywdzoną z paczkomatu w T. o godz. 19.07, czemu wymieniony nie zaprzeczył. W odniesieniu do tej okoliczności T.M. H. winien zostać ponownie przesłuchany na okoliczność tego zdarzenia przy uwzględnieniu możliwości pozyskania informacji co danych osoby, numeru telefonu tej osoby, dla której miał pracować.

W tym miejscu powołać się należy na statuowaną w art. 2 § 2 k.p.k. zasadę prawdy materialnej, w myśl której decyzje procesowe powinny opierać się na prawdziwych ustaleniach faktycznych. Wynika z niej równocześnie wiążąca organy procesowe, niezależnie od woli stron, dyrektywa zobowiązująca do podjęcia maksymalnych starań i wyczerpania wszystkich środków - z wyłączeniem tylko takich, które byłyby sprzeczne z humanizmem i gwarancjami procesowymi - służących dotarciu do tej prawdy. Realizacji zasady prawdy materialnej mają służyć uregulowane expressis verbis lub wynikające implicite z ustawy sposoby i metody postępowania karnego, m.in. bezpośredniość dowodów jako reguła generalna (SN I KR 120/71, OSNPG 1971, nr 12, poz. 242).

Powyższe uwagi świadczą o niedostatecznym rozważeniu przez Sąd Rejonowy wszystkich okoliczności sprawy, co niewątpliwie miało wpływ na poprawność oceny poszczególnych dowodów i rozstrzygnięcie.

Mając wskazane okoliczności na uwadze zaskarżony wyrok uchylono i sprawę przekazano do ponownego rozpoznania- art.437§2 kpk, art.438pkt.3 kpk.

Przy ponownym rozpoznaniu postępowanie winno być przeprowadzone z uwzględnieniem poczynionych uwag oraz odpowiednim ustosunkowaniu się do pozostałych zarzutów zawartych w apelacji co winno pozwolić na wydanie trafnego wyroku w sprawie.